บทที่ 15

“นี่ค่ะ น้ำอุ่นประคบสักหน่อยนะคะ คุณญ่า แล้วนี่ยาค่ะ จะได้ไม่ปวด “

กอหญ้า ทำหน้าแหย นมอิ่มพูดโดยไม่คิดอะไรว่า “ แหม เสียยี่ฮ้อที่มีแฟนเป็นหมอหมดเลย ถ้ากลัวยาที่หมอสั่ง

กอหญ้าเงยหน้ามองชายหนุ่ม กริชชัยทำหน้าบึ้ง ก่อนพูดเสียงดัง

“ ผมขอคุยอะไรกับเขาสักครู่ ป้าลงไปข้างล่างก่อน”

นมอิ่มมอง ชายหนุ่ม หญิงสาว ใบหน้างุนงง ก่อนเดินลงไปด้านล่าง

“ โทรไปบอกเลิกนักไอ้หมอเดี๋ยวนี้เลย “

“ ตกลงคุณเป็นเจ้าชีวิตฉันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย “

“ ตั้งแต่ผมได้คุณเป็นเมียมั้ง “

“บ้า คนบ้า “

“ เร็ว โทรเดี๋ยวนี้ ต่อหน้าฉัน “

“ ถ้าไม่อยากเสียตัวอีกรอบ “

“ ฉันเกลียดคุณจริงๆ คุณกริชชัย “

“ แปลกจัง ตรงข้ามกับผม ผมชักสนุกแล้วสิ “

กอหญ้าเม้มปาก ก่อนกดหมายเลขนายแพทย์ อนวินท์ “ พี่หมอเหรอค่ะ ญ่าค่ะ

ไม่มีอะไร ญ่าจะโทรมาบอกว่า พรุ่งนี้พี่หมอไม่ต้องมารับญ่านะคะ อ๋อไม่มีอะไรค่ะ”

กอหญ้าสะดุ้งเฮือกเมื่อชายหนุ่มมานั่งข้างๆ แล้วจูบไซ้ซอกคอ กอหญ้าใช้เล็บจิกที่มือ

ก่อนส่งสายตาดุ ริมฝีปากขมุบขมิบ กริชชัยยิ้มยั่ว

“ แค่นี้นะคะ พี่หมอ ค่ะแล้วเจอกัน”

“ เอาล่ะ ฉันทำตามใจคุณทุกอย่างแล้ว คุณกลับไปได้ “ กอหญ้าไล่ชายหนุ่มทันควัน

กริชชัย คว้ามือถือออกจากมือหญิงสาว ก่อนก้มลงจูบหน้าผากนูน

“ กู๊ดไนท์ เบบี้ นอนหลับฝันดี คิดถึงผมด้วย”

“ ไม่มีวัน ฉันยังไม่อยากฝันร้าย “

กริชชัยหัวเราะเสียงดัง ก่อนยกมือทำท่าส่งจูบ กอหญ้าเบือนหน้าหนี ตามความเคยชิน

หอพักเล็กๆ ย่านคลองเตย เอกรินทร์ หรือในวงการ เรียก เอลี่ ดีไซเนอร์หน้าใหม่ไฟแรง อาชีพเสริมหรือรับแต่งหน้าทั่วราษฎร์อาณาจักร กำลังนั่งดูหนังสือรุ่น

เอลี่ จ้องมองรูปชายที่ตนแอบรักแล้วถอนหายใจ “ ตอนนี้คุณกำลังทำอะไรอยู่นะ คุณศร

ยอดรักของเอลี่ รู้ไหมคุณคือแรงบันดาลใจให้เอลี่ มีกำลังใจทำงาน ขอบคุณนะคะ”

เอลี่หรือเอกรินทร์ ยกหนังสือรุ่นขึ้น จูบเบาๆ ใบหน้าเคลิบเคลิ้ม

เสียงโทรศัพท์มือถือดัง ติดๆกัน

“ฮัลโหล เอลี่ค่ะ “

“อะไรนะเจ๊ ให้เอลี่ไป วัดตัวใครนะ “

“ นักธุรกิจรุ่นใหม่ไฟแรง อาทิตย์หน้าเขามีงานเดินแบบ ตอนแรกฉันจะให้นังเบญมันทำ ปรากฎนังนี่มันบินไปช้อปปิ้งฮ่องกง ฉันก็เลยต้องเลือกเบอร์สองอย่างแก ไง

