3

Chapter 3

“ฉันอยากให้เธอมาเป็นคู่นอนฉัน!”

“อะ…อะไรนะคะ?” ขวัญจิราเอ่ยถามพลางคว้าเสื้อผ้ามาสวมใส่

“หูหนวกเหรอ ฉันก็บอกอยู่ว่า ฉันอยากให้เธอมาเป็นคู่นอนฉัน! มีหน้าที่อ้าขาให้ฉันเอา!”

“ถ้าปฏิเสธล่ะคะ”

“เธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ ถ้าเธอปฏิเสธฉันก็จะประจานเธอด้วยคลิปที่ฉันถ่ายเอาไว้ ถ้าเธอปฏิเสธฉัน ฉันจะส่งคลิปที่เธอมีอะไรกันกับฉันถึงพริกถึงขิงไปให้เพื่อนที่ทำงานของเธอ ส่งไปให้ครอบครัวเธอ ส่งไปให้ญาติพี่น้องของเธอ รับรองเธอได้อับอายด้วยฝีมือของฉันแน่” มันเป็นคำขู่ที่ขวัญจิราคิดว่าเขาทำจริง หากเธอให้คำตอบที่ทำให้เขาไม่พอใจ ขวัญจิราไม่อยากจะเชื่อว่ารองประธานหนุ่มบริษัทยักษ์ใหญ่ จะมาข่มขู่และแบล็คเมล์เธอแบบนี้

“ทำไมถึงได้ใจร้ายขนาดนี้คะ”

“คำพูดก็ตรง ๆ ตัว ฉันอยากให้เธอมาเป็นคู่นอนฉัน เธอต้องทำหน้าที่นี้ ถ้าฉันเรียกเธอต้องมา ไม่ว่าเธอจะทำอะไรอยู่ถ้าฉันเรียกเธอก็ต้องมา เราจะเป็นแค่คู่นอน ต่อหน้าคนอื่น เราจะเป็นแค่คนอื่นที่ไม่สนใจกัน”

“แต่…”

“ถ้าเธอยังดึงดันปฏิเสธ คลิปที่ฉันถ่ายเอาไว้ มันอาจจะหลุดก็เป็นไปได้ แต่ถ้าเธอตกลง ฉันจะให้เงินเดือนเธอเพิ่ม ถ้าฉันพอใจฉันจะจ่ายพิเศษ ว่าไงจะตกลงไหม?” น้ำเสียงเข้มเอ่ยถาม ขวัญจิราไม่มีทางเลือกอะไรอยู่แล้ว เพราะถ้าเขาปล่อยคลิป ทุกอย่างของเธอพังหมดแน่ เธอเป็นนักเรียนทุน ทำงานคืนทุน ถ้าเกิดว่าทุกอย่างพังลง เธอคงอับอาย งานประจำที่ทำอยู่ก็คงไม่ได้ทำต่อ

ในเมื่อเสียตัวให้เขาแล้ว เสียตัวอีกหน่อยคงไม่เป็นไร อย่างไรเสียเขาก็เป็นผู้ชายที่เธอชอบ การมีอะไรกับเขา มันก็คงไม่แย่อะไร

“ขวัญตกลงค่ะ” ขวัญจิราเม้มปากตัวเองแล้วเอ่ยตกลง ตะวันจึงหยิบคีย์การ์ดห้องของเขาวางลงบนเตียง

“คีย์การ์ดห้องฉัน คอนโดพีพิว เธอไปดูห้องก่อนแล้วกัน จะได้รู้ว่าคอนโดฉันอยู่ไหน”

“ค่ะ” ขวัญจิราหยิบกุญแจมาถือเอาไว้

“ถ้าเป็นไปได้ก็ไปเก็บของจำเป็นของเธอไปไว้คอนโดฉันก็ได้ เวลาเรียกใช้ เธอจะได้มาทันใจ เผื่อได้ค้างหลายวัน เธอจะได้มีของใช้จำเป็น ไม่ต้องไปหาซื้อให้เสียเวลา”

“ค่ะ”

“สัญญาของเราคือ เธอต้องทำหน้าที่อ้าขาให้ฉันเอา ต่อหน้าคนอื่น เราจะเป็นแค่เจ้านายลูกน้อง เธอมีชีวิตของเธอ ฉันมีชีวิตของฉัน” ตะวันเอ่ยแล้วเดินออกไปจากห้อง ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ด้านล่างแล้ว แม้แต่ทับทิมที่แสดงออกว่าหวงเขาหนักหนาก็ไม่อยู่แล้ว

