04 | สองตาผสานกัน

“จะรีบไปไหนล่ะคะ”เบลล่าเอ่ยถามก่อนจะคว้าข้อมือแข็งแรงของพี่ชายตนเอาไว้ เพื่อยื้อไม่ให้ชายหนุ่มได้ออกไปไหน ส่งยิ้มให้กับลีน่าลูกสาวบุญธรรมแสนสวยที่ไม่ได้เจอกันหลายเดือน

“สวัสดีค่ะ!”เธอกล่าวสวัสดีด้วยความนอบน้อมกับทุกคน ลีน่าจ้องมองแผ่นหลังกว้างของราฟด้วยความถวิลหาโหยหาอยากจะเดินเข้าไปสวมกอดเขาให้หายคิดถึง แต่เขาเย็นชาเกินไปเกินกว่าที่จะหน้าด้านไร้ยางอายทำอย่างนั้นได้

“ไม่เจอกันนานสวยขึ้นเยอะเลยนะลีน่า”เบลล่ายังคงโปรยทางอยากจะให้พี่ชายนั้นหันไปดูว่าคนที่เขาบอกว่าไม่สนใจตอนนี้ดูดีและสวยสง่ามากแค่ไหน ทว่าชายหนุ่มยังคงแน่นิ่งไม่ไหวติ่งหรือแสดงสีหน้าใดๆ ทำตัวปกติเหมือนว่าลีน่าเป็นธาตุอากาศ

“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ ว่าแต่น้องล่ะคะแม่เบล”หญิงสาวพยายามมองไปรอบๆ ห้องหาเด็กน้อยที่เป็นลูกของเบลล่าและแดเนียล แต่ไม่มีวี่แววจึงถามขึ้นด้วยความสงสัย

“เดี๋ยวอีกสักครู่พยาบาลคงพามาแหละจ๊ะ”

“เอาน้องมาส่งค่ะ”พูดไม่ทันจบประโยคพยาบาลสองคนก็เดินเข้ามาในห้องโดยอีกคนอุ้มเด็กไว้แนบอก เดินมาที่เตียงและยื่นให้กับผู้เป็นแม่ทารกน้อยตัวขาวราวน้ำนมกำลังหลับอุตุอย่างน่ารักน่าชั่ง

“น้องแข็งแรงดีนะคะคุณแม่ วันพรุ่งนี้ก็กลับบ้านได้แล้วค่ะ”พยาบาลสาวหนึ่งในสองคนเอ่ยบอกเบลล่าก่อนจะส่งยิ้มเป็นมิตรให้ จนเธอจะพยักหน้าตอบอย่างเข้าใจคำกล่าวของพยาบาลก่อนที่สองสาวจะพากันเดินออกจากห้องไป

“แดเนียลดูลูกเราสิ”เบลล่าอุ้มลูกน้อยให้สามีดู โดยที่ราฟและลีน่าได้แต่มองภาพตรงหน้าแน่นิ่งอีกคนกำลังหวั่นไหวกับการกลับมา ส่วนอีกฝ่ายกำลังคิดถึงครอบครัวแสนสุขในวันข้างหน้าที่ไม่รู้ว่าจะมีทางเกิดขึ้นอีกครั้งไหม

ราฟเบือนสายตาไปทางอื่นใช้ฝ่ามือลูบหน้าของตัวเองและตัดสินใจหันมาทางลีน่าที่ยืนอยู่ด้านหลัง เขามองสำรวจเธออย่างพินิจพิจารณาเหมือนกำลังหาอะไรสักอย่างโดยที่เจ้าหล่อนไม่รู้ตัวและหันกลับมาสนใจหลานของตนแทน

“พี่ราฟอุ้มอลิซให้เบลหน่อยสิค่ะ”

“เอ่อ...แต่พี่อุ้มเด็กไม่เป็น”ถึงจะว่าอย่างนั้นแต่ก็ยอมอุ้มเด็กน้อยเข้าสู่อ้อมอก ราฟมองหน้าตาจิ้มลิ้มหลานสาวในอ้อมอกของตน ‘อลิซเบธ ดาบิโอ้หรือน้องอลิซ’ อย่างพินิจพิจารณากรอบหน้า จมูกรั้นขึ้นอย่างน่ารักน่าชัง เขาอยากจะเห็นสีดวงตาเสียเหลือเกินว่าจะได้สีน้ำทะเลของเบลล่าหรือจะได้สีฟ้าครามของแดเนียล คิดเพียงเท่านั้นจึงหลุดยิ้มออกมาด้วยความลืมตัว

“น้องน่ารักจังเลยค่ะแม่เบล”ลีน่าขยับเข้าไปไกลถือวิสาสะจับเข้าที่แขนล่ำของคนที่กำลังอุ้มเด็กผู้หญิงในอ้อมอก ก่อนจะบดเบียดอกอวบเข้ากับต้นแขนล่ำอย่างตั้งใจ ทว่าสายตากลับมองไปยังเด็กน้อยที่อยู่ในอ้อมกอดของเขา

ราฟสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อความอวบใหญ่เสียดสีกับต้นแขนของตน ทำแนนิ่งเสสายตามองคนที่จงใจยั่วเขาแต่เจ้าหล่อนไม่สนใจ แสร้งทำเป็นหยอกล้อกับอลิซเบธเสียจนเขาเริ่มทนไม่ไหวยื่นหลานสาวให้กับเบลล่าและสะบัดแขนออกจากพันธการเล็กของลีน่า

“เอ่อ...ลีน่าจะพักที่ไหน”เบลล่าหันไปมองหน้าแดเนียลอย่างขอความคิดเห็น เธอพยายามทำให้สองคนนี้ใกล้ชิดกันมากที่สุดและลีน่าเองก็คงจะอยู่กับพี่ชายตนมากเช่นกันแต่คนหัวรั้นกับไม่ต้องการ

“นั้นสิลีน่าจะพักที่ไหน”แดเนียลเอ่ยสมทบอย่างรู้ความนัยของภรรยาตัวน้อย

“ลีน่าเพิ่งซื้อคอนโดเอาไว้น่ะค่ะว่าจะพักที่นั้น”เธอตอบตามความจริงเมื่อสักครู่อยากจะเบ้ปากร้องไห้เสียเหลือเกิน ชายหนุ่มทำทีรังเกียจทั้งที่เธอเฝ้าแต่คิดถึงเขาอยู่ตลอดเวลา

“เงินทองมีล้นเหลือมากหรือไง”เป็นคำแรกที่ราฟพูดออกมาแต่ดูจะค้อนแขวะลีน่าเสียมากกว่า รู้สึกหงุดหงิดที่เธอกลับมาทั้งทีแต่ไม่ยอมกลับไปที่คฤหาสน์หลังใหญ่ที่เคยอยู่

“หรือบ้านช่องไม่มีอยู่”

“ใช่ค่ะ! ช่วงนี้เงินทองมีเยอะแยะจนใช้ไม่หมด และอีกอย่างนานทีได้กลับมาฝรั่งเศสเคนก็อยากมาหา เลยอยากใช้เวลาอยู่ด้วยกันสองคน”ในเมื่อเขาพ่นวาจาร้ายกาจมาลีน่าเองก็ไม่ยอมเช่นกัน จึงยกอดีตแฟนเก่าขึ้นมาเพื่อประชดทั้งที่อยากจะคุยกับเขาดีๆ

ราฟได้ยินเช่นนั้นถึงกับบดกรามเข้าหากันแน่นจ้องมองเธอราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ทีตอนนั้นบอกว่าเลิกกันแล้วแต่ตอนนี้เธอกำลังแสดงออกว่าอยากจะอยู่กับผู้ชายคนอื่นแค่สองคน มันทำให้เขาแทบทนไม่ไหวอยากจะบีบคอเล็กให้ตายซะ

“เอาเป็นว่ายังไงลีน่าก็กลับไปนอนที่คฤหาสน์นะ”เบลล่าที่เห็นสงครามผ่านทางสายตาคนทั้งคู่จึงเอ่ยตัดบท

“ไม่ค่ะแม่เบล! เจ้าของบ้านเขาไม่อยากให้อยู่ก็ลีน่าก็ไม่อยากจะอยู่”ทั้งที่เขาไม่ได้พูดแต่ด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจลีน่าจึงตัดพ้อออกไป ทั้งที่ภายในใจอยากจะอยู่ใกล้กับเขาให้มากที่สุด

“รู้ก็ดี!”จอมเหย่อหยิ่งยังตอกกลับเสียจนเธอเลี้ยวกลับไม่ทันเขาจะพูดจาทำร้ายจิตใจเธอไปถึงไหนกันอยากจะรู้ว่าในปากเลี้ยงสุนัขเอาไว้หรื��ยังไงกัน ลีน่าเบือนหน้าออกไปมองที่นอกหน้าต่างอย่างไม่กล้าสบกับดวงตาคู่คมที่ยังจ้องมองเธออยู่

“เอาเป็นว่าแม่ขอนะลีน่า กลับมาทั้งทีแถมยังไปอยู่คนเดียวมันอันตราย”เบลล่าก็พยายามหาร้อยแปดเหตุผลเอามาอ้างทั้งที่ความเป็นจริงแล้วระบบป้องกันความปลอดภัยคอนโดมิเนียมสูงมาก นึกก้นด่าพี่ชายตัวเองในใจที่คิดว่าจะยอมอ่อนข้อให้แต่เปล่าเลยสักนิดคำพูดยังสับดลอีก

“ก็ได้ค่ะแม่เบล”ลีน่าตอบอย่างยอมจำนนสาวเท้าเรียวไปนั่งบนโซฟาข้างเตียงคนป่วย หย่อนสะโพกลงด้วยความเมื่อยล้านั่งเครื่องมาตั้งหลายชั่วโมงและยังตรงปรี่มาหาแม่เบลล่าเลยจึงทำให้เธออ่อนล้าเหลือเกินตอนนี้

