บทที่ 4

เสียงน้ำจากห้องน้ำปลุกให้กริชชัย ตื่น ชายหนุ่มก้มลงหอมที่ หมอนข้างๆ ด้วยความรู้สึกที่เต็มตื้นในใจ

“แม่สาวปริศนา เธอเป็นใคร จะว่าเป็นเด็กอ๊อฟก็ไม่น่าใช่ ยัง ใหม่ ซิงๆแกะกล่อง

แล้วเข้ามาในคอนโดฯ เราได้ไง หรือจะเป็นเพื่อนยัยน้อง “ เสียงชายหนุ่มพึมพำเบาๆ

เสียงเปิดประตูทำให้ กริชชัย ชะงักก่อนจะหันไปทางต้นเสียง ชายหนุ่มตะลึงกับภาพตรงหน้า เมื่อคืน ห้องสลัวๆ จึงไม่สามารถมองเห็นหญิงสาวได้ถนัดตา ตอนนี้สว่างมากแล้ว ชายหนุ่มตะลึงกับภาพตรงหน้า หญ้าสาว ตาโต ผิวขาวอมชมพู รูปร่าง บอบบางจมูกโด่ง ริมฝีปากบาง ผมยาวเหยียดตรง ถึงกลางหลัง ทำให้กริชชัย ชะงักเผลอจ้องมองหญิงสาวสวยตรงหน้าเหมือนตกอยู่ในเวทย์มนต์

กอหญ้าเม้มปากเมื่อเห็นชายหนุ่มปริศนานั่งอยู่บนเตียง โดยไม่ใส่เสื้อผ้า หญิงสาวเผลอค้อน ก่อนจะก้าวเดินไปหยิบกระเป๋าถือ และรองเท้า พร้อมที่จะออกไปจากห้อง

โดยไม่พูดอะไรสักคำ

“ เดี๋ยว นั่นเธอจะกลับแล้วเหรอ เดี๋ยวสิ ฉันมีของจะตอบแทนเธอ”

กริชชัย หันไปคว้าผ้าเช็ดตัว ของหญ้าสาวที่โยนไว้ ปลายเตียง ผ้าเช็ดตัวยังเปียกชื้น แต่ กริชชัยไม่ได้แสดงอาการรังเกียจ

ชายหนุ่มไปล้วงเอากระเป๋าเงิน มาจากกระเป๋ากางเกง ก่อนจะหยิบเงินออกมาปึกหนึ่ง

“ เอานี่ เอาไปแลกเอง นะ ผมพึ่งกลับจากต่างประเทศ ยังไม่ได้แลกเงิน “

กอหญ้า กัดฟันก่อนจะปัดมือที่ส่งธนบัตรทั้งดอลล่าร์และยูโร ทิ้ง อย่างไม่แยแส

“ เอาเงินสกปรกของคุณไปไกลๆ ฉันไม่ต้องการ “

“ แล้วที่เธอเสียไปล่ะ ฉันรู้ว่าเป็นครั้งแรกของเธอ ตกลงเธอจะไม่บอกเหรอว่าเธอเป็นใครมาทำอะไรในคอนโดฯ ของฉัน “

กอหญ้าอึ้ง ชะงักเก็บทันที ก่อนที่จะหนาวสะท้านไปทั่วร่างกาย ก่อนเผลอถามออกไปแผ่วเบา

“ คอนโดฯ คุณ นี่คอนโดฯ ของคุณเหรอ “

“ ก็ใช่นะสิ ไม่งั้นผมจะมีคีย์การ์ดเข้ามาได้ไง ว่าไง บอกได้หรือยังคุณเป็นใคร”

กริชชัยพูดโดยไม่สนใจ ว่าหญิงสาว น้ำตาไหลออกมาใบหน้าเคร่งเครียด แววตาปวดร้าว

“ คุณพึ่งกลับจากต่างประเทศเหรอ แล้วคอนโดฯ นี่ก็ของคุณ “

“ ใช่ เธอนี่ยังไง พูดหลายรอบ เอานี่ ถ้าไม่เอาเงินนี่ ก็ไม่เป็นไรมีอะไรโทรหาฉัน

หรือติดใจจะใช้บริการก็โทรมาได้ สำหรับเธอ ฉันบริการให้อย่างถึงใจ” กริชชัย ลูบที่ต้นแขน อย่างยั่วเย้า