ขวัญจิรามองกุญแจในมือแล้วถอนหายใจ ก่อนจะรีบจัดแจงเสื้อผ้าตัวเองให้เรียบร้อย เธอหยิบกระเป๋าตัวเองมาเปิด ก่อนจะถอนหายใจออกมาอีกระลอกอย่างโล่งอก

เงินที่เธอดื่มเหล้าเมื่อคืนยังอยู่ครบ อย่างน้อยเงินนี้ก็จะช่วยต่อชะตาของเธอ ให้เดือนนี้ไม่ลำบากกว่าที่ควรจะเป็น

เธอจะแบ่งไว้กินไว้ใช้ แล้วจะเอาไปฝากใส่บัญชีเอาไว้เพื่อเป็นเงินเก็บ เอาไว้เผื่อเวลาฉุกเฉิน เธอจะได้เอาเงินตัวนี้มาใช้ยามจำเป็น

ขวัญจิรากลับบ้าน ก่อนกลับก็เอาเงินไปฝากเอาไว้ ก่อนจะแบ่งเงินจำนวนหนึ่งหมื่นเอาไปให้แม่ที่เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เด็ก

เท้าเรียวเล็กก้าวฉับ ๆ ไปตามทางปูนเล็ก ๆ ในสลัมของกรุงเทพมหานคร บ้านแต่ล่ะหลังเป็นบ้านไม้ สร้างติดกันอยู่อย่างแออัด

ขวัญจิราอาศัยอยู่กับแม่กับยายมาตั้งแต่เด็ก ๆ เธอมีความฝัน เธอหวังว่าสักวัน เธอจะได้มีบ้านของตัวเอง ได้มีพื้นที่เล็ก ๆ ของบ้านให้แม่กับยายได้ปลูกผัก ได้มีบ้านได้มีห้องนอนดี ๆ มิดชิดทาสีครีมสว่างให้คุณยายได้อยู่อย่างสบาย ไม่ใช่บ้านที่มีน้ำอยู่ข้างล่าง หน้าฝนยุงชุมกางมุงก็แทบช่วยอะไรไม่ได้

“นี่เงินค่ะแม่” เธอยื่นเงินให้มารดา

“หูย ขวัญเอามาจากไหน?”

“ขวัญไปกินเลี้ยงกับพวกพี่ ๆ ที่แผนกเดียวกัน แม่เอาไว้ใช้นะคะ เดี๋ยวเงินเดือนออกขวัญจะเอามาให้แม่อีก”

“เก็บไว้ใช้บ้างเถอะลูก”

“ขวัญแบ่งเก็บไว้อยู่แล้ว แม่ไม่ต้องห่วงค่ะ”

“งั้นก็รีบไปอาบน้ำได้แล้ว จะได้มากินข้าว”

“ไม่เป็นไรค่ะแม่ ขวัญจะอาบน้ำแล้วนอน วันนี้วันหยุดขวัญอยากพักผ่อน”

“งั้นไปนอนเถอะ แม่จะไปทำอาหารให้คุณยาย”

“ค่ะแม่” ขวัญจิรายิ้มให้มารดาแล้วรีบอาบน้ำแต่งตัว เธอมองคีย์การ์ดคอนโดแล้วเก็บมันใส่ถุง ก่อนจะล้มตัวลงบนฟูกแข็ง ๆ ขวัญจิราเหนื่อยและเพลีย เธออยากจะพักผ่อนก่อนที่จะทำอะไรต่อ

ผ่านไปอีกสองชั่วโมง

“ติ้ง!” เสียงข้อความดังขึ้น ทำให้ขวัญจิราคว้าโทรศัพท์มากดอ่าน

(“มาหาฉันที่คอนโด”)

“ขวัญของนอนก่อนนะคะ ขวัญเพลีย”

(“ฉันบอกให้มาก็ต้องมา!”) ขวัญจิราเม้มปาก ก่อนจะรีบลุกจากที่นอน เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วรีบออกไปจากบ้าน

“ขวัญจะไปไหนลูก” เอมมิกายกอาหารไปวางบนโต๊ะ

“พอดีมีงานด่วน ขวัญต้องรีบไปค่ะ” ขวัญจิรารีบเดินไปที่ถนนใหญ่ เธอเรียกแท็กซี่ให้ไปส่งที่คอนโดของตะวันทันที

เพียงไม่นานรถก็ไปจอดหน้าคอนโด ขวัญจิรารีบเดินเข้าไปในคอนโด ขวัญจิราใช้เวลาไม่นานก็ไปถึงหน้าห้องที่อยู่ชั้นบนสุด เธอแตะคีย์การ์ดแล้วเดินเข้าไป

ตะวันนั่งอยู่บนเก้าอี้ มือหนาถือแก้วเหล้า เขายกยิ้มมุมปากมองคนตัวเล็กตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า

“มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ?”

