Ep.10

บ้านอมรสมบัติ

ปิ่นมุก Talk

หญิงสาวเพิ่งกลับจากบริษัทกลับมาถึงเธอก็ตรงมายังห้องนอนเพื่ออาบน้ำก่อนจะลงไปช่วยยายมาลัยด้านล่าง แต่ทว่าอาบน้ำเสร็จแล้วปิ่นมุกกำลังเป่าผมอยู่นั่นกลับมีคนไร้มารยาทบู้มบ้ามเข้าไปในห้องเธอ

“”แกร็กกก!! อร๊ายย นี่คุณเข้ามาได้ยังไง””

ปรินทร์ : คุณนี่ก็แปลกเนาะ บ้านผมผมจะเดินไปไหนต้องขออนุญาตคุณก่อนหรือไง

ปิ่นมุก : แต่ห้องนี้คือห้องนอนของฉัน แล้วฉันก็อยู่ในสภาพไม่เรียบร้อย ถ้าคนอื่นมาเห็นเค้าจะคิดยังไงโดยเฉพาะคุณวุ้น

ปรินทร์ : คนอื่นคิดยังไงก็เรื่องของคนอื่นเเต่อย่าดึงวุ้นมาเกี่ยว ผมไม่ได้พิศวาทอะไรคุณ ผมเเค่จะมาบอกว่าพรุ่งนี้คุณต้องเตรียมตัวให้พร้อมเพื่อไปตรวจร่างกายก่อนเก็บไข่

ปิ่นมุก : เรื่องของคุณมีแค่นี้ใช่ไหมคะ

ปรินทร์ : ผมขอนึกก่อนนะ เอ๊ะมีอะไรอีกไหมนะ

ปรินทร์พูดพร้อมเดินเข้าไปไกล้หญิงสาวที่หน้ากระจกเรื่อยๆ ทำให้ปิ่นมุกต้องลุกขึ้นยืนเเต่คนตรงหน้ายังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเดินเข้ามาหาเธอ เค้ายังคงเดินเข้ามาหาเธอเรื่อยๆจนตัวเธอติดผนัง พร้อมกับเอาปากมาใกล้หน้าของเธอ

ปิ่นมุก : นี่คุณ!!

ปรินทร์ : อีกเรื่องก็คือผมไม่ชอบให้ใครทำอะไรโดยพลกาลถ้าจะทำอะไร ไปไหน คนที่คุณควรต้องขออนุญาตมีแค่ผม อย่าคิดว่าคุณยายผมเค้าดีกับคุณแล้วจะทำอะไรก็ได้ อย่าทำตัวแบบวันนี้ผมไม่ชอบ ผมหวังว่าคุณจะเข้าใจในสิ่งที่ผมกำลังพูด

ปรินทร์ผละตัวออกก่อนที่จะเดินออกจากห้องไปทิ้งไว้แค่ปิ่นมุกที่ใจเต้นรัว

ปิ่นมุก : ดีแต่ออกคำสั่งอันนั้นไม่ดี อันนี้ไม่ได้ จะบ้าตายก่อนไหมมุกเอ๊ยยย

หญิงสาวบ่นพรึมพำกับตัวเองเบาๆพร้อมกับรีบจัดแจงตัวเองให้เรียบร้อยแล้วลงไปด้านล่าง แต่ไม่เห็นคนที่เอาแต่ออกคำสั่งแล้ว เห็นแค่ละม่อมกับยายมาลัยที่กำลังเตรียมอาหารอยู่

ปิ่นมุก : มีอะไรให้หนูช่วยไหมคะคุณยาย พี่ละม่อม

คุณยาย : อ้าวหนูมุก กลับมาตอนไหนลูก มาช่วยยายจัดผักตรงนี้มา

ปิ่นมุก : มุกมาได้นานแล้วค่ะ แต่ขึ้นไปอาบน้ำมา

หญิงสาวพูดพร้อมเดินไปหายายมาลัยเพื่อช่วยจัดผัก

ยายมาลัย : เป็นไงบ้างลูกวันนี้เข้าบริษัทตารินทร์ว่าอะไรไหม

ปิ่นมุก : ไม่ว่าค่ะคุณยาย

ปิ่นมุกเลือกที่จะไม่ตอบความจริงเพราะไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นอีก แค่นี้เธอก็จะบ้าตายแล้ว

“”คุณมุกคะ คุณวุ้นเรียกค่ะเธอรออยู่ที่สวน””

ละไมสาวใช้คนสนิทของวุ้นเดินเข้ามเรียกปิ่นมุกที่กำลังช่วยงานในครัว ละไมเป็นน้องสาวแท้ๆของละม่อมแต่เลือกที่จะอยู่กับวุ้นเพราะวุ้นมักจะปรมเปลอละไมด้วยเงินทองของใช้มากมาย

ปิ่นมุก : จ้ะ ยายคะเดี๋ยวหนูมานะคะ

ยายมาลัย : จ้ะ

สวน

ปิ่นมุก : คุณเรียกฉันหรอคะ

วุ้น : ปรินทร์เข้าไปทำอะไรในห้องนอนแก

วุ้นพูดพร้อมกับปรี่เข้ามาบีบแขนปิ่นมุกอย่างแรง

ปิ่นมุก : ปล่อยนะฉันเจ็บ!!

