1พ่อจะแต่งงานใหม่

“พ่อจะเเต่งงานใหม่นะแพรวา หนูจะว่าอย่างไร?” พีรพลเอ่ยกับบุตรสาว

“ถ้าสิ่งไหนที่ทำให้พ่อมีความสุข พ่อก็ทำเลยค่ะ” แพรวาเอ่ยกับบิดา ขณะที่นั่งจัดดอกไม้ใส่แจกันอยู่ชั้นบนของคฤหาสน์หลังงาม

“ขอบใจนะลูก ขอบใจที่เข้าใจพ่อ” ผู้เป็นบิดาเอ่ยกับบุตรสาวพร้อมกับกอดร่างเล็กของเธอ

“ค่ะ” แพรวากอดตอบบิดา เธอเต็มใจให้ท่านมีคนอื่นเข้ามา เธอวัย12ขวบ ไม่ได้รู้ว่าใครจะมาดีหรือมาร้าย เธอมองโลกสวยงามเสมอ

มารดาของเธอเสียชีวิตไปหลายปี บิดาของเธอก็คงจะเหงา การที่ท่านจะแต่งงานหรือรับใครอีกคนเข้ามาในชีวิต เธอจะไม่ขัดท่านเลยแม้แต่น้อย สิ่งไหนที่ทำให้ท่านมีความสุขเธอก็ยินดีทำ

“ค่ะ”

“งั้นไปกับพ่อ พ่อจะแนะนำใครบางคนให้ลูกได้รู้จัก”

“ใครเหรอคะ?”

“ลูกลงไปข้างล่างกับพ่อแล้วจะรู้เอง” บิดาของเธอจับข้อมือเล็กของแพรวาเดินตาม เธอลงไปข้างล่างกับท่านแต่โดยดี

“นี่คือน้ากออ้อนะ ส่วนนี่คืออิงฟ้า รู้จักกันไว้สิลูก” พีรพลแนะนำทั้งสองกับบุตรสาวได้รู้จัก

“สวัสดีค่ะ” แพรวายกมือไหว้ทั้งสองอย่างนอบน้อม กออ้อและอิงฟ้าส่งยิ้มให้เธออย่างเป็นมิตร

“น้าจะมาดูแลหนูกับพ่อนะจ้ะ หวังว่าหนูจะไม่รังเกียจน้า” กออ้อพูดกับเด็กสาว

“ไม่รังเกียจค่ะ ยินดีต้อนรับมากค่ะ”

“ขอบคุณนะคะ ส่วนนี่อิงฟ้าจะมาดูแลหนูเหมือนกัน หนูกับอิงฟ้าน่าจะอายุเท่ากัน”

“ค่ะ”

“ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ” อิงฟ้าเอ่ยพร้อมกับคลี่ยิ้มให้แพรวา

“ค่ะ”

“พาฉันไปเลือกห้องสิ” อิงฟ้าเอ่ยกับแพรวา

“ค่ะ” ทั้งสองจับมือกันขึ้นไปบนบ้าน พีรพลมองทั้งสองก่อนจะยิ้มออก เขารู้สึกดีใจไม่น้อยที่บุตรสาวของเขา กับบุตรสาวของกออ้อเข้ากันได้เป็นอย่างดี

“อ้อสัญญา อ้อจะดูแลคุณกับลูกให้ดีที่สุด คุณวางใจได้เลยค่ะ”

“ขอบคุณครับ” พีรพลกอดร่างบางของกออ้อ พร้อมกับจูบที่เรือนผมอย่างแผ่วเบา

ผ่านไปอีก2เดือนงานแต่งงานก็ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ ทุกคนภายในคฤหาสน์หลังงามนี้ต่างยินดีและมีความสุข รวมทั้งแพรวาด้วยเธอรู้สึกมีความสุขมาก ที่พ่อขอเธอมีความสุข

บิดาของเธอไปฮันนีมูนกับน้ากออ้อ ท่านมีรอยยิ้มเสียงหัวเราะ กว่าจะลับมาจากฮันนีมูนก็เป็นเดือน พอท่านกลับมา น้าอ้อก็ซื้อข้าวของมาฝากทุกคน รวมทั้งแพรวาด้วย ภายในบ้านอบอวนไปด้วยความสุข แพรวารู้สึกดีเป็นอย่างมากที่ได้เห็นความสุขของบิดา

