บทที่ 2 หล่อเลือกได้

หลายชั่วโมงต่อมา

ด้านฟรอสต์ร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตนักศึกษาพับแขน ชายเสื้อนักศึกษาหลุดลุ่ย เดินเสยผมเข้ามาภายในคฤหาสน์หลังใหญ่ของบิดาในรอบหลายเดือน บนโต๊ะอาหารมีบิดา มารดานั่งรอรับประทานมื้อเย็นพร้อมกับลูกชายหัวแก้วหัวแหวน

“ป๊ะป๋า คุณนายเจนิส สวัสดีครับ” ด้านริวที่เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของลูกชายเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ มีพลาสเตอร์ มุมปากเลอะชายเสื้อหลุดลุ่ย คนเป็นพ่อถึงกับผงะ ‘นี้มันนักเรียนหรือนักเลง’ เหมือนนักเลงเข้าไปทุกวัน

“ตาฟรอสต์ นี้เราไปมีเรื่องกับหมาแมวที่ไหนมาลูก”

“หมาแมว ข้างบ้านคุณพ่อนี้แหละครับ” ฟรอสต์ตอบบิดา ริวได้ฟังจากปากภรรยามาบ้างแล้ว เด็กวัยรุ่นมีเรื่องชกต่อยเป็นธรรมดา แต่ไม่คิดว่าลูกจะโดนหนักถึงหน้าแหกรอยช้ำเต็มหน้าหล่อๆ ของมัน

“ไหนๆ ก็มาแล้ว แม่เราทำของโปรดไว้รอเราแล้ว ทานสักหน่อยให้คุณแม่ดีใจหน่อย” ริวเอ่ยแซวภรรยา ถึงจะโกรธลูกชาย ฟรอสต์ไปมีเรื่องชกต่อยกับพาทิศมา แต่มารดาก็เข้าครัวทำของโปรรอลูก

“เลี้ยงลูกมา ยุ่งไม่ให้กัด ไรไม่ให้ตอม โตมาเลี้ยงตัวเอง มันลำบากมากขนาดนี้เลยเหรอวะ ไอ้ลูกชาย” คำพูดของบิดาทำเอา ฟรอสต์สะอึก

“ฟรอสต์ ป่าวนะครับ ไอ้พาทิศ ต่างหากที่มันเริ่มก่อน”

“แล้วเราทำอย่างที่พาทิศ ว่าจริงป่าวละ”

“ใครครับคุณพ่อ กับน้องสาวมัน ฟรอสต์ยังไม่ได้แตะเลย คืนนั้นลูกชายคุณพ่อเมาครับ” ฟรอสต์เอ่ยมาเช่นนั้น ริวเจนิสได้แต่มองหน้ากัน

“ถ้าไม่เมาก็คงได้เขาสินะ” ริวยกยิ้มพร้อมกับส่ายหัวให้ลูกชาย นิสัยเจ้าชู้แบบนี้ ไปติดใครมา ได้ไอ้ริกแน่เลย ริวได้แต่คิด

“กับน้องพิมพ์ฐา ฟรอสต์รักน้องหรือเปล่าลูก” พิมพ์ฐาที่มารดาเอ่ยถึงนั้น คือน้องสาวของพาทิศ ไม้เบื่อไม้เมาของฟรอสต์นั้นเอง ที่รักลูกชายของตน แต่ดูเหมือนลูกชายตัวดี คนหล่อเลือกได้ของเธอ จะไม่สนใจ ฟรอสต์นิสัยเหมือนพี่ริวไม่ผิดเพี้ยน เจ้าชู้เลื้อยไปเรื่อย

“ฟรอสต์ไม่ได้ชอบน้องพิมพ์ฐาครับ คุณแม่”

“ไม่ชอบ ฟรอสต์ก็อย่าให้ความหวังน้องพิมพ์สิลูก” เจนิสสั่งเสียงเข้ม

“ยัยนั้นต่างหากที่วิ่งตามผม”

