พรากครั้งที่ 6

ผมมองเหล่าผู้คนที่ไม่คุ้นหน้าอย่างเหม่อลอย วันนี้ผมเข้าชมรมมาด้วยสภาพที่นับได้ว่าอนาถ...หลังจากวันที่ผมเจอกับน้องต้าในตอนนั้น...ก็ผ่านมาสัปดาห์กว่าๆ แล้วที่ผมทั้งไม่มาเรียน ไม่เข้าร่วมกิจกรรม ไม่มาชมรม รวมถึงไม่โผล่หน้ามาเจอใครเลย

แต่

วันนี้ไอ้อาร์มบอกว่ามีประชุมด่วนและสำคัญ ซึ่งผมเลยต้องระเห็จตัวออกมาจากห้องสักที

"ไงมึง ผอมไปเยอะเลยเนอะ"

"อือ"

"อ่ะ พวกเรา นี่พี่บอส รองประธานชมรม"

"สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ"

ผมยกมือไหว้กลับน้องๆ ที่นั่งหน้าสลอนอยู่ เด็กเข้าใหม่ปีนี้เกือบสิบคน แต่คนที่ผมพอจะจำหน้าได้ และ รู้จักก็....

"นั่งด้วย" ผมพูดเบาๆ ลากเก้าอี้มานั่งข้างน้องมิ๊กซ์ที่เป็นที่ว่างอยู่ และเพราะมันอยู่ริมสุด ค่อนข้างอับเลยกะว่าจะนอนหลับสักหน่อย

"พี่บอส...."

"เอาล่ะทุกคน เรื่องแนะนำตัวช่างมันเถอะค่อยไปรู้จักกันทีหลัง เรื่องที่พี่จะพูดคือ...คือ...คือ!!!"

โป๊ก!

"คือพ่องงง!!!"

ผมหลุดยิ้มกับมุกตลกของเพื่อน ไอ้อาร์มหันไปปั้นหน้ายักษ์ใส่ไอ้ซีที่ตบหัวมันแล้วยิ้มหล่อให้น้องอีกครั้ง

"คืองี้ สิ้นเดือนจะมีงานของโรงเรียน แล้วทุกชมรมก็ต้องจัดกิจกรรมมาอย่างน้อยหนึ่งอย่าง เอ้า ไอ้ซันต่อ"

"เอ้า!....เอองี้ ทุกๆ ปี ชมรมเราจะจัดบูทโชว์ผลงาน และ ขาย ผลงานใครขายได้ 10% ต้องยกให้โรงเรียนนะ ที่เหลือก็เก็บไป แต่! แต่ที่มันอลังการกว่านั้นคือ ทางโรงเรียนจะจัดการประกวดแข่งถ่ายภาพ ที่เปิดโอกาสให้ทุกคนได้ส่งผลงาน ชิงเงินรางวัล 3หมื่นบาท!!!"

ทุกคนในชมรมเริ่มหันซ้ายหันขวา คุยกันเกี่ยวกับงานที่จะจัดขึ้น

"ทุกคนฟังทางนี้ๆ ฟังไอ้ทีมันพูด" พี่ทอส รุ่นพี่ม.หกในชมรมเรียกความสนใจทำให้พวกน้องๆ เงียบกัน

"แล้วเพราะพี่อยากให้พวกเราเข้าร่วมกิจกรรม พี่เลยจะพาพวกเราไปออกแคมป์ถ่ายภาพกัน"

"เย้!!!"

เสียงโห่ดีใจจากทุกคนดังกระหึ่มไม่เว้นแม้แต่ไอ้คนตัวเล็กข้างๆ ผมที่ยิ้มไม่หุบเมื่อได้ยินว่าจะได้ออกเที่ยว

"ไปทะเล!!!"

"เย้!!!"

"ไปกันสามวัน สองคืน!!"

"เย้!!!"

"ไปฟรี!!!"

"เย้!!!!!!"

เสียงดีใจรอบที่สี่ดังขึ้นเรื่อยๆ จนผมปวดหัวทำให้ผมต้องเอากระเป๋าปิดหูไว้ นี่ถ้าเย้ครั้งที่ห้า ผมว่าไอ้ชมรมบาสข้างล่างต้องบุกขึ้นมาแน่ๆ

"และอีกอย่างคือ เราจะไปกันวันหยุดนี้!!"

