Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
บทที่ 5
เสียงเคาะประตูทำให้ นักการบัญชีสาว พัชรา เอกอุดม เพื่อนสนิทหนึ่งในสองของกอหญ้า ต้องเงยหน้า จากกองหนังสือมากมาย
“ใครมา แต่เช้าเนี่ย”
หญิงสาวร่างท้วม เดินไปเปิดประตู ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อเห็นหน้า เพื่อนสนิทที่มีร่องรอยการร้องไห้มาอย่างหนัก
“เห้ย ญ่าเป็นอะไร ใครทำอะไรให้”
กอหญ้าโผเข้ากอดเพื่อนสนิท หนึ่งในสองที่เธอมี หญิงสาวร้องไห้สะอึกสะอื้น ร้องอย่างหนัก พัชราหรือ เพื่อนๆเรียก พัช ลูบไหล่เพื่อนรัก เป็นเชิงปลอบใจ
“ อยากร้องก็ร้องออกมา ร้องให้เต็มที่ “
“ เป็นอะไร เล่าได้ไหม”
กอหญ้าเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ นานแล้วท่ามกลางสายตาแห่งความสงสัยของ เพื่อนสนิท
หญิงสาวเปิดฝักบัว แล้วผิงพนังห้องน้ำ ร้องไห้ อย่างหนัก กอหญ้าใช้มือทุบฝาห้องน้ำ อย่างรู้สึกเจ็บใจ “ ทำไม ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ทำไมสิ่งเลวร้ายต้องเกิดกับฉัน
นายกริชชัย ฉันเกลียด เกลียดนายที่สุดในชีวิต “
สองวันต่อมา
บ้านพิพัฒนพงค์
“กริ๊ด .....” เสียงร้องแสดงความดีใจของต้นน้ำ ทำให้สมาชิกภายในบ้านเหลียวตาม เมื่อเห็น ร่างสูงของพี่ชาย
ปรากฎตัว ต่อหน้า โดยไม่ทราบกำหนดการกลับมาก่อน
ต้นน้ำวิ่งเข้าไปหา กริชชัยโดยชายหนุ่มกางแขนรับร่างน้องสาวคนเล็กด้วยความรักใคร่ ต้นน้ำโผเข้าซบที่อก ธมกานต์และตรีรินทร์เดินไปสมทบใบหน้าแสดงความตื่นเต้น
“ กริชกลับมาเมื่อไหร่ ทำไมกริชไม่บอกว่าจะกลับ แม่จะได้ไปรับ “ ตรีรินทร์น้ำตาไหลด้วยความดีใจ ก่อนจะสวมกอดลูกชายด้วยความคิดถึง
“ผมมาถึงสองวันแล้วครับ แต่อยากให้ร่างกายปรับสภาพเข้ากับเวลาที่นี่เสียก่อน”
“ผมเอาความสำเร็จและความภูมิใจมาฝาก พ่อกับแม่นะครับ ปริญญาทั้งสามใบ
ของผม “
“ชื่นใจจริงๆ กริช ลูกแม่เก่งจริงๆ “
ธมกานต์ตบบ่า ลูกชายเพียงคนเดียว ก่อนพูดด้วยความภาคภูมิใจว่า “ พ่อดีใจ
ที่กริชทำสำเร็จ พ่อภูมิใจในตัวลูกของพ่อมากกก”
“ขอบคุณครับพ่อ”
“กริช เป็นยังไงบ้างลูก เจ็ทเลทไหม “
“ ไม่ครับ “ ปากพูดกับผู้เป็นแม่แต่สายตากวาดมองไปทั่วบ้าน หวังว่าจะเจอใครสักคนหนึ่ง ต้นน้ำมองหน้าพี่ชาย ก่อนอมยิ้ม
“มองหา ญ่าเหรอพี่ ญ่าไม่อยู่หรอก ไปนอนบ้านเพื่อนได้สองวันแล้ว เห็นว่าจะขอนอนต่ออีกหนึ่งวัน”
กริชชัยถอนหายใจอย่างเสียดายที่อดจะได้เห็น ศัตรูตอนเด็ก ตอนนี้เจ้าหล่อนจะอ้วนไปถึงไหนแล้ว จะมีสภาพเป็นไงบ้าง “
“ใครบอกว่าฉันมองหายัยกระปุกตั้งฉ่าย แกนี่ ยัยน้ำสู่รู้ไม่เข้าเรื่อง ฉันมองหายัยตาลต่างหากล่ะ “
ต้นน้ำยิ้มอย่างรู้ทัน ก่อนจะตอบกลับอย่างอารมณ์ดีว่า “ตอนนี้ไม่อ้วนแล้วนะพี่กริช
สวยมากกก”
“อย่างงั้นเชียว ชักอยากเห็นแล้วล่ะ”
“แม่ว่ากริช ไปอาบน้ำเถอะลูก มาเหนื่อย ๆ เย็นๆเราจะได้คุยกัน”
