5“ฆ่ามันให้หมด”

คริสเตียนจ้องมองบิดาที่กำลังนั่งกุมมือมารดาของเขา แล้วเดินไปนั่งลงบนโซฟา

“เซ...เจ็บหรือเปล่า?” วิคเตอร์เอ่ยถามเสียงเบาพร้อมกับจูบที่มือเล็กอย่างอ่อนโยน

“ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวก็หาย มึงต้องใจเย็น ๆ นะวิคเตอร์”

“กูรู้ว่าควรใจเย็น แต่กูกลัว”

“มึงอย่ากลัว มาถึงขั้นนี้ทุกอย่างต้องดำเนินต่อไป แล้วไอ้สองตัวนั้นหายไปไหนวะ”

“ใคร?”

“ไอ้สมกับไอ้พล”

“เห็นว่าจะไปเอาเสื้อผ้ามาผลัดเปลี่ยน กูก็เลยให้ไปยกเลิกการส่งของพรุ่งนี้ให้หมดด้วย ถ้ามึงมีอะไรไปทำก็ไปทำเถอะ เดี๋ยวพวกกูดูแลกันเองขอบใจที่ไปรับกู”

“เราเป็นพี่น้องกัน มีอะไรก็ต้องช่วยเหลือกัน มึงอย่างคิดมากกูจะกลับไปหาน้ำค้างก่อน เดี๋ยวสาย ๆ กูจะมาอีกรอบ”

“อืม” วิคเตอร์พยักหน้า พายุเดินไปตบบ่าผู้เป็นพี่ชายแล้วเดินออกไปจากห้อง คริสเตียนมองบิดาที่ตัวสั่นเล็กน้อยแล้วเดินเข้าไปนั่งเก้าอี้ใกล้ ๆ เขารู้สึกเจ็บปวดไม่น้อยที่มารดาเป็นแบบนี้ แต่จะให้ฟูมฟายมันก็คงไม่เกิดประโยชน์อะไร

นัยน์ตาคมหันไปจ้องบิดาที่กำลังร้องไห้ก้มหน้าซ่อนน้ำที่หยดลงบนมือของมารดา มันเป็นอะไรที่แปลกมากในความรู้สึก ท่านไม่เคยแสดงด้านนี้ให้เขาได้เห็นตั้งแต่เล็กจนโต

“พ่อครับ...” เขาเจ็บในหัวใจระคนเคียดแค้น มือหนากำแน่นข่มความโกรธเอาไว้สุดฤทธิ์

“พ่อไหว เดี๋ยวพ่อดูแม่เอง ลูกมีอะไรก็ไปทำเถอะ” วิคเตอร์ปาดน้ำตาของตัวเอง

“ผมจะไปทำแน่ รอลูกน้องส่งข้อมูลมาก่อน รับรองผมไม่ปล่อยเรื่องนี้แน่”

“อืม”

“มาแล้วครับนาย” พลกับสมเปิดประตูเข้ามา

“อืม ขอบใจนะ” วิคเตอร์กล่าวขอบคุณลูกน้องก่อนจะลูบที่หัวภรรยาเบา ๆ คริสเตียนลุกขึ้นแล้วสวมกอดมารดา

“ผมจะลากคอคนที่ทำมา ผมจะให้มันเจ็บเหมือนที่แม่เจ็บ” คริสเตียนรู้สึกร้อนแผ่วที่ขอบตา เขาใช้เวลาอยู่นานจัดการกับความรู้สึกของตัวเองแล้วลุกขึ้นเดินออกไป

ตกเย็นของวันนั้นคริสเตียนนั่งดูดบุหรี่อยู่บนดาดฟ้าของโรงพยาบาลพลางคิดเรื่องที่เกิดขึ้น เสียงเฮลิคอปเตอร์ดังกระหึ่มขับวนมาจอด ร่างสูงของคริสลงจากฮอร์ตามด้วยลูกน้องคนสนิท

“แม่เป็นไงบ้าง?”

“ยังไม่ฟื้น ตอนนี้พอกำลังดูอยู่”

“กูไปดูแม่ก่อน เดี๋ยวกูมาคุยด้วย”

“อืม” คริสเตียนพยักหน้าแล้วทอดสายตามองแสงไฟที่ส่องแสงสว่างยามค่ำคืน

ติ้ง! เสียงแจ้งเตือนข้อความดังขึ้น คริสเตียนอัดบุหรี่เข้าไปในปอดพร้อมกับพ่นควันขาวพวยพุ่งออกมาจากริมฝีปากหยักได้รูป มือหนาเลื่อนไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดแล้วอ่านข้อความนั้น

พล : ได้เรื่องแล้วครับ วันนี้พวกวีวีไอพีจะมาที่ผับซีซีโอ และมีพวกหัวหน้าใหญ่ๆทั้งนั้น ตระกูลมังกรฟ้าตระกูลแสงสุริยะกับตระกูลใหญ่อื่น ๆ ก็มาด้วย

คริสเตียน : ได้เรื่องอะไรรีบมารายงานกู

พล : ครับนาย

@ไนท์คลับซีซีโอ

“ฮ่า ๆ กูนิ่โคตรจะสะใจเลยว่ะ” ประชาหัวเราะร่วนอย่างพอใจ พร้อมกับกระดกไวน์เข้าปาก

“ฝีมือของใครวะ กูเพิ่งจะได้ข่าว”

