Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
หึง
บ้านริสา…
“ขอบคุณมากนะที่มาส่ง วันนี้ฉันมีความสุขมาก” ริสาหันไปบอกเหมันต์ที่นั่งอยู่เบาะคนขับ หลังจากที่เขาเป็นคนขับรถมาส่งเธอถึงบ้านอย่างปลอดภัย
“เอาไว้ถ้าถึงบ้านแล้วเดี๋ยวฉันโทรหา รอรับโทรศัพท์ด้วยล่ะ”
“…..” เด็กสาวพยักหน้ารับพลางยิ้มกว้างด้วยความอิ่มเอมใจ ตอนนี้หัวใจดวงน้อยของเธอพองโตจนแทบจะระเบิดออกมา
“แล้วไว้เจอกันพรุ่งนี้”
“บ๊ายบายนะ ขับรถดีๆ”
ริสาโบกมือลาก่อนจะยืนมองรถยุโรปคันหรูของเหมันต์ที่ขับเคลื่อนออกไป มันช่างเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อว่าเธอกับเหมันต์จะตกลงเป็นแฟนกันแล้วจริงๆ
“ว่าไงลูกสาวแม่ เดินยิ้มแป้นมาแต่ไกล มีความสุขอะไรหรอจ๊ะ?” อนงค์เอ่ยแซวลูกสาวที่วันนี้ดูมีความสุขมากกว่าทุกวัน
“ไม่บอกหรอกค่ะ มันเป็นความลับ”
“เป็นเพราะหนุ่มหล่อคนนั้นหรือเปล่านะ ที่ทำให้ลูกสาวแม่มีความสุขขนาดนี้”
“มะ…แม่เห็นด้วยเหรอคะ?”
“แม่เห็นตั้งแต่แรกแล้ว ไหนเคยบอกกับแม่ว่าเป็นแค่เพื่อนกัน”
“เมื่อก่อนเป็นแค่เพื่อน แต่ตอนนี้เป็นแฟนแล้วค่ะ” ริสาขำออกมาเบาๆ อย่างน่าเอ็นดู เพราะตอนนี้เธอมีความสุขมากจริงๆ
“อะไรกัน ยัยลูกหมูของแม่จะมีแฟนกับเขาแล้วเหรอเนี่ย เผลอแป๊บเดียวเองนะ ร้ายจริงนะเราเนี่ย”
“หนูขอตัวก่อนนะคะ มีการบ้านต้องทำต่อ”
“แล้ววันนี้จะกินข้าวเย็นกับแม่หรือเปล่า”
“ไม่ดีกว่าค่ะ เพราะหนูกินมาแล้ว”
“เดี๋ยวแม่จะแบ่งกับข้าวไว้ให้นะ ถ้าหนูหิวเมื่อไหร่ค่อยออกมากิน”
“ขอบคุณค่ะแม่ รักแม่นะ” ริสาเดินเข้าไปสวมกอดผู้เป็นแม่ไว้แน่นด้วยความรัก คงไม่มีใครรักเธอได้มากเท่ากับแม่และพ่ออีกแล้ว
หลายวันต่อมา…
HUGO SCHOOL
“เหมันต์กับยัยริสา เดินมาด้วยกันอีกแล้ว สองคนนี้เป็นอะไรกันแน่นะ”
“นั่นน่ะสิ เดี๋ยวนี้ฉันเห็นพวกเขาไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ”
“หรือว่าสองคนนี้จะคบกัน”
“เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด เพราะดารินเป็นคนบอกฉันเองว่ากำลังคบกับเหมันต์อยู่”
“ช่างเถอะ นายอย่าไปสนใจเลย” ริสาสะกิดแขนของคนที่เดินอยู่ข้างๆ เมื่อสังเกตได้ถึงปฏิกิริยาที่เปลี่ยนไป
“แต่เขากำลังพูดถึงเธออยู่นะ ทนได้ยังไง?”