“ครับลูกชาย หล่อมาก สาวตรึม” ริวยิ้มอ่อนๆ แซวลูกชาย

“ก็ฟรอสต์เสน่ห์แรงเหมือนคุณพ่อนิครับ” ฟรอสต์เอ่ยอย่างเอาใจบิดา

“จ๊ะ จะลูกพ่อลูกแม่ที่ไหน ยังไงคนทำผิดก็ต้องโดนลงโทษ เดือนหน้ายังไงฟรอสต์ก็ต้องไปซัมเมอร์ที่ออสเตรเลีย แม่จัดการทุกอย่างให้หมดแล้ว งานนี้ป๊ะป๋าริว ห้ามช่วยลูก ตามนี้นะคะ” คุณนายใหญ่ของบ้าน สั่งน้ำเสียงนิ่งเรียบ ทำเอาสองพ่อลูกถึงกับขนลุกขนพองไปตามๆ กัน ริวมองหน้าลูกชาย ใบหน้าอันหล่อเหลาซีดเผือกลงอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นเจนิสก็ยื่นครอสเรียนซัมเมอร์ต่างประเทศให้กับลูกชาย

“มี้ ขอให้ลูกสนุกกับการไปซัมเมอร์ครั้งนี้นะครับ ถ้าตาฟรอสต์ตุกติก พี่ริวเตรียมประกาศขายไอ้แดงสุดที่รักของลูกได้เลยค่ะ เจอนุญาตแล้ว” มารดายื่นคำขาด จะขายลูกรักเฟอร์รารี่ของเขา ฟรอสต์ชะงักนิ่งอ้าปากค้าง สัญญากับมารดา จะไม่มีเรื่องให้เจ็บตัว ทว่ากับทำไม่ได้อย่างที่รับปากมารดาไว้ เพราะไอ้พาทิศคนเดียว ฟรอสต์ได้แต่กัดฟันกรอด คาดโทษคู่อริ

“หม่ามี้ครับ...”

“ไม่มีแต่ค่ะ” จากนั้นเจนิสก็ตักอาหารบนโต๊ะ ระบายยิ้มเชือดให้กับลูกชาย

“ทานให้อร่อยนะลูกรัก หม่ามี้ตั้งใจทำสุดฝีมือเลย” ฟรอสต์ตักข้าวเข้าปาก สายตาคุณนายเจนิสที่มองมานั้น หึ...ใครจะกล้าปฏิเสธ ขนาดคุณริวยังคอหด แล้วผมจะเหลือเหรอ คุณแม่ของผมเป็นคนใจดีมาก แต่ไม่ใช่กับเรื่องที่ผมทำผิด

ด้านริวได้แต่เหลือบมองหน้าลูกชาย งานเข้าแล้วไหม ไอ้ลูกรัก กล้าดียังไง ทำให้ภรรยาคนสวยของผม ของขึ้น มีเรื่องชกต่อยกับเพื่อนร่วมชั้นขนาดพ่อมันยังไม่กล้าทำ รู้ไปถึงไหน อายไปถึงนั้น อายไอ้เรียวเหลือเกินกู เฮ้ย ดีหน่อยที่ให้เรียนที่นี่ถ้าไม่ใช่มหาลัยไอ้เรียวตะ คงขายหน้าไปมากกว่านี้แล้ว ริวได้แต่ส่ายหัวให้กับความหัวร้อนให้กับลูกชาย เป็นไงละงานนี้คุณแม่คนสวยส่งไปเรียนกับน้องสาวซะเลย เข็ดแน่ไอ้ลูกรัก

“เอาน่า ถือว่าไปเยี่ยมน้อง” ริวเอ่ยกับลูกชาย ฟรอสต์เอาแต่เงียบ ใบหน้าหล่อเหลาของฟรอสต์คิดหนักสุด จากที่จะชวนมาคัสไปแข่งรถช่วงปิดเทอม ล้มไม่เป็นท่า

“เอ้ย...” ฟรอสต์ได้แต่ถอนหายใจ เพราะรู้จักนิสัยมารดาดี งานนี้คุณนายเจนิสคงโกรธเขามาก ปกติใช่จะยอมส่งผมไปไกลหูไกลตาแบบนี้ที่ไหน หึ...!

ฝากกดไลท์ และคอมเม้นต์ เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