บทที่ 1 อเล็กซานโดร (2)

ได้ทำให้ชีวิตคู่ที่สวยหรูของขวัญชนกกับเอร์ลิโก้ต้องปิดฉากลงอย่างไม่ค่อยสวยงามเท่าไหร่ ขวัญชนกต้องหอบทารกออกจากคฤหาสน์หลังงาม ท่ามกลางความเย็นชาและหมางเมินของผู้คนที่นั่น นั่นจึงเป็นเหตุให้เธอไม่ชอบขี้หน้าผู้ชายจอมร้ายกาจคนนี้มากขึ้นกว่าเดิม

“ฉันจะมั่นใจได้อย่างไรว่าวอดก้าที่เธอชงให้ไม่ผสมอะไรลงไปด้วย” ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงเนิบๆ ดวงตาสีสนิมเหล็กยังมองแก้วใสใส่วอดก้าซึ่งแต่งขอบแก้วด้วยมะนาวและเกลือ

“ถ้าปอดแหกก็ไม่ต้องดื่ม เชิญคุณกลับไปได้” หญิงสาวเอ่ยปากไล่ทันที โดยไม่สนใจว่าผู้ชายตรงหน้าจะยิ่งใหญ่มาจากไหน

“ไม่เอาน่า ฉันอุตส่าห์ลดตัวมาเป็นลูกค้าของเธอ เธอก็ควรจะต้อนรับฉันดีๆ หน่อยสิ” อเล็กซานโดรบอกด้วยน้ำเสียงเนิบๆ ดวงตาคู่คมเป็นประกายยังจับจ้องอยู่ที่บาร์เทนเดอร์สาวจอมอวดดี

ซึ่งถ้อยคำอวดดีและแฝงด้วยความหยิ่งผยองของเขา ได้สร้างความไม่พอใจให้กับขวัญชีวามากกว่าเดิม

“ฉันไม่ใช่พนักงานต้อนรับ อีกอย่างผับเล็กๆ แห่งนี้ไม่เหมาะกับเศรษฐีอย่างคุณหรอก ฉันแนะนำให้คุณไปเที่ยวที่อื่น น่าจะดีกว่า” หญิงสาวเชิดหน้าขึ้น และพยายามไม่หงุดหงิดหัวเสีย

แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายนัก ในเมื่อเธอมีทัศนคติที่ไม่ดีต่อ อเล็กซานโดรอยู่ก่อนหน้านั้นแล้ว ซึ่งความรู้สึกนี้เริ่มก่อตัวขึ้นในวันแต่งงานของขวัญชนก

แน่ล่ะทั้งสีหน้า น้ำเสียง การแสดงออก และรวมไปถึงรอยยิ้มอย่างดูแคลนของเขายังติดอยู่ในหัวของเธอ แต่ที่สร้างความสะเทือนใจให้เธอมากที่สุดก็คือ คำพูดดูถูกอย่างรุนแรงที่ว่าเธอกับน้องสาวเป็นโสเภณี!

อเล็กซานโดรไหวไหล่ สายตายังจับจ้องวงหน้าหวานของหญิงสาวจอมอวดดี “อันที่จริงฉันก็ไม่ได้อยากมาเหยียบแหล่งสลัมสักเท่าไหร่หรอก แต่ฉันมีธุระกับเธอ ก็เลยต้องมาที่นี่”

หญิงสาวเหยียดยิ้ม “ไม่ยักรู้ว่ามหาเศรษฐีอย่างคุณจะมีธุระกับคนจนๆ อย่างฉัน” ขวัญชีวาสบตาคมคายของเขาอย่างท้าทาย

อเล็กซานโดรหรี่ตาลง เขาไม่ชอบใจปฏิกิริยาต่อต้านของสาวไทยตรงหน้าเท่าไหร่นัก หรือถ้าพูดให้ถูกก็คือ เขาไม่ชอบใจที่เธอไม่เคยยอมอ่อนข้อให้เขาเลย!

