2

Chapter 2

“กูจะพาขวัญกลับก่อน” ตะวันเอ่ยกับพันแสง

“มึงรู้จักบ้านเธอเหรอ?”

“บ้านเช่าแถวสีลมปะ”

“ไม่ใช่ เธอไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว เรียนจบก็กลับไปอยู่บ้าน”

“งั้นให้ญาดาไปส่ง”

“กว่าพี่โง่กูจะไปส่ง เช้านู่นแหละ”

“งั้นมึงพาเธอไปพักห้องมึงสิ”

“จะดีเหรอวะ!”

“ดีไม่ดีกูไม่รู้ แต่ที่แน่ ๆ พาเธอไปบ้านเราไม่ได้ กูไม่อยากทำให้เมียกูไม่สบายใจ” ชบาปล่อยเขามาเที่ยวโดยไม่เคยห้ามก็ดีมากแล้ว เขาไม่อยากให้ภรรยาต้องมาหงุดหงิดกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง

“งั้นกูเอาไปไว้ห้องกูก็ได้ พรุ่งนี้ค่อยให้เธอกลับ สภาพแบบนี้ กูปล่อยไปไม่ได้จริง ๆ”

“เออ” พันแสงพยักหน้า มองตะวันหิ้วปีกเดินไปอีกทาง

“พี่ตะวันคะ!” น้ำเสียงหวานใสดังขึ้น ตะวันหันไปมองก็เจอทับทิมกุมมือของตัวเองแน่นมองเขาอย่างไม่พอใจ ตะวันมองเธอเพียงครู่ก็รีบพาขวัญจิราขึ้นบันไดไปที่ชั้นสอง แต่ทับทิมก็ไม่วายเดินตามขึ้นไปอย่างไม่พอใจ

“พี่ตะวัน!”

“มีอะไร!?” ชายหนุ่มมองอย่างหงุดหงิด ทับทิมเป็นอดีตแฟนเก่าที่เพิ่งเลิกลากับเขาไปเมื่อปีที่แล้ว สาเหตุน่ะเหรอ เธอนอกใจเขาไปคบกับหนุ่มตาน้ำข้าว ไม่ว่าจะหน้าตาหรือว่าฐานะก็เทียบเขาไม่ได้ แต่เธอก็เลือกที่จะตาต่ำนอกใจเขาไปกินตับไอ้บ้านั่น หึ ตลกสิ้นดี

“พี่ทำแบบนี้กับทับทิมไม่ได้นะ แล้วนังนั่นมันเป็นใคร ทำไมพี่ถึงหิ้วปีกมันมาขึ้นห้องของเราแบบนี้” อาการหวงก้างกำเริบหนัก ทับทิมไม่อาจยอมให้ผู้หญิงหน้าไหนมาเอาตะวันไปครอง นอกจากเธอแล้ว ผู้หญิงหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์ในตัวเขา

“จะมาเรียกร้องอะไร ในเมื่อเธอเป็นฝ่ายทำร้ายฉันก่อน ถ้าไม่เห็นแก่ที่เธอเป็นเพื่อนน้องชายของฉัน รับรองฉันจะทำให้ผู้หญิงร่านอย่างเธอ ไปนอนเฝ้ารากมะม่วง” เขาไม่ใช่คนดี อ่อนโยนเฉพาะกับคนที่อยากอ่อนโยนเท่านั้น แต่ถ้าใครหน้าไหนที่ไม่ใช่คนในครอบครัวมาทำให้หงุดหงิด เขาสาบานเลยว่าไม่ปล่อยให้มันหลุดมือเด็ดขาด

“พี่ตะวัน!” มือเรียวเล็กกำแน่นจนสั่นระริก ทับทิมมองเขาอย่างโมโห “ทับทิมไม่จบแค่นี้หรอก พื้นที่นั่นเคยเป็นของทับทิมมาก่อน อย่าหวังว่าทับทิมจะยอมให้นังนั่นมาแทนที่”

“มาทวงสิทธิ์อะไร ฉันไม่มีพื้นที่อะไรให้คนอย่างเธอ หรือว่าที่เธอมาทวงสิทธิ์แบบนี้ ก็เพราะไอ้นั่นมันปรนเปรอเธอได้ไม่มากพอ หึ คนอย่างเธอไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวฉัน ไม่มีสิทธิ์อะไรทั้งนั้น อย่ามาเรียกร้อง เพราะคนอย่างเธอทิ้งสิทธิ์นั้นไปแล้ว!” ว่าจบก็เปิดประตูแล้วปิดใส่หน้าดังปัง ทับทิมแทบกรีดร้อง แต่ก็ทำได้เพียงกรีดร้องแบบไม่มีเสียงออกมา

ตะวันหิ้วปีกร่างที่เมาหนักไปที่เตียง เขาวางร่างเธอลงบนเตียงอย่างเบามือ ก่อนจะห่มผ้าให้ พอหันหลังจะเดินจากไป ข้อมือหนาก็ถูกคว้าเอาไว้

“คุณตะวัน” ใบหน้าสวยแดงก่ำปรือตาขึ้นมองเขา

“มีอะไรหรือเปล่าขวัญจิรา” ตะวันนั่งลงบนเตียงแล้วเอ่ยถาม ขวัญจิรามองใบหน้าคมเข้มของผู้ชายที่เธอแอบรักมาตลอด เธอรักเขารักมาหลายปี รักตั้งแต่เรียนหนังสืออยู่ปีหนึ่งจนกระทั่งเรียนจบ แต่ไม่ว่าจะกี่วันกี่เดือนกี่ปี เธอก็ไม่เคยอยู่ในสายตาผู้ชายอย่างเขาเลย

