ทำไมหัวใจไม่เหมือนเดิม

ตอนที่ 4

ทำไมหัวใจไม่เหมือนเดิม

วันนี้เป็นอีกวันในเกือบทุกวันที่วิรากรมานั่งดื่มที่ร้านนี้เพื่อหวังที่จะได้เจอใครบางคน

“มาคนเดียวหรือคะให้พวกเรานั่งเป็นเพื่อนไหม”

สาวสวยในวัย 20 ต้นๆพากันย้ายจากโต๊ะของตัวเองมานั่งข้างๆชายหนุ่มที่เป็นเป้าหมายเพราะที่ร้านแห่งนี้ก็ถือได้ว่าวิรากรคือชายหนุ่มที่ดูแล้วน่าจะเป็นเป้าหมายที่ดีที่สุด

“ดีเลยครับกำลังเหงาอยู่พอดี”

ตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้นที่วิรากรกับน้ำขิงมีความสัมพันธ์กันเขาก็ไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนกลับไปที่คอนโดอีกเลยแต่หลังจากวันนั้นที่เขาได้พบกับเธออีกครั้งมันทำให้ชายหนุ่มตัดสินใจว่าเขาควรจะกลับมาใช้ชีวิตแบบเดิมได้แล้วในเมื่อวันนี้สาวๆมาเสนอตัวที่จะอยู่เป็นเพื่อนเขาจึงไม่ปฏิเสธ

บรรดาสาวๆชวนท่านประธานพูดคุยอย่างสนุกสนานก่อนที่ชายหนุ่มจะตกลงปลงใจชวน 1 ในกลุ่มสาวน้อยไปนอนพักผ่อนที่คอนโด

“คอนโดสวยจังเลยนะคะไม่อยากจะเชื่อเลยกว้างขนาดนี้จะอยู่คนเดียว”

เชอรี่นักศึกษาที่ใกล้จะเรียนจบ เธอเดินสำรวจมองไปรอบๆดูจากความทันสมัยและการตกแต่งที่ดูดีราคาคอนโดห้องนี้ไม่น่าจะต่ำกว่า 5 ล้าน

“ชีวิตผมตัวคนเดียวมาตลอดแล้วก็คิดว่าจะตัวคนเดียวตลอดไป ผมรักความอิสระชอบทำงานและไม่ชอบที่จะเอาตัวเองไปผูกกับชีวิตคนอื่น”

วิรากรพูดเพราะต้องการให้สาวน้อยตรงหน้าเข้าใจว่าความสัมพันธ์คืนนี้มันจะคือสิ่งที่เกิดขึ้นชั่วคราวเท่านั้น

“แหมเราใจตรงกันเลยนะคะ เชอรี่ก็ชอบความอิสระและเป็นคนที่ลืมง่ายมากๆ”

สาวน้อยในชุดสั้นเสมอหูใช้แขนงามของคล้องไปที่คอของชายหนุ่มก่อนจะดึงตัวเขาเข้ามาแนบชิด ปากบางเผยอรอรับการตอบรับจากอีกฝ่าย

“เดี๋ยวผมไปส่งคุณที่บ้านดีกว่า”

วิรากรโน้มใบหน้าลงมาใกล้ชิดกับหญิงสาวที่กำลังโอบคอเขาอยู่ปากหยักได้รูปกำลังจะประกบลงบนปากบางแต่ยังไม่ทันที่ทุกอย่างจะพัฒนาไปมากกว่านี้ชายหนุ่มก็เปลี่ยนใจพาตัวเองออกจากอ้อมแขน ใบหน้าของน้ำขิงกลับเข้ามาในความคิดแทนจนเขาไม่สามารถที่จะนอนกับผู้หญิงคนนี้ได้

“เกิดอะไรขึ้นคะ เชอรี่ทำอะไรไม่ถูกใจคนหรือเปล่า”

“ผมแค่ไม่สบายไม่พร้อมที่จะนอนกับคุณ ไว้เราค่อยเจอกันใหม่ คุณจะให้ผมไปส่งไหม”

หญิงสาวโบกมือก่อนจะคว้ากระเป๋าและเดินออกจากคอนโดปิดประตูเสียงดังออกไปเธอไม่ได้มาที่นี่เพื่อจะมานอนกับคนป่วยและไม่ได้ต้องการให้ใครไปส่ง เชอรี่รู้สึกผิดหวังกับชายหนุ่มที่เธอยอมมากับเขา สุดท้ายก็เป็นเพียงแค่หนุ่มเจ้าสำราญที่ไร้น้ำยาเท่านั้น

“เราเป็นอะไรไปเนี่ย”

วิรากรนั่งลงกับโซฟาสองมือปิดหน้าเขาไม่เข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ ตัวเขาเป็นอะไรความเจ้าชู้ของเขาหายไปไหน ทำไมแค่จะนอนกับผู้หญิงสักคนเขายังทำไม่ได้เพียงเพราะถูกรบกวนอารมณ์จากใบหน้าของน้ำขิง

