บทที่ ๘ แจ๋วจอมยั่ว!

หลังจากวันนั้นที่ได้กระตุ้นกำหนัดสามีได้ แต่ดันถูกขัดจังหวะเสียก่อน... พิลาเรศจึงได้ครุ่นคิดหาวิธีการได้ยั่วสวาทสามีอีกสักหน

หากแต่...เขาดันมีคิวผ่าตัดยาวหลายวัน จนเธอต้องรอแหง่วเป็นน้ำพริกถ้วยที่ยังไม่เคยถูกแตะ อยู่ในตู้กับข้าวเฝ้ารอการคุ้ยด้วยข้าวเหนียวร้อนๆ จากผู้ที่ควรจะหิวโหยบ้าง

วันนี้...เธอทราบว่าเขาจะกลับบ้านในยามสาย

หึ แผนการแยบยลจึงบังเกิด!

“ถูๆ ไถๆ ปลาท่องโก๋ ปลากระโห้ ปลาสลิด” สะโพกซ้ายขวาก็เหวี่ยงไปตามจังหวะเพลงร้องเล่น ขณะจับไม้ถูพื้นพอเป็นพิธีอยู่

“ใส่ชุดอะไรของเธอ” ใบหน้างัวเงีย ว่าอย่างฉงนเมื่อก้าวเข้ามายังเรือนหอน้อย ที่มีภรรยาผู้น่าเบื่อรอคอยเขาอยู่

“ก็ชุดทำความสะอาดบ้านยังไงละคะ” ตอบหน้าตาย พลางหมุนตัวโชว์ไปด้วย

ฤๅชัชมองชุดแม่บ้านญี่ปุ่นที่สั้นเสมอหูนั้น พร้อมถอนหายใจ นี่เธอเห็นว่าเขาเป็นพวกหื่นกามที่จะหวั่นไหวกับการแต่งกายประหลาดนี้อย่างนั้นหรือ

“ตามสบาย” หมุนตัวตั้งท่าหมายจะขึ้นบนบ้าน

“เดี๋ยวเมียช่วยถือนะคะ” คนกลัวพลาดโอกาสรีบวิ่งแจ้นเข้ามากุลีกุจอช่วยถือกระเป๋าประจำกายของนายแพทย์หนุ่มเร็วรี่ จนเขาขี้เกียจที่จะคัดค้านเธอเข้าให้อีกหน

เคสผ่าตัดที่เรียงคิวมาให้เขาสามเคสติดตั้งแต่หลังเที่ยงคืน ทำเอาเขาอยากจะล้มตัวลงนอนแทบแย่ หากจะสั่งให้แม่แจ๋วจำเป็นเตรียมน้ำอุ่นให้ ก็เกรงว่าจะไม่ได้หลับได้นอนเหมือนวันนั้น

“ช่วยถอดนะคะ” ปากเหมือนจะขออนุญาต หากแต่มือกลับปฏิบัติการนำไปก่อน จนเขาต้องยืนนิ่ง...ให้เจ้าหล่อนปลดเปลื้องกระดุมออกให้ทีละเม็ด

กลุ่มขนเป็นระเบียบเรียงตัวอยู่บนกลางยอดอกหนุ่มแน่น ลาดยาวลงไปสู่เบื้องล่างสู่กางเกงขายาวสุภาพ ซึ่งเมื่อเธอจะตามกลุ่มขนนั้นลงไป ก็ถูกมือใหญ่รวบมือเอาไว้เสียก่อน

“อย่าซน”คำพูดที่เขาใช้ปรามเธอออกจะบ่อย ก็ทัดทานเอาไว้อีกหน

“วันนี้ให้พิกช่วยอาบน้ำให้อีกไหมคะ?” เธอว่าพร้อมดันตัวเขาเข้าไปชิดกับผนังห้อง ก่อนยกเรียวขาขาวที่โผล่พ้นกระโปรงชุดเมสนี้ กักขังเขาเอาไว้เพียงด้านเดียว

“ไม่ต้อง” เขาผลักเธอออกได้เพียงนิด

“น้า...พิกอยากอาบให้”

“เดี๋ยวก็เจ็บตัวอีกหรอก”

“มีเป็นห่วงซะด้วย”

เสื้อเชิ้ตสีขาวที่เขาชอบใส่ ถูกปลดออกไปตามไหล่ที่มีกล้ามแน่นเป็นลอนสวยพอดีปรากฏ คนจงใจยั่วเย้า...ลากไล้มือไปตามลอนนั้นอย่างถือวิสาสะ

“แรดจริงๆ” เขามองตามมือที่ลูบไล้นั้นอย่างเหมือนจะรังเกียจ

“รู้แบบนั้นแล้ว ก็รีบสนองเมียหน่อยสิคะ” แล้วคางเรียวก็ยื่นลงไปเกยบนไหล่เขาพร้อมไล้ไปมา มือบางก็เลือกที่จะไปวางไว้อย่างเอวสอบเปลือยเปล่าทันที

“ทุเรศ!”