"โห...."

แหม....เงียบเชียวนะ พอรู้ว่าวันหยุดจะถูกริดรอนออกไปเนี่ย!

คืองี้ครับ อีกไม่กี่วันจะเป็นวันหยุดราชการที่หยุดยาวเกือบสัปดาห์ พวกไอ้อาร์ม กับรุ่นพี่ม.หก อีกสามสี่คนเลยตกลงกันว่าจะพาน้องๆ ไปช่วงนั้น

"เห้อ" เสียงถอนหายใจจากคนข้างตัวทำให้ผมหันไปมอง มิ๊กซ์มันนั่งขมวดคิ้วทำหน้าหนักใจจนผมอดถามไม่ได้

"ไปไม่ได้หรอ?"

"ก็ คิดว่าอย่างนั้นครับ..."

"ทำไมล่ะครับ?"

"ผมยังไม่บอกแม่เรื่องเข้าชมรมเลย...ไม่เคยไปไหนไกลด้วย" ผมมองหน้าน้องที่ยิ่งพูดยิ่งดูจะเครียดมากไปอีก

แหมะ...

"ถ้าเราอยากไปพี่จะช่วยพูดให้ แต่ถ้าไม่ไหวไม่ต้องฝืน"

"พี่บอส..."

ผมลูบหัวคนตัวเล็กแล้วขยี้ผมนุ่มเบาๆ กว่าจะรู้ตัวก็ทำผมคนตัวเล็กยุ่งไปซะแล้ว

"เห้ย โทษที" ผมบอกแล้วเอื้อมมือมาจัดทรงให้เข้าที่เหมือนเดิม

"ไม่เป็นอะไรฮะ" มิ๊กซ์ไม่มองหน้าผม แล้วปล่อยให้ผมจัดการกลุ่มผมนุ่มอยู่แบบนั้น แต่พอเห็นใบหูที่มันแดงขึ้นๆ ทำให้ผมอดแกล้งอีกคนไม่ได้

"เขินหรอครับ"

"ปะ เปล่า...ไม่ใช่ครับ"

"ถ้าไม่ใช่ ก็มองตาพี่ซิ..."

มือขาวจับคางมนเบาๆ แล้วเสยให้คนตัวเล็กที่ก้มหน้าอยู่เงยหน้าขึ้นมามิ๊กซ์หลับตาปี๋ใบหน้าแดงระเรื่อขึ้นอย่างไม่มีเหตุผล จนเป็นฝ่ายบอสเองที่นิ่งค้างทำอะไรไม่ถูก...

.

...ทำไมถึง....เหมือนเคยเห็นที่ไหนนะ...

ปัง!!!

"เห้ย ไอ้สองคนนั้นอ่ะ!!! อย่ามัวแต่จีบกันเว้ย!!!"

"อ๊ะ/เชี่ย..." ทั้งสองรีบผละออกจากกันด้วยความตกใจ พอมองตามเสียงตบโต๊ะก็เห็นว่าทุกคนในห้องกำลังมองพวกเขาด้วยสายตาล้อเลียน บางคนก็มองด้วยตาหวานเยิ้ม

"อะ อือ" ผมขานรับอย่างติดๆ ขัดๆ รู้สึกร้อนผ่าวทั่วใบหน้าและร่างกาย เสียงที่เปล่งออกมาก็จะไม่ออกซะอย่างนั้น

"มาลงชื่อไปเว้ย!"

"เออ!" ผมลุกแล้วเดินไปที่แถวที่ให้ลงชื่อสำหรับคนที่มั่นใจแล้วว่าไปได้แน่นอน

"น้องมิ๊กซ์บอกว่าขอดูก่อนนะ น้องไม่แน่ใจ"

"เออๆ แหม...."

