09 | ถือว่าทำทาน

ราฟเดินตามเบลล่ามายังสวนท้ายคฤหาสน์ที่มีน้ำตกขนาดย่อมและเป็นที่คุ้นชินของคนในคฤหาสน์ เพราะไม่ว่าใครจะมีปัญหาหรือการทำงานที่รัดตัวทุกคนจะมาที่นี่เพื่อผ่อนคลายอารมณ์ที่เคร่งเครียด

“มีอะไรจะคุยกับพี่ แล้วพาพี่มาที่นี่ทำไม”เขาถามหลังจากที่น้องสาวของตนมายังสถานที่แห่งนี้แทนที่จะเป็นห้องทำงานหรือไม่ก็ห้องนั่งเล่น และตอนนี้เขาอยากจะคุยในสิ่งที่เบลล่ากำลังจะถามให้เสร็จเพราะร่างอวบอิ่มสะโอดสะองของลีน่ากำลังนอนรอเขาอยู่บนห้อง

“เอ่อ...คือว่าเบลอยากรู้ว่ากระต่ายตัวนั้นของใครอ่ะคะ!”

“ห๊ะ! กระต่าย”อยากจะเอาปีนมายิงน้องสาวของตนทิ้งเสียจริง หากไม่รักเสียจนลึกสุดหัวใจขนาดนี้ดวงตาคมเข้มที่จ้องมองเธออย่างคาดโทษ ก่อนจะกัดกรามแน่นข่มความโกรธไว้ในใจ

Sorry!

เบลล่าได้แต่พยักหน้างึกงักพ่นคำขอโทษในใจด้วยสายตาที่แปรเปลี่ยนของพี่ชายตน ก็เธออยากจะทดสอบอะไรบางอย่างก็เท่านั้น

“พี่รู้นะว่าเบลกำลังเล่นตลกกับชีวิตพี่อยู่”ชายหนุ่มถึงกับเลือดขึ้นหน้าเขาเป็นพี่ชายของเบลล่าแค่มองตาก็รู้ว่าน้องสาวของตนกำลังจะทำอะไร ซึ่งเขาก็พูดอย่างเด็ดขาดตรงนี้เลยว่าอย่าเข้ามายุ่งกับชีวิตเขา

“ทีตอนที่เบลกับแดเนียลพี่ราฟยังเล่นใหญ่ถึงขั้นทำให้แดเนียลเข้าโรงพยาบาล แต่ไม่เป็นไรค่ะผ่านมาแล้วผ่านไป เบลเชื่อนะคะว่ายังไงลีน่าก็ต้องเชื่อเบลมากกว่าพี่ราฟ เบลก็แค่อยากจะบอกว่าถ้ายังรักลีน่าอยู่ทำทุกอย่างตอนนี้ให้ดีที่สุดน่ะค่ะ”หญิงสาวร่ายยาวเพื่อเตือนสติพี่ชายของตน เธอรู้ว่าตอนที่ลีน่าทิ้งเขาไปเรียนต่อที่อังกฤษเขาโกรธเสียจนตั้งคำสัตย์ปฏิญาณว่าไม่ว่าลีน่าจะไปด้วยเหตุผลอะไร ถ้ากลับมาเขาจะทำทุกอย่างให้เด็กสาวเจ็บปวดดั่งเช่นที่เขาเป็นตอนนั้น

“ชูว์...บางทีเบลล่าก็ยังไม่รู้หรอกว่าตอนนี้พี่ต้องการอะไร”ราฟพูดทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านั้นก่อนจะทิ้งคำถามมากมายเอาไว้ในหัวของเบลล่าจนเธอครุ่นคิดไม่ทัน

ราฟยกยิ้มกริ่มอย่างผู้มีชัยไม่มีใครอ่านความคิดของเขาตอนนี้ได้หรอกเดี๋ยวถึงเวลาก็จะรู้กันเองล่ะว่าเขาจะทำอะไร พลันสายตาของชายหนุ่มก็ไปสะดุดกับรถสปอร์ตป้ายแดงที่ดูเหมือนว่าจะเพิ่งถอยออกจากศูนย์วันนี้และลูกน้องคนสนิทของเขาเป็นขับมายิ่งทำให้แปลกใจเข้าไปใหญ่

