(3)จำไม่ได้?

วันนี้ฉันตื่นแต่เช้า เพราะได้เปลี่ยนเวลาเข้างาน ที่คาเฟ่ ปกติฉันจะเข้างานช่วงบ่ายจนร้านปิด แต่เมื่อปิดเทอมแล้ว ฉันก็สามารถเข้างานได้ไวขึ้น ส่วนเรื่องที่มุกชวนไปสมัครงานที่ผับ ฉันไม่ได้คาดหวังหรอกว่าเขาจะรับ เพราะฉันรู้ตัวว่าฉันไม่ได้สวย อีกอย่างผอมอย่างกับไม้เสียบลูกชิ้นเหมือนกับที่ลูกค้าคนเมื่อวานพูด..ยังไงฉันต้องเกาะงานนี้ไว้เพราะว่า เงินดี เจ้านายก็ใจดีอีกต่างหาก

เจ้าของร้าน หรือเจ้านายของฉันเป็นผู้หญิง เธอมีสามีแล้ว ซึ่งสามีเธอเป็นคนมีฐานะ คือรวยเลยแหละ จริง ๆ เธอไม่ต้องทำอะไรเลยก็ได้ แต่เธอเลือกที่จะเปิดร้านคาเเล็ก ๆ ทำแก้เหงา

"สวัสดีค่ะพี่ขวัญ"พอฉันเปิดประตูเข้ามาในร้านก็เอ่ยทักทายแล้วยกมือไหว้เจ้าของร้านที่กำลังจัดขนมอยู่ พี่ขวัญหันมายิ้มให้

"สวัสดีจ้าด้าย.."

"พี่ฝันมาแล้วเหรอคะ"พี่ฝันเป็นพนักงานอีกคนในร้าน เธอมีหน้าที่ทำขนมอย่างเดียว จำพวกครัวซอง เค้กชิ้นเล็ก ๆ และอีกหลายอย่างที่เอาไว้ทานคู่กับกาแฟและเครื่องดื่ม พี่ฝันเรียนจบคหกรรมมา เธอทำขนมเก่งและอร่อยมาก

"จ๊ะ"พี่ขวัญตอบกลับแล้วพยักหน้าให้ จากนั้นฉันเก็บกระเป๋าหยิบหมวก ผ้ากันเปื้อนมาสวมใส่ แล้วทำหน้าที่ของตัวเอง เช็ดกวาดถูพื้น จัดโต๊ะให้เรียบร้อย

"ฝากร้านด้วยนะด้าย..พี่ไปทำธุระก่อน"พอพี่ขวัญจัดขนมเสร็จก็ถอดผัากันเปื้อนคว้ากระเป๋าสะพาย แล้วพูดกับฉันที่ยืนอยู่หน้าเคาร์เตอร์

"พี่ขวัญจะเข้ามาอีกหรือเปล่าคะ"

"อืม..ไม่แน่ใจยังไงเดี๋ยวพี่โทรบอกนะ"

"ค่ะ"จากนั้นพี่ขวัญก็เปิดประตูเดินออกไป ก็เหลือฉันกับพี่ฝันที่ทำขนมอยู่ในครัว

ลูกค้าเริ่มเข้ามาเรื่อย ๆ ถ้าฉันยุ่งมากพี่ฝันก็จะวางมือจากทำขนมแล้วออกมาช่วยฉัน เราอยู่กับแบบพี่น้อง ฉันจึงชอบที่จะทำงานที่นี้มาก

ช่วงบ่าย..ลูกค้าเริ่มน้อยลง.ฉันก็ได้มีเวลาพัก แต่หย่อนก้นนั่งได้ไม่นานก็มีลูกค้าเปิดประตูเข้ามา

"สวัสดีค่ะ mini คาเฟ้ยินดีต้อนรับ"พอฉันหันไปที่ลูกค้าที่เดินเข้ามา ก็รู้สึกคุ้นหน้ามาก ชายหนุ่มสองคนนี้ อ่อ..ลูกค้าสองคนเมื่อวานนี้เอง