"แหมไร!?" ผมขึ้นเสียงใส่ไอ้อาร์มอย่างร้อนตัว ไม่รู้เป็นอะไร จู่ๆ หน้ามันก็ร้อนๆ อีกครั้ง

"เหม็นกลิ่นความรัก ชิ!" พี่ทีเดินผ่านมาแล้วแซวก่อนจะเข้าไปคุยกับน้องมิ๊กซ์ ผมเลิกมองทั้งสองแล้วหันกลับมาตั้งหน้าตั้งตารอลงชื่อต่อ

"หึ เหม็นกลิ่นความรักจริงๆ ว่ะ อะไรทำให้มึงกับน้องต้องมาเล่นเอ็มวี เอวี กันตรงนี้วะ"

ป๊าบ!

"เอวีพ่อง ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละน่า!" ผมตบหัวไอ้อาร์มไปทีนึงแล้วบอกปัด พร้อมกับลงชื่อตัวเองด้วย

"ทั้งๆ ที่ไม่กี่วันก่อนยังร้องไห้เพราะน้องต้า...อุ๊ปส์!!"

กึก....

"พูดหาพ่องมึงหรอไอ้อาร์ม!!"

มือที่จับปากกาของผมชะงักเมื่อได้ยินคำนั้น จริงซิ...ผมพึ่งจะช้ำในกับความรักมาไม่นาน...แต่ดันเผลอไผลตามใบหน้าหวานที่คล้ายน้องต้าแบบนั้นไปให้ใจตัวเองเจ็บอีก...หึ...

"มึงจะเอามือออกจากปากกูได้ยังไอ้ซัน เออไอ้บอส กูขอโทษ พอดีกูลืมคิด"

"ไม่เป็นอะไร"

"แล้วนี่มึง....โอเคปะวะ?"

"ชิลๆ..." ผมหยักไหล่ให้ทั้งสองคนดูว่าผมยังไม่เป็นอะไร

ทั้งที่เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนผมพึ่งจะร้องไห้มาอย่างหนักหน่วง...

"ชิลพ่อง เออก็ดีล่ะ ทริปนี้กูหวังว่ามึงจะเจออะไรใหม่ๆ"

"ฝรั่ง?"

"พ่อง!!"

ผมยิ้มขำให้พวกมันสบายใจ อย่างน้อย...ทริปนี้เพื่อนๆ ก็ทำเพื่อผม...งั้นผมขอเอาทุกอย่างไปทิ้งที่ทะเลแล้วกัน....

"พี่ๆ ครับ มิ๊กซ์กลับแล้วนะครับ สวัสดีครับ"

ผมพยักหน้าให้มิ๊กซ์ที่บอกลา น้องขอตัวกลับก่อนใครเพราะว่าจะไปคุยกับที่บ้านเรื่องทริปนี้

หลังจากนั้นน้องๆ คนอื่นๆ ก็เริ่มทะยอยกลับ ผมที่กลับลั้งท้ายเพราะต้องอยู่เป็นเพื่อนไอ้ประธานชมรมอย่างไอ้อาร์มปิดห้องก็พึ่งจะตื่นขึ้นมา

"เจอกันมึง"

"เออๆ ขับรถดีๆ อย่ามัวแต่ เอา กัน" ผมโบกมือให้ไอ้อาร์กับไอ้ซัน​ แล้วล้อเลียนมัน เพราะมันสองคนถูกเรียกว่าคู่จิ้น

"เอาพ่อง!!"

ผมวิ่งหลบเท้าไอ้อาร์มจนมันวิ่งตามไม่ทันเพราะความเหนื่อย แล้วยืนมองไอ้อาร์มที่ยืนหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่ตรงนั้นก่อนจะโดนไอ้ซันจูงแขนไปซ้อนท้ายฟีโน่ของมัน

แล้วผมก็ขี่มอเตอร์ไซต์ตามเพราะวันนี้ผมแว้นมาครับ และผมที่ต้องผ่านมาตรงนี้ทุกวันก็เห็นเข้ากับร่างเล็กที่คุ้นเคยทั้งสอง....