“ออกรถใหม่หรอไรเดอร์ตัวใหม่ล่าสุดเชียว!”เจ้าพ่อมาเฟียเอ่ยถามลูกน้องของตนเมื่อกำลังจะเดินขึ้นไปหาลีน่าที่นอนอยู่ในห้องของตน แต่เมื่อเห็นลูกน้องมือขวาเอารถมาจอดเทียบหน้าเข้าคฤหาสน์ก็อดที่จะสงสัยไม่ได้

“เปล่าครับคุณราฟ! ของคุณลีน่าเธอวานให้ผมไปเอารถให้น่ะครับ”ไรเดอร์เอ่ยค้านทันควัน เมื่อวานหลังจากมาถึงฝรั่งเศสลีน่ายื่นใบรับรถที่เธอเพิ่งซื้อสดให้เขาหลังกลับจากโรงพยาบาล

“รถของลีน่าหรอกหรอ”ทำไมเธอถึงซื้อทั้งรถและคอนโดตั้งแต่มาถึงฝรั่งเศสตั้งแต่มาถึงฝรั่งเศสวันแรกเช่นนี้ หรือว่าเจ้าหล่อนจะกลับไปหาแฟนเก่าของเธอเหมือนดั่งเธอลั่นวาจาออกมาจริงๆ

“ใช่ค่ะ! ของลีน่าเอง”น้ำเสียงคุ้นเคยของลีน่าดังขึ้นจากทางด้านหลังของราฟทำให้เขาต้องหันกลับมามอง และแทบอยากจะตรงเข้าไปกระชากตัวของเจ้าหล่อนเข้าไปในคฤหาสน์นักก็ดูเธอแต่งตัวสิ ชุดเดรสสั้นผ้าลื่นสีเพลิงแดงรองเท้าส้นสูงสีเดียงกันกับชุดที่ใส่

ราฟไล่มองสำรวจตามเนื้อนางที่เขาทำรอยตีตราเอาไว้ได้จางหายไป บ้าชิบ! ลีน่าลบรอยพวกนี้เป็นด้วยหรอได้อย่างไรกันใครเป็นคนสอนเธอ เขาตั้งเครื่องหมายคำถามไว้ในหัวแต่ไม่ได้ถามออกไป

“ขอบคุณนะไรเดอร์”เธอเดินผ่านเขาไปราวกับว่าชายหนุ่มเป็นอากาศและเดินไปหาลูกน้องของตนเพื่อเอากุญแจรถที่เธอเพิ่งถอยมาใหม่ โดยมีสายตาคู่คมของราฟจ้องมองตลอดเวลา

เขาไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่าหญิงสาวตรงหน้าที่เคยรักมากอย่างลีน่าจะโตเป็นสาวอย่างเต็มตัว และนิสัยที่เปลี่ยนไปราวกับคนละคนที่ตนเคยรู้จักมักคุ้นร่วมหลับนอนหลงใหลในความหอมหวานของเธอ

เพียงระยะเวลาเพียงหกเดือนหลังจากคืนวันที่กลับจากงานแต่งมาคัสกับลินลดาลีน่าบอกกับเขาว่าเธอจะไปเรียนต่อที่อังกฤษแต่ไม่ยอมปรึกษาเขาก่อน ตอนนั้นเขารักเธอมากเกินไปยากเกินจะปล่อยให้เจ้าหล่อนจากไปถึงสี่ปี

แต่เมื่อเธอไปอยู่ที่อังกฤษเขาก็ยังให้คนตามติดดูความเคลื่อนไหวของหญิงสาวมาโดยตลอดและต้องนับถือในความสามารถของเจ้าหล่อน ที่เธอขอเงินน้องสาวเขาเพียงก้อนเดียวเท่านั้นหลังจากนั้นแบรนด์เสื้อผ้าเครื่องสำอาง LILA DABIAN ต่อจากนั้นแบรนด์ของเธอก็มีคนรู้จักมากมายจนมีเงินในบัญชีถึงเก้าหลักในวัยย่างก้าวสิบก้าวเท่านั้น

“แต่งตัวแบบนี้แก้ผ้าออกจากบ้านก็ได้นะ”คำพูดลมเพลมพัดที่ออกจากปากของราฟทำให้ไรเดอร์โค้งศีรษะเพื่อขอตัว เมื่อสงครามวาจากำลังจะเกิดขึ้นและดูเหมือนว่าเขาไม่ควรเข้าไปยุ่ง

