ตอนที่5​ แรกพบก็รู้สึกรัก...

  Ep 05...ผู้พิทักษ์​รักยัยอ้วน

TALK​เซฟ​

ผมรีบเบิ้ลรถ ออกจากที่โรงพยาบาลอย่างเร็ว กลับไปตรงจุดเกิดเหตุ​ผมไปมองหากล้องวงจรปิด​ ตรงจุดๆนั่น​... ผมมองซ้ายขวาก็​ผมก็เผอิญ​ไปเจอเข้ากับกล้องวงจรปิด​ตัวหนึ่ง​ ที่อยู่หน้าบ้าน​ของใครก็ไม่รู้​ ผมรีบเดินไปดกกริ่งที่ประตูหน้าบ้านหลังนั้น...

กริ๊ง​  กริ่ง​  กริ๊ง​  ผมกดอยู่สองถึงสามครั้ง​ ก็มีคนเดินออกมาเปิดประตู​

“  มาหาใครจ๊ะ​”​ เสียงของคนที่มาเปิดประตูเอ่ยปากถามผมขึ้น​

“  กล้องวงจรปิดตัวนี้ เป็นของบ้านคุณหรือเปล่าครับ พอดีว่ารุ่นน้องผมโดนทำร้ายอยู่ตรงนี้ ผมก็เลยอยากจะขอหลักฐานจากกล้องวงจรปิด เพื่อที่จะเอาไป เป็นหลักฐานพยานให้กับตำรวจครับ”​

“  อ๋อ​  ใช่จ๊ะ​เวลากี่โมงหรอ​ งั้นก็เชิญเข้ามาข้างในบ้านก่อนนะ​”​

“  ขอบคุณครับ​ ”​ ผู้หญิงคนนั้นเดินไปบอกให้ลูกสาวของเขา​ หาน้ำมาให้ผมดื่ม​ก่อนที่เขาจะเข้าไปเอาคอม​มาเปิดเพื่อให้ผมดู​ พร้อมกับเซฟวีดีโอ​ไว้​

“  สวัสดีค่ะพี่เซฟ​”​  เสียงผู้หญิงเรียกชื่อของผม​ พร้อมกับยกมือขึ้นไหว้​

“  รู้จักพี่เขาด้วยหรอลูก​”​ แม่ของเธอเอ่ยปากถาม​

“  รู้ค่ะ​... พี่เซฟเป็นนักร้องดังประจำมหาลัยเลยนะคะคุณแม่​”​

“  ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ ”​

“ เพื่อนพี่โดนรอบทำร้ายหรอคะ​”​ น้องคนนั้นมานั่งลงตรงโซฟาข้างๆผม​

“  เป็นรุ่นน้องครับ พอดีเรามาเดินออกกำลังกายด้วยกัน”​ ผมพูดจบก็รีบ​ใส่เวลาเข้าไป​ ภาพก็ไปหยุดตอนผมกับอุ๋งๆ​ ยืนคุยกันอยู่กับผม ผมรีบหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปหน้าคนร้าย​ แล้วก็บันทึกเอาคลิปนั่น​ ภาพในกล้องวงจรปิดมันชัดมาก​ เห็นหน้าทั้ง3คนแบบชัดแจ๋วเลย​ หลักฐานพร้อมขนาดนี้ดิ้นไม่หลุดแน่ๆ

“  ขอบคุณมากๆเลยนะครับที่ให้ข้อมูลกับผม งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ”​

“  ค่ะ​”​

ผมดีใจมากผมรีบเดินออกมาจากบ้านหลังนั้น​ทันที​ เอาล่ะทีนี้ดิ้นไม่หลุดแน่ๆ​ ผมจะทำให้หลายๆคนดูเป็นตัวอย่าง ว่าไม่ควรที่จะทำกับคนอื่นแบบนี้... 

ไอ้บอย 

“  มึงอยู่ไหน​ ไอ้บาสมันโทรมาหากูบอกว่ามึงอยู่ที่โรงพยาบาล​”​ ไอ้บอยมันพูดแบบรัวๆ​ ไม่พักหายใจเลยหรือไงว่ะ​

“  มึงใจเย็นๆ ค่อยๆพูดกูไม่ได้เป็นอะไร... แต่คนที่เป็นคืออุ๋งๆ​”​

“  ใครทำอะไรอุ๋งๆ​ แล้วถึงขั้นเข้าโรงพยาบาลเลยหรอ​”​

“  ใช่.... พวกมันเอาถุงน้ำอะไรก็ไม่รู้​ มาปาใช่ตัวอุ๋งๆ​ แต่โดนเข้าที่ใบหน้าเต็มๆ​ ตอนนี้อุ๋งๆอาการแย่มากๆ เพราะน้ำนั้นมันกระเด็ดเข้าตา​ ไม่รู้ว่าตาของอุ๋งๆจะกลับมามองเห็นปกติหรือเปล่า​”​

