บทที่36 งานเลี้ยงที่บ้านคะนิ้ง

บ้านคุณตาของนลินญาเป็นบ้านไม้ในเนื้อที่หนึ่งไร่ รอบบ้านรายล้อมไปด้วยดอกไม้และพรรณไม้หลากหลายชนิด กลิ่นดอกไม้ที่บานสะพรั่งในยามค่ำคืนลอยโชยมาตามลมทำให้อริสาที่เพิ่งเดินเข้ามาภายในบ้านพร้อมกับศารทูลรู้สึกสดชื่นสบายใจ

“ดูเหมือนเจ้าตัวป่วนจะชอบดอกไม้นะ” ศารทูลเอ่ยเมื่อเห็นท่าทีของแม่ของลูก นี่ยืนดมดอกไม้ข้างประตูรั้วขวางทางคนอื่น ๆ เขายังไม่รู้สึกรู้สาเลย ดีนะที่นลินญาบอกว่าจัดแค่ในครอบครัวไม่ได้ชวนใครมา ไม่อย่างนั้นคงมีคนบ่นเข้าให้ว่าเขากับเธอกีดขวางทางอยู่

“อยากกินอะ”

“หะ อยากกินอะไร?”

“ดอกไม้ไง ที่มันหอม ๆ เนี่ย อยากกิน” หญิงสาวเอ่ยพร้อมกับสูดกลิ่นหอมเข้าปอดอีกครั้ง ถ้าไม่ติดว่าคุณตาภานุของนลินญารักต้นไม้ ดอกไม้มากจนไม่ให้ใครแตะล่ะก็เธอจะขอลิ้มรสดอกไม้พวกนี้สักครั้ง

ศารทูลกะพริบตาปริบ ๆ ทำไมคนท้องนี่ชอบกินอะไรประหลาดจังเลย ดอกไม้เนี่ยน่ะ มันกินได้ด้วยเหรอ?

ปริ๊น ๆ

เสียงแตรรถยนต์ดังมาจากด้านหลังทำให้ศารทูลตื่นจากภวังค์ความงุนงง ชายหนุ่มรวบกอดร่างบางก่อนจะพาหลบจากทางรถ ดวงตาคมมองรถที่บีบแตรเสียเสียงดังที่กำลังขับเข้าไปภายในบ้านอย่างงุนงง ไหนว่าไม่ได้ชวนใครมาไง ทำไมมีรถเข้ามาเล่า

“นี่ ทำไมเขาเอารถเข้าไปได้ แต่นายไม่เอาเข้าไปบ้างเล่า” อริสาถามอย่างท้วงติง อิตาบ้านี่จอดรถไว้ข้าง ๆ บ้านญาติของนลินญาและพาเธอเดินมาแทนที่จะขี่เข้าไปจอดในบ้าน มันช่างไม่ยุติธรรมสักนิด ให้คนท้องเดินตั้งไกล

“ก็เธออยากซ้อนมอเตอร์ไซค์ ขืนฉันขี่เข้าไปไอ้หมอเห็นก็บ่นยับสิ ฉันไม่อยากฟังมันบ่นหรอกนะ แค่เธอแหกปากจนฉันต้องยอมให้เธอได้ซ้อนมอเตอร์ไซค์มานี่ก็หูจะชาอยู่แล้ว” ชายหนุ่มว่าเข้าให้ วันนี้คนที่บ้านเขาแวะเอามอเตอร์ไซค์มาให้พร้อมกับของฝากจากคุณหมอกานต์รวี ยัยคนท้องนิสัยไม่ดีก็อยากจะซ้อนมอเตอร์ไซค์รับลม พอเขาปฏิเสธก็ใช้ไม้ตายจนเขาต้องขี่มอเตอร์ไซค์มาเนี่ย ไอ้เอาไปจอดไว้ไกล ๆ บ้านนลินญาน่ะดีแล้ว ขืนเอาเข้าไปไอ้หมอสูติฯก็บ่นให้สิ ไอ้เจ้านั่นยิ่งชอบกำชับให้ระวังอยู่ด้วย

“เข้าไปข้างในกันดีกว่า” ชายหนุ่มเอ่ยก่อนที่ทั้งคู่จะเดินเข้าไปใกล้ตัวบ้าน รถที่เข้ามาก่อนหน้านี้จอดอยู่หน้าบ้าน ดูเหมือนการมาของรถคันนี้จะสำคัญไม่น้อยนลินญาจึงออกมาต้อนรับ

