บทที่ 14

กริชชัย อุ้มหญิงสาว กอหญ้ามีใบหน้าตกใจ เผลอร้องออกมา ด้วยความตกใจ ก่อนจะคล้องแขน

เข้าที่ต้นคอชายหนุ่ม อัตโนมัติ กริชชัยยิ้ม ส่ายศีรษะไปมา

„ แค่เนี่ย ทำเป็นเล่นตัว อยู่นิ่งๆ นะ ถ้าดิ้นอีก จะโยนลงน้ำ “

กอหญ้ากัดริมฝีปากเแน่น

„ คุยอะไรกันกับ ไอ้หมอ”

กอหญ้านิ่งเงียบ ทำเป็นหูทวนลม

„ กอหญ้า ฉันถามไม่ได้ยิน หรือไง “

หญิงสาว ถอนหายใจยาว “ ได้ยิน แต่ไม่อยากตอบ เข้าใจไหมคุณกริชชัย ว่าเรื่องส่วนตัว “

กริชชัย แยกเขี้ยว ก่อนจิกสายตาดุดัน “ ไม่มีเรื่องส่วนตัว กับเธออีกต่อไป นับตั้งแต่เธอเป็นเมียฉัน “

กอหญ้า กรีดร้อง เสียงดัง “ บ้า หยุดพูดเรื่องนี้เสียที หยุดตอกย้ำถึง ความบ้ากามของคุณ

แล้วจำไว้ด้วย สำหรับฉัน มันคือฝันร้าย ที่ฉันลืมไปหมดแล้ว “

กริชชัยหยุดเดิน จ้องนัยน์ตาดุดัน “ มันแค่เริ่ม เท่านั้น คุณกอหญ้า มนัสสุกานต์

จำเอาไว้ว่า หนี้แค้นนี้ ฉันจะเอาคืนเธอให้สาสมกับ ความโดดเดี่ยวตลอดสิบกว่าปีที่ผ่านมา “

„ นี่คุณกริชชัย จะเอายังไงกับฉัน “

„ ไม่ยังไง ตอนนี้ แค่บอกเธอว่า เธอมีเจ้าของแล้ว เธอคือ ของมีตำหนิ คือ ของเกรดบี

เพราะฉะนั้น ไม่ต้องสะเออะ ไปคุยกับใครอีก “

กอหญ้า กรีดร้อง อย่างโมโห ก่อนจะใช้มือหนึ่งทุบที่ไหล่กว้าง “ คนบ้า คนผีทะเล

เกลียด ฉันเกลียดคุณ “

„ ฉันถามว่า คุยอะไรกับไอ้หมอ”

กอหญ้า ถอนหายใจ ก่อนตอบ “ พี่หมอจะมารับฉันไปสอบ วันพรุ่งนี้ สอบเสร็จ

จะไปดูหนัง กินข้าว มีอะไรไหม “

„ โทรไปยกเลิก ซะ “

„ ไม่ได้ นานๆ พี่หมอ จะได้วันหยุด ไม่ต้องขึ้นเวร “

„ ทำตามที่ฉันบอก กอหญ้า แล้ว โทรไปยกเลิกนัด พรุ่งนี้ฉันจะไปส่งเธอที่มหาลัยเอง

อย่าขัดขืน ไม่งั้น ฉันคงต้องบอกเรื่องของเรากับ แม่ คิดดูว่า แม่จะคิดยังไงกับเธอ “

เมื่อเดินมาจน ถึงบริเวณหน้าบ้าน กริชชัย ก็หยุดพูด ก่อนส่งสายตา เอาจริงเอาจัง จนกอหญ้า เผลอกัดริมฝีปาก แววตารื้นด้วยหยาดน้ำตา หญิงสาวพยายามกระพริบตา เพื่อให้น้ำตาไหลย้อน

กลับไป

นมอิ่ม เห็นกริชชัยอุ้มกอหญ้ามา ก็เอามือ ปิดปาก “ ตายแล้ว คุณกอหญ้าเป็นอะไรคะนั่น “

„ หกล้มครับ ห้องเขาทางไหน “

„ ข้างบนค่ะ คุณกริชไปส่งคุณญ่า ก่อนนะ นมอุ้มไม่ไหว เดี๋ยวนมไปต้มน้ำ แล้วจะตามไป “

„ ครับ “

“เก้าโมงตรง นะครับคุณย่า สิบโมงผมมีนัดผู้รับเหมา “ อดิศร กล่าวใบหน้าเคร่งขรึม

“จ๊ะ หลานรัก ย่าขอบคุณศร กับ ศวรมากนะลูกนะ เดี๋ยวย่าจะให้เลขาโทรไปย้ำกับเจ๊ ไข่ว่า คนที่ส่งไปต้องมืออาชีพ ห้ามเลท

กอหญ้า กระเถิบจนร่าง ชิดพนักเตียง กริชชัย ชะโงกหน้ามาใกล้ หญิงสาวกำลังจะอ้าปาก ก็โดนชายหนุ่มปิดริมฝีปากก่อนจะบดขยี้อย่างดุเดือด มือของชายหนุ่มราวกับก้ามปู คืบคลาน ไปยังส่วนต่างๆของร่างกาย กอหญ้าเสียวซ่านจนเผลอครางออกมา ชายหนุ่มสูดดมความหอมหวานของต้นคอ ไล่ลงมาจนเนินหน้าอกสุดสวย ชายหนุ่มก้มลงสูดดม กัดกลืน เสียงหญิงสาวคลาง เบาๆ ยิ่งทำให้ชายหนุ่มตื่นตัว จนขยับตัวขึ้นค่อมหญิงสาวทั้งตัว จนลืมไปว่า หญิงสาวได้รับบาดเจ็บมา เพราะเครื่องกำลังติด มือของชายหนุ่มประสานเข้ากับหญิงสาวแน่น แต่ก่อนที่จะเกินเลยไปมากกว่านั้น ปลายเท้าของชายหนุ่มไปโดนเข้าปลายเท้าของหญิงสาวอย่างจัง…

กอหญ้าร้องเสียงดัง “ โอ๊ย...”

กริชชัยสะดุ้งก่อนหยุดชะงัก “ เป็นอะไร เจ็บตรงไหน “

“ ส้นเท้า ปวดแป๊ปเลย คนบ้า ลงไปนะ เจ็บจะตายแล้ว”

กอหญ้าบ่น หญิงสาวทำปากยื่น กริชชัยก้มลง พลางใช้มือบีบนวด ส้นเท้าเบาๆ

ไปมา

“ เจ็บมากไหม ก็ซุ่มซ่ามเองนี่นา “ กริชชัย ลูบส้นเท้าด้วยมือ ที่แผ่วเบา กอหญ้าเผลอมองชายหนุ่มอย่างซาบซึ้ง ก่อนที่ตกใจเมื่อชายหนุ่มก้มลงจูบส้นเท้าเบาๆ

“ หายไวๆ นะ “

“คุณกริช ..”

กริชชัยมองหน้าหญิงสาว ด้วยแววตาที่ เปล่งประกายบางอย่างมาจากส่วนลึกของหัวใจ แล้วชายหนุ่มก็ชะงักเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า ชายหนุ่มเขยิบตัวลุกขึ้นนั่ง พลางจัดเสื้อผ้าให้เข้าทรง