“ฉันชินแล้วแหละ กับคำพูดพวกนี้”
“ถ้าทนไม่ไหวก็บอก เดี๋ยวฉันเดินไปซัดหน้ามันให้”
“เฮ้! ใจเย็นสิ นายจะทำแบบนั้นไม่ได้นะ มันดูป่าเถื่อนเกินไป” ริสาร้องปรามเมื่อเห็นแววตาและท่าทางเอาจริงของเหมันต์ ถ้าเธอไม่ห้ามไว้ มีหวังเขาคงทำมันจริงแน่ๆ
“ก็เพราะว่าเธออ่อนแอแบบนี้ไง เลยถูกพวกมันรังแกอยู่เรื่อย”
“ช่างพวกเขาเถอะ ฉันไม่ได้ติดใจอะไร”
“…..”
ริสาเดินตามเหมันต์มาหลังอาคารเรียนแบบเงียบๆ ถึงแม้ว่าตอนนี้จะเป็นเวลาเลิกเรียนแล้ว แต่เขาและเธอก็ยังอยากใช้เวลาอยู่ร่วมกัน
“ริสาที่รัก”
เสียงที่คุ้นเคยของโจเซฟดังขึ้นแต่ไกล ในขณะที่ริสากำลังก้มหน้าก้มตาระ บายสีโครงงานอยู่กับเหมันต์ โดยมีอิงฟ้านั่งฟุบหลับอยู่ข้างๆ
ตอนนี้เหลืออีกแค่สิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้น งานที่ทำด้วยกันก็เป็นอันสำเร็จ
“มานั่งอยู่ตรงนี้นี่เอง ฉันเดินตามหาเธอจนทั่วโรงเรียน” โจเซฟหย่อนตัวนั่งลงข้างเพื่อนสาว ก่อนจะสังเกตได้ถึงสายตาของเหมันต์ที่มองมา
“ตามหาฉันทำไม แกมีอะไรหรือเปล่า?” ริสาละสายตาจากกระดาษรายงานแล้วเงยหน้าขึ้นไปมองยังบุคคลที่มาใหม่
“ไปกับฉันหน่อย ฉันมีอะไรอยากให้เธอช่วย”
“ช่วยอะไร?”
“แก้งานวิชาภาษาไทย ถ้าวันนี้ฉันไม่ส่งงาน มีหวังติดศูนย์แน่ๆ เลย” โจเซฟมองหน้าเพื่อนสาวอย่างมีความหวัง เพราะริสาเก่งวิชาภาษาไทยกว่าเขามาก เธอมักจะได้คะแนนเต็มอยู่เสมอ
“…..” เด็กสาวหันไปมองแฟนหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ ด้วยความเกรงใจ
“ไปช่วยฉันแก้งานหน่อยนะยัยหมูอ้วน เดี๋ยวฉันเลี้ยงชานมไข่มุกสองแก้วไปเลยเป็นไง”
“ก็ได้ๆ ไปแค่แป๊บเดียวนะ” ริสาตอบตกลงอย่างไม่มีทางเลือก อะไรที่พอจะช่วยเพื่อนได้ เธอก็ยินดีที่จะทำ แล้วมันก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่โจเซฟมาขอความช่วยเหลือ
“งั้นรีบไปกัน เหลือเวลาไม่มากแล้ว”
“ไม่ต้องไป!” เหมันต์จับแขนดึงสาวเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย ในขณะที่เธอกำลังจะเดินออกไปกับโจเซฟ แววตาของเขาแสดงความไม่พอใจออกมาอย่างชัดเจน
“เอ่อ…” ริสาเริ่มคิดหนักเมื่อเห็นท่าทางจริงจังของคนทั้งสองที่กำลังพยา
ยามจะยื้อแย่งเธอ
“แล้วมึงมีสิทธิอะไรมาห้าม ปล่อยริสา!” โจเซฟขึ้นเสียงใส่ ก่อนจะดึงริสาให้เข้าหา
“อย่าเสียงดังสิโจเซฟ!” เด็กสาวตำหนิเพื่อนชายเมื่อเห็นสายตานับสิบของนักเรียนคนที่มองมา
“ว่าแต่ไอ้หมอนี่มาอยู่กับเธอได้ยังไง?”