"ไอ้เค..ไหนว่าไม่ชอบเข้าร้านแบบนี้ไง แล้วมึงชวนกูมาทำไม"เพื่อนของเขาพูดขึ้นขณะที่พากันเดินไปนั่งที่โต๊ะ และเป็นโต๊ะเดิม ฉันลอบถอนหายใจเบา ๆ ก่อนที่จะคว้าเมนูเดินไปที่พวกเขา

"หรือมึงติดใจไม้เสียบลูกชิ้น?"คนที่พูดหันมาที่ฉันแล้วกระตุกยิ้ม ฉันเอาหมวกปิดหน้า แล้วยกมือไหว้ทั้งคู่ก่อนที่จะยื่นเมนูให้

"หึ.."ชายหนุ่มคนที่ให้ทิปฉันเมื่อวานเปล่งเสียงหัวเราะออกมาแล้วตวัดสายตามองฉัน

"เอาเหมือนเดิมครับน้อง"เพื่อนของเขาเอ่ยขึ้นแล้วยื่นเมนูให้ฉัน

"เอาเค้กชาเขียวมาด้วย สิบชิ้น"ชายหนุ่มพูดขึ้นทำเอาฉันเงยหน้าจ้องมองเขาด้วยความตกใจ บ้าน่าสิบชิ้นเลยเหรอ

"มึงจะกินเหรอ..ไอ้เค"

"กูจะให้เด็กแถวนี้กิน"ชายหนุ่มตอบกลับเพื่อนของเขาแล้วหันหน้ามามองฉัน

"ยกหมวกขึ้นดิ"แล้วสั่งฉันให้ยกหมวกที่ฉันเอาลงปิดหน้าตัวเองไว้ แต่ฉันไม่ทำ รีบหยิบเมนูแล้วหันหลังเดินออกมา

"หน้าตาขี้เหร่แน่ ๆ เลยไม่กล้าเปิดหน้าให้เห็น"เขาพูดตามหลังแล้วหันไปหัวเราะกับเพื่อน ฉันที่กำลังทำกาแฟให้พวกเขาก็ได้แต่กัดฟันกรอด ๆ โกรธนะ อยากด่ากลับ แต่เขาเป็นลูกค้า ท่องไว้ ๆ ลูกค้าคือพระเจ้า

ฉันเดินมาเสิร์ฟกาแฟร้อน แล้วกลับมาเสิร์ฟเค้กชาเขียวที่เขาสั่งอีกสิบชิ้น

"เอาไปกินสิ"คนชื่อเคพูดขึ้น เขาน่าจะชื่อเค เพราะได้ยินเพื่อนเขาเรียก

"ไม่เป็นไรค่ะ"

"ฉันสั่งให้เธอ..เอาไปกินเถอะ"เขาพูดแล้วผลักเค้กทั้งหมดมาที่ฉัน

"เอ่อ..."

"ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะไม่จ่าย..เอาไปกินซะ จะได้มีน้ำมีนวล มีนมกับเขาบ้าง"

"ฮ่า ๆ ๆ ไอ้เคมึงนี้นะ.."พอเขาพูดจบ เพื่อนของเขาก็หัวเราะออกมา ฉันได้แต่ยืนนิ่ง แล้วก็หยิบเค้กทั้งหมดมา หึ! กินก็กินว่ะ ของฟรี

ฉันเอาเค้กชาเขียวเดินเข้ามาไว้ในครัว

"เอามาทำไม.."

