4 กำจัดภรรยา

“กุนซือเฉานำยาขวดหนึ่งมามอบให้ท่านอ๋องก่อนเข้าหอกับหวางเฟยเจ้าคะ เห็นว่าเป็นยากั้นการมีบุตร” ใบหน้าของไป๋เยว่ขณะเล่าไม่ค่อยดีนัก

หลี่หยวนหยวนฟังแล้วยิ้มกว้าง “จริงหรือ ดีที่เขารังเกียจข้าถึงขนาดหายานี้มาใช้”

เมื่อครู่ระหว่างรอไป๋เยว่ หลี่หยวนหยวนนึกถึงเรื่องเมื่อคืนแล้วกำลังหนักใจอยู่เชียว นางกลัวว่าหากนางเกิดตั้งท้องขึ้นมา ย่อมจะหาเหตุหย่าร้างจากบุรุษผู้นั้นไม่ได้ ในยุคโบราณการไร้บุตรก็เป็นหนึ่งในเหตุเจ็ดขับ ข้ออ้างนี้จะทำให้นางมีโอกาสเป็นอิสระ

“หวางเฟย ท่านยังจะมายิ้มอีก ท่านอ๋องยอมเข้าห้องหอกับท่านเป็นเพราะให้สัญญากับท่านป๋อไว้ หากวันหน้าท่านอ๋องไม่ยอมร่วมหออีก ท่านก็หมดโอกาสมีทายาทนะเจ้าคะ”

“ไม่มีสิดี เขากับข้าก็แค่วันไนท์สแตนด์เท่านั้น” หลี่หยวนหยวนเชิดหน้า นางเห็นสายตารังเกียจของเขาเมื่อเช้าแล้วรู้สึกโมโหนัก หากเมื่อคืนไม่มียาคืนวสันต์เขาก็คงไม่คิดจะแตะต้องนาง

‘หลี่หยวนหยวนในเมื่อเขาไม่มีใจ เจ้าก็พอเสียเถิด อย่าได้ใส่ใจกับบุรุษเช่นนี้อีกเลย ไปหาใหม่ข้างหน้าดีกว่า’ ติงหยวนหยวนปลอบใจร่างของหลี่หยวนหยวน นางตัดสินใจเด็ดขาดแล้วที่จะออกจากจวนแห่งนี้

“วัน...ไน..สะ…อันใดนั่น”

“เออๆ ช่างเถอะ เจ้าไม่ต้องสนใจคำพูดข้านักหรอก” หลี่หยวนหยวนรีบแก้คำพูด นางต้องคอยระวังไม่ให้สาวใช้ทั้งสองจับผิดได้ หากว่ามีผู้สงสัยขึ้นมา นางอาจจะถูกนำไปให้นักพรตหมอผีมาขับไล่วิญญาณออกจากร่าง

“หวางเฟย สตรีในจวนอ๋องหากมีบุตรก็จะมีที่ยืนอย่างมั่นคงนะเจ้าคะ”

หลี่หยวนหยวนเชิดหน้า “หึ! ข้าไม่ต้องการบุตรที่บิดาไม่ตั้งใจให้เกิดหรอก เช่นนี้ก็ดีแล้ว ไม่ต้องมีพันธะต่อกัน”

ในความทรงจำของหลี่หยวนหยวน พลันผุดภาพสายตาและท่าทางรังเกียจที่หยางหลีเหว่ยแสดงออกตอนที่ได้พบกับหลี่หยวนหยวนหลายคราว สตรีน่าตายผู้นี้ตั้งแต่ได้เห็นหนิงเฉิงอ๋องคราแรกก็หลงใหลในรูปร่างหน้าตางามสง่าสูงส่งของเขา นางถึงกับแอบตามไปดูท่านอ๋องในยามที่เขาไปร่วมงานต่างๆ ช่วงนั้นไม่ว่าหยางหลีเหว่ยไปตามงานเลี้ยงน้ำชาที่ใด ก็จะพบเห็นหลี่หยวนหยวนอยู่เรื่อย

เจตนาของหยางหลีเหว่ยที่ไปรวมงานน้ำชาก็เพื่อจะได้พูดคุยกับคุณหนูเซียวผู้ที่บิดามารดาของเขาคิดจะสู่ขอให้ ครั้นท่านอ๋องรูปงามเห็นว่า หลี่หยวนหยวนคอยไปขัดคอระหว่างเขากับเซียวหว่านก็เริ่มไม่พอใจ

ความขุ่นเคืองฉายชัดอยู่ในแววตาเขา ทว่าหลี่หยวนหยวนผู้มิได้สนใจธรรมเนียมมารยาทกลับหน้าด้านหน้าทนเสนอหน้าไปให้เขาเห็นอยู่ร่ำไป คราหนึ่งหยางหลีเหว่ยถึงกับเอ่ยปากขับไล่ไสส่งนางโดยไม่สนใจรักษามารยาท

