5

Chapter 5

“คุณตะวันมีอะไรหรือเปล่าคะ?” ขวัญจิราเอ่ยถามเสียงสั่น รู้สึกกลัวสายตาที่มองมาอย่างไม่พอใจของเขาไม่น้อย เขาไม่พอใจหรือโกรธอะไรในตัวเธอ ขวัญจิราไม่เข้าใจ วันนี้ทั้งวันเธอก็วุ่นอยู่กับงาน ยังไม่ได้ไปทำอะไรใกล้เขาให้ไม่พอใจเลย

“ล็อคประตูด้วย”

“คะ…ค่ะ” แม้จะแอบไม่เข้าใจ แต่หญิงสาวก็ทำตามแต่โดยดี

“ฉันหงุดหงิด ฉันเหงี่ ยน อยากเอาเธอ”

“ตะ…แต่ที่นี่คือห้องทำงานนะคะ” หญิงสาวละล่ำละลักบอก

“ที่ไหนก็เหมือนกันแหละ ฉันอยากเย็ ดเธอ เธอก็ต้องอ้าขาให้ฉันเย็ ด”

“…”

“ห้องทำงานฉันเป็นห้องเก็บเสียง กระจกทืบไม่มีใครมองเขามาเห็นฉันฉันกระแทกร่องเธอหรอก แต่ถ้ามีใครเห็นก็ดีนะ ได้อารมณ์ดี”

“คุณตะวันคะ”

“อย่าอิดออดขวัญจิรา รีบเอารีบเสร็จ อย่าทำให้ฉันหงุดหงิด” น้ำเสียวเข้มดุ ทำให้ขวัญจิราตัวสั่น

“ก็ได้ค่ะ” ขวัญจิราแกะกระดุมเสื้อผ้าตัวเองออกจนร่างกายเปลือยเปล่า ตะวันมองร่างสวยอย่างพอใจ ก่อนจะรีบถอดเสื้อผ้าออก

“ของเล่นฉันอยู่ที่คอนโด เสียดายไม่ได้เอามาด้วย”

ขวัญจิราถูกดันไปนอนราบที่โต๊ะ ตะวันตามไปทาบทับ มือบีบก้อนเนื้ออวบอัดขยำเต็มสองมือ

“อ๊า…คุณตะวัน” ขวัญจิราหน้าแดงซ่าน เมื่อคนบนร่างดูดเม้มยอดอกสีหวาน ทั้งดูดทั้งเม้นทั้งละเลงลิ้นเลียจนปลายสวยเคลือบไปด้วยน้ำลาย

“เธอชอบ ฉันรู้” ตะวันยิ้มเยาะจูบต่ำลงอย่างเร่าร้อน

“คุณตะวัน หยะ…อย่าทำตรงนั้น” ขวัญจิรารีบห้ามปราม แต่ก็เหมือนจะไม่เป็นผล ตะวันซุกหน้าเข้าตรงหว่างขา แล้วฝังริมฝีปากของตนเข้ากับช่องทางรักขวัญจิรา

“อ่า…ส์” เพียงแค่ถูกปากและลิ้นอุ่นชื้นตวัดกลีบสีหวาน ร่างเล็กก็บิดกายอย่างซ่านเสียว จากที่เคยขัดขืนตอนนี้กลับเปล่งเสียงครางระงม มือเรียวขย้ำผมดับขลับของชายหนุ่มอย่างแรง

จ๊วบ! จ๊วบ!

“คุณตะวันอย่าทำแบบนั้น มันเสียว ขวัญไม่ไหว”

ตะวันไม่สนเสียงครางห้ามปราม เขาคลี่กลีบดอกไม้สวยเปิดทางแล้วเลียที่ติ่งดอกไม้สีหวาน

“คุณตะวัน ขวัญไม่ไหวแล้ว อร้างงงง!” ขวัญจิรากรีดร้องออกมาอย่างซ่านเสียว สะโพกเล็กกระตุกงึก ๆ ปล่อยน้ำหวานหลั่งไหลจนชุ่มฉ่ำ

ตะวันยังคงปรนเปรอเธอให้เสียวซ่านเหมือนทุกครั้ง เขาปลุกความต้องการดำมืดของเธอให้ลุกโชน ทำให้ขวัญจิราต้องการให้เขาเติมเต็มในสิ่งที่เธอกับเขากำลังทำ

“ฉันชอบให้เธอทำหน้าแบบนี้จริง ๆ ขวัญจิรา” ตะวันถอดกางเกงตัวเองออกอย่างเร่งรีบ แล้วถูไถท่อนเนื้ออวบใหญ่ที่ช่องทางรักของหญิงสาว ก่อนจะดันเข้าไปในรูรักของหญิงสาวรวดเร็ว

“อร้ายคุณตะวัน” ขวัญจิราผวาขึ้นโอบกอดร่างหนา เมื่อเจ้าท่อนเนื้อยักษ์ดันเข้ามาจนสุด ขวัญจิราอึดอัดช่องทางรักรัดแน่นความใหญ่โต ตะวันถึงกับกัดฟันกรอดขยับสะโพกสอบเนิบนาบ ก่อนจะเร่งจังหวะรัวเร็วจนคนตัวเล็กโยกคลอนตามจังหวะ

“อ๊า ขวัญ รัดแน่นเกินไปแล้ว เธอกำลังทำให้ฉันคลั่งตายขวัญ” เสียงทุ้มครางกระหึ่ม หน้าขาใหญ่กระทบก้นงอนงามดังพั่บ ๆ ตะวันจับเรียวขาเล็กจับพาดบ่า ก่อนจะโหมแรงทั้งหมดรัวสะโพกสอบถี่ยิบ ทำเอาขวัญจิราหัวสั่นหัวคลอนเลื่อนมือจิกที่ท่อนแขนแกร่ง