แต่เวลาแกไป อย่าไปบอกเขานะ ว่าแกเป็นเบอร์สอง

“ ยัยเอลี่ ฟังอยู่ไหม”

“ฟัง ฟังเจ๊”

เอลี่ วางโทรศัพท์ไปร่วมห้านาที ก่อนหญิงสาวจะกรีดร้องเสียงดัง

“ โอ๊ย ฉันจะได้เจอคุณตัวเป็นๆ หรือเนี่ย ฝันไปไหม โอ๊ยดีใจ” เสียงหัวใจ ชายมีใจเป็นหญิง ดังเหมือนตีกลอง

ชายหนุ่มเปิดตู้ ซึ่งอัดแน่นไปด้วยนิตยสารที่ชายหนุ่มไปขึ้นปก

เอลี่หยิบหนังสือเล่มล่าสุดก่อนลูบไล้ไปมา อย่างเผลอ “ ขอบคุณโชคชะตาที่จะพาให้ฉันไปพบคุณ คุณ่ชศรยอดรักของเอลี่ “ สาวประเภทสองทำใบหน้าเคลิ้บเคลิ้ม ก่อนยกนิตยสารขึ้นมา บรรจงจูบที่ริมฝีปากของชายหนุ่มในรูปดวงตาเพ้อฝัน นึกไปถึงอดีต สมัยเรียนอยู่

เตรียมอุดม ที่อดิศรเป็นรุ่นพี่ชั้น ม.ห้า ส่วนตนเองอยู่ ม.สาม ภาพการแข่งขันกีฬา ที่ไม่ว่า

อดิศรจะไปแข่งสนามไหน ตนเองก็จะแฝงกายไปให้กำลังใจชายหนุ่ม กำลังใจที่ชายหนุ่ม

อาจไม่เคยคิดว่า มีใครคนหนึ่งแอบส่งกำลังใจให้ทุกๆกิจกรรมที่ชายหนุ่มทำ

“พี่ศรที่รัก แปดปีที่เรารักกันมา เอ๊ยไม่ใช่ ที่เอลี่แอบหลงรักพี่ พรุ่งนี้แล้วสินะ

ที่เราจะได้เจอกัน เอลี่ดีใจที่สุดในโลก “ กระเทยสาวกริ๊ดด้วยความดีใจจนรู้สึกเหมือน

อกจะระเบิด

“ ใส่ชุดไหนดีนะ เอลี่เปิดตู้เสื้อผ้า ก่อนจะถือเสื้อนั้น ยกเสื้อนี้ มาทาบกาย

นัยน์ตาเพ้อฝัน”

เสียงสัญญาณโทรศัพท์ทำให้ กระเทยสาว หยุดชะงัก ก่อนจะอมยิ้ม และพูดน้ำเสียงสดใส

“ ยัยพัช แหม แกนี่เขียนแมสเสจไปตั้งนานพึ่งจะโทรหาเนี่ยนะ น่าน้อยใจจังเลย”

พัชราอมยิ้มเมื่อได้ยินเสียงงอดแงดของ เพื่อนสาวคนสนิท “ มีอะไรว่ามา เร็วๆ งานยุ่งมากๆ เลย”

“ พวกแกมาหาที่หอพักฉันหน่อยสิ มีเรื่องสำคัญมากกกก จะเล่าให้ฟัง “ เอกรินทร์หรือเอลี่ พยายามบังคับไม่ให้ตนเองเสียงสั่น

“ เออ ได้สิ เดี๋ยวแวะไปรับ ไอ้ญ่าแล้วจะไปหา แต่เย็นๆ นะ งานยุ่งมากเลย”

“ ได้ ได้ มาให้ได้นะ มีเรื่องตื่นเต้นจะเล่าให้ฟัง “

“ อืม โอเค “ พัชรา วางโทรศัพท์ก่อนก้มหน้าทำงาน อย่างขมักเขม้น