ตอนที่6

สองวันต่อมา

เกาะXXX

อคิณและกิ่งแก้วเดินทางมาถึงเกาะในช่วงเช้าด้วยเรือยอร์ชของเขาเองเกาะที่นี่เป็นเกาะของดวงสมรเป็นมรดกตกทอดมาตั้งแต่รุ่นคุณทวดของเขาเป็นฟาร์มมุกที่มีชื่อเสียงและมีคุณภาพที่สุดในประเทศและที่นี่ก็ยังเป็นแหล่งส่งของทะเลแหล่งใหญ่ไปที่โรงงานแปรรูปในเครือของSSK group อีกด้วย

ที่นี่เป็นเกาะที่ค่อนข้างใหญ่และมีธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์สวยงามมากๆเกาะหนึ่งคนนอกเข้าถึงยากพอสมควรคนงานที่นี่มักจะใช้ชีวิตอยู่ที่นี่กันเพราะหากจะนั่งเรือไปกลับก็ค่อนข้างที่จะไกลจากฝั่งจึงมีแต่คนที่เลือกที่จะอยู่ที่นี่กันทั้งหมดทำให้อีกฝั่งของเกาะจะมีเสมือนหมู่บ้านเล็กๆบนเกาะนี้เกิดขึ้น

“สวัสดีครับบอสคุณกิ่ง”

มารุตรับไปต้องรับทั้งสองเมื่อเห็นว่าเรือจอดเทียบท่าที่หน้าฟาร์มแล้ว มารุตชายหนุ่มวัย30เมื่อก่อนเคยทำงานเป็นเลขาของอคิณแต่เมื่ออคิณได้เลขาใหม่เขาจึงได้รับหน้าที่ดูแลเกาะนี้แทน

“สวัสดีค่ะ”

“คุณโนอาห์มาถึงหรือยัง”

อคิณมองทรรศนียภาพที่นี่ลอดผ่านแว่นกันแดดตรวจตราความเรียบร้อยว่าที่นี่สภาพเหมือนเดิมหรือไม่เมื่อไม่มีอะไรผิดแปลกเขาจึงหันมาถามเรื่องโนอาห์กับมารุต

“พึ่งขึ้นเรือจากฝั่งครับอีกไม่นานก็น่าจะถึง”

“ที่พักรับรองเรียบร้อยหรือป่าว”

“เตรียมไว้เรียบร้อยแล้วครับ”

หลังทักทายกันเรียบร้อยทั้งสามเดินผ่านฟาร์มเข้าไปพักผ่อนที่เรือนรับรองบนฝั่งเพื่อรอโนอาห์ที่กำลังจะมาถึง

“ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณโนอาห์”

เวลาผ่านไปร่วมชั่วโมงเมื่อโนอาห์มาถึงอคิณก็รีบต้อนรับด้วยตัวเองเพื่อแสดงถึงความให้เกียรติอีกฝ่ายที่เดินทางมาที่นี่ด้วยตนเองอคิณรู้ดีว่าโนอาห์นั้นเป็นนักธุรกิจที่งานรัดตัวพอสมควรหากเขาปลีกตัวมาที่นี่ได้ก็คงจะสนใจที่นี่เป็นพิเศษแน่นอน

“ยินดีเช่นกันครับ”

โนอาห์นักธุรกิจหนุ่มวัย35ชาวรัสเซียรูปร่างหน้าตาไม่ต้องพูดถึงดูดีจนผู้ชายด้วยกันยังต้องเหลียวมองตาสีน้ำข้าวผมสีเทาเซตเป็นทรงเนี้ยบตาคมดุดันคิ้วเข้มจมูกโด่งริมฝีปากหนาอมชมพูมีไรเคราเล็กน้อยพองามเป็นบุคคลที่ค่อนข้างเข้าถึงยากพอสมควรเขาสนใจคุณภาพมุกของที่นี่มากจึงมาดูด้วยตัวเองพร้อมคนสนิทอีกแค่สองคนเท่านั้น

“นี่แฟนสาวของผมกิ่งแก้ว”

อคิณแนะนำสาวข้างกายให้กับโนอาห์ได้รู้จักเพราะอนาคตต้องติดต่องานกันอยู่แล้วหากเขาสนใจที่จะซื้อมุกของที่นี่

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”

กิ่งแก้วรีบยื่นมือเรียวพร้อมส่งยิ้มหวานให้ชายหนุ่มตาน้ำข้าวตรงหน้า

“เช่นกันครับ”

โนอาห์จับมือทักทายหญิงสาวตามารยาท

“ผมเตรียมตัวอย่างมุกไว้ให้คุณแล้วยังไงไปดูกันเลยมั้ยครับ”

อคิณเห็นว่าทุกคนทักทายกันเรียบร้อยแล้วจึงชวนโนอาห์เข้าไปในห้องจัดโชว์ด้านในเพื่อที่จะได้ไม่เสียเวลา

“ดีครับผมค่อนข้างมีเวลาจำกัดอยู่เหมือนกัน”