“ขวัญรักคุณตะวันนะ” เธอเอ่ยพร้อมกับรั้งท้ายทอยตะวันเข้ามาใกล้ ลมหายใจอุ่น ๆ ราดรดที่พวงแก้มจนเธอรู้สึกได้ ขวัญจิรารวบรวมความกล้าทั้งหมดจูบที่ปากหยักได้รูป

“อืม” ตะวันจูบตอบ เขาเองก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูน ถ้าออกไปจากห้อง เขาต้องปวดหัวกับทับทิมแน่ แต่ถ้าอยู่ในห้องก็ยังมีอะไรให้ทำแก้ขัด ในเมื่อขวัญจิราเสนอตัวมาขนาดนี้ เขาก็ต้องสนองให้ถึงที่สุด

ร่างแนบชิด ยิ่งทำให้อารมณ์ของชายหนุ่มตื่นเพริด ร่างนุ่มนิ่มที่ตะวันได้สัมผัส ทำเอาร้อนวูบวาบทั้งร่าง ราวกับกระแสไฟฟ้าแล่นพล่านตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ยิ่งมือไม้ของเธอป่ายเปะปะ สัมผัสโดนส่วนไหน ราวกับมีไฟลามเลีย ร่างกายร้อนรุ่มเพราะพิษใคร่

“ฉันจะบ้าตาย เธอกำลังทำให้ฉันคลั่ง!” เขาบดกรามแน่น ใบหน้าชายหนุ่มแดงก่ำลามถึงใบหู ความต้องการที่มันปะทุบวกกับแอลกอฮอล์ที่เขาดื่มเข้าไป ทำให้อารมณ์ตื่นเพริด เขาไม่อาจห้ามปรามความต้องการที่ปะทุขึ้นมาได้

“คุณตะวันคะ” ขวัญจิรากัดปากส่งสายตาเชิญชวน คล้ายอยากให้เขาลิ้มลอง ในเมื่อเชิญชวนเขาขนาดนี้

“หึ ในเมื่อเธอต้องการยั่วฉันขนาดนี้ ฉันก็จะสนองให้เธอเอง” ร่างหนาเข้าทาบทับ ริมฝีปากบางจิ้มลิ้มถูกประกบ มือไม้ใหญ่ลูบไล้ไปทั่วร่างกายเล็ก เขาไม่ใช่พระอิฐพระปูน ในเมื่อผู้หญิงเชิญชวนขนาดนี้ เขาจะปฏิเสธได้อย่างไร

เสื้อสายเดี่ยวถูกถอดออกอย่างรวดเร็ว ตามด้วยชั้นในที่ห่อหุ้มของสงวนเอาไว้ ตอนนี้ร่างสวยเปลือยเปล่าปรากฏต่อสายตา ตะวันมองเรือนร่างขาวผ่องไร้ไฝฝ้าอย่างหลงใหล ไม่อยากเชื่อเลยว่าขวัญจิราจะสวยงาม สะกดสายตาได้ขนาดนี้

“สวย” ตะวันถอดเสื้อผ้าตัวเอง ในขณะที่ปากยังคงเล่นงานคนตัวเล็ก เขาจูบไปทั่วดวงหน้าสวย เลื่อนมาจูบที่แอ่งชีพจร

“อื้อ…” ขวัญจิราเผยอริมฝีปากริมฝีปากครวญคราง ปากร้อนผ่าวของเขากำลังดูดดึงยอดสีหวาน เรียวขาถูกเขาจับแยก เพื่อให้ให้เขาแทรกตัวเข้ามา

แก่นกายใหญ่ถูกสอดแทรก ความรู้สึกมันอึกอัดอย่างบอกไม่ถูก มันเจ็บแต่มันก็รู้สึกดี พอเขาดันเขาจนสุดแล้วเคลื่อนตัว ขวัญจิราก็เด้งสะโพกตามจังหวะกระทั้น ปล่อยกายไปตามแรงอารมณ์ ปล่อยให้เขาคนนั้น ทำตามอำเภอใจ

“อ๊า เสียวเป็นบ้า” เขาคำรามในลำคอ จับเอวคอดกิ่วแน่นเร่งจังหวะเอวสอบ ขวัญจิรามองใบหน้าของคนบนร่าง ด้วยนัยน์ตาเลื่อนลอยก่อนจะหลับตาลง ปล่อยให้เขากระทั้นท่อนเนื้ออวบใหญ่เข้ามา

เช้าวันต่อมา ขวัญจิราขยับตัวไปมาก่อรจะเปิดเปลือกตาขึ้นแล้วกวาดตามองไปรอบ ๆ ตะวันอยู่ในชุดคลุมนั่งดูดบุหรี่ เขาพ่นควันขาวลอยฟุ้งตามองมาที่เธอ

ขวัญจิราหน้าร้อนก้มลงมองสภาพของตัวเองยิ่งรู้สึกกระดากอาย เมื่อคืนหล่อนทำบ้าอะไรถึงได้มาอยู่บนเตียงในสภาพแบบนี้ แม้ไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อน แต่ขวัญจิราก็ไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดนั้น การที่เธอตกอยู่ในสภาพนี้ พร้อมกับความรู้สึกที่เจ็บกลางกาย มันทำให้เธอได้รู้ว่า เธอได้สูญเสียพรหมจรรย์ให้กับผู้ชายที่เธอแอบรักมาตลอดแล้ว

“คุณตะวัน ขวัญขอ…” หล่อนจะบอกว่าขอโทษ ที่ทำเรื่องบ้า ๆ เมื่อคืน แต่ตะวันก็โพล่งขึ้นเสียก่อน

“ฉันมีเรื่องจะตกลงกับเธอ”

“ตะ…ตกลงเรื่องอะไรคะ?”

“ฉันอยากให้เธอมาเป็นคู่นอนฉัน!”