บทที่30 ในห้วงฝัน

ไม่มีใครบ่งบอกได้ว่าทำไมเราถึงฝัน บางคนฝันเรื่องราวเดิม ๆ ซ้ำซาก บางคนฝันดี บางคนฝันร้าย บางคนฝันเป็นตัวเลข บางคนฝันเห็นพระ บางคนฝันเห็นเทวดาเอาแหวนมาให้ แต่อริสากลับฝันว่าตัวเองหัวหมุนอยู่กับเด็ก ๆ ฝาแฝดชายหญิงโดยมีศารทูลคอยช่วย น่าแปลกที่อยู่ ๆ เธอก็ฝันแบบนี้

หญิงสาวยิ้มทั้งที่ยังหลับตาไม่รู้สึกตัวตื่น ในฝันเธอเห็นตัวเองไล่จับตาหนูและยัยหนูที่เหมือนเธอและศารทูลย่อส่วนมาใส่เสื้อผ้าหวีผม ตาหนูกับยัยหนูซนไม่น้อยเธอไล่ตามก็วิ่งหนีไปทางโน่นที ทางนี้ที พอจับได้จะดุหน่อยก็มาทำออดอ้อนจนเธอต้องปล่อย พอถูกปล่อยก็วิ่งหนีไม่ยอมให้จับแต่งตัว เธอวิ่งตามไปก่อนที่ศารทูลในชุดพร้อมไปทำงานจะโผล่มาดักหน้าหนูแฝด

“ปะป๊าช่วยหนูด้วย หม่าม้าจะจับหนูไปปล่อยป่า” ยัยหนูตัวจ้อยรีบฟ้องร้องทันที

“ปล่อยป่าอะไรลูก หม่าม้าจะพาไปโรงเรียนต่างหาก”

“ไม่ไป ไม่ไปนะปะป๊า หนูไม่ไป”

“ยัยหนู ไม่ไปไม่ได้นะ” คนเป็นแม่แย้ง

“ปะป๊า หนูไม่อยากไป”

“หนูด้วย” ตาหนูแทรกขึ้นอย่างเห็นด้วย

“ไม่อยากไปก็ไม่ไปครับคนเก่ง ปะป๊าจะพาโดดเรียนเอง” ผู้เป็นพ่อเอ่ยก่อนที่หนูแฝดจะร้องเย้อย่างดีใจ

“เย้!”

“นี่ เรื่องอะไรจะพาลูกโดดเรียน เดี๋ยวลูกก็ติดเป็นนิสัยพอดี”

“ไม่หรอกนา ครั้งเดียวเอง” ชายหนุ่มแย้ง

“ครั้งเดียวก็ไม่ได้!!!”

“หม่าม้าดุอีกแล้ว ตาหนู ยัยหนูวิ่งเร็ว”

“นี่ สามพ่อลูกหยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ โอ๊ย นี่ฉันมีลูกสามคนใช่มั้ยเนี่ย” อริสาในมาดแม่บ้านที่อยู่ในฝันยืนเท้าสะเอวมองไล่หลังสามพ่อลูกที่วิ่งหายกันไปหมดแล้วอย่างฉุน ๆ ทว่าก็มีรอยยิ้ม

“เฮ้อ! ฉันล่ะเพลีย...”

ความฝันที่กำลังสนุกหยุดลงแค่ตรงนั้นเมื่ออริสารู้สึกแปลก ๆ ราวกับมีอะไรอุ่น ๆ มาทาบทับอยู่บนริมฝีปาก ดวงตาหวานดุงัวเงียลืมขึ้นก่อนที่จะพบเข้ากับ...

เสี้ยวหน้าคมคายที่ใกล้เสียจนมองเห็นรูขุมขน?

เพียงแค่เห็นรูขุมขนและหัวเกรียนก็รู้แล้วล่ะว่าใคร...แต่ใกล้ไปมั้ย?

เดี๋ยวนะ...ทำไมเธอรู้สึกว่ากลีบปากด้านล่างเธอเหมือนถูกงับล่ะ?

