ตอนที่4

22.00 น.

บ้านอคิณ

อคิณนั่งไขว่ห้างดื่มไวน์ในชุดคลุมสีดำโดยมีกิ่งแก้วที่อยู่ในชุดนอนสายเดี่ยวซาตินสีแดงเข้มนั่งอยู่บนตัก

“กิ่งว่าจะรีบหาฤกษ์งานแต่งเราเลยดีมั้ยคะ”

กิ่งแก้วเห็นว่าตอนนี้อคิณเริ่มอารมณ์ดีขึ้นเธอจึงอยากพูดถึงเรื่องแต่งงานเพราะเธอถูกเขาขอแต่งงานมานานแล้วแต่ยังไม่ได้มาคุยกันเรื่องนี้เสียที

"คุณก็รู้ว่าแม่ผมพึ่งเสียจะให้ผมจัดงานแต่งเร็วๆนี้คงไม่ได้"

อคิณไม่ใช่ว่าไม่อยากแต่งแต่ตอนนี้เขาไม่มี่เวลาคิดเรื่องนี้เลยอีกอย่างแม่ของเขาก็พึ่งเสียหากมีข่าวเรื่องงานแต่งของเขาออกไปมันจะดูไม่ดีเท่าไรนัก

"กิ่งรู้ค่ะแต่เราแค่หาฤกษ์ไว้ก่อนก็ได้นี่คะกิ่งไม่ใช่ว่าจะให้คุณจัดงานแต่งเดี๋ยวนี้เลยซะหน่อย"

กิ่งแก้วรีบก้มหัวซบกับอกแกร่งทั้งทำเสียงอ่อนออดอ้อน

"คุณจะหาฤกษ์คุณก็จัดการเลยผมไม่มีเวลาคิดเรื่องพวกนี้หรอก"

"อืม.. ค่ะ... อย่าทำหน้าเครียดสิคะมาสนุกกันดีกว่านะคะ"

กิ่งแก้วเงยหน้ามองอคิณด้วยสายตายั่วยวนเช่นเคยเธอค่อยๆสอดมือเรียวเข้าไปในชุดคลุมของชายหนุ่มเริ่มลูบไล้และปลดเสื้อคลุมออกแล้วเลื่อนลงไปนั่งคุกเข่าลงนั่งกลางหว่างขาชายหนุ่มทั้งก้มหน้าใช้ลิ้นแตะตวัดเล่นหัวเห็ดที่กำลังบานขึ้นเรื่อยๆเธอค่อยๆอ้าปากรวบแท่งร้อนรูดขึ้นลงอย่างสนุกสนานทั้งเงยหน้ามองตาอคิณด้วยแววตาหยาดเยิ้มทั้งรีบปลดเดรสตัวบางที่เธอใส่ออกให้กองอยู่ที่พื้น

"อืม... กิ่ง.. อ้าสสส.. "

อคิณกระดกไวน์กลืนด้วยความเสียวทั้งสอดมือหนาไปที่หัวทุยของหญิงสาวกดให้หญิงสาวรูดเข้าออกเป็นจังหวะ

หญิงสาวหยอกหัวเห็ดกับปากเธอจนหนำใจแล้วจึงลุกขึ้นและหันหลังให้ชายหนุ่มพร้อมทั้งถ่างขาออกและจับแท่งร้อนยัดเข้าช่องทางรักที่เปียกเยิ้มของเธอทั้งขยับขึ้นลงเป็นจังหวะนุ่มนวล

"อ่ะ..อ้ายยย..."

"อ้าสส.. อย่างนั้นแหละ.."

อคิณพึงพอใจกับลีลาเร่าร้อนของกิ่งแก้วอย่างมากเพราะแบบนี้เขาจึงถูกใจเธอกว่าผู้หญิงคนไหนๆ

"อ้ะๆๆ.. อ้ะ..คิณ..อ..อ๊ายยย"

กิ่งแก้วกระแทกกระทั้นบั้นท้ายเธอกับหน้าตักของชายหนุ่มพักใหญ่จนเธอมาถึงจุดสุดยอดและค่อยๆหันหน้าเข้าหาอคิณที่นั่งส่งสายตาหยาดเยิ้มบ่งบอกถึงความปรารถนาให้เธอ

"อย่างนั้นเลยที่รัก"

อคิณเห็นกิ่งแก้วขึ้นมานั่งคร่อมเขาบนหน้าตักค่อยๆทิ้งตัวลงเสียบแท่งร้อนกับช่องทางรักของเธอช้าๆเขาก็ถูกใจกับลีลาของเธออย่างมากมือหนาวางขวดไวน์และจับสะโพกมนคุมจังหวะขึ้นลงด้วยตัวเอง

กึกๆๆๆ

บทรักที่รุนแรงของทั้งสองทำเอาโซฟาที่พวกเขานั่งนั่งอยู่อยู่ไม่สุขเกิดเสียงกึกกักเมื่อทั้งคู่กำลังทำกิจกรรมเข้าจังหวะ

"อ้ะ..คิณคะ..อะ..อ๊ายยย.."

อคิณอุ้มร่างบางลุกขึ้นขระที่ส่วนประสานของทั้งสองยังติดกันแน่นชายหนุ่มกระแทกสะโพกแกร่งอัดร่องสวาทหนักหน่วงจนเกิดเสียงกระทบดังลั่นจนทำให้ร่างบางร้องระงมเสร็จสมไปอีกรอบ

"บนเตียงดีกว่านะ"

คนตัวโตวางหญิงสาวลงบนเตียงและพลิกเธอให้นอนคว่ำกิ่งแก้วเด้งตัวขึ้นยกสะโพกแอ่นให้ชายหนุ่มอัตโนมัติ

"อ้าสส..."