“ถ้าไม่จำเป็น ฉันก็ไม่มาเหยียบหรอก”

“อ้อ... แสดงว่าคงเป็นธุระสำคัญมากสินะ ถึงทำให้เศรษฐีอย่างคุณยอมลดตัวมาเหยียบที่นี่ รู้สึกเป็นเกียรติกับทางผับจัง” ขวัญชีวาแกล้งว่าเหน็บให้อีก

อเล็กซานโดรนิ่งไป ดวงตาของเขาวาววับกว่าเดิม และเขาก็บดฟันกรามเข้าหากันเพื่อข่มอารมณ์โกรธไว้ “ฉันอยากรู้ว่าแม่น้องสาวจอมรีดไถของเธอหดหัวอยู่ที่ไหน”

ได้ยินฉายาที่อเล็กซานโดรใช้เรียกน้องสาวของเธอ ขวัญชีวาก็หน้าตึงขึ้นมาทันที ให้ตายเถอะ! เมื่อไหร่เขาจะเลิกอคติกับเธอและน้องสาวซะที

“น้องสาวของฉันชื่อเบธ กรุณาเรียกให้ถูกต้องด้วย” ขวัญชีวาแย้งขึ้น

“ฉันพอใจจะเรียกน้องสาวของเธอแบบนั้น มีอะไรมั้ย?” ชายหนุ่มย้อนอย่างยียวน

“มี! มีแน่ เพราะฉันจะไม่ตอบคำถามคุณ” หญิงสาวยักคิ้วให้แล้วคว้าแก้วเครื่องดื่มไปล้าง

การปฏิเสธชนิดไม่สนใจไยดีของขวัญชีวาได้เพิ่มความหงุดหงิดให้อเล็กซานโดรเข้าไปอีก ทั้งชีวิตเขาไม่เคยต้องขอร้องใคร และที่สำคัญเขาไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนที่ร้ายกาจเท่าพี่น้องคู่นี้มาก่อน ซึ่งการกระทำของขวัญชีวายิ่งกระตุ้นให้เขาอยากเอาชนะ และเขาต้องชนะให้ได้ด้วยสิ!

“เธอควรคิดทบทวนให้ดีก่อนที่จะตอบฉันนะสาวน้อย”

ขวัญชีวาจ้องหน้าชายหนุ่มตาเขม็ง “คุณไม่ใช่ผู้วิเศษ อีกอย่างคุณก็แสดงออกชัดเจนว่าไม่ชอบขี้หน้าฉันกับน้องสาว ซึ่งตอนนี้พวกเราสองพี่น้องไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคุณแล้ว คุณยังต้องการอะไรจากเราสองพี่น้องอีกล่ะ?”

อเล็กซานโดรเงียบไป ครั้นจะตอบว่าเขาต้องการตัวเจ้าหนูเดวิด เขาก็ไม่อยากพูดออกไปตรงๆ เพราะเขานั่นแหละที่จะเป็นฝ่ายเสียหน้า ส่วนสาเหตุเป็นเพราะว่าครั้งหนึ่งเขาเคยมีปากเสียงเรื่องเด็กกับขวัญชีวามาแล้ว

ซึ่งตัวเขาเองไม่เคยปักใจเชื่อแม้แต่น้อยว่าเจ้าหนูเดวิดคือลูกของเอร์ลิโก้ เพราะตัวน้องสะใภ้ตัวดีของเขานั้นค่อนข้างมั่ว และเจ้าหล่อนก็ยังไม่เลิกพฤติกรรมสำส่อนแม้จะแต่งงานกับน้องชายของเขาแล้วก็ตาม

แม้คนในบ้านจะไม่รู้เรื่องนี้เลย แต่เขาก็ยอมไม่ได้เด็ดขาดที่จะให้หลานนอกไส้รายนี้เข้ามามีเอี่ยวในทรัพย์สมบัติของตระกูล แต่เพราะมีเหตุจำเป็นบังคับ เขาถึงต้องออกตามล่าเด็กคนนี้ด้วยตัวเขาเอง ซึ่งเขาตั้งใจจะพูดเรื่องนี้กับแม่ของเด็กเท่านั้น

“ฉันมีธุระกับขวัญชนกไม่ใช่เธอ!”

ขวัญชีวานำแก้วที่ล้างเสร็จไปคว่ำไว้บนชั้นหันมาเท้าสะเอวมองอเล็กซานโดรด้วยสีหน้าไม่พอใจ