ต้า...และมิ๊กซ์...และพี่ป้อง

ผมหยุดเพราะมันไฟแดงพอดี มองทั้งสามคนด้วยแววตานิ่งๆ

พี่ป้องกับน้องต้าเหมือนจะทะเลาะอะไรกันอยู่แล้วมีน้องมิ๊กซ์คอยห้าม ร่างสูงของนักกีฬาบาสกระชากต้าไปมาตามแรงอารมณ์จนผมที่เห็นถึงกับกำมือแน่นด้วยความโกรธ

น้องมิ๊กซ์พยายามแยกทั้งสองออกจากกันจนสำเร็จ ต้าร้องไห้กอดมิ๊กซ์ทั้งน้ำตาจนตัวสะท้าน...มันเหมือนวันนั้น...ที่ผมเจอต้าคืนนั้น...วันที่ต้าบอกว่าโดนทิ้งไว้กลางถนน...

ภาพของรุ่นพี่ม.หกที่ยืนเหมือนทำท่าจะสงบสติอารมณ์ แต่ไม่รู้ทำไม จู่ๆ คนตัวสูงก็เดินเข้าไปกระชากแขนต้าแล้วเขย่าอยู่แบบนั้น น้องมิ๊กซ์ที่เห็นเหตุการณ์วิ่งเข้าไปห้ามทั้งคู่ออก ต้าเหมือนจะไม่ได้สติน้องดูสูญเสียความรู้สึกไปเพราะร้องไห้อย่างหนัก ผมพยายามข่มใจคิดเสียว่ามองไม่เห็น ไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนกระทั่ง...

เพี้ยะ!!!

"....!!!"

พรึบ!

บึ๊นนนนนน!!!

เอี๊ยดดดดด!!!!

"ไอ้ป้องงง!!!!"

ทุกอย่างมันดูรวดเร็วมาก ภาพน้องต้าที่ถูกพี่ป้องตบหน้าฝาดใหญ่ก่อนจะเหวี่ยงไปที่ต้นไม้ข้างๆ และมือหนาที่มันเหวี่ยงจนไปโดนกับน้องมิ๊กซ์จนน้องล้มลง...

เส้นความอดทนของผมขาดพึ่ง...

ไฟสัญญาณจราจรมาได้จังหวะ ผมบิดรถตามแรงอารมณ์ไม่สนใจว่าข้างหลังของผมมีรถไหม ก่อนจะจอดที่ริมฟุตบาทที่ทุกขึ้นอยู่แล้วพุ่งไปต่อยไอ้ป้องอย่างไม่ได้คิดอะไรไว้ แต่ไม่นานก็โดนพี่ป้องสวนกลับมา

"มึง....ไอ้บอส!!!!"

ผลั๊วะ!!

"อึก....!!!"

แรงกระทบจากหมัดของพี่ป้องที่เอาผมถึงกับล้มลงไปกองที่พื้น...ผม...สู้ไม่ไหวแน่...

"พี่บอส!!!"

"ฮื้ออออ!!!"

"ชิบ!....ถุ้ย" กลิ่นคาวของเลือดทำให้ผมทนไม่ไหวต้องรีบถุยออกไป ผมลุกขึ้นตามแรงพยุงของมิ๊กซ์แล้วมองคนตรงหน้าอย่างไม่ยอมแพ้ หางตาเหลือบไปเห็นน้องต้าที่นั่งกอดเข่าร้องไห้ตรงต้นไม้ใหญ่...

"มึงมีปัญหาอะไรวะ!!!"

"มึงทำเหี้ยอะไรอ่ะเมื่อกี้!!"

"กูจะทำเหี้ยอะไรก็เรื่องของกู ทำไม!! จะก่อถ่านไฟเก่ารึไงห้ะ!!!"

"...!!!!"

"พี่บอส พี่ป้อง พอเถอะครับ พอเถอะ ฮึก..."

ผมมองมือน้องมิ๊กซ์ที่จับแขนผมไว้ มันทั้งเย็น และสั่นเทาสื่ออาการได้เลยว่าตอนนี้น้องกลัวขนาดไหน...

"...." ใบหน้าหวานที่เงยหน้ามองผมด้วยแววตาขอร้องทำให้ใจผมที่ถูกแผดเผาด้วยไฟเมื่อครู่เริ่มดับลง...