ผ่านไปอีกหลายๆวัน

“พ่อไปทำงานก่อนนะ” พีรพลกอดบุตรสาว

“ค่ะ”

“เดินทางปลอดภัยนะคะ”

“ขอบคุณครับ ผมไปแค่ 1 อาทิตย์ผมฝากแพรวาด้วยนะคุณกออ้อ”

“ค่ะ” กออ้อพยักหน้า พีรพลกอดภรรยายพร้อมกับหอมแก้มเบา ๆ แล้วเดินไปหยิบกระเป๋าเอกสาร”

“อย่าดื้อกับน้ากออ้อนะแพรวา”

“ค่ะ” แพรวารับคำ พร้อมกับมองร่างพ่อของเธอเดินไปขึ้นรถ ไม่นานนะรถสมรรถภาพแรงสูงก็ขับเคลื่อนต่อไป

ผ่านไป30นาที

เธอจัดดอกไม้ทำอะไรไปเรื่อย เธอมีความสุขกับทุก ๆ วัน โลกของเธอมันช่างสวยงามสดใส เธอไม่เคยล่วงรู้ถึงความทุกข์ระทมที่ใกล้คืบคลานเข้ามา เธอรู้แค่ว่าเธอมีความสุขอยู่กลางทุ่งลาเวนเดอร์ที่สวยงาม

แต่ความสุขก็อยู่กับเธอไม่นาน เมื่อโทรศัพท์บ้านของเธอดังขึ้น

กริ๊งงง!! กริ๊งงง!!

“รับหน่อยสิ” อิงฟ้าเอ่ยขณะที่กำลังทำเล็บกับผู้เป็นมารดา

“ค่ะ” แพรวาเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหูก่อนจะกรอกเสียงลงไป

“สวัสดีค่ะ บ้านชนะวงศ์เมธากุลค่ะ”

“คุณพีรพลประสบอุบัติเหตุบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้อยู่โรงพยาบาลวิมลกุลครับ”

“มะ…ไม่จริง” เธอส่ายหน้าไปมา ร่างกายของเธอเบาหวิว หัวใจบีบรัดรุนแรงหยาดน้ำตาไหลพรั่งพรูออกมาไม่ขาดสาย เธอไม่อยากจะเชื่อว่าบิดาของเธอประสบอุบัติเหตุบาดเจ็บสาหัส

“จริงครับ รถของคุณพีรพลเบรกแตก รถประสานงากับรถ18ล้อ อาการสาหัสเลยครับ”

“ฮื่อ ๆ”

“มีอะไรยัยแพร” อิงฟ้าเอ่ย

“พ่อประสบอุบัติเหตุ ฮื่อๆ” เธอร้องไห้โฮราวกับคนเสียสติ ความเจ็บปวดที่เธอได้รับถูกกลั่นกรองออกมาเป็นน้ำตาเม็ดใสไหลรินอาบแก้มไม่ขาดสาย

“ตอนนี้คุณพีรพลอยู่โรงพยาบาลไหน?” กออ้อเอ่ยถาม พร้อมกับร้องไห้ออกมา

“โรงพยาบาลวิมลกุล ฮื่อ ๆ”

“ไอ้แทนเอารถออก” กออ้อเรียกลูกน้องอย่างร้อนรน ภายในใจตอนนี้ห่วงสามีเป็นอย่างมาก

“ครับ” ทั้งหมดรีบขึ้นรถไปที่โรงพยาบาลทันที

หลังจากที่ภาวนาให้พ่อปลอดภัยอยู่โรงพยาบาล แพทย์ก็ออกมาบอกข่าวร้ายกับเธอ

“ทางเราไม่สามารถยื้อชีวิตของคุณพีรพลได้ ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ คุณพีรพลเสียชีวิตแล้ว”

“ฮื่อ ๆ คุณพล ฮื่อ” กออ้อร้องไห้ออกมาพร้อมกับกอดบุตรสาวของเธอ

“ไม่จริง ฮื่อๆ ไม่...กรี๊ด!!” แพรวากรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด เธอไม่อยากจะเชื่อว่าบิดาของเธอเสียชีวิต หมดแล้วความสุขที่เคยมีมา เมื่อได้รู้ว่าบิดาของเธอทิ้งเธอไปแล้ว ร่างกายของเธอเบาโหวง สติเธอเริ่มเลือนราง ก่อนเธอจะล้มลงกับพื้นทันที ​