“งั้นพี่กลับก่อนนะเบลล่า”ราฟบอกพร้อมกับยิ้มกริ่มในใจอย่างไม่ทราบสาเหตุรู้สึกอยากจะตีก้นเด็กดื้อที่เดี๋ยวนี้กล้าต่อล้อต่อเถียงเขาฉอดๆ ไม่เหมือนเด็กสาวผู้เร่าร้อนที่คอยทำตามคำสั่งเขาเหมือนดั่งแต่ก่อน

“ลีน่ากลับพร้อมพี่ราฟสิ”เบลล่าโพล่งขึ้นบอกลูกสาวตนอย่างมีแผนการสงสัยต้องให้อยู่ด้วยกันสองต่อสองถึงจะคุยกันรู้เรื่องสินะ

“แต่ลีน่าเพิ่งมาถึงนะคะแม่เบล อีกอย่างลีน่ากลับเองได้ค่ะ!” ลีน่าตอบทันควันเบื่อคนปากแข็งที่ไม่คิดจะชวนเธอกลับบ้าน อีกอย่างหญิงสาวยังอยากอยู่เล่นกับอลิซเบธด้วย

“พรุ่งนี้แม่ก็กลับแล้ว อีกอย่างฟ้ากำลังจะมืดถ้าลีน่ากลับเองแม่จะเป็นห่วงและถ้าให้แดเนียลไปส่งแม่ก็ต้องอยู่คนเดียว”เบลล่าทำทีเป็นห่วงลูกบุญธรรมของตน ก่อนจะเห็นลีน่าเดินเข้ามาใกล้และหอมแก้มของเธอฟอดใหญ่

“ก็ได้ค่ะแม่เบล!”

“ร้ายกาจนะเบลล่า”แดเนียลบีบปลายจมูกรั้นด้วยความหมั่นเขี้ยว และอยากจะมอบรางวัลดีเด่นในการแสดงให้กับภรรยาตัวน้อยที่อุ้มลูกน้อยอยู่แนบอก

“เชื่อสิคะ! วัวเคยค้าม้าเคยขี่ยังไงเสียก็มิวายกลับไปเป็นเช่นนั้น”เบลล่ายิ้มให้กับผลงานของตนเอง เมื่อพี่ชายและลูกสาวบุญธรรมออกจากห้องนี้ไปยังไงซะเธอก็จะทำให้สองคนนี้กลับมารักกันให้ได้

ภายในรถเต็มไปด้วยความเงียบได้ยินเพียงเสียงลมหายใจของกันและกันเท่านั้น ราฟพยายามไม่หันไปมองซีกหน้าหวานที่ทำให้เขาอยากจะจับเจ้าหล่อนกดตั้งแต่ได้ยินเพียงเสียงหวานๆ เท่านั้นจึงมองแต่ถนนหนทางกลับไปยังคฤหาสน์

ลีน่าเองก็นั่งหวั่นไหวกับกลิ่นกายอันแสนคุ้นเคยทั้งที่ไม่อยากจะใกล้ชิดเพราะความเสน่หาที่มีมากเกินไป แต่เพียงเวลาไม่นานทำให้ชายหนุ่มเปลี่ยนไปดั่งคนละคนที่เธอเคยรู้จัก เมื่อก่อนตอนรักกันทำราวกับเธอเป็นเจ้าหญิงแต่ตอนนี้สิเธอเหมือนคนอาศัยรถเขากลับบ้านอย่างไรอย่างนั้น

เอี๊ยด!!!

เสียงเบรกรถลากล้อเพียงเพราะทั้งคู่หันมาสบตากันเท่านั้น ลีน่าเองที่เป็นฝ่ายเบือนหลบอย่างหวั่นไหววูบวาบ แต่ต้องหันกลับมาทางเดิมเมื่อมือหนาช้อนดวงหน้างามให้สบตากับเขา

เจ้าพ่อมาเฟียเองก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่มันกับมีเครื่องหมายคำถามที่ส่งผ่านม่านตาของเธออยากจะรู้ว่าลีน่าคิดถึงเขาเหมือนที่เขาคิดถึงเธอหรือเปล่า ตั้งแต่จากกันวันนั้นเธอยังรักเขาเหมือนเดิมเฉกเช่นที่เขารักเธอหรือเปล่า

“มีอะไรหรือเปล่าคะ”ลีน่าถามขึ้นไม่อยากจะสบนัยน์ตาที่เหมือนกำลังสงสัยอะไรสักอย่าง แต่ไม่ได้เอ่ยเอือนออกมาให้เธอได้ยินจนทำให้ลีน่าอยากรู้

“กิ๊บติดผมหลุด”ราฟสังเกตเห็นกิ๊บที่เธอติดผมของเจ้าหล่อนกำลังหลุดจึงใช้มือดึงมันออกมาเพื่อกลบเกลื่อนความฟุ้งซ่านที่ตีแผ่ขึ้นมา ก่อนจะวางมันลงบนหน้าตักเล็กและหันกลับไปเคลื่อนตัวรถออกจากที่ตรงนั้น