“ฉันกับเหมันต์มีงานต้องทำด้วยกันนิดหน่อย”
“นึกว่าเธอเป็นอะไรกับมันซะอีก”
“…..” ใบหน้าจิ้มลิ้มเริ่มถอดสี เมื่อเห็นสายตากดดันของคนทั้งสองที่มองมา เพราะเรื่องที่เธอคบกับเหมันต์มีแค่อิงฟ้าที่รู้เท่านั้น จะว่าแอบคบกันแบบลับๆ ก็ได้ เพราะเธอยังไม่พร้อมที่จะบอกคนอื่นให้รู้จริงๆ
“ว่าไง เธอเป็นอะไรกับมัน?”
เด็กนักเรียนคนอื่นๆ ที่อยู่แถวนั้น ต่างพากันให้ความสนใจเมื่อได้ยินเสียงของโจเซฟที่พูดขึ้น
ดวงตากลมโตมองไปรอบๆ ด้วยความหวาดระแวง ก่อนจะตัดสินใจพูดอะไรบางอย่างออกมา
“ปะ…เปล่า ไม่ได้เป็นอะไร…” ริสาพูดไม่ทันจบก็เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเสียก่อน
ผวั๊ะ! โจเซฟเซถลาไปตามแรงกระแทกเมื่อเหมันต์ชกหมัดหนักๆ เข้ามาที่หน้าของเขาอย่างเต็มแรงแบบไม่ทันได้ตั้งตัว
“เหมันต์! นายทำบ้าอะไรของนาย!” เด็กสาวร้องถามด้วยความตกใจ ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปขวางเมื่อเห็นว่าเหมันต์จะเดินเข้าไปซ้ำโจเซฟอีกรอบ
“ก็ไม่ทำไม แค่หมั่นไส้” เหมันต์ตอบกลับสั้นๆ พลางใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มด้วยความหงุดหงิด
“…..” โจเซฟไม่ยอม ปรี่ตัวเข้าหาเหมันต์เช่นเดียวกัน แต่กลับถูกริสาห้ามเอาไว้
“โจเซฟอย่า ถือว่าฉันขอ”
“จะห้ามมันทำไม ถ้าแน่จริงก็ให้มันเข้ามาสิ” เหมันต์พูดท้าทายอย่างไม่กลัว
“หยุดได้แล้วเหมันต์ พอได้แล้ว” ริสาหันไปว่าแฟนหนุ่มที่ทำเกินกว่าเหตุ
“แกพาเหมันต์ออกไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันแยกไอ้โจออกไปเอง” อิงฟ้าที่เพิ่งได้สติพูดขึ้นเพราะกลัวว่าเรื่องราวมันจะบานปลายไปมากกว่านี้
“ไปโจเซฟ ตามฉันมา” ด้วยความที่เห็นแก่เพื่อนสาว โจเซฟจึงยอมเดินตามอิงฟ้าออกมาแต่โดยดี
ตึกตัก! ตึกตัก! เสียงฝีเท้าของคนทั้งคู่ดังขึ้นอย่างรีบร้อน จนมาหยุดอยู่ที่โรงจอดรถของโรงเรียน
“รู้ตัวบ้างไหมว่าทำอะไรลงไป ถ้าอาจารย์รู้เรื่องนี้ต้องเดือดร้อนแน่ๆ” ริสาพูดด้วยความกังวล เพราะไม่คิดว่าแฟนหนุ่มจะทำถึงขนาดนี้
“…..”
“โจเซฟเขาเป็นเพื่อนฉัน นายไม่น่าไปทำแบบนั้นเลยนะเหมันต์”
“…..” เหมันต์หยิบมวนบุหรี่ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาจุดสูบแบบหนักๆ เพื่อดับอารมณ์ขุ่นมัว โดยเลือกที่จะไม่พูดหรือตอบอะไร
“ช่วยอธิบายหรือไม่ก็ช่วยพูดอะไรบ้างสิ อย่ายืนเงียบแบบนี้” เด็กสาวมองคนตรงหน้าด้วยความไม่เข้าใจที่เห็นว่าเขาเอาแต่ยืนเงียบ ไม่ยอมปริปากพูดอะไรออกมา
“…..”
“เหมันต์!” ริสาเรียกชื่อคนตรงหน้าด้วความไม่พอใจ ที่เขาทำท่าทางเหมือนไม่สนใจในสิ่งที่เธอกำลังพูด
“ก็เพราะฉันหึงเธอไง เข้าใจหรือยัง!”
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