“แน่นมาก” คนไม่ฟังคำกล่าวโทษใดๆ เลื่อนไล้ริมฝีปากจุมพิตลงต่ำเรื่อยๆจากปลายยอดอก

“หยุด!” ฤๅชัชจับความเคลื่อนต่ำนั้นให้หยุดลง หากแต่คนดื้อด้านแบบเธอก็เลื้อยรวดเร็วลงสู่พื้นล่างได้สำเร็จ

“พิกช่วยถอดนะคะ” คนเก่งทฤษฎีที่ดูภาพยนตร์ผู้ใหญ่มาจนตาแฉะ สวมบทแม่สาวร้อนรัก...ใช้ริมฝีปากค่อยๆแกะปราการหนาที่ห่อหุ้มพญานาคใหญ่เอาไว้อย่างรวดเร็ว

“อ๊ะ” เมื่อท่านพญานาครับทราบการลงไปเยือน ก็โผล่หัวออกมาเยี่ยมชม แบบที่เขาเองก็มิอาจขัดท่าน

“โกรธอะไรนักหนา ทำไมต้องชี้หน้าด่าด้วย...” เธอแกล้งว่า ก่อนเลียริมฝีปากเป็นเชิงยั่ว ขณะแหงนหน้าขึ้นไปถาม

“ปล่อย” เขากัดฟันสั่ง จนคนที่แกะเข็มขัดได้สำเร็จ...ต้องรูดขากางเกงตัวยาว ให้หล่นลงไปสู่ข้อเท้า

“ขอให้อาบน้ำให้สบายนะคะ” แม่แจ๋วชุดเมส...ถอยออกห่างเชื่องช้า เพื่อเว้นจังหวะให้เขาได้หายใจ

“เดี๋ยวพิกถูห้องรอ...” ก่อนก้มจนทรวงอกคัพD โผล่พ้นสาบเสื้อตัวกว้าง เพื่อที่จะหยิบไม้ถูพื้นขึ้นมาอย่างช้าๆ

แอ่นก้น...กดไม้ถู ชูอกสาว เป็นจังหวะแสนยั่ว

ฤๅชัช รีบคว้าผ้าเช็ดตัวมุ่งหน้าเข้าสู่ห้องน้ำไปในทันที ไม่เช่นนั้น เขาเกรงว่า...ตัวเองอาจจะเสร็จแม่คนจอมยั่วนี้เข้าให้ก็ได้

เสียงฮัมเพลงนอกห้องเงียบลงแล้ว คนรอจังหวะออกจากห้องน้ำ ลุกออกจากอ่างน้ำอุ่นที่ปรับเองทันใด ผ้าเช็ดตัวผืนสีขาวถูกนำมาห่อพันกายเปียกโชกแบบไม่ทันได้เช็ด

เขาไม่อยากจะเสียเวลาแม้วินาทีใด ให้แม่คนจอมยั่วนั้นบุกประชิดตัวเข้า

“ตาเถร!!” เสียงใสตะโกนดังทำเอาเขาสะดุ้ง ก่อนรับร่างของคนตะโกนจนสุดเสียงนั้นไว้ในอ้อมแขน

เขาไม่อาจใช้วินาทีไหนๆ หลุดพ้นจากหล่อนได้บ้างเลยหรือ

“ตกใจหมดเลยค่ะ” น้ำเสียงเจ้าเล่ห์ว่า ขณะที่สายตาเริ่มมองต่ำมายังผิวเปียกน้ำที่เธอซบอยู่

“ถอยออกไป” เขาผลักออกจนเธอเซถลา หากแต่แม่กาวหนาก็ยังกระเด้งตัวกลับมาเกยบนอกเขาสำเร็จอีกหน

“ฉันต้องการการพักผ่อน”

“ก็พักผ่อนไปสิคะ หน้าที่ดูแลลือ..เป็นของพิกอยู่แล้วนี่” แล้วปมผ้าขนหนูกถูกปลดออก จนร่างขาวโพลนของบุรุษต้องเปลือยอล่างฉ่าง

เขาคว้าตามไม่ทันอีกจนได้

“อุ๊ย พญานาคหด”

“ทะลึ่ง” เขาพยายามแย่งผ้าขนหนูมาจากมือเธอ หากแต่ก็ไม่สำเร็จดังที่คิด

“เดี๋ยวพิกเช็ดให้นะคะ” แล้วเธอก็ใช้ผ้าขนหนูคลุมกายเขาพร้อมโอบจากทางด้านหลัง ทรวงอกนุ่มหยุ่นเบียดทับแผ่นหลังกว้าง แม้มีอาภรณ์กั้น...แต่ก็ทำให้เขาใจหวั่นเข้าให้อีก