‘คุณหนูรองหลี่ ข้าว่าเจ้ากับข้าไม่ควรจะพบกันอีก หากเจ้ายังตามติดข้าอยู่เช่นนี้ หากข้าพลั้งมือไป อย่าหาว่าข้าใจดำ’

หลี่หยวนหยวนในยามนั้น ทั้งปาก ดวงตา และดวงใจมีเพียงหยางหลีเหว่ย ไหนเลยจะกลัวคำข่มขู่ นางยิ้มหวานให้กับเขา

‘ท่านอ๋อง ท่านจะทำร้ายข้าจริงหรือเจ้าคะ’

หยางหลีเหว่ยชักกระบี่ฟาดปลายไปปักผนังตรงหน้าหลี่หยวนหยวนจนนางสะดุ้ง มือไม้แข้งขาพาลอ่อน ยามนั้นเขาร้องตวาดใส่หน้านาง

‘กระบี่ไม่มีตา หากว่ามันบาดเข้าที่ใบหน้าของเจ้าสักแผลสองแผล ข้าคงรับผิดชอบไม่ไหว’

หลังจากถูกข่มขู่ครานั้น หลี่หยวนหยวนก็ไม่กล้าเข้าใกล้เขาอีก ทว่ายังคงติดตามและแอบมองอยู่เนือง ความชิงชังที่หนิงเฉิงอ๋องมีให้กับนางจึงเพิ่มมากขึ้นจนเป็นที่พูดถึงกันในหมู่คนชั้นสูงของเมืองหลวง

...ถูกคนเขารังเกียจถึงขนาดนี้ หลี่หยวนหยวนยังจะหน้าด้านบังคับให้ หนิงเฉิงอ๋องแต่งตนเข้าจวนอีก...

หลังการแต่งงานของหนิงเฉิงอ๋องผ่านไปไม่ถึงหนึ่งวัน สกุลเซียวก็รับหมั้นบุตรชายสกุลซางให้กับเซียวหว่าน เมื่อหยางหลีเหว่ยรู้ข่าวนี้เขาก็มีใบหน้าอึมครึมลงไปหลายส่วน

“ท่านอ๋อง ระหว่างท่านกับคุณหนูเซียวช่างน่าเสียดายนัก ถือได้ว่ามีบุบเพแต่ไร้วาสนา” กุนซือเฉาได้แต่ส่ายหน้าถอนหายใจ เขาเองก็เห็นว่าเซียวหว่านเหมาะสมกับหยางหลีเหว่ยมากกว่าหลี่หยวนหยวน

หยางหลีเหว่ยยกสุราขึ้นดื่มแล้วยกยิ้มมุมปาก “ช่างเถิด ไร้วาสนาก็แล้วไป หากข้าไม่ติดกับดักนางจิ้งจอกผู้นั้นก็คงไม่คลาดกันไปเช่นนี้”

“ข้ารู้ในใจท่านคับแค้น ชังน้ำหน้าหลี่หยวนหยวนจนแทบจะทนไม่ไหว ต้องถูกนางบังคับแต่งงาน หากมิใช่เพราะความกตัญญูคงไม่ตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเช่นนี้”

หยางหลีเหว่ยกำจอกสุราแน่นจนกระทั่ง...เปรี๊ยะ! จอกสุรานั้นแตกละเอียดคามือ “ข้าต้องกำจัดภรรยาที่ข้าไม่เต็มใจแต่งผู้นั้นออกไปจากจวนในไม่ช้า”

“เฮ้อ! น่าเสียดายที่ท่านกับคุณหนูสามเซียวต้องคลาดกัน”

“ในเมื่อข้าสิ้นไร้วาสนากับสตรีที่พึงใจ ข้าย่อมไม่ปล่อยให้ต้นเหตุของทุกข์นี้ลอยนวล เจ้าไม่ต้องห่วงหรอกเหล่าเฉา ข้าต้องเอาคืนตาแก่ป๋อหลี่อย่างแน่นอน”

“มารดาของท่านยังต้องรับยาจากท่านป๋อหลี่ห้าวันมิใช่หรือ เช่นนั้นวันที่สามท่านก็ต้องไปเยี่ยมบ้านเจ้าสาวพร้อมกับหวางเฟยน่ะสิ”

สีหน้าของหยางหลีเหว่ยขรึมลง “อืม ตาแก่นี่ร้ายนัก ไม่รู้ว่าที่แบ่งยาให้ทีละน้อยเป็นไปตามสูตรยาจริงหรือเป็นแผน”

