2ล้างผลาญ

ผ่านไปอีก 6 ปี

“นังแพร!”

“นังแพร!”

“นังแพรวา!”

“ขา” แพรวาขานรับให้กับคนที่เรียกชื่อเธอ เธอละมือจากงานครัวที่ทำ​ แล้วรีบวิ่งไปที่ห้องรับแขกทันที

“แกทำอะไรอยู่ห้ะ!” กออ้อพูดอย่า​งใส่อารมณ์​ เมื่อยัยเด็กลูกเลี้ยงชักช้าทำให้เธอหงุดหงิด

เธอหงุดหงิดกับเรื่องของแพรวาที่มาชักช้าก็ส่วนหนึ่ง แต่ส่วนที่ทำให้เธอหงุดหงิดมากกว่าคือเมื่อคืนเธอเอาเงินไปถลุงกับบ่อนการพนัน มันทำให้เธอหมดตัวกลับมา คิดแล้วโมโหชะมัด

“แพรทำอาหารอยู่ค่ะ” แพรเอ่ยกับน้ากออ้อ​ พร้อมกับ​ก้มหน้าอย่างสำรวม

“ถอดรองเท้าให้ฉันเดี๋ยวนี้!!” เธอยื่นเท้าไปให้เเพรวา​

“ค่ะ” หญิงสาว​มองเท้าของน้ากออ้อ​ ก่อนจะถอดรองเท้าให้แต่โดยดี​ นี่ไม่ใช่ครั้งแรก​ที่​ทำ​ ตั้งแต่บิดาของเธอจากไป เธอก็ถูกน้ากออ้อใช้ทำแบบนี้มาตลอด

“แล้วยัยอิงไปไหน?” เธอเอ่ยถามพร้อมกับกวาดสายตามองหาบุตรสาว​

“น่าจะยังไม่กลับค่ะ”

“ห้ะ! ไม่กลับอะไร?” เธอพูดเสียงดังจ้องหน้าแพรวา ก่อนจะเสหน้ามองอย่างอื่น​ บุตรสาวของเธอทำไมยังไม่กลับหรือว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

“ก็อิงฟ้ายังไม่กลับค่ะ” คำพูดของแพรวาทำกออ้อปรายสายตาจ้องมองหน้าผู้เป็นลูกเลี้ยง​ทันที

หมับ!!

“โอ้ยยยย!!” แพรวาร้องออกมาทันที​ เมื่อเธอถูกกระชากผมแรง ๆ จนต้องเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด

“ฉันบอกแกแล้วใช่ไหม? เวลาที่เรียกลูกสาวฉันกับฉัน​ เเกต้องเรียกว่าคุณ​นำหน้า” เธอตะเบ็ง​เสียงใส่แพรวาอย่างไม่พอใจ เธอไม่ชอบให้ลูกเลี้ยงมาเรียกชื่อลูกสาวของเธอโดยไม่มีคุณนำหน้า

“ฮึก! ขอโทษ​ค่ะ”

“จำใส่กะโหลกหนา ๆ ของแกด้วย​ นังโง่” กออ้อผลักศีรษะของแพรวาจนเธอหน้าคะมำไปกับพื้น

“แพรขอโทษ​ ฮึก!” เธอร้องไห้ออกมาอย่างอัดอั้น​ ไม่เคยมีวันไหนที่เธอมีความสุขเลย​ ตั้งแต่​บิดาจากไป

“อย่ามาบีบน้ำตา​ น้ำตา​ของเธอไม่ได้มีผลอะไรกับฉัน!!” เธอตวาดแพรวาเสียงดังลั่น

“เสียงดังอะไรกัน?” มนัสเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับจ้องมองทั้งสอง

“ฉันกำลังสั่งสอนลูกเลี้ยงอยู่น่ะสิ” เธอเอ่ยกับมนัสพร้อมกับทำหน้าไม่พอใจ

มนัสคือสามีใหม่ของเธอ พอพีรพลตายเธอก็เอามนัสสามีใหม่ของเธอเข้ามาอยู่ในบ้าน

“เธอยังเด็ก​ คุณ​อย่าไปสนใจเด็กมากเลย ว่าแต่เรามาพูดเรื่องของเราดีกว่า” มนัสเอ่ยกับกออ้อ​ แต่สายตาเขากลับจับจ้อง​ไปที่แพรวา เขาจ้องร่างบางเล็กนั้นอย่างจากจาบจ้วง​ด้วยสายตาโลมเลีย

“จะไปไหนก็ไปสิ! จะมานั่งหน้าเสร่ออยู่นี่ทำไม?”

“ค่ะ”

“เดี๋ยว!! แกอย่าลืมเอาน้ำมาให้ฉันกับมนัสด้วยนะ”

“ค่ะ” แพรวารีบเดินออกจากตรงนั้น พอมาถึงห้องครัวเธอก็ปล่อยน้ำตาไหลรินออกมาไม่ขาดสาย ตั้งแต่พ่อเธอจากไป เธอก็ต้องอยู่กับความทุกข์ระทมตรอมตรมแทบขาดใจ กับสิ่งที่กออ้ออิงฟ้าและสามีใหม่ของกออ้อกระทำต่อเธอ

“ฮื่อ ๆ” เธอยกมือขึ้นปาดน้ำตา เพราะน้ำตาไหลร่วงรินออกมาไม่ยอมหยุด​ เธอพยายามฝืน แต่ก็ร่ำไห้อย่างหนัก​ พยายามกลืนก้อนตีบตัน​ที่มันวิ่งมาจุกที่คออย่างยากลำบาก

“นังแพร!” เสียงดังราวปรอทแตกเอ่ยเรียกชื่อเธออีกครั้งแพรวารีบหยิบน้ำจากตู้เย็นกับแก้วน้ำ 2 ใบออกไปให้ผู้เป็นแม่เลี้ยงทันที

“ชักช้าลีลาเหลือเกิน​ เอาน้ำมาแล้วก็รีบไสหัวไป!!” กออ้อพูดอย่างหงุดหงิด​ แพรวารีบวางแก้วน้ำลงเป็นโต๊ะ​ ก่อนจะรีบออกไปจากห้องนั้น

“ลูกเลี้ยงคุณ​นี่ยิ่งโตก็ยิ่งสวยนะ” มนัสเอ่ยพร้อมกับลูบคางตัวเอง​ นัยน์ตาคมกริบจ้องมองร่างบางของแพรวาที่เดินออกไปจากห้องจนลับตา

“อย่าแม้แต่จะคิด” เธอพูดเสียงห้วนกระด้างเอ่ยพร้อมกับชี้หน้าผู้เป็นสามี

“ไม่เคยคิดหรอกผมแค่พูดเฉย ๆ คุณอย่าคิดอะไรไปมากกว่านี้เลย”

“เฮ้อ!!”

“ว่าแต่คืนนี้เราจะไปแก้มือกันอีกไหม?”

“หมดแล้ว​ รู้ไหมว่าตอนนี้ไม่มีเงินในบัญชีสักบาท คุณจะให้ฉันเอาเงินที่ไหนไปเล่นล่ะ ที่ผ่านมาเงินในบัญชีฉันก็จะถลุงไปกับการพนันหมดแล้ว”

กออ้อพูดอย่างหงุดหงิด​ เงินมากมายมหาศาลของพีรพลที่เคยทิ้งเอาไว้ให้เธอกับลูกพร้อมกับข้าวของมีค่า เธอก็เอาไปละลายกับการเล่นการพนันหมดแล้ว

“มีสิ โฉนดที่ดินเราเอาไปจำก่อน​ เอาเงินไปต่อทุนกัน”