อริสาประมวลผลช้า ๆ ด้วยความงัวเงียก่อนดวงตาหวานดุจะเบิกกว้างราวไข่ห่าน...คุณพระ!!! ไอ้แมวโอหังมันจูบเธออยู่

ริมฝีปากอุ่นงับเรียวปากนุ่มเล่นอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อน ใบหน้ายิ่งดูผ่อนคลายเมื่อเห็นว่าหญิงสาวรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาแล้ว

มือหนาเลื่อนมาจับคางเรียวให้เชิดขึ้นและเปลี่ยนจากการงับเล่นเป็นการสัมผัสทาบทับและพยายามแทรกปลายลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากหวาน

อริสายังคงตะลึง อยากจะด่าก็ด่าไม่ได้ มือไม้ก็ไม่รู้ไปอยู่ไหน นี่มันอะไรกัน?

ในที่สุดปลายลิ้นอุ่นก็สอดแทรกเข้าไปในโพรงปากได้สำเร็จเพราะหญิงสาวเผลอเผยอปากจะเอื้องเอ่ยสอบถาม ชายหนุ่มละเลียดชิมโพรงปากหวานด้วยดวงตาคมที่ส่อความพึงพอใจ แน่นอนว่าคราวนี้คนเพิ่งตื่นก็ยังคงไม่มีภูมิต้านทานพอที่จะต้านทานต่อความช่ำชองของชายหนุ่ม หญิงสาวหลับตาพริ้มรู้สึกผ่อนคลายอย่างไรบอกไม่ถูก

รสชาติน้ำอัดลมจากปลายลิ้นอุ่นชื้นที่ได้สัมผัสพาให้อริสารู้สึกอยากชิมให้มากกว่านี้ทว่าศารทูลกลับใจดำถอนจูบเสียเฉย ๆ

ผู้ชายคนนี้ใจร้ายจริง ๆ

ทว่าคนถอนจูบก็ไม่ได้ผละไปไหน ริมฝีปากอุ่นเพียงเลื่อนลงมาพรมจูบตามลำคอขาวระหงแทน ตอหนวดที่เริ่มโผล่พาให้หญิงสาวจั๊กจี้ไม่น้อยทว่ากลับไม่อาจห้ามปราม...เธอต้องอยู่ในฝันซ้อนฝันแน่ ๆ ดังนั้นถึงห้ามไปก็คงไม่เป็นผลหรอก

ใช่แล้ว มันจะต้องเป็นฝันซ้อนฝันแน่ ๆ ศารทูลน่ะหรือจะมากอดมาจูบคลอเคลียเธอตอนเธอเผลอแบบนี้ ไม่มีทางเสียหรอก

ไอ้ที่ว่าจะรื้อฟื้นต่อเมื่อวานนั่นน่ะก็แค่แกล้งเธอเล่นเท่านั้นล่ะ อย่างศารทูลน่ะหรือจะอยากเสียเหงื่อกับเธอ อยากทำสงครามน้ำลายเสียไม่ว่า นี่คือฝัน

ฝันแน่นอน...ฝันที่เหมือนจริงและกำลังจะสิบแปดบวกก็เท่านั้นแหละ

มัน-คือ-ความฝัน

อย่างนั้นเธอจะไปขัดอะไรได้เล่า...

ขณะที่อริสายังคงคิดว่าตัวเองล่องลอยอยู่ในความฝันที่เหมือนจริง มือสากของชายหนุ่มกำลังปลดกระดุมชุดนอนอย่างง่ายดาย

ความจริงเขาก็แค่อยากปลุกยัยตัวขี้เกียจที่สายโด่งแล้วยังไม่ตื่นด้วยจูบเท่านั้นล่ะ แต่ดูทำเข้าสิ หลับตาพริ้มไม่ร้องห้ามราวกับว่าละเมอลืมตาขึ้นมาแว่บนึงอย่างงั้นล่ะ

โอเค...ปลุกแบบเบสิกไม่ตื่น งั้นก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะ ตื่นขึ้นมารู้ตัวที่หลังจะมาโทษกันไม่ได้นะ

ก็ไม่ตื่นเองทำไมล่ะ...