กอหญ้า ผลักชายหนุ่มจนเซไปปะทะกับ ขอบเตียง กริชชัยขมวดคิ้ว

“ เอานี่ นามบัตรฉัน “

กอหญ้าเมินไปมอง ก่อนน้ำตาเจ้ากรรม ไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว

“ คุณคือ กริชชัย พิพัฒนพงค์งั้นเหรอ “

“ ใช่ ผมคือ กริชชัย พิพัฒนพงค์ รู้จักใช่ไหม “

กอหญ้าส่ายศีรษะ ก่อนรู้สึกเหมือนถูกชก จนรู้สึกจุกที่หน้าท้องน้อย หญิงสาวก้าวเท้าออกเดิน

“ ไม่เอาเงินจริง เหรอ เอาไปเถอะนะ กิฟท์ แอนด์ เทค ไง “

“ ไม่ ไปให้พ้น “ น้ำเสียงเกรี้ยวกราดทำให้ กริชชัยยิ่งขมวดคิ้ว

“เป็นอะไรกันคุณ เมื่อเช้านี้ยังร่วมมือกันดิบดี ผมยังได้ยินเสียงครวญครางของคุณเลย รู้ไหมผมไม่ได้นอนกับผู้หญิงมาเป็นเดือน คุณทำให้ผมมีความสุขมาก ถ้าผมอยากเจอคุณต้องทำยังไง คุณมีเบอร์ให้ผมติดต่อไหม” กริชชัยพูดพลางจับที่คางของหญิงสาวอย่างยั่วเย้า

“ไม่มีเราจะไม่เจอกันอีกตลอดชาตินี้ บอกแล้วให้ ฉันให้ทาน” กอหญ้าสะบัดตัวแต่ก็ต้องชะงักเมื่อชายหนุ่มคว้าแขน พร้อมกับบีบแน่นด้วยความฉุนเฉียว

“นี่แม่คุณจะเอายังไง ไม่เคยมีใครทำกับผมแบบนี้ ผมยังไม่ให้คุณไป คุยกันให้รู้เรื่องก่อน “ กริชชัยตวาดเสียงดัง

กอหญ้านิ่วหน้า ก่อนมองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยความเกลียดชัง จนชายหนุ่มรู้สึกได้

ชายหนุ่มประสานสายตากับหญิงสาวตรงหน้า ก่อนจะก้มหน้าลงมาจูบหญิงสาว อย่างหนักหน่วง กอหญ้าสะบัดหน้าหนี ก่อนจะนึกอะไรออก หญิงสาวปล่อยให้ชายหนุ่มจูบอย่างตามใจ เมื่อชายหนุ่มจูบไซ้ซอกคอ กอหญ้าก็กัดที่ใบหูชายหนุ่มอย่างแรง

“โอ๊ย ยัยหมาบ้า ตกลงจะเอาไง รู้ไหมไม่เคยมีใครทำกับผมแบบนี้ อยากลองดีหรือไง”

กอหญ้ากะแทกเท้าเข้ากับเท้าของชายหนุ่มอย่างแรงก่อนจะวิ่งไปที่ประตูโดยไม่คิดชีวิต

กริชชัย ยกเท้าขึ้นมา พร้อมร้องเสียงดัง “ โอ๊ย ยัยตัวแสบ ฝากไว้ก่อนเถอะฉันจะ

เอาคืนอย่างสาสม”

ชายหนุ่มเดินกระแผกๆ มาที่ โซฟาข้างๆเตียงนอน ก่อนจะหลุดขำออกมาเสียงดัง

“ยัยเด็กบ๊อง อย่าให้ได้เจอนะ ฉันจะเอาคืนเธอที่ทำฉันเจ็บในวันนี้”

กอหญ้าปาดน้ำตา เมื่อนึกถึงเหตุการณ์เลวร้ายที่สุดในชีวิตของผู้หญิง

“นี่เราโดนสัตว์นรกคนนั้นขมขืน ที่แย่กว่านั้นท้ายสุดเธอเผลอไปร่วมมือกับเขา

นี่สิ ทำยังไงดีกอหญ้า เธอเสียตัวให้กับคนที่เป็นต้นเหตุให้แม่เธอตาย ต่อไปเธอจะทำอย่างไร จะมองหน้าใครได้ “ หญิงสาวคิดหนักก่อนที่ภาพเหตุการณ์ตอนรุ่งสาง ตัดสลับไปมา กอหญ้าเช็ดน้ำตาแห่งความเสียใจ เจ็บใจ ผิดหวังในโชคชะตา