บทที่ 1 อเล็กซานโดร (3)

“งั้นเหรอ งั้นก็เชิญคุณไปตามหาน้องสาวของฉันเองก็แล้วกัน แต่บอกไว้ก่อน ต่อให้พลิกแผ่นดินบราซิลหา คุณก็ไม่ได้เจอเธอหรอก” หญิงสาวยิ้มเยาะดูเจ้าเล่ห์และมีลับลมคมใน

แน่นอนว่ารอยยิ้มมั่นใจของหญิงสาวได้สร้างความกดดันให้อเล็กซานโดรพอสมควร

“เธอคงไม่รู้ว่ากำลังลองดีอยู่กับใครสินะ” ชายหนุ่มเค้นเสียงเย็นลอดไรฟัน

“โอ้... คุณกำลังข่มขู่ฉันอยู่นะคุณอเล็กซานโดร ราเฟลโล่” หญิงสาวบอกยิ้มๆ แสดงออกอย่างชัดเจนว่าเธอไม่กลัวเขา

“เธอก็รู้ว่าฉันเป็นใคร ถ้าไม่อยากเดือดร้อนก็บอกมาซะ ว่าน้องสาวตัวแสบของเธอไปมุดหัวอยู่ที่ไหน” คราวนี้ชายหนุ่มใช้น้ำเสียงกร้าวกว่าเดิม

หญิงสาวหัวเราะหึหึ

“เธอขำอะไร?”

“ขำคุณนั่นแหละ คุณออกจะเก่ง ทรงอำนาจ สามารถทำได้ทุกอย่าง เรื่องง่ายๆ แค่นี้คุณน่าจะทำได้นะ ไม่เห็นต้องแบกหน้ามาพึ่งฉันเลย” หญิงสาวแกล้งยั่ว

“อย่าอวดดีหน่อยเลย บอกมาว่าน้องสาวจอมกระหายเงินของเธอซ่อนตัวอยู่ที่ไหน?”

“ฉันไม่รู้” ขวัญชีวาตอบหน้านิ่ง

“เธอรู้!”

“ไม่ก็คือไม่สิ คุณฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง” หญิงสาวเริ่มหงุดหงิดที่พูดกับอีกฝ่ายไม่รู้เรื่อง

“เธอรู้ แต่เธอไม่ยอมบอก” อเล็กซานโดรหรี่ตาลง

“นี่คุณ ฉันไม่ใช่ผู้หยั่งรู้อย่างที่คุณเข้าใจหรอกนะ ใครทำอะไร ฉันไม่เคยสนใจ เวลาของฉันมีไว้เพื่อทำมาหากินเท่านั้น” ขวัญชีวาตอบโต้กลับไปด้วยความสะใจเล็กน้อย

ไม่รู้สิ การได้เห็นอเล็กซานโดรผิดหวังจากสิ่งที่เขาต้องการ กลับทำให้เธอมีความสุขอย่างประหลาด

“อย่าลองดีกับฉัน รู้มั้ยว่าฉันไม่ค่อยมีความอดทนกับการรอคอยสักเท่าไหร่” ชายหนุ่มเตือนด้วยน้ำเสียงจริงจัง ยิ่งเห็นหญิงสาวลอยหน้าลอยตา ยิ่งทำให้เขาหมดความอดทน ไม่รู้สิ เห็นแล้วเขานึกอยากจับผู้หญิงตัวเล็กๆ ตรงหน้ามาบีบคอนัก

ให้ตายเถอะ! จะมีสักครั้งไหมที่เขาจะคุยกับเธอรู้เรื่อง

“นึกว่าฉันกลัวคุณหรือไง?”

“ถ้าเธออยากลอง ฉันจัดให้ก็ได้” ชายหนุ่มหรี่ตาลงจ้องมองหญิงสาวอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก

“คุณขู่ฉันอีกแล้วนะ คุณอเล็กซานโดร” หญิงสาวเตือนเสียงขุ่น จ้องเขาตาเขม็ง

“เธออยากท้าทายฉันเอง ช่วยไม่ได้”

“ท้าทายงั้นเหรอ คุณมันอวดดีต่างหาก ทบทวนความจำกันหน่อยมั้ยพ่อรูปหล่อ ฉันอยู่ของฉันดีๆ แต่คุณนั่นแหละที่มาหาเรื่องฉันเอง”

“เธอเองก็ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากันหรอกน่า” ชายหนุ่มย้อนให้

“แต่คุณแย่กว่าเยอะ ไร้มารยาท ไม่เคยรู้เลยหรือไงว่าเวลาขอความช่วยเหลือจากใคร คุณควรทำตัวนอบน้อม ไม่ใช่อวดดีเหมือนที่คุณกำลังทำอยู่” หญิงสาวตำหนิตรงๆ ซึ่งคำพูดของหญิงสาวทำให้อเล็กซานโดรโกรธกว่าเดิม

“บ้าชะมัด!” ชายหนุ่มสบถหัวเสีย

“ผับปิดแล้ว จ่ายค่าเหล้ามาแล้วก็เชิญคุณกลับไปซะ”

อเล็กซานโดรไม่พูดอะไรนอกจากจ้องหน้าหญิงสาว พอทำอะไรเจ้าหล่อนไม่ได้ เขาก็คว้าแก้ววอดก้าทั้งสองมาเทลงบนพื้น จากนั้นเขาก็หยิบธนบัตรมูลค่าสูงสุดในกระเป๋าสตางค์มาวางบนเคาน์เตอร์ ทว่าดวงตาพราวระยับด้วยความโกรธยังจับจ้องหน้าหญิงสาวอย่างเอาเรื่อง

“ฉันเตือนเธอแล้วนะเบลล่า”

“ถ้าคิดว่าสิ่งที่คุณทำ มันทำให้คุณดูดีในสายตาของฉัน ก็เอาเล๊ย” หญิงสาวบอกเสียงสูง แสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่พอใจกับการกระทำของเขา “แต่บอกไว้ก่อน การรังแกผู้หญิงคือความเสื่อมเสียที่พึงน่ารังเกียจที่สุด”

“หึ ฉันไม่สนใจเรื่องนั้นหรอก เตรียมตัวรับมือให้ดีก็แล้วกัน” บอกแค่นั้นอเล็กซานโดรก็จากไปพร้อมกับลูกน้องผู้ติดตามทั้งสอง

ขวัญชีวายังยืนนิ่งอยู่ในท่าเดิมด้วยสีหน้าไม่ค่อยสบายใจ เธอรู้ดีว่านี่ไม่ใช่คำขู่ อเล็กซานโดรสามารถทำทุกอย่างที่เขาต้องการได้ เพราะเขาไม่ใช่มหาเศรษฐีที่มีอำนาจเงินตราอยู่ในมือเพียงอย่างเดียว

แต่ผู้ชายคนนี้คือมาเฟียผู้ทรงอำนาจของบราซิล!!

ถึงจะกังวลกับคำขู่ เพราะไม่รู้ว่าอเล็กซานโดรจะเล่นงานเธอด้วยวิธีไหน แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ยังไงซะเธอจะไม่มีวันบอกเขาอย่างเด็ดขาดว่าคนที่เขาต้องการตัวนั้นได้เสียชีวิตไปแล้ว

เธอจะปล่อยให้มาเฟียจอมงี่เง่ารายนี้ได้เล่นเกมตามหาน้องสาวของเธอไปเรื่อยๆ ซึ่งการทำให้อเล็กซานโดรหัวปั่นมันน่าสนุกกว่าการบอกความจริงกับเขาเยอะเลย!!