ชายหนุ่มพรมจูบลำคอขาวแทบจะทุกพื้นที่ ขณะที่มือหนาปลดเปลื้องกระดุมชุดนอนของหญิงสาวจนสำเร็จก่อนจะเลื่อนลงมาจูบพรมเนินอกขาวที่ดูจะอวบอูม ตูมขึ้นจากคืนนั้นพอสมควร

ให้ตายเถอะ...ยัยตัวขี้เกียจไม่ใส่บราเสียด้วย

ก่อนเจ้าน้องชายจะออกจากห้องไปกระซิบบอกเขาว่าคนท้องนั้นความรู้สึกไว เขาก็เข้าใจว่าเธออาจจะตอบสนองต่อกลิ่นที่ไม่ชอบใจด้วยการอาเจียน แต่ดูท่าจะไม่ใช่แค่นั้นละนะร่างกายของเธอยังไวต่อความรู้สึกจนทำให้เขาลำคอแห้งผาดเสียเฉย ๆ

ให้ตายเถอะนี่ถ้าเธอยังไม่ห้ามเขาได้ลักหลับเธอแล้วนะยัยตัวขี้เกียจ

ชายหนุ่มละจากเนินอกขาวไปลิ้มชิมรสหวานจากโพรงปากหอมอีกครั้งขณะที่มือหนานั้นลูบไล้หน้าอกเต่งตึงไล่เลื้อยไปตามลำตัวก่อนจะหยุดที่ขอบแพตตี้ตัวน้อย นิ้วเรียวเกี่ยวเอาเจ้าตัวปกปิดสิ่งซ้อนเร้นเลื่อนลงอย่างเบามือ เพียงไม่นานหญิงสาวก็ถูกลอบคราบจนหมดโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว

เรียวลิ้นหวานที่ตอบรับอย่างเงอะหงะพาให้ความอดทนสุดท้ายของศารทูลขาดผึง

ไม่ทนแล้ว...เขาจะไม่ทนกับการยั่ว (โดนไม่ได้ตั้งใจ) ของอริสาอีกแล้ว คราวนี้เป็นไงเป็นกันล่ะ

จะโทษเขาไม่ได้หรอกนะยัยตัวขี้เกียจ

ทั้งที่ยังจูบไม่ยอมผละจากหญิงสาวแต่ชายหนุ่มก็ใช้มือลอกคราบตัวเองได้โดยไร้อุปสรรค ไม่นานก็เหลือเพียงร่างเปลือยเปล่าที่พร้อมจะเอาแต่ใจ

มือหนาจับเรียวขาขาวผ่องแยกออกจากกันอย่างเบามือ พร้อมผละจูบจากริมฝีปากหวานมามองร่างขาวผ่องให้เต็มตา นับเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นเรืองร่างบางอย่างเต็มตาก็ว่าได้ คืนนั้นที่มีไฟเพียงนิดก็คาดได้อยู่แล้วว่าเรือนร่างนี้น่าหลงใหลปลุกอารมณ์เพียงใด ยิ่งมาเห็นชัดเจนแบบนี้ยิ่งทำให้หัวใจสูบฉีดหนัก ยากเหลือเกินที่จะหักห้ามความต้องการที่พุ่งพล่าน

มือหนาจับความแข็งแกร่งที่พรั่งพร้อมจ่อยังกลางกลายบางก่อนจะแทรกเข้าไปแนบชิดอย่างช้า ๆ

ความยิ่งใหญ่ที่แทรกเข้ามาแนบชิดทำให้ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวไปไม่น้อยพร้อมกับหลุดเสียงร้องออกมา “เจ็บ”

ชายหนุ่มดันกายผ่านความคับแน่นเข้าไปจนสุดและหยุดทุกอย่างไว้แค่นั้นก่อนจะพรมจูบร่างบางให้ผ่อนคลายจนพร้อมที่จะไปต่อ