“หึ! มันจะดูอุจาดเกินไปน่ะค่ะ”เธอยกยิ้มที่มุมปากตอบเขาก่อนจะกอดอกตัวเองหันไปมองคนปากเสียที่พ่นวาจาร้ายกาจออกมา พยายามไม่อ่อนไหวกับคำพูดของคนที่หมดใจไปแล้วอย่างราฟ

“นี���คิดว่าแต่งแบบนี้ไม่อุจาดหรือยังไง”ราฟพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบหลุบตาลงต่ำจ้องมองเธอพร้อมกับส่ายหน้าไปมา เธอสวยมากในตอนนี้แต่เขากลับไม่พอใจที่ลีน่าจะออกจากบ้านในชุดแบบนี้จริงๆ

“ใครก็ชอบที่ลีน่าแต่งแบบนี้”ลีน่าบอกความจริงอีกอย่างถ้าอัพชุดที่ตัวเองใส่ลงโซเซียลยังขายเสื้อผ้าแบรนด์ตัวเองได้อีก ทุกอย่างที่เธอทำและทุกอย่างที่ใส่ต้องทำเงินเข้ากระเป๋าตัวเองด้วย

“ของฟรีใครก็อยากจะดู หึ!”คนปากสุนัขพูดพร้อมกับยกยิ้มอย่างเหยียดหยามจนลีน่าต้องเม้มปากเป็นเส้นตรงด้วยความแง่งอนแต่ไม่สามารถแสดงออกได้

“ขนาดเมื่อวานฉันยังได้เห็นเต็มสองตาและได้กินมันทั้งคืน”ว่าพลางมองตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างหยาบคายโลมเลียเธอไปทั้งตัว จนเจ้าหล่อนกำมือเข้าหากันแน่นอย่างแค้นเคืองที่ไม่อาจต่อปากต่อคำเขาได้เพราะเมื่อวานเธอก็มีอารมณ์ร่วมกับคนตรงหน้า

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ! ถือว่าทำทานให้คนอดยากปากแห้ง”คำพุดที่ไม่ต่างจากเอาไฟมาสุ่มในใจของราฟทำให้เขาแทบอยากจะทำโทษคนแกดีที่กล้าต่อล้อต่อเถียง ปีกกล้าขาแข็งเสียจนไม่เกรงกลัวความโหดเหี้ยมของเขาที่ไม่ว่าใครก็ไม่อยากให้เกิดกับตน

“หึ! ปากเก่งขึ้นนิไปอังกฤษถือว่าได้อะไรกลับมาเยอะนิ ลองบอกมาสิผัวคนที่เท่าไหร่สอนลบรอยที่ฉันทำเอาไว้”ราฟกระชากร่างแน่งน้อยเข้ามาประชิดตัวกอดรัดเจ้าหล่อนไว้แน่นทั้งที่เธอพยายามขัดขืนก่อนจะปล่อยสุนัขอีกตัวออกจากปาก ทั้งที่มั่นใจเกินร้อยว่าลีน่าไม่ได้ให้ใครลุกล้ำเข้าไปในช่องทางรักนอกจากเขาคนเดียวเท่านั้น

เพี๊ยะ!

“จำไม่ได้หรอกค่ะว่าคนที่เท่าไหร่ เพราะทุกครั้งลีน่าไม่เคยนับ”ฝ่ามือน้อยฟาดลงบนซีกหน้าคนที่ตนรักหมดหัวใจอย่างเต็มแรงจนใบหน้าหล่อเหลาหมุนไปตามแรงการกระทำ ก่อนจะสาดคำพูดไม่จากพวกอีตัวใส่เขาก่อนจะดึงแว่นดำใส่ปกปิดดวงตาแดงก่ำของตนเอาไว้และเดินไปเปิดประตูรถออกกว้าง

“ไปก่อนนะคะ ผู้ชายรออยู่”ไม่วายทิ้งระเบิดลูกใหญ่เอาไว้ก่อนจะสตาร์ทรถแต่ยังมีร่างสูงยืนขว้างอยู่ ลีน่าไม่สนใจถอยหลังสองเมตรและหักพวงมาลัยรถไปทางด้านขวาวิ่งไปยังประตูคฤหาสน์

“มากเกินไปแล้วนะลีน่า!!”ราฟได้เพียงกัดกรามแน่นจนเส้นเลือดปูดบวมข่มอารมณ์ที่ประทุร้อนขึ้นมาจนแทบระเบิดออกมาจนคฤหาสน์แทบลุกเป็นไฟ มือหนากำเข้าหากันระงับความโกรธของตนอย่างถึงที่สุด