บทที่4

“แบบนั้นมันเรียกว่าจูบเหรอไอรดา! แค่ปากแตะกันไม่ถึงสองวิแถวบ้านเธอเรียกว่าจูบแล้วรึไงยัยโง่!!” ชลพีตวาดลั่นกลับไปอย่างหัวเสีย ให้มันได้อย่างนี้สิ ยัยบ้านี่มาหลอกล่อทำให้เขาอยากแล้วก็จากไปอย่างหน้าด้านๆ อย่าฝันเลยว่าเขาจะยอม

“ค่ะ แถวบ้านไอเรียกแบบนั้นว่าจูบ ทีนี้คุณพีจะทำตามที่เรา..ว้าย!!!” ยังไม่ทันที่เสียงหวานๆ จะพูดจบไอรดาก็กรีดร้องเสียงดังเมื่อถูกมือหนาของคนพาลกระชากเข้าหาตัวอย่างรุนแรง ดวงตาแข็งกร้าวของชลพีในตอนนี้ดุดันน่ากลัวเสียจนเธอไม่กล้าแม้แต่จะขยับหนีหรือหายใจออกมาแรงๆ

“นั่นไม่ใช่จูบเลยยัยโง่! นี่ต่างหากจูบ!!” สิ้นเสียงนั้นมือหนาอีกข้างที่ว่างอยู่ก็เอื้อมมากระชากใบหน้าของหญิงสาวเข้าหาตัวอย่างรุนแรงก่อนที่เขาจะกระแทกริมฝีปากเข้าหากันอย่างเร้าร้อนดุดัน จูบที่เป็นเสียยิ่งจูบนั้นทำเอาไอรดาแทบจะทรงตัวยืนอยู่ ร่างกายของเธอสั่นเทิมอย่างหนักยามเมื่อลิ้นอุ่นร้อนของจามมาร้ายค่อยๆ แทรกผ่านเข้ามาภายใน ก่อนจะดูดกลืนลิ้นน้อยๆ ของเธออย่างเมามันส์ ชลพีค่อยๆ ยกทั้งสองมือขึ้นมากุมใบหน้าอ่อนหวานเอาไว้ ก่อนจะตั้งองศาให้แม่ตัวดีรับสัมผัสจากเขาไปอย่างถนัดถนี่ในขณะที่คนถูกกระทำนั้นได้แต่ยืนอื้ออึงด้วยไม่รู้ว่าตัวเองควรจะผลักไสเขาออกไปให้ห่างตัวหรือควรจะยินยอมให้เขาได้ทำตามใจด้วยตัวเองจนพอใจก่อนดี

“ส่งลิ้นเธอออกมาให้ฉันไอ!” คำสั่งบ้าบิ่นของคนเอาแต่ใจดังขึ้น แต่ยังไม่ทันไรเขาก็เอื้อมมือมาบีบแก้มใสอย่างแรงเพื่อที่จะแทรกปลายลิ้นเข้ามาดูดดึงลิ้นของเธอได้ง่ายดายมากขึ้น มืออีกข้างเองก็เริ่มว่างงานจนต้องเอื้อมไปลูบไล้เนินอกอวบอิ่มอย่างเบามือ ขนาดของมันเต่งตึงชนิดที่ว่าไม่ต้องให้เธอแก้ผ้าเขาก็จินตนาการได้เลยว่าคงจะใหญ่เกินโตอย่างไม่ต้องสงสัย

“อื้ม...” เสียงครางทุ่มต่ำอย่างพึงพอใจดังขึ้นยามเมื่อลิ้นน้อยๆ ส่งมาให้อย่างจำนนด้วยรู้ดีว่าตัวเองไม่ได้อยู่ในสภาพที่จะขัดขืนอะไรเขามากนัก ชลพียังคงตั้งหน้าตั้งตาจูบกันต่อไปนานหลายนาทีจนในที่สุดก็เป็นไอรดาเองที่ทนไม่ไหวเพราะกลัวตัวเธอจะละลายเข้าจึงต้องรีบผลักอกคนเอาแต่ได้ออกห่างตัว

