ตอนที่ 7 ดวงใจ

ฉันออกมาจากโรงพยาบาลมุ่งตรงมาที่พักเพื่อเก็บเสื้อผ้าไปเฝ้าเหนือ ซึ่งมีพยาบาลอาสาดูเหนือไว้ให้ก่อน ฉันหันไปเปิดลิ้กชักหยิบสมุดบัญชีขึ้นมาดู ในนั้นมีเงินอยู่จำนวนหนึ่ง คาดว่าน่าจะพอกับค่ารักษาของเหนือ แต่มันก็เหลือเพียงก้อนเดียวแล้ว

"หรือฉันจะต้องหางานทำเพิ่ม"ฉันพึมพำกับตัวเอง แล้วจะหางานที่ไหนล่ะ เฮ้อ...ฉันพ่นลมหายใจออกมาหนัก ๆ แล้วเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าแล้วรีบออกมา ระหว่างที่นั่งรอรถเมล์อยู่นั้น จู่ ๆ ก็มีรถยนต์คันหรูมาจอดตรงหน้า แล้วมีคนเปิดประตูลงมา ฉันยกยิ้มให้เมื่อเห็นคนที่ลงจากรถนั้นก็คือพี่พลอย สายตาฉันมองทะลุไปที่คนขับ ซึ่งเป็นชายหนุ่มวัยกลางคนหน้าตาดี แต่งตัวภูมิฐาน พี่พลอยคุยกับชายหนุ่มคนนั้นแปบหนึ่งก็ปิดประตู แล้วเขาก็ขับรถไป พี่พลอยก็เดินมาหาฉัน

"ไม่ไปทำงานเหรอ"พี่พลอยเอ่ยถาม เธอคงไม่รู้ว่าเหนือเกิดอุบัติเหตุ และฉันสังเกตว่าเธอยังแต่งตัวชุดทำงาน เดาว่าคงเพิ่งจะกลับ

"เหนือเข้าโรงพยาบาล"พี่พลอยทำท่าทางตกใจแล้วลงมานั่งเก้าอี้ข้างฉัน

"เหนือเป็นอะไร"เธอเอ่ยถามแล้วเอามือมาลูบที่แขนฉัน ในขณะที่ฉันลอบหายใจออกมาเบา ๆ

"หกล้มน่ะ"แล้วก็เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่ป้าพิศบอกให้พี่พลอยฟัง

"เฮ้อ...น่าสงสารจัง"พอเล่าจบพี่พลอยก็พ่นลมหายใจออกมา

"พี่ไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ เดี๋ยวจะตามไป"ฉันหันไปพยักหน้าให้เธอ ขณะที่พี่พลอยกำลังจะลุกขึ้น

"ใครมาส่งพี่เหรอ"ฉันเอ่ยถามไปเพราะความอยากรู้

"เอ่อ....ลูกค้า"พี่พลอยอมยิ้มแล้วย่อตัวมากระซิบเบา ๆ ข้างหูฉัน ก่อนที่จะเดินไป ทิ้งความสงสัยไว้ให้ฉัน ลูกค้า? ทำไมใจดีจังมาส่งถึงบ้าน

.

ฉันมาถึงที่โรงพยาบาลก็เห็นว่าเหนือตื่นแล้วและกำลังเล่นอยู่กับพยาบาล พอฉันเข้าไปพยาบาลสาวก็ขอตัว ฉันยกมือขอบคุณเธอที่ช่วยดูเหนือให้

"เป็นอย่างไรบ้างครับ ยังเจ็บตรงไหนอีกไหม"ฉันขยับเก้าอี้มาที่ข้างเตียงเหนือแล้วนั่งลง

"ไม่เจ็บครับ"เหนือตอบกลับมาแล้วฉีกยิ้มกว้าง แต่สีหน้ายังดูซีด ๆ ฉันลอบหายใจเบา ๆ แล้วยกมือลูบที่หัวของเหนืออย่างอ่อนโยน

ฉันป้อนข้าว ป้อนยาให้เหนือแล้วพาเขานอน พอเหนือหลับ พี่พลอยก็มาพอดี

"หลับไปซะแล้ว"พี่พลอยเอ่ยพร้อมกับเดินมาวางกระเช้าไว้ที่บนโต๊ะ

"โห พี่ไม่ต้องซื้อมาก็ได้"ฉันเห็นของในกระเช้าที่มีแต่ของดี ๆ และคิดว่ามันจะต้องแพงแน่ ๆ

"ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้เอง เมื่อคืนพี่ได้ทิปมาเยอะ"พี่พลอยพูดพร้อมกับยิ้มกรุ่มกริ่ม ฉันมองหน้าพี่พลอยแล้วคิดถึงพี่หอมจัง เธอก็อายุรุ่นราวคร่าวเดียวกันนั้นแหละ ไม่รู้ว่าพี่พลอยจะรู้จักพี่หอมหรือเปล่า เห็นว่าทำงานที่ผับเดียวกันด้วย

"ขอบคุณนะ"ฉันเอ่ยแล้วยิ้มหวานให้กับพี่สาวข้างห้อง

"แล้วแกมีเงินจ่ายค่ารักษาเหรอ ท่าทางจะแพงด้วยนะเนี่ย"พี่พลอยเอ่ยแล้วมองไปรอบห้อง ซึ่งฉันเลือกโรงพยาบาลที่นี้เพราะเห็นว่ารักษาดี ถึงแม้จะดูหรูหราและแพงไปหน่อย แต่เพื่อเหนือฉันจะต้องหาสิ่งที่ดีที่สุดให้กับเขา ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไร

"พอมีอยู่บ้างน่ะ"ฉันตอบกลับไปแล้วนึกถึงเงินในบัญชี

"ถ้ามีปัญหาอะไรบอกพี่ได้นะ"

"จ้า"ฉันฉีกยิ้มกว้างให้ไป ระหว่างที่นั่งคุยกันอยู่จู่ ๆ เหนือก็มีอาการชักขึ้นมา ฉันกับพี่พลอยตกใจมากรีบเดินไปที่เตียง แล้วคว้าตัวเหนือมากอด

"เหนือ ๆ เป็นอะไร"ฉันเอ่ยเสียงสั่นเคลือน้ำตาคลอเบ้า

"เดี๋ยวพี่ไปตามหมอก่อน"พี่พลอยพูดจบก็รีบเดินออกไป

"เหนือ ๆ อย่าทำให้แม่ตกใจสิเหนือ ฮืออ"น้ำตาฉันก็ไหลออกมา

.

ตอนนี้เหนือได้อยู่ในห้องตรวจ ฉันกับพี่พลอยรออยู่ที่หน้าห้อง ฉันเดินวนไปวนมาน้ำตาไหลไม่หยุด ยกมือภาวนาขออย่าให้เหนือเป็นอะไรเลย และนึกถึงพี่หอมให้ช่วยเหนือด้วย

ร่วมชั่วโมงคุณหมอก็ออกมา ฉันรีบวิ่งไปที่เขาทั้งพร้อมกับยกมือปาดน้ำตา

"คะ คุณหมอ ลูกเทียน..."

"เชิญทางนี้ครับ"ฉันหันไปที่พี่พลอย ส่งสัญญาณให้ช่วยดูเหนือ เธอผงกหัวแล้วฉันก็เดินตามคุณหมอไป

ตอนนี้ฉันเดินเข้ามาในห้องกับคุณหมอ

"นั่งสิ"คุณหมอเอ่ยออกมาอย่างสุภาพ

"ลูกเทียนเป็นอะไรเหรอคะ"พอนั่งลงที่เก้าอี้ ฉันก็รีบถามอาการเหนือเลย

"เด็กมีอาการแทรกซ้อน ต้องคอยดูอาการอีกที"ฉันก้มหน้างุด ถึงเหนือจะไม่เป็นอะไรมาก แต่ฉันก็กังวลใจอยู่ดี การรักษาของเหนือคือต้องให้เลือดและทานวิตามิน ซึ่งค่าใช้จ่ายค่อนข้างสูงทีเดียว.

"ช่วงนี้อาจจะต้องนอนที่โรงพยาบาลไปก่อน"

"ค่ะ"ฉันตอบรับ

.

ฉันเดินออกมาจากห้องคุณหมอด้วยอาการเหม่อลอย ในหัวก็คิดว่าจะหาเงินที่ไหนมาจ่ายค่ารักษา ลำพังเงินในบัญชี ตอนนี้คำนวณแล้วก็ไม่น่าจะพอ เฮ้อ...

ฉันเดินเข้ามาในห้องทั้งพี่พลอยและเหนือก็หันมาที่ฉัน เมื่อเห็นเหนือตื่น ฉันก็รีบเดินไปที่เตียงทันที

"แม่"เหนือเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ฉันยกมือไปลูบหัวเขาด้วยน้ำตา

"ไม่เป็นอะไรแล้วนะครับ"

"แม่ร้องไห้"มือเล็กพยายามยกขึ้นมาเช็ดน้ำตาที่แก้มให้ ฉันคลี่ยิ้มแล้วปาดน้ำตาที่แก้มตัวเอง

"แม่ไม่ได้ร้องไห้ แม่ดีใจต่างหากล่ะ"เหนือฉีกยิ้มกว้างให้จนเห็นฟันน้ำนม

"เดี๋ยวเราก็ได้กลับบ้านแล้ว แต่เหนือต้องกลับมาแข็งแรงไว ๆ นะครับ"เหนือผงกหัวหยิก ๆ แล้วคลี่ยิ้มกว้าง.

.

พอเหนือหลับฉันกับพี่พลอยก็พากันมานั่งที่โซฟา

"หมอบอกว่ายังไงบ้าง"

"มีอาการแทรกซ้อน คงต้องอยู่ให้เลือดต่ออีก"

"แบบนี้ก็...."พี่พลอยหันไปที่เตียงเหนือ

"พี่พลอยที่ผับมีงานให้เทียนทำบ้างไหม"ตอนนี้ฉันอยากหาเสริม ในช่วงที่เหนืออยู่โรงพยาบาล เพราะค่ารักษาคงจะสูงเงินในบัญชีไม่พอแน่ ๆ

"ก็มีนะ แต่แกจะทำได้เหรอ มัน..."

"ทำได้ จะให้เทียนทำอะไรเทียนทำได้หมด ขอแค่ได้เงินมารักษาเหนือ"ฉันพูดแล้วหันไปยังเตียงที่เหนือนอน

"เหนือเปรียบเสมือนเป็นดวงใจของเทียน ถ้าไม่มีเหนือเทียนก็ไม่รู้จะอยู่ไปเพื่อใคร"ฉันพูดด้วยน้ำตาคลอเบ้าสายตาจ้องมองไปที่เด็กชายที่น่ารักอยู่บนเตียง

???????????