“ไม่ต้องเช็ดต่ำ” เขากุมมือซนให้ชะงักเท่านั้น ก่อนแย่งมาเช็ดเองแบบลวกๆ ก่อนคาดทับส่วนล่างแน่น และเดินดุ่มไปทาครีม ในฉบับของคนดูแลผิวอย่างดีเหมือนหมอทั่วไป

“เดี๋ยวพิกทาให้” แล้วขวดโลชั่นบำรุงเรือนกาย ก็ถูกแย่งไปจนได้เช่นกัน

“จุ้น”

ว่าให้แบบนั้น...แต่ก็ไม่วาย ปล่อยให้เธอชโลมผิวกายให้อย่างเบามือ เขาเพ่งพิศนวลหน้าใสที่โบกรองพื้นสีเข้ากันอย่างพินิจแบบที่ไม่เคยทำ แววตาใสที่ฉายความหื่นใส่เขาแบบไม่เคยว่างเว้น ทอแสงตั้งใจที่จะปรนนิบัติจนเขารู้สึกผ่อนคลาย

กล้ามเนื้อเครียด...ถูกคลึงเคล้นจนเนื้อครีมหอมอ่อนๆ แทรกซึมไปตามแผ่นหลังและช่วงแขนจนทั่ว ฝ่ามืออุ่นเรียวบางจงใจไล้น้ำหนักหฤหรรษ์จนเขาผ่อนคลายในความรู้จุดนั้น

“อื้อ” เขาครางเสียงทุ้ม เมื่อความละมุนนั้นเคลื่อนต่ำลงเรื่อยๆ คนบรรจงลูบไล้โอบกอดเขาทางด้านหลัง โดยที่มือสาละวนอยู่ด้านหน้า

“หอมจัง” เสียงใสว่าชิดข้างหู จนคนพยายามตั้งสติขนลุกซู่

“อย่าปลด” เขาว่า หากแต่ไม่ได้ขัดขืนการกระทำที่ปลดผ้าเช็ดตัวออกจากกายเขาได้สำเร็จอีกหน

“บนเตียงดีกว่านะคะ พิกจะได้นวดให้ด้วย” เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา เธอก็โยนเขาลงไปได้สำเร็จจนแววตาคมดุ คาดโทษ

“อื้อ ไม่ดื้อสิคะ...กล้ามเนื้อแข็งขนาดนี้ หลับไปก็ไม่สดชื่น...ให้พิกช่วยนะ” เธออ้อนจนเขาใจเริ่มอ่อน ก่อนพลิกร่างคว่ำทำนองอนุญาต

คนได้ใจยิ้มกริ่ม...

แหม ที่แท้ก็ชอบอยู่นั่นแหละ!

เธอลอบคิด ก่อนบรรจง...นวดเฟ้นบริเวณกล้ามเนื้อเครียดที่แข็งเกร็งบริเวณหัวไหล่

เธอไม่ทราบหรอกว่าเขาผ่าตัดต่อครั้งร่วมกี่ชั่วโมง หากแต่วิชามารยาที่เธอฝึกนวดมาตั้งเป็นสาวแรกรุ่น เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการปรนนิบัติสามี

ได้โอกาสนำมาใช้แล้วในวันนี้!

“อื้อ...” คนถูกนวดโดนจุดครางออกมาเบาๆอย่างพึงพอใจ

“จุดเทียนหอมหน่อยนะคะ” คนเก่งเรื่องสร้างบรรยากาศ ก็กระทำการที่คาดว่าเขาจะต้องชอบ คนยอมรับในความช่างรู้นี้ก็ไม่ได้คัดค้านใดๆ

“นวดเก่งนี่” เอ่ยปากชมแบบไม่เต็มเสียง เมื่อรู้สึกว่ามือนุ่มแสนเบานี้ คลายความเมื่อยขบให้เขาได้ทีละเปราะแบบช่ำชอง

“ไม่ให้เสียชื่อเด็กเล้าเก่าหรอกค่ะ”

“เล้าไก่ล่ะสิไม่ว่า” คนเช็คประวัติเธอมาตลอด รู้ดีว่าเธอไม่ได้ไปทำอะไรพันธุ์นั้น นอกจากเต้นกินรำกินไปวันๆ แต่ถึงอย่างนั้นเขาไม่ชอบความแรดจนเกินงามของเธออยู่ดี

“เล้าไก่ก็ทำ ทำไงได้ล่ะ...ต้องเก็บไข่ขายประทังชีวิต” เธอเล่าสิ่งที่เคยสบมาแบบไม่ได้เสแสร้งหรือพูดเล่น จนคนที่คอยตั้งแง่เริ่มอยากจะรู้รายละเอียดชีวิตเธอจากปากบ้าง

“ก็ดีแล้ว ที่รอดชีวิตมาได้”

“ไม่ได้แช่งให้พิก ตายๆไปใช่ไหม” แกล้งว่าอย่างผ่อนคลาย จนเขาต้องส่ายหัวให้กับหมอน

“สงสัยยิ่งแช่งยิ่งอายุยืน”

“หึ พิกไม่ยอมตายง่ายๆแบบยังมีเยื่อพรหมจารีติดตัวไปหรอก!”

