บทที่ 7

กอหญ้ากลับมาที่คอนโดฯ พัชรา ท่ามกลางสายตาที่เป็นคำถามจากเพื่อนสนิท

“อ้าวไหนว่าจะไปทานข้าวบ้าน คุณย่าไง”

“ ไปแล้ว “

“ แล้วไม่ค้างเหรอ”

“อืม ไม่หรอก”

“แล้วนั่นจะทำอะไร”

“จะต้มมาม่ากิน”

“อ้าว แล้วไม่ได้กินข้าวเหรอ บ้านคุณย่านะ”

“อืม ไม่ได้กิน “

“อะไรของเขาเนี่ย “ พัชราเดินเกาศีรษะไปมา

สองวันผ่านไป บ้านกรณ์วิภาค อดิศร อดิศวร ฝาแฝดที่เกิดจากไข่ใบเดียวกัน กำลังนั่งเลือก

แบบบ้านที่ ถูกส่งให้มาให้เลือก อดิศร วิศวกร ผู้เป็นพี่ และ อดิศวร สถาปนิกหนุ่มไฟแรง

ทั้งสองทำงานสืบต่อกิจการ ของวิภาคกรณ์ มาหลายปีแล้ว ทั้งสองโดดเด่นในแวดวงสังคม

เพราะเป็นหนุ่มแฝดที่โสด และโปไฟล์พร้อม

“ พี่ศร วันนี้ยัยญ่าจะมาทานข้าวที่บ้านนะ “

“ จริงเหรอ คุณแม่ต้องดีใจแน่ๆ “

“นั่นไง พูดถึงก็มาพอดี “

เสียงวิ่งมาพร้อมน้ำเสียงสดใส ของน้องสาวนอกไส้ “ พี่ศร พี่ศวรคิดถึงจังเลย”

กอหญ้าวิ่งเข้ามากอดคอ และโอบกอดพี่ชาย ทั้งสองไว้ในอ้อมแขน สองหนุ่มกอดน้องสาวนอกไส้ กอดกันสามคนตัวกลม

“อ้าว เด็กๆ เสียงดังไปแปดบ้าน” เสียงอาร์มทักมาจากด้านหลัง ก่อนจะยิ้มกว้าง อ้าแขนรับ กอหญ้าที่วิ่งมากอดอย่างออดอ้อน

“ป้าอาร์ม คิดถึงจังเลย”

อาร์มค้อน ก่อนทำปากยื่น “ ปากหวานกับคนแก่ ไหนบอกว่าจะมาค้างกับป้า

ไม่เห็นมาสักที หลงแสงเสียงแล้วละมั้ง นางแบบคนสวย”

อาร์มลูบผม หญิงสาวลูกสาวคนสุดท้องของแม่บ้านคนสนิท ด้วยความรักใคร่เอ็นดู

ก่อนจะหอมที่หน้าผากอย่างที่ปฏิบัติมา

“ ชื่นใจ หลานป้า คืนนี้นอนที่นี่นะ มานอนคุยกันหน่อยสิ มีแฟนหรือยังฮะ”

กอหญ้าซบศีรษะ กับซอกไหล่อย่างออดอ้อน ก่อนหอมแก้ม เบาๆ

“คิดถึง ป้าอาร์มจังเลย คิดถึง คิดถึง ที่สุด”

“ ปากหวาน เอาล่ะ เดี๋ยวป้าไปเข้าครัว ทำของโปรดให้เรากิน ดีไหม”

“ ดีใจที่สุดเลย ค่ะ “

กอหญ้า นั่งดูแบบโครงการ คอนโดมีเนียม รุ่นใหม่ ข้างๆ อดิศวร ก่อนที่อดิสร จะเดินมาสมทบ พร้อมรูปเฟอร์นิเจอร์กองโต

“ เมื่อไหร่จะว่างมาช่วย งานพวกพี่ที่บริษัทบ้าง”

“ อย่าเลยค่ะ พี่สร ญ่าไม่มีความรู้เรื่อง อสังหาริมทรัพย์เลย ดูห่างๆดีกว่าค่ะ”

“ เข้ามาเที่ยวบ้าง ถ้าว่าง”

“ ค่ะ นี่ไง มาวันนี้ไงคืนนี้คงนอนคุยกับป้าอาร์มจนสว่าง เหมือนปกติ ขอยืมคุณแม่ของพวกพี่หน่อยนะคะ”

“ตามสบาย “ สองหนุ่ม ยิ้มและมองน้องสาว มารดาคนเดียวกัน แววตาที่มองของฝาแฝดต่างกัน คนหนึ่งมองอย่างรู้สึกว่าเป็นน้องสาวจริงๆ แต่อีกคน มองอย่างมีความรู้สึกพิเศษด้วย

“ของว่าง ค่ะ “ เสียงคนรับใช้ ก่อนจะวางถาดของว่าง

กอหญ้ารินน้ำชา สามถ้วย ก่อนจะหยิบคุ๊กกี้มารับประทาน ท่าทางสบายๆ

“อยากรู้จัง ป้าอาร์มจะทำอะไรให้ญ่ากิน”

“ แม่รู้ใจ ญ่า รับรองอร่อยแน่มื้อนี้ “

“ มีความสุขจังเลย มาบ้านนี้”

“มาบ่อยๆ สิ ญ่า ญ่ามาทีไร คุณแม่มีความสุขทุกที “ อดิศวรพูดก่อนมองน้องสาวแม่คนเดียวกัน แม้จะไม่ใช่น้องสาวในไส้ เพราะสำหรับตนเอง แม่ฝนก็เป็นเพียงแม่อุ้มบุญดังนั้น อดิศวรมักปลอบใจตัวเองเสมอว่า สิ่งที่ตนคิดกับ น้องสาวคนนี้ไม่ผิดศีลธรรมและสามารถทำได้

อดิศร มองน้องชายฝาแฝด แล้วแอบยิ้ม

เสียงโทรศัพท์มือถือ ดัง

“ฮัลโหล ศรพูดครับ “

“ อ้าว พี่กริช เป็นไงสบายดีไหมครับพี่ ได้ข่าวเหมือนกันว่าพี่กลับมาแล้ว “

“ ได้ สิครับ มาเลย กำลังอยู่พร้อมหน้า”

“ครับ ครับ เดี๋ยวเจอกัน “

กอหญ้ามองหน้า พี่ชายแฝด แล้วมีใบหน้าเครียด

“ใครจะมาค่ะ พี่ศร”

“ อ๋อ พี่กริช บอกว่าขับรถผ่านมาทางนี้ จะแวะมาดื่มด้วย “

“ ฮะ เขาจะมาที่นี่ เมื่อไหร่ค่ะ”

“ อีกยี่สิบนาที ก็ถึงแล้ว ญ่าถามทำไม”

“ ไม่ทำไมหรอกค่ะงั้น ญ่าไปก่อนดีกว่านะคะ พอดีลืมไปว่ามีธุระด่วน ฝากบอกป้าอาร์มด้วยนะคะ พี่ศร “

“ ไปนะคะ “ พูดจบ ร่างของกอหญ้าก็เดินเกือบวิ่งออกไป ท่ามกลางสายตามีคำถาม

ของฝาแฝด สองพี่น้องตระกูลกรณ์วิภาค