บทที่ 11

กริชชัยหันไปคว้า หวี ก่อนจะหวีผมให้หญิงสาว อย่างทะนุ ถนอม กอหญ้าก้มหน้ามองชายหนุ่ม ด้วยแววตาอ่อนไหว

แต่เมื่อกริชชัยหันไปมอง หญิงสาวก็มองเมินออกไปด้านนอก

“ โอเคแล้ว ลงไปกันได้ ห้ามแสดงกิริยาแบบนี้ ต่อหน้าพ่อแม่ และน้องๆ ของผม

ไม่งั้น ผมจะบอกแม่ว่าเราเป็นอะไรกัน “

“ ไม่ ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับคุณ” หญิงสาวสวนทันควัน

“ ถ้าเธอยังบอกว่า เราไม่เป็นอะไรกัน ฉันจะแสดงให้ดู ว่าไง”

“ ไปหรือไม่ไปดีล่ะ ฉันก็ชักไม่หิวข้าวแล้ว ยิ่งเธอหวานไปทั้งตัวแบบนี้ “ กริชชัยส่งสายตาจาบจ้วง ทะลุทะลวง

“ บ้า คนลามก “

“ว่าไง จะไปกินข้าว หรือให้ฉันกินเธอที่นี่ ดีล่ะ บอกไว้ก่อน ถ้าฉันกินเธอเมื่อไหร่

เธอไม่ได้กลับบ้านง่ายๆ แน่ๆ แต่ถ้าเธอไปกินข้าว กินเสร็จจะเดินไปส่งที่บ้าน “

“ ไม่ต้อง ฉันกลับเองได้ ไม่ได้เป็นง่อย “ กอหญ้าพูดน้ำเสียงสะบัด

“ ฉันบอกว่าฉันจะไปส่ง อย่าดื้อ ไม่งั้นเจ็บตัวแน่ “

“ ถ้างั้นไม่ต้องมาถาม จะให้ทำอะไร สั่งมาเลย คุณถือไพ่เหนือกว่าแล้วนี่ “

กอหญ้าพูดน้ำเสียงท้อแท้

“ ก็แค่นั้น โยกโย้ไปได้ น่าเบื่อ” กริชชัย อุ้มหญิงสาวลงจากอ่าง ก่อนจะก้มลงไปหอมแก้ม เสียงดัง

“ คุณกริชชัย “

“ครับ คุณกอหญ้า มีอะไรหรือเปล่า “

น้ำเสียงของชายหนุ่มแฝงอาการล้อเลียน กอหญ้ากัดริมฝีปากแน่น ก่อนจะเดินกระแทกเท้า

ตามชายหนุ่มลงไปห้องอาหาร กริชชัยจูงมือ กอหญ้าแทบตลอดเวลาระหว่างเดินจาก

ข้างบนลงสู่ข้างล่าง เมื่อใกล้ถึงบริเวณ ห้องอาหาร ชายหนุ่มปล่อยมือ ก่อนกระซิบเบาๆ

น้ำเสียงคุกคาม

“ ทำตัวให้น่ารัก ไม่งั้น คืนนี้เธอไม่ได้กลับบ้านแน่ๆ “

กอหญ้า หน้างอ แต่ก็เดินตามชายหนุ่มไปแต่โดยดี

ในห้องรับประทานอาหารซึ่งประกอบไปด้วย ธมกานต์ประมุขของบ้าน ซึ่งนั่งเป็นประธาน ข้างขวาคือ ตรีรินทร์ ต้นตาลและต้นน้ำนั่งอยู่ถัดจากตรีรินทร์ออกมา ทุกคนกำลังรอ กริชชัย

„ยัยน้ำ พี่เขาว่ายังไง จะลงมากินข้ามไหม “ ตรีรินทร์ถามน้ำเสียงมีกังวล

„ บอกว่าจะตามมานะคะ อ้าว นั่นไงพูดถึงก็มาพอดี “ ต้นน้ำ มองเห็นกริชชัยเดินเข้ามาในห้อง

แต่ก็ต้องเบิกตากว้าง เมื่อเห็นบุคคลที่เดินตามมา

„ โลกแตกแน่ๆ ญ่า เดินเข้ามากับพี่ชาย “ ต้นน้ำ กรีดร้องน้ำเสียงตื่นเต้น

ธมกานต์ และตรีรินทร์ มอง บุตรชาย และบุตรบุญธรรม เดินตามกันมา แล้วรู้สึกดีใจ

„ ตายแล้ว ยัยญ่า มา มาให้ป้ากอดหน่อย ไม่ได้เจอกันเป็นอาทิตย์ “ ตรีรินทร์ลุกขึ้นเข้าไปสวมกอด บุตรสาวบุญธรรม ที่รักเอ็นดูเหมือนลูกในไส้

ตรีรินทร์หอมซ้าย ขวา แล้วโอบกอด “ คิดถึงจังเลย เดี๋ยวนี้ไม่เห็นมาคุยกับป้ามั่งเลย หรืองานเดินแบบเยอะ เรียนหนักหรือเปล่า มีอะไรบอกป้าได้นะ ญ่า”

„ นี่ คุณ ๆ มานั่งนี่ ได้แล้ว เอานั่งประจำที่ กอหญ้า นั่งข้างๆ พี่กริชนั่นสิลูก “

ธมกานต์เสนอแนะ

„ เออ ไม่เป็นไรค่ะ ญ่าไปนั่งข้างน้ำก็ได้ “ กอหญ้าก้าวเท้าจะออกเดิน แต่ต้องชะงักเมื่อ

ชายหนุ่มคว้าข้อมือไว้

„ พี่ว่า น้องญ่านั่งข้างๆ พี่ดีกว่า ไปนั่งข้างน้ำ แล้วจะตักอาหารได้ไง “ กริชชัย ส่งสายตาดุดัน

กอหญ้า กัดริมฝีปากแล้วเดินไปที่เก้าอี้ ที่ชายหนุ่มเลื่อนไว้ให้ หญิงสาวค้อน ชายหนุ่มด้วยความหมั่นไส้

ต้นน้ำชะโงกหน้ามากระซิบ “ ไม่น่าเชื่อเลยญ่า มากับพี่กริชได้ไง โลกจะถล่ม เออ แล้วเข้ามา

ตอนไหน น้ำก็นั่งเล่น เจ้าปุกปุยอยู่หน้าบ้านตั้งนาน ไม่ยักจะเห็น” ต้นน้ำยักไหล่ อย่างมึนงง