บทที่5

“อวดดีทั้งๆ ที่ไม่มีอะไรจะอวด!! ทีหลังอยากจะตายก็ไปตายที่อื่นอย่ามาตายตรงหน้าฉัน!!” เสียงเข้มสบถขึ้นทันทีที่สามารถว่ายมาคว้าเอาตัวคนดื้อดึงเอาไว้ได้ทันการ มือหนากระชากเอาร่างบอบบางให้หันหน้าเขาหากันพร้อมเอ่ยปากสั่ง

“กอดคอฉันเอาไว้!!” ไอรดาจำต้องยอมทิ้งทิฐิลงไปอย่างเลือกไม่ได้ หญิงสาวทำตามที่คนใจร้ายสั่งเอื้อมสองมือไปโอบรัดรอบคอของเอาไว้แน่น และด้วยความหวาดกลัวว่าเขาจะเผลอปล่อยใบหน้าอ่อนหวานก็ซุกลงบนอกของอีกฝ่ายไปอย่างลืมตัวทำเอาคนที่ถูกกระทำนิ่งงันไปชั่วขณะหนึ่งเพราะเพียงสัมผัสร่างกายก็ร้อนวูบขึ้นมาอย่างหักห้ามไม่อยู่

ให้ตาย! เธอทำร่างกายของเขาร้อนขึ้นมาอีกแล้วสิ ผู้หญิงบ้าอะไรฟีโรโมนต่อเพศตรงกันข้ามรุนแรงเป็นบ้า!

มันน่าจับปล้ำในน้ำนี่เสียให้เข็ด!!

“ละ...แล้วลูกแมวละคะ...” ชลพีถึงกลับลอบถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายให้กับงี่เง่าของคนที่กำลังกอดคอเขาแน่นจนแทบจะหายใจไม่ออก จะจมน้ำตายกันทั้งคู่อยู่แล้วเธอก็ยังไม่เลิกห่วงไอ้แมวบ้าๆ นั่นอยู่ดี ยิ่งคิดก็ยิ่งน่าโมโหเป็นบ้า แต่ถึงอย่างนั้นชายหนุ่มก็ยังต้องว่ายน้ำไปช่วยแมวน้อยเพราะไม่อย่างนั้นไอรดาคงไม่ยอมเลิกลาง่ายๆ แน่ เมื่อได้ทั้งตัวคนและแมวมาแล้วชายหนุ่มก็พาทั้งหมดขึ้นฝั่งอย่างทุลักทุเลจนเกือบจะหมดเรี่ยวแรงไป

เมี้ยวว

“ฉันอยากจะถีบแกลงน้ำไปอีกสักรอบนักไอ้แมวบ้า!! ไปร้องไกลๆ ตีนเลยไป๊!!” ไอรดาได้แต่ลอบมองคนเจ้าอารมณ์ที่มีเรื่องได้แม้กระทั่งกับลูกแมวตัวน้อยๆ ที่ไม่มีพิษมีภัยอะไรเลย ไม่นานหญิงสาวก็กระดิกนิ้วเรียกพร้อมกับส่งรอยยิ้มอ่อนโยนให้ลูกแมวตัวน้อยที่กำลังเยื่องย่างเข้ามาใกล้กัน

“มานี่มาเจ้าแมวน้อย เมี้ยวๆ นี่ดูเหมือนมันจะได้รับบาดเจ็บด้วยนะคะ โอ้ๆ ไม่เป็นไรนะมะลิ เดี๋ยวกลับถึงบ้านเมื่อไหร่ฉันจะเป็นคนทำแผลให้แกเอง” ไอรดาเอ่ยขึ้นหลังจากอุ้มเอาลูกแมวที่ผอมโซอย่างเห็นได้ชัดขึ้นมาสำรวจและพบว่าขาหลังของมันนั้นมีแผลอยู่บ้างเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ดูน่าเป็นห่วงสักเท่าไหร่

“อะไรคือมะลิ!” ชลพีตวามถามอย่างหัวเสีย

“ก็ชื่อของแมวตัวนี้ไงคะมะลิ ตัวของมันสีขาวสะอาด ชื่อมะลิน่าจะเหมาะสมกับมันที่สุด” เธอว่าพร้อมส่งยิ้มอบอุ่นให้กับแมวน้อยที่กำลงคลอเคลียฝังใบหน้าลงกลางอก ภาพที่เห็นทำเอาคนที่มองตามหงุดหงิดไม่ใช่เล่น และไหนจะรอยยิ้มที่เธอส่งให้ไอ้แมวบ้าๆ นั่นอีก ทีกับเขาล่ะไม่เคยจะยิ้มหวานแบบนี้ให้

ให้มันได้อย่างนี้สิวะ! นี่อย่าบอกนะว่าเขากำลังอิจฉาไอ้แมวบ้านั่นที่มันได้คลอเคลียอยู่กับอกอุ่นๆ ของหล่อน แถมยังหงุดหงิดที่เห็นหล่อยส่งยิ้มหวานให้แมวด้วย อาการหนักแล้วสิไอ้ชลพี!!

“เธอจะตั้งชื่อให้มันไปทำไม ในเมื่ออีกเดี๋ยวก็ต้องเอามันไปปล่อยทิ้งอยู่ดี!” เขาจำต้องรีบเปลี่ยนเรื่องเพื่อกลบเกลื่อนเอาความไม่พอใจที่ใกล้จะระเบิดเข้าไปทุกทีออกไปเสียงแข็ง ไม่อยากจะยอมรับอะไรทั้งนั้นจนกว่าจะถึงวันที่แน่ใจเข้าจริงๆ

“เราเลี้ยงมันเอาไว้ไม่ได้เหรอคะ มันน่าจะผลัดหลงมา คงเป็นแมวไม่มีเจ้าของ น่าสงสารออก” ไอรดาเอ่ยถามเสียงอ่อน แมวตัวนี้คงติดมากับเรือของชาวประมงลำไหนสักลำแน่ๆ เพราะปกติแล้วเธอไม่เคยเห็นมันมาก่อน มันคงจะตัวคนเดียวไม่มีแม่

ไม่มีใครในชีวิตเลยสักคนเหมือนกันกับเธอ และที่สำคัญกว่าอะไรทั้งหมดนั้นก็คือ มันค่อนข้างที่จะเป็นไปได้ยากที่จะมีแมวมาอาศัยอยู่บนเกาะแห่งนี้...นั่นเลยทำให้หญิงสาวคิดได้แค่อย่างเดียวว่ามันคงจะเป็นแมวตัวน้อยในโลกกว้างที่น่าสงสารเหลือเกิน

“ไม่ได้!!” ชลพีตอบกลับมาแบบไม่ต้องคิด สายตาไม่พอใจจ้องไอ้แมวโรคจิตที่กำลังซุกไซ้อกอวบอิ่มของไอรดาอย่างเอาเรื่อง ให้ตาย! หล่อนก็ยังปล่อยให้มันคลอเคลียอยู่ได้!“เหตุผลละคะ” แม่คนช่างสงสัยยังคงปาคำถามใส่กันไม่หยุดหย่อนด้วยความไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงไม่มีสิทธิ์ที่จะเลี้ยงดูเจ้าแมวน้อยน่าสงสารตัวนี้เอาไว้ และหากคนตรงหน้าเธอมีเหตุผลมาขัดแย้งมากพอเธอก็พร้อมที่จะทำตามที่เขาสั่ง

“เพราะว่าฉันเกลียดแมว!”

“คุณพีไม่มีเหตุผล ไม่รู้แหละค่ะไอจะเลี้ยง”