ประตูฝังคนขับเปิดออกก่อนที่ร่างสูงของชายในชุดสูตจะลงจากรถและเดินไปเปิดประตูด้านหลัง ชายวัยห้าสิบปลาย ๆ คนหนึ่งลงมาจากรถพาให้รอยยิ้มของนลินญาปรากฏ จากเค้าโครงใบหน้าที่คล้ายนลินญาอยู่มากทำให้สองหนุ่มสาวพอจะเดาได้ไม่ยาก

นี่หรือคุณพ่อที่เพิ่งพบเจอกันของนลินญา?

ชายในชุดสูตเดินอ้อมไปอีกด้านเพื่อเปิดประตูก่อนที่ร่างผอมบางของหญิงวัยห้าสิบเศษจะเผยโฉมออกมา ประตูฝั่งข้างคนขับเองก็มีหญิงสาวหุ่นยั่วใจเปิดประตูออกมาเช่นกัน

“คงไม่ใช่ว่าขนกันมาทั้งบ้านหรอกนะ”

“ก็ไม่แน่” อริสาส่งเสียงบอกพร้อมกับมองไปด้านหลังที่มีรถอีกคันเลี้ยงเข้ามาจอด ผู้ที่ลงจากรถเป็นชายและหญิงอายุราวยี่สิบห้าถึงสามสิบปี คาดว่าน่าจะเป็นน้อง ๆ ต่างแม่ทั้งสองคนที่นลินญาเล่าให้ฟัง

“ให้ตายเถอะ เยอะแยะไปหมด กลับตอนนี้ทันมั้ยเนี่ย?”

“ไม่ทันล่ะยัยแม่คะนิ้งเห็นเข้าแล้ว” หญิงสาวเอ่ยพร้อมกับโบกมือตอบเพื่อนสาวที่โบกมือให้บ่งบอกว่ามองเห็นทั้งคู่แล้ว

อริสาตัดสินใจเดินตามไปหลังจากที่นลินญานำกลุ่มคนเดินไปด้านหลังบ้านสักพักแล้ว สำหรับบ้านหลังนี้ทั้งอริสาและศารทูลต่างก็คุ้นเคยต่อให้เจ้าของบ้านไม่มาเดินนำก็สามารถไปเองได้

ด้านหลังบ้านซึ่งถูกจัดเป็นงานเลี้ยงเล็ก ๆ ตอนนี้เต็มไปด้วยกลุ่มคนมาใหม่ ชายผู้คาดว่าเป็นพ่อของนลินญานั่งลงข้าง ๆ คุณตาภานุ ตามด้วยหญิงวัยห้าสิบเศษและหนุ่มสาว คุณนายน้ำรินแม่ของนลินญากำลังย่างบาร์บิคิวอยู่ห่างออกไปสักหน่อย นลินญาหาน้ำท่ามาเสิร์ฟแขก ทว่าไร้เงาของสีหราชที่บอกว่าจะมางานด้วย

“แม่ครับ สวัสดีครับ” ศารทูลส่งเสียงทักทายคุณนายน้ำรินก่อนจะยกมือไว้คุณตาภานุ “สวัสดีครับคุณตา สุขสันต์วันเกิดนะครับ”

“สวัสดีค่ะแม่ สวัสดีค่ะคุณตา สุขสันต์วันเกินนะคะ นี่ของขวัญค่ะ”

“เจริญ ๆ นะพ่อคุณแม่คุณ” คุณตาภานุเอ่ยพร้อมกับส่งยิ้มอย่างมีเมตตาให้ก่อนจะบอกกับชายผู้นั่งอยู่ข้าง ๆ “เพื่อน ๆ คะนิ้งน่ะคุณ”

“อย่างนี้เอง ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฉันชื่ออนาคินทร์ เป็นพ่อของคะนิ้ง ส่วนนี่ภรรยาฉันคุณแสงรวี นั่นลูกชายสิรานนท์ ลูกสาวนปภา แล้วก็ลูกชายคนเล็กนพฤทธิ์ ส่วนคนนั้นแฟนของสิรานนท์ชื่อวิภาวี”

“ผมศารทูลครับ ส่วนนี่อริสา”