"ลูกค้าสั่งให้พวกเรากิน"ฉันตอบกลับพี่ฝันพร้อมกับถอดหายใจ คงจะรวยมากสินะ

"ว้าว..ลูกค้าใจดีจัง"

"แต่ปากเสียมาก"ฉันสวนกลับทันทีตามความรู้สึก

"เหอะ.."พี่ฝันแค่นหัวเราะแล้วส่ายหน้า จากนั้นฉันก็เดินออกมาที่หน้าเคาร์เตอร์ เห็นชายหนุ่มสองคนนั่งดื่มกาแฟ แล้วพูดคุยกันอยู่ ฉันไม่ได้สนใจหรอกว่าเขาคุยอะไรกัน จนกระทั่ง พวกเขาดื่มกาแฟหมด ชายหนุ่มที่ชื่อเคก็เดินมาที่เคาร์เตอร์

"เท่าไหร่"เขาเอ่ยถามแล้วจ้องมาที่ฉัน

"จะไม่เปิดหน้าให้ดูจริง ๆ เหรอ"เขาพูดขึ้นแล้วเอาลิ้นกระพุ้งแก้ม ขณะที่ฉันกำลังคิดเงินอยู่ ซึ่งก็ไม่ได้สนใจเขา

"ทั้งหมด 730 บาทค่ะ"ชายหนุ่มกระตุกยิ้มแล้วยื่นแบงค์พันสองใบให้ฉัน

"ที่เหลือทิป"ว่าจบ เขาก็เดินออกไป

เวลาล่วงเลยไปจนร้านใกล้จะปิด เสียงโทรศัพท์ฉันก็ดังขึ้น นั้นเป็นสายของมุกที่โทรเข้ามา

"ว่าไงแก"

(แกอยู่ไหน ฉันจะไปรับ)พอมุกพูดจบฉันก็นึกขึ้นได้ว่าวันนี้เธอจะพาฉันไปสมัครงานที่ผับ

"เอ่อ...ยังอยู่ที่ร้านน่ะ"

(งั้นฉันจะไปรับแกที่ร้านนะ)

"แต่ว่า..."ยังไม่ทันได้พูดอะไร มุกก็ตัดสายทันที ฉันมองที่โทรศัพท์แล้วถอดหายใจออกมา

ไม่นานพอฉันปิดร้านเสร็จมุกก็ขับรถมาถึง เธอเดินหิ้วถุงใส่อะไรมาด้วย

"แกฉันไปชุดนี้ได้ไหม"ฉันพูดขึ้น เมื่อมุกเดินมาถึง มุกก็ตวัดสายตามองฉันทั้งแต่หัวจรดเท้า ซึ่งฉันสวมใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ และรองเท้าผ้าใบเก่าคู่เดิม

"ฉันคิดว่าแล้วเชียว อ่ะนี้เปลี่ยนซะ ไปแบบนี้ใครจะรับ"มุกพูดขึ้นพร้อมยื่นถุงที่ถือมาให้กับฉัน

"ชุดอะไรว่ะเนี่ย"ฉันเปิดดูของในถุงซึ่งเป็นชุดเดรสแหวกหลัง.มันดูช่างเซ็กซี่มาก ซึ่งไม่ใช่แนวฉันเลย

"ใส่ ๆ ไปเถอะ รีบไปเปลี่ยนฉันจะแต่งหน้าให้"

"ต้องแต่งหน้าด้วย?"

"แกจะไปหน้าสดแบบนี้ไม่ได้นะคะ"

"เฮ้อ..."ฉันพ่นลมหายใจหนัก ๆ แล้วหันหลังเดินไปเปลี่ยนชุดตามที่เพื่อนบอก

"ว้าว..สวยอ่ะแก..จริง ๆ แล้วแกก็ซ่อนรูปเหมือนกันนะเนี่ย"มุกเอ่ยปากชม เมื่อฉันสวมใส่ชุดที่เธอได้นำมาให้

"บ้าน่า.."