กว่าคนที่ยังคงคิดว่าเป็นเพียงฝันจะผ่อนคลายได้ก็เสียเวลาไม่น้อยแต่ศารทูลก็ไม่ได้ใจร้อน ด้วยรู้ดีว่ายัยตัวขี้เกียจนั้นอ่อนเดียงสาเรื่องพรรค์นี้แค่ไหน

เอวสอบเริ่มขยับอย่างเชื่องช้าส่งผลให้ร่างบางหลุดเสียงออกมาไม่เป็นคำ

หญิงสาวทั้งทรมาน ทั้งรู้สึกแปลก ๆ จนหลุดเสียงหวาน ๆ ออกมาให้ชายหนุ่มรู้สึกพอใจเพิ่มความเร็วขึ้นจากเดิม

แม้หญิงสาวจะคิดว่าเป็นเพียงฝันแต่ก็ไม่ลืมสัญชาตญาณของคนเป็นแม่ หญิงสาวร้องห้ามเสียงแผ่วแทบจะฟังไม่เข้าใจ “อะ สะ เสือ ระ วัง อ่า ระวังลูก เบา อะ เบาหน่อย”

คำเตือนเป็นผล แม้ชายหนุ่มจะอยากพุ่งใส่ให้เต็มแรงแต่ก็ไม่อาจทำได้ เพราะกลัวจะกระทบกระเทือนถึงลูก ๆ ที่กำลังเติบโตอยู่ในท้องน้อย ๆ ของหญิงสาว

“อะ อ่าส์”

“อืม”

แม้จะผ่อนแรงลงทว่าก็ยังทรมานอริสาได้ หญิงสาวครางหวานราวกับถูกทรมานอย่างหนัก ร่างสูงขยับเสียดสีเป็นจังหวะแผ่วเบาทว่ายาวนาน เรือนกายบอบบางบิดเร้าด้วยความเสียวซ่านและอดคิดไม่ได้เลยว่า...ให้ตายเถอะเป็นฝันที่ทรมานและหวาบหวามเสียจริง

มือหนารวบร่างบางมาไว้บนตักพร้อมขยับกายช้า ๆ ริมฝีปากอุ่นชื้นทาบทับเรียวปากหวานหยอกล้อกลีบปากนุ่มไปด้วย มือบางยกขึ้นคล้องลำคอแข็งแรงโดยอัตโนมัติพร้อมกับจูบตอบอย่างไร้เดียงสา ร่างบางขยับตอบรับช้า ๆ ดวงตาลืมอยู่ทว่าหญิงสาวก็ยังคงคิดว่าเป็นเพียงฝัน

มันเป็นฝันที่พาให้ก้อนเนื้อที่อกข้างซ้ายเต้นถี่ ร่างกายรุ่มร้อน ทรมานเสียงเหลือเกิน ยิ่งจังหวะเนิบนาบเร่งขึ้นจากเดิมเธอยิ่งรู้สึกประหลาด

ร่างกายอริสาตอบรับโดยอัตโนมัติศารทูลเร่งจังหวะมาก็เร่งจังหวะตอบ เพียงชั่วครู่ความปลอดโปร่งก็เข้าแทนที่

ศารทูลครางต่ำอย่างพอใจเมื่อพาตัวเองและหญิงสาวไปถึงฝั่งฝันได้พร้อม ๆ กัน ร่างบางที่ตอดรัดถี่ ๆ ยังหอบอยู่แนบชิด

ความรู้สึกผ่อนคลายเข้าแทนที่ความหวาบหวาม ดวงตาหวานกะพริบถี่

“ฝันมันต้องเหมือนจริงเบอร์นี้เลยเหรอ” เสียงหวานเอ่ยกับตัวเอง ศารทูลที่พักจนหายเหนื่อยครางฮึมอย่างหมั่นไส้ นี่เสียเหงื่อไปตั้งยกนึงยัยตัวขี้เกียจยังคิดว่าฝันอีกเหรอ

“โอเค งั้นก็ฝันต่ออีกสักยกสองยกแล้วกันแม่ตัวดี”