“เรียกฉันว่าน้ำค้างก็ได้ค่ะ ยินดีที่ได้เจอนะคะคุณอริสา” นปภาเอ่ยพร้อมกับโผเข้ากอดแขนอริสา “คุณเป็นไอดอลของน้ำค้างเลยนะคะ”

“เรารู้จักหนูอริสาเขาด้วยเหรอน้ำค้าง?” คุณอนาคินทร์เอ่ยถามลูกสาวที่ดูจะกระดี๊กระด๊าที่ได้เจออริสาออกหน้าออกตา

“แหม่คุณพ่อขา นี่คือไอดอลของผู้หญิงยุคใหม่เลยนะคะ อลิน อริสาบรรณาธิการสาวสตรองที่มีทัศนคติในการใช้ชีวิตที่สาว ๆ ยุคใหม่อยากทำตาม สวย มั่น สตรอง แต่ก็ไม่ทิ้งความเป็นกุลสตรีไทย คุณพ่อน่ะโบราณมากเลยไม่รู้จักคุณอริสา” นปภาเล่าเสียยาวยืด นลินญาที่ยืนอยู่ไม่ไกลมองน้องสาวต่างแม่ที่ยังไม่ค่อยสนิทใจตาปริบ ๆ

นี่ถ้ารู้ว่าชอบอริสาขนาดนี้เธอน่าจะโฆษณาตัวเองว่าเป็นเพื่อนของอริสาแต่แรกอาจจะทำให้ความสัมพันธ์ดีขึ้นก็ได้

“คุณอริสาเป็นเพื่อนกับพี่คะนิ้งเหรอเนี่ย หว้า ถ้าพี่คะนิ้งเป็นเพื่อนกับคุณหมอสีหราชที่เป็นเพื่อนคนสนิทของคุณอริสาด้วยก็ดีสิ” น้องสาวคนเดียวของนลินญายังคงพูดต่ออย่างแสนเสียดายทว่าปฏิกิริยาของคนฟังกลับแตกต่างกันออกไป

“หืม ใคร คุณหมอสีหราช?”

“ก็สูตินารีแพทย์ที่สาวน้อยสาวใหญ่อยากจะตรวจภายในด้วยมากที่สุดในประเทศนะสิคะ คุณอริสาเคยให้สัมภาษณ์ว่าเพื่อนที่ให้คำปรึกษาเรื่องสุขภาพมาตลอดก็คือคุณหมอสีหราช พี่คะนิ้งน่าจะเป็นเพื่อนกับคุณหมอเขาด้วยอะ อยากเจอมากเลย”

“แล้วเคยเห็นหน้าเขาเหรอ?” นลินญาถามน้องสาวแล้วมองไปยังศารทูลก่อนจะชี้บอกน้องสาว “คนนี้น่ะแฝดผู้พี่ของคุณหมอสีหราชที่เราอยากเจอ เขาคนนี้เพื่อนซี้พี่เลยนะ”

“จริงด้วย พอมองดี ๆ แล้วก็ใช่เลยค่ะ เหมือนจะมีโพลออกมาแล้วคุณหมอกับฝาแฝดก็ติด5อันดับหนุ่ม ๆ ที่สาว ๆ อยากกอดด้วย รู้สึกจะเป็นตำรวจสินะคะ”

“ครับ” ศารทูลตอบแล้วก็มองหาคนที่ควรอยู่ที่นี่ “นิ้ง ว่าที่สามีเธอไปไหน?”

“บ้า แค่แฟนย่ะ พ่อแม่ยังไม่ได้คุยกันเลย” นลินญาแย้งทั้งที่เขินจะแย่จากคำพูดคำจาของเพื่อนหนุ่ม บ้าจริง พูดมาได้ว่าว่าที่สามี

“ไปไหน?”

“แม่วานให้ไปซื้อของเพิ่มน่ะ เพราะคุณพ่อท่านบอกว่าจะมาร่วมด้วยของเลยไม่พอ”

“อย่างงั้นเอง เอ...คนนี้แม่ให้ผ่านมั้ยครับ” ศารทูลหันไปถามแม่ของเพื่อนสาวหลังจากที่รู้ว่าน้องชายอยู่ที่ไหนโดยไม่ได้ให้ความสนใจครอบครัวฝั่งพ่อหญิงสาวเจ้าของบ้านมากนัก

“นั่นสิคะแม่ ผ่านมั้ยคะ” อริสาเอ่ยขึ้นมาอีกเสียง คุณนายน้ำรินมองเพื่อนลูกสาวทั้งสองคนก่อนที่เอ่ย