"มา ๆ ฉันจะแต่งหน้าให้"จากนั้นมุกก็จัดการกับใบหน้าของฉันให้ดูมีสีสัน

"สวยอ่ะแก..ฉันว่าแกต้องได้งานนี้แน่"ฉันเบือนหน้าไปทางอื่น แล้วกรอกตามองบนเบ้ปาก ฉันไม่ได้อยากจะทำนักหรอก แต่ก็จะลองดู เผื่อจะได้มีเงินเพิ่มขึ้น

.

หลังจากมุกได้แปลงร่างฉันเสร็จเรียบร้อย เธอก็พาฉันมาที่ผับแห่งนึง ซึ่งเป็นผับค่อนข้างใหญ่ มีสวนอาหารที่ด้านหน้า แล้วด้านหลังก็เป็นผับที่มีชื่อว่า K.A.I

มุกพาฉันเดินไปหาพี่ที่เป็นการ์ด

"พี่คะ มาสมัครงานค่ะ ต้องไปที่ไหนคะ"มุกเอ่ยถามพี่การ์ดคนนั้น

"บนออฟฟิศเลยน้องออกไปแล้วเดินไปทางขวามือมุมตึก แล้วขึ้นบันไดไปที่ชั้นสอง"

"ขอบคุณค่ะ"มุกกล่าวแล้วยิ้มหวานให้พี่การ์ดก่อนที่จะพาฉันเดินไปตามที่พี่เขาบอก

พอไปถึงหน้าห้อง..ก็ได้พบกับ..ฉันเบิกตาโตเพราะคนที่ฉันเจอนั้นเป็นลูกค้าฉันนั้นเอง คนนี้น่าจะชื่อว่าเจ

"มาทำอะไรกัน"เขาเดินเข้ามาที่พวกเราแล้วเอ่ยถาม ฉันได้แต่ยืนก้มหน้า

"มาสมัครงานค่ะ"มุกเป็นคนตอบ

"สองคนเลยใช่ไหม"

"ค่ะ"มุกก็เป็นคนตอบ เพราะฉันได้แต่ยืนก้มหน้า

"งั้นเข้าไปเลย"ว่าจบ เขาก็เปิดประตูออฟฟิศให้ฉันกับมุกเข้าไป

"ไอ้เค น้องเขามาสมัครงาน" เค? อย่าบอกนะว่า ฉันเงยหน้ามองแล้วก็ต้องเบิกตาโตอีกรอบ เพราะคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะเป็นลูกค้าที่ให้ทิปฉัน เขามองมุกแล้วมองฉันก่อนที่จะเอ่ยขึ้น

"ชื่ออะไรกันบ้างครับ"เอ๊ะ แต่สีหน้า..ท่าทางเขา เหมือนกับว่าจำฉันไม่ได้

"มุกอันดาค่ะ..พี่จำมุกได้ไหมคะ"มุกพูดขึ้นแล้วยิ้มหวานให้คนชื่อเค ..เคเดนเหรอ เขาคือเคเดนที่มุกมักจะพูดถึงงั้นเหรอ? เขาได้แต่พยักหน้าแล้วตวัดสายตามองมาที่ฉัน

"แล้วน้องล่ะ ชื่ออะไร"เขาหันมาถามฉัน

"เอ่อ...เส้นด้ายค่ะ"ฉันตอบกลับแล้วก้มหน้าลง ชายหนุ่มร่างสูงลุกขึ้น แล้วเดินตรงมาที่ฉัน

"ถ้าจะทำงานที่นี้ ต้องไม่ขี้อายนะครับ"พูดจบ เขาก็เอามือมาจับที่คางฉันแล้วยกขึ้นเพื่อจะมองหน้าฉัน เราสองคนจึงได้สบตากัน

"หน้าตาใช้ได้ .."เขาปล่อยมือออกจากคางฉัน

"พี่รับทั้งสองคน..พรุ่งนี้มาเริ่มงานได้.."พอพี่เคเดนพูดจบ มุกก็หันมายิ้มกับฉันด้วยความดีใจ ฉันก็ได้แต่ยืนมึนงง เขาจำฉันไม่ได้?

??????????