“ฝีมือของไอ้เอกพงศ์น่ะสิวะ” เอกภพเอ่ยพร้อมกับคว้าตัวของพริ้มเพราสาวนั่งดริ๊งเข้ามานั่งตักของตนเอง

“ขัดแข้งขัดขามันแบบนี้จะดีไหมวะ ตอนนี้มันไม่ใช่ขัดแข้งขัดขาธรรมดาแล้วนะ เล่นถึงขนาดลอบฆ่ามันถ้ามันรู้นะมันไม่เก็บพวกเราเอาไว้แน่” ประยุทธ์เอ่ยแทรก

“ถ้าไม่มีใครบอก มันก็ไม่มีทางรู้หรอก ในห้องนี้ก็มีแต่คนเกลียดตระกูลนี้กันทั้งนั้น” ประวิทย์เอ่ยขึ้น

“นั่นสินะ”

“อย่าตระหนกในสิ่งที่ยังมาไม่ถึง”

“แล้วไอ้เอกพงศ์มันไปไหน ทำไมวันนี้มันถึงไม่มาอยู่ที่นี่ด้วย”

“ไม่รู้สิชวนแล้วนะ มาไม่มาก็ช่างแม่งเหอะเพราะว่ามันได้จัดการเรื่องที่ทำให้เราแค้นใจมานาน ถึงไอ้วิคเตอร์มันจะไม่ตาย แต่เมียเขามันก็เจ็บหนัก มันขึ้นชื่อว่ารักเมียมากเมียเป็นแบบนี้มันก็ยิ่งไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไร การที่เราจะล้มธุรกิจของมันก็จะทำได้ง่าย”

“หึ แล้วรู้ได้ยังไงว่าเมียมันเป็นหนัก”

“ก็มีคนรายงานเอาเป็นว่ารู้แล้วกัน คนที่หูตากว้างไกลไม่ได้มีแค่มันคนเดียวนะเว้ย มึงก็รู้นี่ว่าน้องชายของกูมันเก่งกาจแค่ไหน ไอ้เอกพงษ์มันก็ใช่ย่อย ชื่อเสียงและความยิ่งใหญ่ก็ไม่ต่างจากไอ้วิคเตอร์หรอก ไอ้บ้านั่นเครือญาติมันก็แค่เยอะลูกของมันอีกสองคนที่ช่วยเป็นมือเป็นตีนให้มัน ถ้าไม่มีคนพวกนี้มันจะมีอะไรมันก็ไม่ต่างจากมาเฟียแก่คนนึงเท่านั้นแหละ”

“มันยังไม่แก่นะเว้ย กูก็เห็นมันแบบนี้มาตั้งแต่สมัยมันเป็นหนุ่ม มีเปลี่ยนแปลงบ้างก็นิด ๆ หน่อย ๆ แต่ลูกมันอย่างร้าย” ประวิทย์เอ่ยท้วง

“ยังไงก็ช่างเถอะกูไม่สนใจอยู่แล้ว ใช่ไหมสาว ๆ”

“ค่ะเสี่ย” เอกภพเอ่ยแล้วฟัดที่พวงแก้มของพริ้มเพรา หญิงสาวยิ้มเล็กน้อยแล้วจูบที่แก้มของเอกภพ

“พริ้มขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะเสี่ย”

“ได้สิจ้ะหนู” เอกภพยิ้มให้พริ้มเพรา เธอเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้วกดส่งคลิปและข้อมูลต่าง ๆ ให้แหลมทันที ถึงเสี่ยจะเงินหนาแต่แหลมกับเจ้านายก็เงินถึงกว่า การส่งข้อมูลให้ไม่ใช่เรื่องยากเลย

ติ้ง! แหลมยกยิ้มเมื่อได้เห็นคลิปแขกวีวีไอพีที่พริ้มเพราส่งมา

“ได้เรื่องแล้ว” แหลมส่งคลิปให้คริสเตียนแล้วยื่นให้หลอดพีระภิภพดู

“มึงสุดยอดมากไอ้แหลม”

“นี่ใคร?” แหลมใช้นิ้วชี้ตัวเอง

“ใครวะ?” หลอดเอ่ย

“ไอ้เชี้ย”

“อ๋อ แหลมสิงห์คนระยำ”

“ไอ้เวร!”

“ฮ่า ๆ”

“แล้วมึงทำไมได้ข้อมูลมาง่ายจังวะ?” ภิภพเอ่ย

“หึหึ พริ้มเพราเคยเป็นเด็กกูมาก่อน งานแค่นี้สบายมาก กูส่งคลิปให้คุณคริสเตียนแล้ว มึงรีบไปหาคุณคริสเตียน นายมึงคงอยากจะไปสะสางเต็มที” แหลมหัวเราะแล้วเดินออกไปพร้อมกับหลอด

ติ้ง! พีระหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดอ่านข้อความ

เจ้านาย : มารับกูกับไอ้คริสด่วน วันนี้พวกมันต้องตาย!

@บ้านแสงสุริยะ

รถหรูขับเขาไปจอดพร้อมกับร่างของคริสกับคริสเตียนที่ลงจากรถในมือถือปืนตามด้วยลูกน้องที่มีอาวุธครบมือ

“พร้อมไหมไอ้คริส”

“กูพร้อมมาก” คริสแสยะยิ้มมองเข้าไปในคฤหาสน์หรู

“ครับนาย”