“ พร้อมจะไปทำงานแล้วใช่ไหมตากริช” ธมกานตเอ่ยถาม
“ครับพ่อ”
“ดี งั้นวันจันทร์ออกไปพร้อมกันเลย “
“ครับ”
“คุณนี่ ลูกพึ่งมาถึง ก็จะหางานให้ลูกเสียแล้ว ฉันเบื่อจริงๆเลย คนบ้างาน”
“บ้างานด้วย แล้วบ้าคุณด้วย “ ธมกานต์ก้มหน้ามากระซิบข้างๆหู
ตรีรินทร์หยิกที่ต้นแขน ก่อนจะค้อนให้ชายหนุ่มอย่างหมั่นไส้
“บ้าจังคุณนี่ หื่นกามไม่เลือกสถานที่เลย ไม่อายลูกๆบ้างหรือไง”
“ทำไมต้องอาย ก็ผมเป็นแบบนั้นจริงๆ “ ธมกานต์คว้าร่างตรีรินทร์เข้ามากอดก่อนจะโยกไปมา
“ หัวใจของผมอยู่กับคุณตลอดเวลา ไม่รู้เหรอคุณตรีรินทร์”
“ อืม ปากหวาน”
เสียงต้นน้ำและ กริชชัยหัวเราะประสานกันเมื่อเห็น ทั้งพ่อและแม่ยังหยอกล้อกันเป็นหนุ่มๆสาวๆ ตรีรินทร์ค้อนเบาๆ
5วันผ่านไป บ้านพิพัฒนพงค์ กริชชัยเงยหน้าขึ้นมองเมื่อได้ยินเสียงเดินเกือบวิ่งมาจากข้างบนชายหนุ่มเหลือบเห็น พยาบาลสาวร่างเล็ก กำลังหอบของพะรุงพะรังวิ่งหน้าตาตื่นมาจากข้างบน
“ ยัยน้ำมาคุยกันหน่อยสิ” กริชชัยวางหนังสือพิมพ์ แล้วยกกาแฟขึ้นจิบท่าทางดูสบาย
ต้นน้ำ พิพัฒนพงค์ มองพี่ชายเพียงคนเดียว เลิกคิ้วด้วยแววตาสงสัย หญิงสาววาง
แฟ้มเอกสาร และม้วนกระดาษสองสามม้วนบนโต๊ะ
“ พี่ชาย มีอะไรหรือเปล่า น้ำจะรีบไปขึ้นเวร” น้ำเสียงร้อนรนนิดๆ
“ มีอะไรจะถามสองสามคำ” กริชชัยมีน้ำเสียงหงุดหงิดเล็กน้อย
“ ว่ามาสิคะ พี่ชาย”
กริชชัยเงยหน้ามองน้องสาวคนเล็ก แววตาฉายแววเอ็นดู “ พี่กลับมาจะเป็นอาทิตย์ไม่เคยเห็นเราอยู่บ้านสักวัน ทำงานอะไรหนักหนาฮะ ยัยน้ำ”
“ แหม ก็พยาบาลไม่ได้ทำงานสบายเหมือนนักธุรกิจนี่คะ ช่วงนี้คนไข้เยอะ ก็ขึ้นเวรสองกะ กันค่ะ”
“ พี่กริชมีเรื่องถามแค่นี้เหรอ น้ำรีบ ยิ่งวันนี้วันศุกร์ รถติดแน่ๆเลย”
“ อืม จะถามว่า แกเคยให้เพื่อนหรือใครไปใช้คอนโดฯ ริมแม่น้ำหรือเปล่า”
ต้นน้ำนิ่งคิด ก่อนตอบน้ำเสียงสดใส “ ไม่เคยเลย ไม่เคยชวนเพื่อนไปคอนโดฯนั้นสักครั้ง ก็น้ำรู้ว่าพี่กริชหวง “
“ ไม่เคยแน่นะ แล้วแกมีเพื่อนที่ ผมยาวๆ รูปร่างดี ตาคม จมูกโด่งหรือเปล่า”
หญิงสาวขมวดคิ้ว ก่อนมองหน้า กริชชัยเขม็ง “ โห้ยเพื่อนน้ำ เยอะแยะ สมัยเรียนพยาบาล หรือที่คอนแวนต์ล่ะ นึกไม่ออกตอนนี้ ติดไว้ก่อนนะพี่กริช แล้วจะมาตอบตอนเย็นๆ “ พูดจบก็เดินจากไป
กริชชัย มองตามด้วย แววตาครุ่นคิด สามคืนที่ผ่านมา รู้สึกแปลกใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมนอนไม่หลับกระสับกระส่าย คิดถึงแต่แม่สาวปริศนา ภาพต่างๆที่เกิดขึ้น
ตัดสลับกันไปมา รสรักอันเร่าร้อน กลิ่นกายที่หอมหวน ยังตราตรึงในความทรงจำ แต่ชายหนุ่มหยุดชะงัก เมื่อจำสีหน้าแววตาอันปวดร้าว เมื่อหญิงสาว รู้ว่า ตัวเขาคือ “กริชชัย พิพัฒนพงค์ “ ตกลงแม่สาวคนนี้คือ ใคร แล้วมาทำอะไรที่คอนโดเรา ชายหนุ่มคิดวนเวียนไปมา
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