นับตั้งแต่วันนั้นมาวิรากรก็ยังคงไม่ละความพยายาม เขาควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้ากลับมาที่คอนโดแต่สุดท้ายทุกอย่างก็เป็นเหมือนเดิมจนเขาตัดสินใจว่าเขาจะต้องลืมน้ำขิงให้ได้ด้วยตัวเองจะไม่ดึงใครเข้ามาอีกเพราะจะยิ่งเป็นการตอกย้ำว่าสุดท้ายแล้วเขาก็กลายเป็นคนที่ไม่มีน้ำยา

“ผมอยากให้คุณช่วยสืบเรื่องผู้หญิงคนนึง”

วิราากรตัดสินใจจ้างบริษัทนักสืบเข้ามาช่วยเขาตามหาชายหนุ่มอยากรู้ว่าความจริงแล้วน้ำขิงเป็นใครมาจากไหนและทำไมเธอถึงมีผลต่อจิตใจเขาอย่างนี้

“ผมมีแค่รูปจากกล้องวงจรปิดแล้วก็รู้ว่าเธอชื่อเล่นว่าน้ำขิง”

“ข้อมูลน้อยไปจริงๆแต่ผมก็จะทำให้เต็มที่ครับ”

นักสืบรับงานพร้อมกับส่ายหัวไปมาเพราะคิดว่างานนี้คงไม่ง่ายสำหรับเขา ข้อมูลที่ผู้ว่าจ้างมีให้มันน้อยนิดโดยเฉพาะภาพที่ได้จากกล้องวงจรปิดแทบจะไม่มีภาพไหนเป็นภาพที่จะมองใบหน้าของหญิงสาวได้ชัดเจน

“เป็นอะไรไปใหญ่แล้วเรา”

วิรากรไม่รู้เหมือนกันว่าเขาเป็นอะไรไปได้มากขนาดนี้ถึงขั้นจ้างบริษัทนักสืบมาตามหาทั้งที่ความจริงเขาก็นอนกับผู้หญิงหลายคนที่เป็นเพียงแค่เมียคืนเดียวแต่ทำไมน้ำขิงกลับทำให้เขากลายเป็นคนแบบนี้ ภาพใบหน้าและแววตาที่เศร้าของเธอมันยังคงติดตาอยู่ในหัวใจเขา มันมีแต่ความเป็นห่วงคิดถึงและอยากรู้ว่าตอนนี้เธอมีความสุขดีไหม

“แม่เห็นลูกกลับบ้านเร็วหลายวันแล้วมีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าหรือลูกชายของแม่ตอนนี้จะถอดเขี้ยวเล็บพร้อมต่อการมีเมียให้แม่ได้หมดห่วง”

กานดาเดินลงมาจากชั้นบนของบ้านเมื่อได้ยินเสียงรถของลูกชายเข้ามาจอดจึงนั่งรออยู่ที่ห้องรับแขกเพราะหลายวันมานี้ หญิงชราได้สังเกตว่าพฤติกรรมของวิรากรเปลี่ยนไปเขาเริ่มกลับบ้านเร็วขึ้นถึงแม้จะไม่ใช่ช่วงงานเลิกก็ตาม

“ก็ไม่ได้จะถอดเขี้ยวเล็บอะไรหรอกครับแต่ก็ไม่รู้เป็นไรเหมือนกันเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยถูกใจสาวๆสักคนเลย”

ท่านประธานเป็นชายหนุ่มเจ้าชู้เจ้าเล่ห์แต่เขาไม่เคยมีเรื่องอะไรโกหกมารดาเลยแม้กระทั่งทุกครั้งที่เขาพาผู้หญิงมานอนที่คอนโดก็มักจะเล่าให้แม่ฟังมีเพียงคนเดียวที่เขาไม่เคยพูดถึงนั่นก็คือน้ำขิงเพราะเขารู้สึกว่าเธอมีอะไรบางอย่างที่แตกต่างจากผู้หญิง ทุกคน

“แล้วเป็นอะไร...แม่รู้นะว่าตอนนี้ลูกชายของแม่มีอะไรปิดบังแต่ถ้ายังไม่พร้อมจะเล่าก็ไม่เป็นไรแต่ให้รู้ไว้ว่าแม่เป็นห่วงและรอลูกมาปรึกษา”

วิรากรอยากเล่าให้แม่ฟังแต่เขายังไม่รู้ว่าจะพูดถึงน้ำขิงและพูดถึงความรู้สึกตัวเองอย่างไร เขาคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่ความรักเพราะเขาคงไม่สามารถรักใครได้เพียงแค่การนอนด้วยกันครั้งเดียวแต่ความรู้สึกของเขามันคือความห่วงใยและที่มากกว่านั้นคือเขาไม่สามารถนอนกับผู้หญิงคนอื่นได้ถ้าไม่ใช่เธอ