บทที่ 3 ความผิดพลาด

‘เอาผ้าคืนมานะคะ! ’ กันตภณหัวเราะ ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบรีโมตที่วางไว้หัวเตียงเปิดไฟในห้อง เพราะเขาอยากจะเห็นหน้าหญิงสาวให้ชัด ๆ สักทีว่าจะถูกใจแค่ไหน…

“..........” ดวงตาคมเข้มกะพริบช้า ๆ ก่อนสมองจะประมวลผลภาพตรงหน้าให้ชัด คิ้วเข้มขมวดเป็นปม เขารู้สึกคลับคล้ายคลับคลาเธอมากเหลือเกิน

ผมสีบรอนด์ทอง...ก้อนเนื้อข้างซ้ายพลันกระตุกวูบ! กันตภณถลึงตามองหญิงสาวที่นั่งปิดหน้าร้องไห้อยู่ปลายเตียง ก่อนจะส่ายหัวไปมายกมือขึ้นลูบหน้า

“เงยหน้า!” หญิงสาวกลับก้มต่ำจนใบหน้าฝังไปกับเตียงนุ่ม กันตภณพุ่งตัวไปกระชากแขนเธอให้เงยหน้าขึ้น และหัวใจเขาก็หยุดเต้นไปตอนนั้น

“ฮึกก พี่นาร์...” หญิงสาวเอ่ยเรียกเขาเสียงสั่นสะท้าน

“!!” กันตภณปล่อยมือที่จับข้อมือเธอก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบกางเกงขายาวสักตัวมาใส่ และเดินกลับมามองเธอให้ชัดอีกครั้ง!

หญิงสาวหันมองตามร่างสูงไป ก่อนจะก้มหน้าร้องไห้สะอึกสะอื้น แค่เท่านั้น...กันตภณเหมือนไม่มีแรงจะยืน เขานั่งลงยอง ๆ และยกมือดึงทึ้งกลุ่มผมตัวเอง ก่อนจะตบที่ใบหน้าตัวเองแรง ๆ

“พี่นาร์ ฮือออ” หญิงสาวเห็นเช่นนั้นก็ใจเสียและยิ่งร้องไห้ออกมาเสียงดังกว่าเดิม

กันตภณกัดริมฝีปากล่างตัวเองไว้ และจ้องมองหญิงสาวอย่างเดือดดาล เขาไม่รู้จะพูดอะไรก่อนดี...เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง มาอยู่บนเตียงเขาได้ยังไงกัน!!

“เวรเอ๊ย! วีล่าหรอ! แล้วเข้ามาในห้องฉันได้ยังไง!” ชายหนุ่มตวาดออกไปเสียงดังลั่น หญิงสาวสะดุ้งสุดแรง เธอดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมกายไว้ดังเดิม

“วีล่าไม่รู้ว่าเข้ามาในห้องนี้ได้ยังไงคะ...ฮึกก” หญิงสาวจำอะไรไม่ได้จริง ๆ เธอจำได้แค่ตอนที่เขา...เข้ามายุ่มย่ามกับร่างกายเธอแล้ว