“คะ...คุณพีได้ที่ต้องการไปแล้ว รีบๆ ลงไปช่วยมันเข้าสิคะ!” หญิงสาวเอ่ยบอกเสียงสั่น เรี่ยวแรงแทบจะทรงตัวตอนนี้ก็ยังแทบไม่ไหว ไม่นึกเลยว่าจูบของเขามันจะร้อนแรงแผดเผาเธอได้ถึงเพียงนี้ คนบ้าอะไรจูบอย่างกับคนไม่เคยจูบ ไม่ปล่อยให้กันได้หายใจบ้างเลย แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็กลับรู้สึกแปลกๆ กับมันอยู่ดี

“ฉันพูดตอนไหนกันว่าจะทำ”

“คุณพี!! นี่คุณ...”

“ถ้าจำไม่ผิดฉันพูดแค่ว่าอาจจะเท่านั้นเองนะไอรดา..ฉันยังไม่ได้บอกเธอเลยสักคำว่าจะช่วยทันทีที่ได้จูบหวานๆ จากเธอ ถูกต้องไหม” ชลพีตอบกลับไปอย่างผู้ชนะเหมือนทุกครั้ง

และแน่นอนว่าเขาไม่คิดที่จะช่วยไอ้แมวบ้านั่นมาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เขาก็แค่อยากจะแกล้งเธอ แต่ไม่คิดเลยว่าการแกล้งในวันนี้นั้นมันจะหอมหวานชวนติดใจจนอยากจะแกล้งซ้ำไปมามันเสียทุกวัน แต่ยังไม่ทันจะได้เอ่ยอะไรออกไปฝ่ามือน้อยๆ ของไอรดาก็ฟาดมันลงมาบนใบหน้าหล่อเหลาเข้าเต็มแรง

“คนเลว!! คุณมันเลวที่สุดเลยคุณชลพี!” เธอตราหน้าเขาเสียงสั่นก่อนจะหมุนตัวเดินย้ำมุ่งหน้าสู่ทะเลอย่างรวดเร็ว ให้มันรู้กันไปเลยว่าเธอจะช่วยแมวที่น่าสงสารตัวนั้นไม่ได้ และในเมื่อเขาใจร้ายไม่ยอมช่วยเธอนี่แหละที่จะเป็นคนช่วยมันด้วยตัวของเธอเอง ถึงแม้ว่าตัวของเธอเองจะว่ายน้ำไม่เป็นเลยก็เถอะ!

“นั่นเธอคิดจะทำบ้าอะไรของเธอไอ นี่กลับมาเดี๋ยวนี้นะ นี่เธออยากจมน้ำตายนักรึไงยัยโง่ ฉันสั่งให้เธอกลับมาไม่ได้ยินรึไงวะ!” ชลพีตะโกนไล่ตามหลังแต่แทนที่จะฟังกันแม่ตัวดีกลับเดินย้ำน้ำลงทะเลไปอย่างคนไม่รักตัวกลัวตายแต่อย่างใด

เออดี ให้ตายๆ ไปซะหมด ทั้งคนทั้งแมวเลยยิ่งดี อยากอวดเก่งนักก็เชิญเลยยัยผู้หญิงบ้า!

แต่สุดท้ายความเป็นห่วงก็ทำลายทุกความรู้สึกจนย่อยยับจนไม่เหลือชิ้นดีเข้าอีกจนได้ชลพีจำเป็นต้องรีบพาตัวเองวิ่งลงทะเลมาตามเอาแม่ตัวดีที่ตอนนี้กำลังตะเกียกตะกายอยู่ในน้ำเหมือนคนใกล้จะจมแหล่มิจมแหล่เข้าไปทุกชั่วขณะ