“เป็นสาวเป็นนาง ดูพูดเข้า” ตำหนิไปอย่างนั้น เมื่อทราบดีว่าเธอหาได้สะทกสะท้านไม่

“กล้ามเนื้อหลังเกร็งมาก ต้องยืนนานเลยใช่ไหมคะ?” แอบหวังว่าเขาจะเล่าเรื่องงานให้ฟังสักหน่อย

“อือ...เคสหนึ่งก็ราวๆสามสี่ชั่วโมง มีแต่เคสยากๆทั้งนั้น”

“ก็ไม่เห็นจะแปลก คนเก่งๆก็ต้องสมความสามารถกันหน่อย”

“ฉวยโอกาส” เขาว่า เมื่อเธอซบใบหน้าลงไปบนแผ่นหลังกว้าง แถมยังทิ้งน้ำหนักตัวทั้งหมดทาบทับลงไปด้วย

“พิกเป็นพวก เห็นโอกาสไม่ได้...ต้องกระโจนเข้าใส่” แล้วเธอก็จูบเข้าให้ที่หัวไหล่ของเขา คนที่ตั้งใจว่าจะต้องรังเกียจกลับแปลกใจ ที่ตัวเองเริ่มชินกับกิริยาละลาบละล้วงนี้ของเธอ

“พอได้แล้ว จะนอน”

“ก็นอนไปสิค่ะ”

“ลุกได้แล้ว” เขาเทเธอลงจากแผ่นหลังง่ายดาย ก่อนนอนหงายจัดทิศให้ตัวเองได้พักผ่อน ทั้งๆที่กายยังเปลือยเปล่า

“ฝันดีนะคะ” เธอจุ๊บเข้าให้ที่พวงแก้มขาว ผู้ชายอะไรใบหน้าขาวใสยิ่งกว่าผู้หญิง ไม่สมกับวาจาดิบเถื่อนที่เขาชอบพ่นใส่เธอบ่อยๆแม้แต่น้อย

“ลงไปจากเตียง” เขาไล่ก่อนหันข้างใส่และเอาผ้าห่มคลุมหัว

“ช้าๆได้พร้าสองเล่มงาม ท่องไว้!”

พิลาเรศตัดสินใจออกมาเตรียมอาหารง่ายๆให้สามีได้รับประทาน ควักวิชาที่ครูนวลอนงค์ค่ำลงแล้วจะไปไหน สั่งสอนมาอย่างยากเย็นเอามาใช้เสียหน่อย

เธอเลือกเมนูที่คิดว่าตัวเองจะทำได้ดีที่สุด

“ไข่เจียวละกัน” ชุดเมสสีขาวลายฟ้า ที่เป็นเสื้อเอวลอย...รับกับกระโปรงตัวสั้นได้เป็นอย่างดี นวลขาขาวๆที่ไร้ถุงน่อง จัดการนำชุดกันเปื้อนลายเสือ มาคล้องเข้าใส่อย่างเร่งรีบ

“ตอกไข่”

“ใส่ผงปรุงรส”

“เครื่องเคียงเน้นๆ”

“เทน้ำมันลงกระทะร้อนๆ ก่อนรอเดือด”

เธอท่องตามสิ่งที่จดมา หากแต่ก็จดจ้องไปยังสิ่งที่กำลังทำอยู่

“เดือดแล้ว” ไข่สีเหลืองที่ถูกตีจนเป็นฟองใหญ่ถูกเทราดลงไปในน้ำมันเดือด หากแต่เครื่องเคียงที่หนักนั้น...ทำเอาไข่ไม่สามารถพองได้เต็มที่

“พลิกได้หรือยังนะ?” ตะหลิวในมือขวาค่อยๆแงะดูไข่เชื่องช้า

“ว้าย!” ไฟที่เธอเร่งแรงจนเกินไป นำพาสีดำเข้มติดก้นกระทะ และไข่จนแทบปี๋!

“กลายเป็นไข่สองรสไปได้ยังไงเนี่ย” เธอเกยคางจ้องไปยังไข่ในจานที่เบื้องหน้าไม่สุก เบื้องหลังนั้นไหม้

“ไม่น่าเวิร์คแฮะเมนูนี้!”