โนอาห์ค่อนข้างถูกใจในการทำงานของอคิณไม่น้อยที่ไม่พูดพร่ำทำเพลงเหมือนนักธุรกิจคนอื่นๆสามารถเข้าประเด็นได้เร็วไม่ทำให้เขาเสียเวลาเท่าไร

“งั้นตามผมมาเลยครับ”

อคิณและโนอาห์เจรจากันอยู่พักใหญ่ก็ได้ข้อตกลงว่าโนอาห์นั้นจะรับซื้อมุกของที่นี่ในราคาที่สูงพอสมควรอคิณจึงค่อนข้างพอใจในผลลัพย์ของการซื้อขายวันนี้มากที่ทุกอย่างราบรื่นและสามารถปิดการขายได้เร็ว

“ยังไงลอตแรกที่เราจะส่งไปจะเป็นเดือนหน้านะครับ”

“ครับสะดวกเมื่อไรก็ติดต่อไปที่ผมได้ทันทีเลย”

โนอาห์และอคิณนั่งคุยกันไปดื่มไปทั้งสองแม้จะเจอกันวันแรกก็นับว่าคุยกันถูกคอมากเลยทีเดียว

“ไม่เข้าไปร่วมวงหน่อยหรอครับ”

มารุตเห็นกิ่งแก้วนั่งมองสองหนุ่มนานแล้วจึงเอ่ยปากให้เธอเข้าไปหาสองคนนั้นเพราะคิดว่าน่าจะทำให้การสนทนาสนุกขึ้น

“ให้ผู้ชายเค้าคุยกันเถอะค่ะ”

กิ่งแก้วอมยิ้มพร้อมส่ายหัวเล็กน้อยเธอไม่ได้อยากเข้าไปขัดจังหวะการพูดคุยของทั้งสองแค่ได้นั่งมองห่างๆก็พอแล้ว

สองวันต่อมา

กรุงเทพมหานคร

บ้านทศพล

อิทธิกรร้อนใจจนต้องมาปรึกษาทศพลเพราะตลอดหลายวันที่ผ่านมาเขาพยายามขอเข้าพบพี่ชายของเขาแต่ก็ถูกปฏิเสธทุกครั้ง

“คุณอาครับผมทนต่อไปไม่ได้แล้วครับผมจะออกตามหาพัชเอง”

อิทธิกรนั่งหัวเสียอยู่บนโซฟาในห้องทำงานของทศพล

“ถ้าเราจะเอาแบบนั้นอาก็จะช่วย”

ทศพลเห็นทีจะรอให้อคิณใจอ่อนคงไมได้หากอิทธิกรคิดจะช่วยพัชรินทร์เขาก็จะช่วยอีกแรง

“อาพอจะรู้มั้ยครับว่าที่ของคุณพ่อที่ซื้อเก็บเอาไว้มีที่ไหนบ้างผมว่าพี่คิณต้องซ่อนพัชไว้ที่บ้านหลังไหนสักแห่งของคุณพ่อแน่นอน”

“อาก็พอจะรู้อยู่ไม่กี่หลังแต่เท่าที่อาจำได้คร่าวๆก็มีอยู่สามสี่ที่เดี๋ยวเราไล่ดูไปเรื่อยๆก็ได้”

“ครับ”

อคิณพอมีหวังบ้างเมื่อรู้ว่าทศพลนั้นรู้ว่าพ่อของเขาเคยซื้อบ้านที่ไหนเก็บเอาไว้บ้าง

“ทานข้าวซะหน่อยนะคะ”

ตั้งแต่วันที่เกิดเรื่องพัชรินทร์ก็เอาแต่นอนซมไม่อยากทานอะไรทั้งน้ำตาก็มีให้พิมพรรณได้เห็นอยู่ตลอดจนพิมพรรณเริ่มจะไม่อยากทำงานนี้แล้ว

“ฉันไม่หิวค่ะคุณเอาไปเก็บเถอะ”

พัชรินทร์เอ่ยเสียงอ่อน

พิมพรรณจำต้องยกถาดข้าวออกไปและมองหญิงสาวด้วยสายตาหดหู่หากเธอเป็นแบบนี้อีกซักอาทิตย์คงไม่ดีเป็นแน่

20.00 น.

ทางด้านอิทธิกร

อิทธิกรตระเวนดูบ้านของพ่อเขาจนมาถึงหลังที่สองแล้วเขาค่อนข้างมีหวังอยู่ไม่น้อยว่าวันนี้จะต้องเจอกับพัชรินทร์

“ป้าก็ดูแลทำความสะอาดที่นี่อยู่ทุกวันก็ไม่เห็นมีใครมาที่นี่นะคะ”

สมพรแม่บ้านที่อคิณจ้างดูแลบ้านเรือนไทยหลังงามที่อยู่ย่านนนทบุรีเธอส่ายหัวหงึกหงักเมื่อได้ฟังคำถามของอิทธิกร

“ครับยังไงผมขอตัวก่อนนะครับ”

อิทธิกรมองหน้าทศพลอย่างอ่อนใจที่ผิดหวัง

“อาว่าพรุ่งนี้ค่อยหากันต่อดีกว่านะกว่าจะกลับถึงบ้านก็คงจะดึกแล้ว”

“ครับอา”