“สามผ่านไปเลยลูก”

“ตาก็ให้สามผ่าน” คุณตาภานุเอ่ยก่อนจะหัวเราะน้อย ๆ “แต่ไม่รู้พ่อเขาจะให้ผ่านมั้ยนะ”

“อะไรเหรอครับคุณอา?” คุณอนาคินทร์ถามด้วยความฉงน ก็งง ๆ มาตั้งแต่คำว่าว่าที่สามีแล้ว นี่มันอะไรกัน

“แฟนคะนิ้งน่ะคุณ แม่เขาวานให้ไปซื้อของมาเพิ่ม อีกเดี๋ยวก็คงจะมา”

“แฟน?” ใช่เพียงคุณอนาคินทร์ที่ตกใจแต่คณะที่มากับคุณอนาคินทร์ทุกคนก็ตกใจไม่แพ้กัน เพราะเห็นว่าก่อนหน้านี้นลินญายังโสด และดูจะมีใจให้สิรานนท์ แต่มาตอนนี้กลับบอกว่ามีแฟน ไม่งงก็แปลกแล้วล่ะ

“นี่เธอต้องการเรียกร้องความสนใจจากพี่นนท์ใช่มั้ยคะนิ้ง?” วิภาวีคู่หมั่นสาวของสิรานนท์ผู้ทำงานที่เดียวกับนลินญาและมีปัญหากับหญิงสาวมาก่อนหน้านี้ด้วยเรื่องที่อดีตสาวแว่นเคยแสดงท่าทีมีใจให้กับสิรานนท์ลูกติดภรรยาของคุณอนาคินทร์เอ่ยก่อนจะทอดถอนใจ “ทำไมเธอถึงต้องทำขนาดนี้ พี่นนท์เขาก็บอกแล้วนี่ว่าเขาไม่มีวันชอบเธอน่ะ”

นลินญาฟังวิภาวีพูดจนจบก็อดไม่ได้ที่จะถอนใจหนัก ๆ กะแล้วว่ายัยขี้มโนจอมแบ้วจะพูดประมาณนี้

“พี่คะนิ้งเรียกร้องความสนใจจากพี่นนท์จริง ๆ เหรอ?” นปภาและนพฤทธิ์เอ่ยขึ้นพร้อมกัน

“เปล่าสักหน่อย พี่ไม่ได้เรียกร้องความสนใจอะไรทั้งนั้น” นลินญาปฏิเสธก่อนที่จะได้ยินเสียงรถจากหน้าบ้าน

“สงสัยจะมาแล้ว คะนิ้งไปช่วยแฟนเรายกของเข้ามาดีกว่านะ เกรงใจเขา”

“ผมไปช่วยเองดีกว่าครับ” ศารทูลขันอาสาก่อนที่น้องชายของเพื่อนสาวจะอาสาตามมาด้วยอีกคน

“ผมไปด้วย ผมอยากเห็นหน้าแฟนพี่คะนิ้ง”

“คอยดูนะพี่คะนิ้ง ถ้าแฟนพี่หล่อสู้พี่นนท์ไม่ได้น้ำค้างจะไม่ยอม” นปภาเอ่ยขึ้นก่อนจะยกมือกอดอก แม้ท่าทีต่อกันจะดูแข็ง ๆ แต่ยังไงนลินญาก็เป็นพี่สาวของเธอและพอมาคิด ๆ ดูแล้วอีกฝ่ายอยู่กันสองแม่ลูกมาตลอดต่างจากเธอและน้องชายที่มีครบทั้งพ่อและแม่มาโดยตลอดยิ่งทำให้นลินญาดูน่าเห็นใจ เธอคงชดเชยอะไรให้พี่สาวไม่ได้แต่เธอจะไม่ยอมให้พี่สาวต้องคบกับผู้ชายไม่ดีแน่นอน เธอกับน้องชายจะช่วยกันสแกนเอง

อริสามองนลินญาก่อนที่จะลอบยิ้มกันสองคน อยากเห็นจริง ๆ ว่านปภาจะทำหน้ายังไงเมื่อได้เห็นแฟนของพี่สาว

“คงจะเป็นแค่จิ๊กโก๋ปากซอยล่ะค่ะ” วิภาวีแสดงความเห็นขณะที่สิรานนท์นั้นยังนั่งเงียบ