“  ไว้คุยกันที่โรงพยาบาล​กูจะไปเดี๋ยงนี้”​

อ้าว...ไอ้นี้คิดจะว่างสายก็ว่างดื้อๆไปเลย​ แบบนี้ก็ได้หรอ... ผมรีบขับรถมุ้งหน้าไปที่โรงพยาบาล​ทันที​ อุ๋งๆเธอจะไม่เจ็บตัวฟรีแล้วนะ​... พี่สัญญาว่าต่อไปนี้พี่จะดูแลอุ๋งๆเป็นอย่างดี​

TALK​บาส​

ผมมาถึงที่โรงพยาบาล ตามชั้นที่ไอ้เซฟมันบอกผมเลย​... แต่ผมกลับไม่เจอมัน​ แต่กับเจอผู้หญิงคนหนึ่ง นั่งร้องไห้อยู่หน้าห้องพักฟื้น ผมอยากจะเดินตรงเข้าไปถามนะแต่ผมกลัวว่าจะเสียมารยาทเกินไปหรือเปล่า ผมก็เลยรีบหยิบโทรศัพท์มือถือ โทรออกไปหาไอ้เซฟ​

ไอ้เซฟ​

“ มึงอยู่ไหนวะตอนนี้กูมาถึงโรงพยาบาลแล้วนะ”​

“  กูกำลังไปมึงรอกูอยู่ที่นั้นแปป แม่ของอุ๋งๆก็อยู่ที่นั้น”​ ผมรู้สึกแปลกใจคนอะไรชื่ออุ๋งๆ​ เฮ้ยจริงหรือเปล่าว่ะเนี้ย​ ชื่อโคตรน่ารักเลย​

“  คนที่ใส่เสือสีดำกางเกงยืนใช่ป่ะ​ แม่ของน้องอุ๋งๆ​”​  

“  ใช่ๆ​ มึงรอกูอยู่ตรงนั่นแหละ​ เดี๋ยวกูไป​”​ ผมก็ตอบตกลงกับมันไป ก่อนที่ผมจะเดินไปนั่งข้างๆแม่ของอุ๋งๆ​ ผมยังติดใจในชื่อของเธออยู่นะเนี้ย​ 55555​   ชื่อน่ารักคนจะน่ารักเหมือนชื่อไหมนะ​ ถ้าตัวอ้วนๆกลมๆ​ เนี้ยสเปค​ผมเลย​ อุ๋งๆของจริง​

“  สวัสดีครับป้า​”​ผู้หญิงคนนั้นมองหน้าผมแบบ​ งงๆ​

“  คุณคือเพื่อนของคุณเซฟใช่ไหมคะ​”​   อ๋อ​... ผมมาถูกทางแล้ว​ นี้แม่ของอุ๋งๆจริงๆด้วย​

“  ใช่ครับ​ แม่...”  เมื่อกี้ผมหลงเรียกป้า​... ปากไม่ดีจริงๆเลยผม​

“  เซฟบอกให้นั่งรอตรงนี้ก่อนนะ​ เซฟไปทำธุระเดี๋ยวเซฟมา ”​ ผมตอบกลับทันที​  สักพักหมอก็เดินตรงมาที่แม่ของอุ๋งๆ​

“  หมอจะขอย้ายตัวผู้ป่วยไปที่ ห้องพักฟื้นvipนะครับ ”​

“ เออ... ห้อง VIP คืนละเท่าไหร่คะ”​

“  คืนละ 10,000 บาทครับ แต่ถ้าเป็นห้อง VIP พิเศษ คืนละ 15,000 บาท แต่ถ้าเป็นห้องธรรมดาแบบนี้คืนละ 3,000 บาทครับ”​ ผมเห็นสีหน้าของแม่ของอุ๋งๆแล้ว​ ผมรู้ได้เลยว่าท่านคงคิดหนัก​

“  อยู่ห้อง VIP แบบพิเศษครับ เดี๋ยวเรื่องค่ารักษาผมจะเป็นคนจ่ายเอง”​ แม่ของอุ๋งๆมองหน้าผม​

“  ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้นะลูก แม่เกรงใจแค่ช่วยเหลือน้องพาน้องมาส่งโรงพยาบาลแม่ก็เกรงใจมากพออยู่แล้ว”​