“ท่านป๋อหลี่ผู้นี้คิดรอบคอบดีจริง กลัวว่าเจ้าจะไม่เข้าหอก็บังคับทำสัญญา และรู้ว่าเจ้าคิดจะไม่ยอมพาเจ้าสาวกลับบ้านจึงได้ทิ้งระยะเวลาการมอบยาให้ยาวนานขึ้น บังคับเจ้าให้อยู่ใกล้ชิดบุตรสาวของเขาได้ถึงห้าวัน คนทั้งเมืองหลวงก็รู้แล้วว่าหลี่หยวนหยวนเป็นหวางเฟยของหนิงเฉิงอ๋อง”

“หึ! แล้วอย่างไร เอาไว้ข้าพานางไปถึงเมืองเฉินม่าย จะทำเช่นใดกับนาง ตาเฒ่าป๋อหลี่ก็ไม่อาจยื่นมือถึง”

“ท่านคิดจะ...”

“พานางไปด้วย ถึงเฉินม่ายก็หย่าขาดกับนางเสีย แล้วส่งนางไปอยู่บ้านเดิมสกุลหยางที่ตำบลเซียงอัน รอข้าหายโมโหแล้วค่อยปล่อยนางกลับเมืองหลวง”

เฉาเฟิงพักในจวนอ๋อง ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าหลังคืนเข้าหอ หยางหลีเหว่ยก็ไม่ได้ร่วมห้องกับพระชายาอีก ความเกลียดชังที่หยางหลีเหว่ยมีต่อหลี่หยวนหยวนนับวันยิ่งมากขึ้น วันหน้าของนางในเมืองเฉินม่ายเกรงว่าคงมืดมนนัก

“อย่าพูดถึงชื่อนี้อีกเลย ข้าไม่เห็นหน้านาง ชีวิตก็นับว่าสงบสุขขึ้นอีกหนึ่งวัน” เขาพูดพลางรินสุราให้ตนเองและสหายกุนซือ “เจ้าเองก็ดื่มให้มากๆ คืนนี้เมาเป็นเพื่อนข้าสักหน่อย”

เช้าวันที่สามของการแต่งงาน หลี่หยวนหยวนแต่งกายงดงามไปยืนรอสามีอยู่หน้าซุ้มประตู ผ่านไปราวครึ่งชั่วยามเขาจึงเดินออกมาด้วยใบหน้าที่ดูแล้วไม่ค่อยสดชื่นนัก กลิ่นสุราบนเนื้อตัวส่งกลิ่นจางๆ ในยามที่เดินผ่านนางไปขึ้นรถม้า

หลี่หยวนหยวนไม่เอ่ยทักตามเขาขึ้นไปบนรถม้าเงียบๆ พอนางนั่งลงฝั่งตรงข้าม หยางหลีเหว่ยก็มองนางด้วยสายตาเยียบเย็น

“ที่ข้ากลับจวนพร้อมเจ้าก็เพราะบิดาของเจ้าบังคับข้า จำเอาไว้ หลี่หยวนหยวน ระหว่างข้ากับเจ้าหลังครบห้าวันนี้ถือว่าไม่เกี่ยวข้องกัน”

“อืม” นางตอบรับสั้นๆ

หยางหลีเหว่ยที่เตรียมคำพูดเผ็ดร้อนเอาไว้คิดจะเหน็บแนมนางสักหน่อย แต่พอนางไม่พูดต่อเขาก็ชะงัก

หลี่หยวนหยวนได้ยินข่าวว่าสตรีในดวงใจของเขารับหมั้นผู้อื่นแล้ว นางจึงได้พยายามสงบปากสงบคำเพราะคิดว่ายามนี้เขาคงอยู่ในภาวะงุ่นง่านอยากจะหาที่ระบายโทสะ

ชายหนุ่มเบือนหน้าไปนอกหน้าต่างรถม้า หลี่หยวนหยวนผู้นี้ดูเปลี่ยนไปมาก ตั้งแต่เช้าวันที่เขาพานางไปคารวะน้ำชากับมารดา นางก็มิได้ส่งสายตาตามติดมายังตัวเขาเหมือนเคย

‘นี่เจ้าคงคิดจะใช้วิธีแสร้งปล่อยเพื่อจับกับข้า ไม่ได้ผลหรอก เจ้าไม่กระตุ้นโทสะข้าก็ดีแล้ว ข้าจะปล่อยให้เจ้าได้ใช้ชีวิตดีๆ ต่อไปอีกสักหน่อย’

หากบิดาของนางมิได้ถูกหนุนหลังด้วยเสนาบดีชุย เขาคงหาวิธีบีบบังคับเอายารักษามารดาได้ ความกล้ำกลืนนี้หยางหลีเหว่ยจดจารไว้ในใจแล้ว วันหน้าต้องเอาคืนให้จงได้

**************