"อะ...อะ..อะ.. อ๊ายย...อื้ออ"

เมื่ออคิณจับสะโพกมนและเสียบแท่งร้อนพรวดเดียวจนมิดลำและอัดกระแทกรูสวาทที่เยิ้มแฉะอย่างเต็มแรงเขาหลับตาปี๋คำรามในลำคอด้วยท่าทีเสียวกระสัน ความรุนแรงที่เขาอัดกระแทกนี้ทำให้กิ่งแก้วทั้งเจ็บและจุกแต่มันก็ทำให้เธอเสียวไม่น้อยด้วยชอบความดิบเถื่อนเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว

"อ้ะๆ" "อ้าสสส.."

อคิณพลิกร่างบางให้นอนหงายเขายกขาทั้งสองของเธอขึ้นพาดบ่าและอัดรัวสะโพกไม่ยั้งจนหญิงสาวหัวสั่นหัวครอนร่ายลีลารักกันอีกหลายท่วงท่านานนมจนหมดเรี่ยวหมดแรงสลบเหมือดคาเตียงกันไปทั้งคู่

วันต่อมา

บริษัทXXX

“คุณมาร์คส่งเมลมาให้เรื่องที่จะมีนักธุรกิจชาวรัสเซียติดต่อขอดูคุณภาพมุกของเราค่ะ”

กิ่งแก้วที่อยู่ในชุดสีแดงแหวกหน้าแหวกหลังเดินนวยนาดเข้ามาบอกข่าวเรื่องคนมาติดต่อขอดูมุกที่ฟาร์มกับอคิณทุกๆวันที่ทำงานหญิงสาวจะแต่งตัวจัดเหตุเพราะเคยชินเพราะเป็นนางแบบมาก่อนที่จะผันตัวเป็นเลขาของแฟนหนุ่มอย่างอคิณ

“นัดวันมาหรือป่าว”

“อีกสองวันค่ะเค้าจะไปที่ฟาร์มโดยตรงเลย”

“ดีแล้วคุณก็เตรียมตัวเลยยังไงคุณก็ต้องไปกับผมด้วย”

“ก็คงต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วล่ะค่ะแล้วเราจะไปที่นั่นกี่วันดีคะ”

“สามวัน”

“ค่ะ..เอ่ออีกเรื่องค่ะคุณกรขอเข้าพบหลายวันแล้วทำไมคุณไม่ให้น้องคุณเข้าพบล่ะคะ”

กิ่งแก้วค่อนข้างงสงสัยเรื่องนี้อยู่ไม่น้อยว่าสองพี่น้องคู่นี้เป็นอะไรกัน

“ไม่มีอะไรหรอกผมแค่ไม่อยากคุยเรื่องไร้สาระอะไรช่วงนี้น่ะ”

อคิณส่ายหัวและไม่ได้ตอบอะไรกิ่งแก้วไปเพราะเรื่องที่อิทธิกรอยากจะคุยกับเขามันก็คงจะไม่พ้นเรื่องพัชรินทร์

“ขาคุณพัชใกล้จะหายดีแล้วนะคะนี่ไม่เกินอาทิตย์ก็น่าจะเดินได้สะดวกแล้ว...ฉันจะปลดโซ่ให้คุณหวังว่าคุณจะไม่ทำให้ฉันเดือดร้อนนะคะคุณพัช”

พิมพรรณปลดโซ่ให้หญิงสาวเพราะเธอไม่อยากมองเธอด้วยสายตาเวทนาเท่าไรและขอให้พัชรินทร์นั้นอย่าทำให้เธอเดือดร้อนโดยการหนีไปก็พอ

“ขอบคุณคุณมากเลยนะคะที่ยังพอเห็นใจฉันอยู่บ้าง”

พัชรินทร์รู้ว่าพิมพรรณคงจะลำบากใจไม่น้อยที่ทำแบบนี้แม้จะอยากหนีจากที่นี่เพียงใดแต่เมื่อรู้ว่าหนีไปแล้วทำให้พิมพรรณเดือดร้อนเธอก็จำใจต้องอยู่

“วันนี้ทานข้าวให้เยอะๆหน่อยนะคะจะได้มีแรง”

พิมพรรณมองร่างบางที่ซูบผอมหน้าซีดเซียวด้วยสายตาของความสงสาร

“ค่ะ”

เป็นเพราะพันธนาการที่ขาถูกปลดปล่อยก็ทำให้จิตใจของพัชรินทร์ดีขึ้นบ้างเธอจึงยอมทำตามคำที่พิมพรรณขอ

“คุณพัชชอบทานอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าคะพรุ่งนี้ฉันจะซื้อมาให้ค่ะ”

“อืม..ฉันชอบต้มจืดตำลึงค่ะอาจจะหาซื้อยากหน่อยแต่มันเป็นเมนูที่ฉันชอบทานตั้งแต่เด็กๆค่ะ”

พัชรินทร์เอ่ยและย้อนนึกถึงสมัยเด็กๆเธอไม่ยอมทานอะไรเลยนอกจากต้มจืดไข่น้ำใส่ตำลึงเพราะเมนูนี้เป็นเมนูที่ดวงสมรชอบทำให้เธอทานเมื่อมีเวลาว่าง

“ฉันจะพยายามหามาให้นะคะ...”

พิมพรรณพยักหน้าเบาๆเมื่อรู้ว่าหญิงสาวชอบทานอะไรเธอคิดว่าในเมืองแบบนี้คงหายากสักนิดแต่ถ้าไม่มีขายจริงๆเธอก็พอจะทำเป็นอยู่เหมือนกัน

“ขอบคุณค่ะ”