พันธะผูกรัก

หญิงสาวเดินออกจากห้องน้ำของร้านอาหารสุดหรูด้วยความรู้สึกหน้าชาเป็นแถบ ๆ เธอกำมือแน่นและก้มหน้ามองพื้นตลอดทางเดิน เมื่อเดินเข้ามาใกล้โต๊ะอาหาร เก้าอี้ตัวเดิมที่เธอนั่งก็ถูกลาก ไม่รู้ใครลากให้ช่างเถอะตอนนี้เธออยากจะนั่งแย่แล้ว!

“ไม่คิดว่าจะเจอคุณที่นี่นะคะ... ว่าแต่เด็กนี่ใครกันคะ?” น้ำเสียงหวานใสที่ไม่ดังมากแต่มันกลับฉุดอัญธิยาให้เงยหน้าขึ้นมองในทันใด

“ไม่ใช่เรื่องของคุณ...” น้ำเสียงติดจะเย็นชาทำให้อัญธิยารู้สึกใจชื้น แต่ภาพใกล้ชิดกันตรงหน้ามันแสดงถึงสถานะในอดีต

ของสาวสวยคนนี้ได้ดีทีเดียว

“เหรอคะ...”

หญิงสาวตัวชาวาบตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ผู้หญิงในชุดเดรสสีเทาที่ไม่ได้เปิดโป๊เปลือยจนเกินไปแต่มันก็รัดแน่นเสียจนเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งไปหมด มือข้างหนึ่งของเธอวางเท้ากับโต๊ะอาหารและโน้มตัวมาข้าง ๆ บ่าแกร่งเอียงตัวเข้ามาใกล้เขาจนคิดเป็นอื่นไม่ได้ว่าเธอคนนั้นจะจูบฐากูร!

“คุณเอมครับ” ชายร่างบึกบึนเอามือมาขวางไว้ และเอ่ยเรียกอย่างสุภาพ ผู้หญิงคนนั้นหัวเราะเสียงใสแทนที่จะอับอาย

อัญธิยากะพริบตาปริบ ๆ มองภาพนั้นด้วยความรู้สึกบอกไม่ถูก ดวงตาคมปรายตามองมาที่เธอและตวัดลงไปมองที่จานสเต๊กปลาของเธอ หญิงสาวมือไม้สั่นรีบหยิบส้อมกับมีดขึ้นมาหั่นเนื้อปลาเข้าปากทันที

แม้จะไม่ได้เงยหน้าขึ้นไปมองหน้าชายหนุ่ม อัญธิยาก็รู้ว่าหน้าตาเขาจะเฉยเมยเพียงใด เพราะเสียงนุ่มทุ้มที่พูดออกมามันเหมือนกริชเล่มบาง ๆ เฉือนหัวใจคนฟังที่ไม่รู้อะไรอย่างเธอได้มากมาย แล้วกับผู้หญิงหน้าสวยคนนั้นล่ะ... คงจะรู้สึกแย่น่าดู

“ข่าวที่บอกว่าฐาจะแต่งงาน... เรื่องจริงหรือคะ?” เอมิกาถามทั้งที่รู้ว่าคงไม่ได้คำตอบ

“เคี้ยวละเอียด ๆ อยากรีบกินจนเกินไป” กลีบปากอวบอิ่มเหยียดยิ้มเมื่อฐากูรไม่สนใจเธอแม้แต่น้อย กลับเงยหน้าขึ้นไปบอกเด็กสาวอ้อนแอ้นอรชรตรงหน้าแทน ว่าที่เจ้าสาวเหรอ... เด็กเกินไปหรือเปล่า แต่คิดแล้วก็ปล่อยผ่านไม่ได้

“เอมอยากเห็นว่าที่เจ้าสาวคุณเสียจริง... เธอคงจะน่าสงสารน่าดูนะคะ”

เคร้ง! อัญธิยาทำมีดในมือหล่น และนั้นก็ทำให้เอมิกาหัวเราะร่วน ก่อนจะคว้าแก้วไวน์ที่บรรจุน้ำสีเบอกันดีกระดกเข้าปากรวดเดียวจนหมดแก้ว... นั่นเป็นแก้วของชายหนุ่ม

“คิดจะทิ้งกันง่าย ๆ ด้วยการแต่งงานกับคนอื่น... คุณคิดผิดแล้วค่ะฐา คนอย่างเอม... ถ้าเอมไม่ได้ก็อย่างหวังว่าใครมันจะได้!” ดวงตาเรียวรีตวัดมองมาทางอัญธิยา ก่อนจะจ้องมองหญิงสาวด้วยแววตาอาฆาตมาดร้าย

“อาหารอร่อยไหม...” ในขณะที่อัญธิยารู้สึกจุกในลำคอกระบอกตาร้อนผ่าว น้ำเสียงเอื้ออาทรก็เอ่ยถามเธอขึ้นมาราวกับ

ว่าเขาไม่สนใจไยดีผู้หญิงอื่นนอกจากเธอ

“อร่อยค่ะ แต่อยากได้ความเป็นส่วนตัว” น้ำเสียงหวานใสเอ่ยออกมาเบา ๆ และนั่นทำให้ฐากูรชะงักมือที่กำลังหั่นเนื้อสเต๊กในจาน

“คิม... ส่งแขกด้วย” ฐากูรเอ่ยบอกเลขาคนสนิท และจิ้มเนื้อสเต๊กเข้าปากราวกับไม่รับรู้การมีอยู่ของสาวสวยคนนั้น

“หึ! อย่าคิดว่าคุณจะทิ้งเอมแล้วไปคบยัยหน้าจืดนี่... ก็แค่เด็กกว่า! เธอคิดว่าเขาจะหยุดที่เธอรึไง!” อัญธิยามองคนที่พูดประโยคนั้นด้วยดวงตาใสแป๋ว ทั้งที่ภายในใจเหมือนแตกออกเป็นเสี่ยง แต่หญิงสาวยังยิ้มออกมาได้

“เรื่องหน้าจืดไม่ยอมรับนะคะ แต่เรื่องเด็กกว่า... ขอบคุณค่ะ ดิฉันรู้ตัว” มือเรียวยกไหว้กระพุ่มลวก ๆ ก่อนจะหยิบมันฝรั่งทอดเข้าปากก้มหน้าก้มตาทานอาหารต่อไป