“อ๊า คุณตะวัน ขวัญไม่ไหวแล้ว”

“ไม่ไหวก็ต้องไหว” ตะวันเอ่ยเสียงกระเส่าเอวสอบไม่หยุดกระแทก เขาตอกอัดแก่นกายเข้าช่องทางรักขวัญจิรารัว ๆ จนสะโพกเด้งสวนเป็นจังหวะ ขวัญจิราเสียวถึงขีดสุด มันยิ่งทำให้ตะวันพอใจ

“คุณตะวัน”

“ใกล้แล้วขวัญ ฉันกำลังจะเสร็จ” ตะวันเร่งจังหวะ กายหนาสั่นเกร็ง ช่องทางรักของขวัญจิราตอดรัดหนักหน่วง ทำให้ชายหนุ่มใกล้แตะขอบสวรรค์เต็มที

“อ๊า”

“ไม่ไหวแล้ว ฉันไม่ไหวแล้ว” ร่างหนากระตุกเป็นจังหวะ ปล่อยลาวาขาวขุ่นเข้าช่องทางรักทุกหยดหยาด ขวัญจิราตาเบิกโพลงรับรู้ถึงความอุ่นวาบที่เข้ามาในร่างกาย

ผ่านไปเกือบสามชั่วโมงบทรักเร่าร้อนก็จบลง ขวัญจิราคิดกระดุมเสื้อด้วยมือสั่นเทา ก่อนจะรีบจัดเสื้อผ้าตัวเองให้เข้าที่เข้าทาง

“ออกไปก็ทำตัวปกติ อย่าให้ใครสงสัย”

“ค่ะ” ขวัญจิราพยักหน้ารับคำ เธอลุกขึ้นจัดกระโปรงใส่เรียบร้อยแล้วเดินออกไปจากห้องทำงาน ขวัญจิราเดินไปที่โต๊ะทำงานอย่างเงียบ ๆ สายตาที่เพื่อน ๆ พี่ ๆ แผนกเดียวกันและต่างแผนกต่างมองอย่างสงสัย

“คุณตะวันเรียกขวัญไปอะไร?” มาตาถามอย่างสงสัย เรียกขวัญจิราไปตั้งสองสามชั่วโมง ปกติไม่มีใครเคยถูกเรียกตัวไปนานขนาดนี้

“มีเอกสารที่คุณตะวันอยากให้ขวัญช่วยดูให้ละเอียดค่ะ ขวัญก็เลยต้องอยู่ช่วยงานคุณตะวัน กว่างานจะเสร็จก็ลากยาวไปหลายชั่วโมงเลย” ขวัญจิราพูดปดพยายามหลบสายตาที่มองมาอย่างหาคำตอบ

“อ๋อ ถ้างั้นก็แล้วไป ไม่มีอะไรก็ดีแล้ว พี่เป็นห่วงแทบแย่ กลัวว่างานแผนกของเรามีปัญหา กลัวว่าคุณตะวันจะไม่พอใจแล้วไล่น้องขวัญออก พี่คิดกังวลไปหมดเลย”

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”

“มันแปลกๆ อยู่นะ แต่ก็ช่างเถอะ ฉันคงคิดไปเองแหละ” กานดาเอ่ยแล้วก้มหน้าทำงานของตัวเอง ขวัญจิราเองก็ก้มหน้าทำงานของตัวเองแล้วลอบถอนหายใจออกมาเบา ๆ

“คุณกานดาครับ”

“คะ คุณตะวัน”

“วันนี้ขวัญจิราช่วยงานผม เธอทำให้ผมพอใจมาก ๆ งานเอกสารออกมาดีทุกอย่าง วันนี้ผมเลี้ยงข้าวทั้งแผนก อีกครึ่งชั่วโมงไปกินข้าวกัน”

“ขอบคุณค่ะคุณตะวัน อร้ายยย น้องขวัญทำดีมาก ลาบปากพวกเราทุกคนเลยค่ะ” กานดาเดินมากอดขวัญจิราแล้วเดินกลับไปโต๊ะทำงานตัวเอง ขวัญจิรานิ่งไม่ได้ยินดียินร้ายอะไร

อาหารมากมายถูกสั่งมาจนเต็มโต๊ะ พนักงานทั้งแผนกต่างดีใจ ขวัญจิรานั่งนิ่งมองข้อความยอดเงินในบัญชีที่เพิ่งถูกโอนเข้ามา

ติ้ง!

(“ลืมเอาเงินให้ตั้งแต่เมื่อวาน รวมวันนี้ด้วยฉันให้สองแสน เอาไว้ซื้อชุดแซ่บ ๆ ใส่มาอ้าขาให้ฉัน”) ขวัญจิราอ่านข้อความแล้วเก็บโทรศัพท์ ก่อนจะยิ้มให้มาตาที่ตักอาหารใส่จานให้เธอ

“ขอบคุณนะน้องขวัญ พี่ได้กินอาหารอร่อย ๆ ก็เพราะน้องขวัญเลยนะ”

“ไม่เป็นไรค่ะพี่มาตา ขวัญไม่ได้ทำอะไรดีเลิศขนาดนั้นหรอกค่ะ ขวัญแค่ไปช่วยคุณตะวันทำเอกสารเอง”

“นั่นแหละถือว่าเป็นความดีความชอบ กินเยอะ ๆ นะ ตอนนี้ผอมเกินไป กินเพิ่มน้ำหนักนิดหน่อย หุ่นดีแน่นอน”

“ค่ะ” ขวัญจิรายิ้ม แล้วตักอาหารเข้าปาก