"มึงเลิกกับต้าไปแล้วก็อยู่เฉยๆ กูจะทำเป็นว่าเมื่อกี้มึงไม่ได้ปีนเกลียวกู เรื่องนี้คือเรื่องของผัวเมีย มึงไม่ต้องเสือก"

"แล้วทำไมต้องลงไม่ลงมือกันด้วยวะ!"

"พี่บอส..."

"ก็ไอ้นี่มันตอแหลไง!! ถ้าไม่ทำแบบนี้มันไม่หยุดอ้าขาให้ใครเขาไปทั่วแน่ๆ !!"

"!!!"

"อึ้งหรอ! รับความจริงไม่ได้หรอ!! กูจะบอกอะไรให้นะ เขารู้กันทั่วโรงเรียนว่าไอ้ต้ามันขายตัว!! แล้วที่กูคบกับมันเพราะกูซื้อมันมาไง!!"

"มึง!!!!"

"ฮื้อออออ!!!"

"ต้า ฮึก ต้า ไม่เอา ไม่ต้องไปฟัง ต้าอย่าฟัง ฮือออ"

ผมกำหมัดแน่นอย่างทำอะไรไม่ได้ ได้แต่มองดูน้องมิ๊กซ์ที่โอบกอดต้าไว้ไม่ให้ต้าฟังคำพูดสกปรกพวกนั้นจากคนที่เรียกว่าแฟนตัวเอง

"อย่าคิดว่าทำแบบนี้แล้วมึงจะเท่ไอ้บอส ถ้ามีคราวหน้ากูไม่เอามึงไว้แน่!! ไอ้ต้า!! กลับ!!!"

"เห้ย!!!"

"ลุกมา!!!"

"ฮึก ฮื้ออออ!!!"

ผมมองต้าที่วิ่งตามแรงฉุดกระชากของพี่ป้องไปขึ้นรถ ผมอยากจะวิ่งเข้าไปกระชากเขาออกมา....แต่ท่าทียอมจำนนของน้อง...มันบอกว่าเรื่องนี้ผมไม่ควรเข้าไปยุ่งจริงๆ

"ต้า ฮึก ฮื้อออ ฮื้ออออ!"

"บ้าเอ้ย..."

หมับ!!!

"แล้วเราจะร้องทำไมวะ!"

ผมกดคนตัวเล็กกว่าให้จมกับออกแล้วกอดปลอบน้องมิ๊กซ์อยู่ตรงนั้น เห็นเพื่อนโดนตบ โดนเหวี่ยงใส่ต้นไม้ แล้วต้องมาได้ยินคนอื่นพูดแบบนี้ใส่เพื่อนอีกมิ๊กซ์เองคงจะเสียใจจนทนไม่ไหว เพราะผมเอง....ก็เป็น...

"พอแล้ว เงียบได้แล้ว....เขาไปกันแล้วมิ๊กซ์"

"ต้า....จะโดนพี่ป้องตีมั้ย ฮึก" ผมลูบหัวน้องให้ผ่อนคลายจนน้องหยุดร้องแต่ยังมีสะอื้นบ้าง

"เรื่องของคนทั้งสอง...เราอย่าเข้าไปยุ่งเถอะนะ"

...ใช่...ผมไม่มีสิทธิ์จะยุ่งวุ่นวายกับน้องอีกแล้ว...

"ฮึก...พี่ป้อง บอกว่าต้าไปนอนกับคนอื่น"

"...."

"แล้ว ฮึก สัปดาห์ที่ผ่านมาต้าไม่มา อึก เรียนเลย...วันนี้มาก็....ไม่พูดกับใคร"

"...."

"มิ๊กซ์ไม่อยากเห็นต้าเป็นแบบนี้แล้ว ต้าที่มิ๊กซ์รู้จัก....ไม่ใช่คนแบบนั้น"

"ใช่...ต้าที่พี่รู้จักก็ไม่ใช่คนแบบนั้น..." แบบที่ทำทุกอย่างตามใจตัวเองโดยไม่สนใครทั้งนั้น...

"เดี๋ยวพี่ไปส่ง...นะครับ..."

"ฮึก...."

หยุดคิดเรื่องของเขาสักที เพราะไม่งั้นจะถอนตัวออกมาไม่ได้...

100%

#โปรดติดตามตอนต่อไป...