วุ้น : ฉันถามว่าปรินทร์เข้าไปทำอะไรในห้องแก ตอบมา

ปิ่นมุก : ทำไมคุณไม่ถามสามีคุณล่ะ

วุ้น : อีมุก!! แกไม่มีสิทธิ์มาต่อปากต่อคำกับฉัน เพราะถ้าฉันบอกกับปรินทร์เเค่ว่าฉันไม่อยากได้แกเป็นแม่อุ้มบุญ ครอบครัวแกเดือดร้อนแน่อย่ามาจองหองกับฉัน

ละไม : หนูเห็นคุณปรินทร์เข้าไปในห้องคุณมุกจริงๆนะคะ เข้าไปนานด้วย

ปิ่นมุก : สามีของคูณเค้าแค่เข้าไปสั่งให้ฉันเตรียมตัวไปตรวจร่างกายวันพรุ่งนี้ ถ้าคุณไม่เชื่อคุณก็ไปถามเค้าดูค่ะ

วุ้น : แกแน่ใจนะ ถ้ามันไช่แบบที่แกพูดแกอยู่ไม่เป็นสุขเเน่ ฉันเคยบอกแล้วนะว่าฉันหวงของมาก อย่าทำอะไรเกินหน้าที่ของแก

ปิ่นมุก : ฉันรู้ตัวดีค่ะว่าตัวเองอยู่ในหน้าที่อะไร แล้วไม่ต้องห่วงนะคะฉันไม่ชอบยุ่งกับของที่มีเจ้าที่ ขอตัวค่ะ

วุ้น : ใครอนุญาตให้แกไป ยืนเถียงฉันแล้วคิดจะไปง่ายๆหรอ ละไม!!

ละไมยื่นเเก้วกาแฟร้อนๆให้วุ้นก่อนที่วุ้นจะสาดไปที่หน้าของปิ่นมุก

ปิ่นมุก : นี่คุณ!! มันจะมากเกินไปแล้วนะ

ยายมาลัย : ใช่มากเกินไป นี่มันอะไรกันถึงต้องทำขนาดนี้ เธอเห็นหัวฉันบ้างไหม

วุ้น : ก็ถามคนโปรดของคุณยายสิคะว่าให้ท่าแบบไหน ปรินทร์ถึงเข้าไปหาถึงห้องนอน แถมยังไปคว้ามาเป็นแม่อุ้มบุญอีก

ยายมาลัย : เรื่องนั้นเธอควรไปโวยคนของเธอ ไม่ใช่มาทำร้ายคนอื่น ถ้ายังอยากอยู่ที่นี่ ช่วยทำตัวให้เป็นคน ไม่ใช่เป็นหมาบ้าหวงกระดูกแล้วไล่กัดคนอื่นเค้า อย่าให้ฉันเหลืออดกับเธอนะวุ้น ไปหนูมุก

วุ้น : คุณยายดูเข้าข้างมันนะคะ หรือที่มันเข้ามาที่นี่เพราะคุณยายอยู่เบื้องหลัง

ยายมาลัย : เธอคงจะเเสดงละครมากไปนะ ถึงได้คิดอะไรแบบนี้ออกมา

ยายมาลัยพูดพร้อมกับพาปิ่นมุกเดินออกไป เค้าเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดแล้วก็เชื่อว่าปิ่นมุกกับปรินทร์ไม่ได้ทำแบบที่วุ้นคิด เค้าโตมาจนหัวสองสีเค้ามั่นใจว่าเค้ามองคนไม่ผิด การกระทำของยายมาลัยยิ่งทำให้วุ้นเกลียดปิ่นมุกมากขึ้น เค้าคิดแค่ว่าจะทำทุกทางให้ปิ่นมุกอยู่แบบไม่มีความสุขเพราะในเมื่อเธอขัดเรื่องลูกกับปรินทร์ไม่ได้ เธอก็ต้องกำจัดคนที่จะมาทำให้ลูกเธอเกิด เธอไม่เคยต้องการที่จะให้เด็กที่ขึ้นชื่อว่าลูกเกิดมา แต่ความต้องการของสามีขัดเธอเอาไว้…..

ในบ้าน

ยายมาลัย : เจ็บไหมหนู

ปิ่นมุก : ไม่เป็นไรค่ะคุณยาย

ยายมาลัย : เดี๋ยวยายจะคุณกับปรินทร์เองหนูไม่ต้องห่วงนะ

ปิ่นมุก : แต่ว่า

ยายมาลัย : ไม่มีแต่ ยายไม่เคยเห็นด้วยกับการที่ให้ใครมาอุ้มบุญนะ แต่ในเมื่อไม่มีทางเลือกอื่นยายก็ไม่รู้จะทำยังไง ตัวยายแก่ขนาดถ้าจะรอยายวุ้นน่นท้องคงตายก่อนเห็นเหลนเกิด

ละม่อม : คุณท่านแข็งแรงขนาดนี้ไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอกค่ะ

ปิ่นมุก : ใช่ค่ะ คุณยายยังแข็งแรงอยู่เลย

ยายมาลัย : คนเราไม่มีอะไรแน่นอนหรอกลูก เอาเป็นว่าถ้ายายยังอยู่ใครก็ไม่มีสิทธิ์ทำอะไรที่ไม่ถูกต้อง

ยายมาลัยรู้ว่าคนแบบวุ้นไม่เคยรักหลานชายตนเอง เธอรักแค่สมบัติเท่านั้น แล้สที่ไม่ยอมไปไหนก็เพราะสมบัติของหลานชายยังไม่หมด วันใดที่หลานชายเหลือแค่ตัวคนแบบวุ้นไม่มีทางอยู่แน่นอน…..