บทที่ 1 พลาด

บทรักที่เร่าร้อนจนลงไปเกือบรุ่งสาง ชายหนุ่มทิ้งตัวลงใช้ใบหน้าคลอเคลียหน้าอกอวบอิ่มไม่ห่าง เขาไม่อิ่ม...ไม่ยอมอิ่มสักที

“เจ็บ ฮึกก” มือหนาเอื้อมไปปิดปากหญิงสาวและออกแรงบีบเบา ๆ ก่อนจะหัวเราะในลำคอเขาชอบใจที่เธอไร้เดียงสาแบบนี้

“เดี๋ยวก็ชิน” ริมฝีปากหยักยกยิ้ม ก่อนจะอ้าปากงับปลายถันและขบกัดมันเบา ๆ

“หนูเจ็บ” เธอกรีดร้องและเอามือดันศีรษะเขาออก กันตภณครางฮึ่มในลำคออย่างไม่ชอบใจนักเธอกล้าเอามือมาเล่นหัวเขาเชียวหรือ

เขาพยายามเพ่งมองใบหน้าหญิงสาวที่เขาร่วมรักอยู่ค่อนคืน แต่มองอย่างไรก็มองไม่ออก เพราะแอลกอฮอล์ในเลือดมันพลุ่งพล่านเกินกว่าที่เขาจะมีสติสัมปชัญญะแยกแยะอะไรต่าง ๆ นอกจากเรื่องใต้สะดือ

ชายหนุ่มคลอเคลียตามซอกคอหอมกรุ่นไม่ห่าง...กลิ่นน้ำหอมที่หรูหรา ราคาแพง ก็ถือว่าเธอรสนิยมดี มือหนาลูบไล้ไปตามผิวเนียนนุ่มและกดจูบลงไปอย่างเสน่หา

“ทำไมถึงมาขายตัว...เงินไม่พอใช้หรือ” หญิงสาวกำมือแน่น เธอพยายามกัดริมฝีปากที่สั่นระริกของตัวเองไว้

“ไม่ได้ขายค่ะ” เธอตอบออกไปเสียงสั่นสะท้าน

“ไม่ได้ขาย...หมายถึงจะให้ฉันฟรี ๆ น่ะเหรอ ถามจริง” กันตภณหัวเราะอย่างเหยียดหยาม

หญิงสาวหันไปมองใบหน้าคมเข้มอย่างขุ่นเคือง เขาพูดมันออกมาราวกับเป็นเรื่องปกติ พูดออกมาหน้าตาเฉยทั้งที่หลับตาอยู่

“อย่าเล่นตัวหน่อยเลย...ผู้หญิงแบบเธอฉันเจอมาเยอะแล้ว” มือหนาลูบศีรษะทุยและกอดกระชับร่างเล็กมาแนบอก

“..........” แม้จะเจ็บเมื่อได้ฟังประโยคเหยียดหยามจากปากเขา แต่ก็รู้ว่าเขาเมาและเธอก็สมยอม

“พี่จะทิ้งหนูไหม...” กันตภณหัวเราะในลำคอ ก่อนจะสอดมือสางเข้าในเส้นผมนุ่มสลวย

“ฉันเลี้ยงดูเธอได้ ตราบใดที่เธอทำให้ฉันพอใจ” หญิงสาวสะอื้นแล้วกอดกระชับร่างสูงใหญ่ของเขาไว้ ราวกับกลัวว่าเขาจะทิ้งเธอไปจริง ๆ

“จริงเหรอคะ” เขารู้สึกว่าแผ่นอกเปลือยเปล่าของเขาสัมผัสได้ถึงน้ำอุ่น ๆ ที่ไหลรินออกจากดวงตาของเธอ

“ฉันไม่เคยผิดคำพูด นอนได้แล้ว” ร่างสูงพลิกนอนหงายก่อนจะดึงร่างบอบบางให้มานอนซบอก ดวงตาคมเข้มหลับลงอย่างเหนื่อยอ่อน

หญิงสาวแนบใบหน้าไปกับหน้าอกแกร่งและใช้ใบหูฟังเสียงหัวใจที่เต้นสม่ำเสมอ ลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ากลางกระหม่อมบางของเธอ...เขาหลับไปแล้ว หญิงสาวจึงเงยหน้าขึ้นมองเสี้ยวหน้าคมคายให้ชัดอีกครั้ง

“พรุ่งนี้ตื่นมา...พี่นาร์ยังจะรักษาสัญญาจริง ๆ ใช่ไหมคะ”