1

Chapter 1

เสียงเพลงฮิตติดกระแส เรียกให้คนโยกศีรษะและโยกกายไปตามจังหวะดนตรี บูธของดีเจตั้งโดดเด่นอยู่บนพื้นที่ถูกยกระดับขึ้นมา นอกจากนั้นยังมีแสงสปอตไลต์สีแดงกับสีน้ำเงินสาดส่องและกะพริบตามจังหวะของเสียงเพลงอีกด้วย

คลับแห่งนี้มีผู้คนมาใช้บริการจนแน่นขนัดทุกวัน บางคนก็เป็นเซเลป บางครั้งดาราแถวหน้าของเมืองไทย บางครั้งนักธุรกิจชื่อดังและเพื่อน ๆ ต่างก็ชวนกันมาแฮงค์เอ้า

ตะวัน ทายาทนักธุรกิจชื่อดังนั่งดื่มสังสรรค์กับลูกพี่ลูกน้อง พลางมือนาฬิกาที่ข้อมือของตนเองไปด้วย ก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบ ๆ

“มึงมองอะไร?” ปุริมทร์เอ่ยถามพลางมองตาม

“มีสาวคนไหนทำให้พี่ตะวันสนใจวะ!” พันแสงมองตามก่อนจะไปสะดุดตากับผู้หญิงหน้าสวยใส่ชุดสายเดี่ยวกางเกงขาสั้นเสมอหูสีดำ มีเสื้อยีนคลุมไว้ นั่งอยู่ที่โต๊ะมุมสุด

“นั่นมันขวัญนี่” ปริญญาดาเอ่ยขึ้น ทำให้สามหนุ่มต้องมองหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงนั้นอย่างพิจารณา

“ขวัญ” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน “ขวัญจิรา”

“ใช่ค่ะตะวัน ขวัญจิรา” ปริญญาดาเอ่ยด้วยน้ำเสียงหวานใส “ตะวันจำพี่ขวัญไม่ได้เหรอ ขวัญทำงานที่บริษัทตะวันนะ”

‘ทำงานที่บริษัท’

ตะวันครางในลำคอ ตายังคงจับจ้องไปที่ขวัญจิราไม่วางตา ตั้งแต่เขาเรียนจบปริญญาตรีที่ไทยเขาก็ไปต่อปริญญาโทที่ต่างประเทศ เพิ่งกลับมาสานต่องานที่บริษัทและธุรกิจมืดของครอบครัวกับน้องชายก็เมื่อต้นปี

เขาจำขวัญจิราได้ แต่ขวัญจิราคนนั้นทั้งเฉิ่มทั้งเชย แต่งตัวอย่างกับมนุษย์ป้า พอได้มาเห็นเธอแต่งตัวเปรี้ยวเยี่ยวราดแบบนี้ บอกเลยว่าแทบจำไม่ได้

“เดี๋ยวญาดาไปเรียกขวัญมานั่งด้วยดีกว่า”

“ไม่ต้องหรอก เขาอาจจะมากินเลี้ยงกับเพื่อนที่แผนก ฉันว่าเรากินกันแค่นี้ดีกว่า” เขาจำคนที่มากับขวัญจิราได้ กานดากับมาตาสองคนนั่นอยู่ฝ่ายการตลาด ขวัญจิราก็คงจะอยู่แผนกเดียวกันกับสองคนนั่น

“แต่ญาดาว่า…”

“ถ้ามึงอยากไปกินกับขวัญมึงก็ไปสิ” ปุริมทร์เอาศอกกระทุ้งสีข้างพี่สาว ก่อนจะร้องโอดโอยเมื่อถูกพี่สาวดึงหูอย่างแรง

“ชอบทำฉันเจ็บ ฉันจะดึงหูแกให้มันขาดเลย ไอ้น้องเวร!”