“ถอดเสื้อผ้า แล้วมาทำหน้าที่ของตัวเอง”

“แต่ขวัญ…”

“หนึ่งแสน ฉันจะให้ แต่เธอต้องมาทำหน้าที่ตัวเอง” ขวัญจิราไม่มีทางเลือก ในเมื่อเขาเองก็ไม่ได้แย่อะไร เธอเองก็มีใจให้เขาอยู่แล้ว แต่หน้าที่ที่เธอมี คืออ้าขาให้เขาเอาจนพอใจเท่านั้น “อย่าให้ฉันต้องทำตามคำขู่”

“ค่ะ” ขวัญจิราถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนร่างเปลือยเปล่า

“คลานเข้ามา”

“…” ขวัญจิราหน้าแดงซ่านแต่ก็คลานทำตามคำสั่ง ตะวันกำผมหญิงสาวให้เงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มพอใจ จากนั้นก็ถอดเสื้อคลุมออก ทำให้ท่อนเนื้ออวบใหญ่ดีดเด้งต่อสายตา

“ใช้ปากกับมันสิ ขวัญจิรา” ตะวันสั่งพร้อมกับกดหัวเธอลง ขวัญจิราส่ายหน้า แต่พอเห็นสายตาดุ ๆ ก็รีบทำตามคำสั่ง มือเรียวเล็กจับแก่นกายอย่างจำนนก่อนจะอ้าปากครอบครองมันแต่โดยดี

อา… ใบหน้าคมเข้มบิดเบี้ยวทันทีที่ปากเล็กสัมผัส ขวัญจิราเงยหน้ามองตะวัน ใบหน้าของเขาแสดงความพึงพอใจออกมาอย่างชัดเจน

“อ๊า เสียวจะบ้าตาย!” เขาก้มหน้ามองขวัญจิราที่อมท่อนเนื้อของเขา ตอนนี้มันขยายใหญ่จนคับปากเล็ก ๆ เธอทั้งดูดทั้งเลียรอยบานบาก ยิ่งทำให้ชายหนุ่มเสียวซ่านแทบขาดใจ

จ๊วบ

“อ๊า เก่งจริง ๆ” เขาดันศีรษะเธอให้อมเจ้าท่อนเนื้อเข้าไปจนสุด เขาชอบให้ปากเล็ก ๆ ของเจ้าหล่อนปรนเปรอเสียจริง มันเสียวซ่านจนขนหัวลุก เสียวจนไม่อาจปรามความต้องการได้

สะโพกสอบดันสวนพร้อมกับกดศีรษะของขวัญจิราเข้าไป จนเธอแทบสำลัก แต่หญิงสาวก็ทำหน้าที่ได้ดี ทั้งดูดทั้งเลีย มือก็รูดขึ้นลง ยิ่งได้ยินเสียงครางเสียวของคนตัวโต หล่อนก็ยิ่งเร่งความเร็ว

“อ๊า ฉันจะบ้าตาย เธอทำฉันเสียวจะคลั่งตายอยู่แล้ว” ขวัญจิราเร่งความเร็ว ปากก็ดูดเจ้าท่อนเนื้อจนแก้มตอบ ตะวันไม่อาจจะทัดทานความเสียดเสียว เขาเสียวจนหน้าเบี้ยว ร่างกระตุกเป็นจังหวะ ปล่อยลาวาขาวขุ่นเข้าไปในปากขวัญจิรา “แม่ง โคตรเสียว”

“พอใจแล้วใช่ไหมคะ?” คำถามของขวัญจิราทำให้เขานึกขัน เขาพอใจแต่ใช่ว่าจะจบแค่การออรัลเซ็กส์

“ยัง คราวนี้เป็นฉันที่จะทำเธอน้ำแตก!” ว่าจบก็อุ้มร่างเปลือยขวัญจิราไปนั่งที่โต๊ะ เปิดกล่องหยิบไข่สั่นออกมา อุปกรณ์พวกนี้เขาไปซื้อมาเมื่อตอนกลางวัน และมันกำลังจะได้ใช้กับผู้หญิงอย่างขวัญจิรา

“คุณตะวันคะ!”

“เธอต้องชอบมันแน่นอน”