บทที่ 18

“อีบ้า แล้วเรียกฉันมาฟังทำไม” พัชราบ่นอุบก่อนจะก้มลงทำงานในไอแพคต่อ

“ ก็อยากมาแชร์ความรู้สึก ได้ไหม แกแชร์ได้ไหม”

พัชราเงยหน้ายิ้ม อ่อนโยน “ได้สิ ตกลงเขาให้แกไปพบเขาอีกเมื่อไหร่”

“พรุ่งนี้ คอยดูฉันจะออกบ้านตั้งแต่ ตีห้า “

“ขนาดนั้นเชียว”

“ฉันจะทำให้เขาเห็นว่า ผู้หญิงประเภทสองอย่างฉันก็จริงจังเว้ย “

กอหญ้า พยักหน้าก่อนยกมือหัวแม่โป้งสองนิ้ว “ เยี่ยม “

“สรุปแกก็ไม่ได้งานอะไรเลย เจ๊ไข่ไม่แม้งแกเหรอ” พัชราเอ่ยถาม

“ได้สิ ออกจากห้องคุณสร ฉันมาเจอคุณอดิศวรที่หน้าลิฟท์ เขาน่ารักต่างจากพี่ชายเค้ามาก เขาก็ชวนฉันไปดื่มกาแฟแล้วฉันก็ได้คุยงานและวัดตัวเขาไปด้วย สิบห้านาที เสร็จแล้ว ตอนนี้ฉันเหลือแต่ส่วนของคุณสร “

“ พี่สร กับพี่ศวร เป็นฝาแฝดที่แตกต่างกันมาก “

“ แล้วทำไมแก ไม่รักคุณอดิศวรล่ะ น่าจะเวริ์คกว่า น่ารักกว่าด้วย”พัชราเอ่ยถามอย่างสงสัย

“ไม่รู้สิ มันคือโชคชะตามั้ง “

“สรุปแกก็ยังรักเขา ทั้งๆที่เขาด่าแก ฉอดๆๆๆ”

“อืม”

“เฮ้อ บ้าหรือดีเนี่ย”

“ไอ้พัช แกยังไม่เคยมีความรัก ถ้าแกเคยรักใครสักคน แกจะไม่พูดแบบนี้ แกจะขอแค่ได้รัก เห็นเค้ามีความสุข แกก็สุขด้วย “

“น้ำเน่าหรือเปล่าเนี่ย ไม่ใช่ละครหลังข่าวนะ สำหรับฉัน ความรักไม่อยู่ในสมอง

ความรักคือภาพลวงตาสำหรับฉัน งานต่างหากที่เป็นชีวิตของฉัน”

“ เครียด ไปไหมเนี่ยพัช”

“จริงนะญ่า “

“แล้วไอ้หนุ่มๆที่มาขายขนมแกเป็นสิบแหละ พัช ไม่มีสักคนที่สอบผ่านเหรอ นั่นไง คุณภพ อะไรนั่นก็ดีนี่ เห็นตามแกมาสองปีแล้ว”

“ บอกพวกแกไว้เลย ผู้ชาย ฉันก็มองนะ มองว่าคนนี้หล่อ คนนี้ดี แต่ให้คบเป็นแฟน

เชื่อมะ ไม่มีในความคิด มันไม่สปาร์คหว่ะ ไม่รู้ทำไม ฉันเคยถามตัวเองเหมือนกันว่าฉันผิด

ปกติไหม”

“ เพราะแกมัวแต่ไปคิดถึงเรื่องในอดีตหรือไง ทำให้แกเกลียดผู้ชายทุกคน”

“ อืม อาจมีส่วน ฉันต้องไปพบจิตแพทย์ไหมเนี่ย”

เพื่อนรักทั้งสามหัวเราะกันเสียงดัง ต่อจากนั้นก็เป็นบรรยากาศของการดื่ม แอลกฮอล์ตบท้าย ยิ่งทำให้บรรยากาศคึกครื้นในคืนวันเสาร์

ตีหนึ่ง เมื่อพัชรา เดินออกมาพร้อมกับ กอหญ้า ที่ลานจอดรถ “ ไหวไหมพัช เรานั่งแท็กซี่

กันก็ได้นะ”

“ กระจอก “

“ แล้วไม่กลัวตำรวจจับ เมาแล้วขับนะเพื่อน”

“ เมื่อกี้ฉันดื่มกาแฟไปแล้ว ไปกันช้าๆ แล้วกัน “

“ ฉันขอไปนอนคอนโดฯ แกนะ”