“โอ๊ย พี่ญาดา กูเจ็บนะ”

“ถ้าจะหยาบคายกับฉัน ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าพี่ ไอ้น้องเวร!” ว่าจบก็สะบัดตัวเดินตรงไปหากลุ่มขวัญจิรา ตะวันมองไปที่กลุ่มขวัญจิราเป็นระยะ พอมีปริญญาดาเข้าร่วมแจมในกลุ่ม กลุ่มนั้นก็เต็มไปด้วยความเฮฮาสนุกสนาน

“แก้วล่ะหนึ่งพัน ถ้าขวัญดื่ม ญาดาจ่ายไม่อั้น!” ปริญญาดาวางเงินปึกใหญ่ลงบนโต๊ะ ส่งสัญญาณให้เด็กเสิร์ฟในร้านเทเหล้าเรียงเป็นแถว เด็กเสิร์ฟทุกคนในคลับปริญญาดารู้จักเป็นอย่างดี เพราะเธอมาดื่มที่นี่บ่อย ที่สำคัญที่นี่เป็นคลับของตะวัน ลูกพี่ลูกน้องของเธอ

“หูย ญาดา ขวัญ…”

“ดื่มเลยขวัญ ห้ามปฏิเสธเด็ดขาด!” ปริญญาดาคะยั้นคะยอให้ดื่ม ขวัญจิราทำท่าปฏิเสธ แต่สุดท้ายก็ขัดไม่ได้

“ค่ะ” ขวัญจิรายกแก้วขึ้นดื่มรัว ๆ ทุกคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะยิ่งปรบมือชอบใจ ช่วยเชียร์กันยกใหญ่ แก้วแล้วแก้วเล่าที่เธอยกดื่ม กว่าจะถึงแก้วสุดท้าย ขวัญจิราก็แทบล้มทั้งยืน

“เย้! ขวัญเก่งที่สุดเลย ทั้งหมดสามสิบแก้ว แก้วล่ะพันรับไปสามหมื่น แต่พี่ให้ทิปน้องขวัญอีกสองหมื่น คนต่อไปมาเลยค่ะ แก้วล่ะพันเหมือนกัน”

“เย้ คุณญาดาใจดีที่สุดเลย”

—-

ขวัญจิรารับเงินจากปริญญาดาใส่กระเป๋า เดินฝ่ายพี่ ๆ ที่แผนกเดียวกันไปที่ห้องน้ำ กว่าจะมาถึงห้องน้ำเล่นเอาเสียเวลาไปนาน เพราะมัวแต่โซเซเดินไม่ตรงทาง

ขวัญจิราเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวเสร็จก็เดินออกมาข้างนอก ที่จริงเธอไม่ได้อยากมาที่คลับ แต่ขัดมาตาไม่ได้ มาตาคะนั้นคะยอให้เธอมา หนำซ้ำยังให้เธอแต่งตัวด้วยชุดของมาตาอีก ชุดมันทั้งสั้นทั้งรัด ไหนจะสายเดี่ยวที่เธอใส่มาอีก มันตัวเล็กจนแทบปิดเต้าอวบใหญ่ของเธอไม่มิด

ขวัญจิราเดินออกมาหน้าห้องน้ำ ก่อนจะชนกับชายร่างสูงจนแทบล้มหน้าคะมำ ดีที่ถูกคนตัวโตคว้าเอวเอาไว้ ทำให้เธอไม่ล้มไปกองที่พ้น

“ขะ…ขอโทษค่ะ” หญิงสาวรีบขอโทษขอโพย พอเงยหน้าขึ้นมองหน้าคนตรงหน้า ก้อนเนื้อที่อกซ้ายก็เต้นระริกรัว ผู้ชายหน้าหล่อตรงหน้านี้ เป็นรองประธานหน้าหล่อ ที่เคยเรียนหนังสือกับเธอไม่ผิดแน่

แม้จะเมา เธอก็มั่นใจเต็มร้อย ว่าเป็นตะวัน

“ดูสภาพ ทำไมถึงได้ทำตัวแบบนี้ขวัญจิรา”

“ขวัญ…”

“จะกลับไหมจะไปส่ง” ก็บอกไม่ได้เหมือนกัน ว่าเพราะอะไรถึงรู้สึกหงุดหงิดที่เห็นขวัญจิราแต่งตัวล่อแหลม

“กะ…กลับก็ได้ค่ะ” ขวัญจิราพยักหน้า พร้อมกับหลับตาลง ร่างเล็กกำลังทรุดไปกองกับพื้น ตะวันจึงรีบหิ้วปีกเธอไปที่โต๊ะ