พัชราขมวดคิ้ว ก่อนถาม” ญ่า ช่วงนี้แกเป็นไร ที่บ้านมีอะไรหรือเปล่า เมื่อก่อนฉันชวนแกค้างบ่อยๆ แกก็บอกไม่ชอบนอนนอกบ้าน เดี๋ยวนี้ทำไม แกมาค้างกับฉันบ่อยนักว่ะ

ที่บ้านมีอะไรหรือเปล่า “

กอหญ้า นิ่งเงียบ ก่อนตอบ “ ไม่มีหรอก แค่มึนๆ แล้วกลัวโดนคุณย่าดุ “

พัชรายิ้มออก “ อ๋อ อย่างงี้นี่เอง ไปกันเถอะดึกแล้ว”

กอหญ้ายิ้ม ก่อนนึกกังวลเมื่อต้องเผชิญหน้ากับชายหนุ่มอีกครั้ง

บ้านพิพัฒนพงค์

กริชชัยมองไปที่ประตูรั้ว ก่อนจะเดินไปมาบนระเบียง ชั้นสาม ด้วยความหงุดหงิด

เมื่อหัวค่ำ ชายหนุ่มให้ คนรับใช้คนสนิทไปตามหญิงสาวที่เรือนหลังเล็ก แต่ก็ได้รับฟังคำตอบ ที่ทำให้ชายหนุ่ม หงุดหงิดตลอด จนถึงเดี๋ยวนี้

“ซ่าส์ นักนะ ยัยแม่มด ปั่นหัวฉันทั้งวัน คอยดูเจอหน้า จะจัดการให้หนัก”

กริชชัยกัดฟันพูด

พัชราขมวดคิ้วเมื่อเห็นกอหญ้าอ่านหนังสือบนเตียงท่าทางยังไม่รีบร้อนจะกลับบ้านเฉกเช่นปกติเคยปฏิบัติมา

“เห้ย ญ่า ยังไม่กลับบ้านเหรอ “ พัชราถามอย่างสงสัยเมื่อเห็นท่าทางไม่ทุกข์ร้อนของเพื่อนสาว

“ยัง บ่ายนี้มีแฟชั่นโชว์ ที่เซ็นทรัล เจ๊โทรมาจิกแต่เช้า “

“ อ๋อ ..นึกว่าญ่าหลบหน้าใครที่บ้าน”

กอหญ้าสะอึก ก่อนส่ายศีรษะไปมาอย่างน่ารัก “ ไม่ จะหนีใครล่ะ “

“นั่นสิ พฤติกรรมเหมือนหนีอะไรสักอย่าง “ พัชรากล่าวพร้อมกับเดินไปทำอาหารเช้าให้เพื่อนสาวรับประทาน

กริชชัยเดินหงุดหงิดภายในห้อง เมื่อได้รับรายงานจากคนสนิทว่า หญิงสาวไม่กลับบ้านทั้งคืน และจนป่านนี้ก็ยังไม่กลับบ้าน

“ นี่เธอคิดว่าจะหนีฉันพ้นเหรอ ยัยกระปุกตั้งฉ่าย หนีดีนัก ฉันจะหาทางให้เธอได้อยู่ใกล้ ชนิดที่เป่ารดต้นคอทีเดียว เธอยังไม่รู้จักกริชชัย “ ชายหนุ่มพูดพลางเดินไปที่ระเบียง อย่างต้องการผ่อนคลาย

ชายหนุ่มเห็น คุณหญิงมณีจันทร์เดินคุม คนสวนตัดตกแต่งต้นไม้แล้วยิ้มออก

แววตาเป็นประกาย

กริชชัยเดินลงสวนทางกับ ธมกานต์ตรงบันได ชายหนุ่มชะงัก เมื่อบิดาพูดขึ้น

“ เลขาแกบอกหรือเปล่า ว่าพ่อสั่งให้ไปงานที่ห้างเซ็นทรัลบ่ายนี้”

“ บอกสิครับ แต่มันยังไม่ถึงเวลานี่ บอกตรงๆ นะพ่อ งานแบบนี้พ่อน่าจะให้ไอ้ตาลมันไป ผมไม่ชอบงานที่มันมีคนมากมาย พ่อก็รู้ผมไม่ชอบเข้างานสังคม”

“ ก็แค่ไปเป็นเกียรติให้เขา สักชั่วโมงแกก็ขอตัวกลับ พ่อก็ไม่ว่า”

“ โอเค เดี๋ยวผมจะไปชวนพวกไอ้สิทธิ์ ไอ้ณัฐ ไปเป็นเพื่อน “

“ตามใจแก “ ธมกานต์พูดจบก็เดินจากไป