“  ไม่เป็นไรครับเงินแค่นี้เอง​ อุ๋งๆควรจะได้รับการรักษาที่ดีครับ”​ แม่ของอุ๋งๆคิดหนักก่อนที่จะทำหน้า​ งงๆ​ ผมพูดอะไรผิดหรือเปล่าเนี้ย​

“  เอาเป็นว่า... เอาห้องพิเศษ​นะครับ​”​

“  ครับ​... รักษา​อย่างดีด้วยนะคะ​... เท่าไหร่ผมก็ยอมจ่าย”​

“  ครับ​”​

ผมไม่เคยเจอหน้าอุ๋งๆหรอก​ แต่ผมรู้สึกดีเมื่อได้ยินชื่อของเธอ มันทำให้ผมยิ้มได้ ชื่อน่ารักดี นิสัยจะเป็นยังไงนะ​... ไม่รู้สิผมกับชอบผู้หญิงอ้วนๆ ชอบแก้มเยอะๆ ชอบพุงใหญ่ๆ เวลาจับก็คงจะมันมือดี5555​ คิดไปไกลแล้วผม​ สมงสมองไปหมดแล้วผม​...

“  แม่ต้องขอบคุณจริงๆนะ ที่ช่วยเหลือลูกสาวแม่ทุกอย่างเลย ลูกสาวแม่โดนรังแกมาตลอด เมื่อวานก็โดนผู้ชายที่มหาลัย ทำร้ายจนบาดเจ็บไปหมด เขาบอกว่าลูกแม่อ้วน เขาบอกว่าลูกแม่เหมือนช้างน้ำ ทั้งๆที่ลูกของแม่ไม่ได้รู้จักคนพวกนั้นเลย”​ มหาลัย... เมื่อวานผมไม่สบายผมก็เลยไม่ได้ไปมหาลัย มันมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นด้วยหรอ ทำไมไอ้เซฟ มันไม่บอกผมสักคำ แล้วอาจารย์ที่มหาลัยนิ่งดูดายได้ยังไง​...

“  เดี๋ยวเรื่องนั้น... ปล่อยให้เป็นหน้าที่ผมนะครับ ผมจะจัดการให้เอง ผมจะจัดการให้ครบทุกๆคนด้วย​”​  แค่แม่ของอุ๋งๆพูด ผมก็รู้สึกโกรธเคืองพวกนั้นขึ้นมาเลย เสียชื่อสถาบันของผม ไม่หนำซ้ำยังรังแกผู้หญิง โคตรเลว ผมไม่มีทางปล่อยพวกมันไปแน่นอน เรื่องนี้ต้องถึงหูพ่อของผม แล้วพ่อของผมต้องจัดการขั้นเด็ดขาด กับพวกมันทุกคนด้วย

ผมยืนคุยกับแม่ของอุ๋งๆ​ อยู่สักพัก... หมอก็พาอุ๋งๆออกมาจากห้องพักฟื้นชั่วคราว เธอโดนปิดตาทั้งสองข้าง​... เธอคืออุ๋งๆ​ สมชื่อจริงๆ​ ตัวขาวๆแก้มสีชมพูอ้วนๆ​ แต่ไม่ถึงกับอ้วนมาก เธอยังสมส่วนอยู่​... ผมว่ามันต้องมีเบื้องหน้าเบื้องหลังอะไรแน่ๆ เพราะเธอไม่ใช่คนขี้เหร่​

“  คุณแม่​ คุณแม่อยู่ตรงไหนคะ​”​ เธอเรียกหาแม่ของเธอ​ ด้วยน้ำเสียงที่ทำให้ผมยิ่งหลงไหล​ ในตัวของผู้หญิงคนนี้​

“  แม่อยู่นี้ลูก​... แม่อยู่นี้​”​

“  ตาอุบอิบจะบอดไหมคะคุณแม่​... อุบอิบกลัวจังเลย​”​ ผมงง​ ไหนบอกว่าชื่ออุ๋งๆ​ ทำไมอุ๋งๆเรียกแทนตัวเองว่าอุบอิบ​ หรือว่าไอ้เซฟ มันจะเรียกแทนตัวของเธอว่าอุ๋งๆ​... อาจจะใช่ก็ได้​

ผมเดินตามหมอไปที่ห้องพักฟื้น ห้องก็โอเครนะ​ ถือว่าไม่แพงก็สมราคา​ ถ้าเป็นผมผมคงพาไปโรงพยาบา​ลที่ดีกว่านี้... ไม่ใช่ว่าที่นี่ไม่ดีนะ​ แต่ผมว่ามันเก่าๆไปหน่อย​ คนก็ไม่ค่อยเข้ามาใช้บริการด้วย​

หลังจากที่หมอ ให้เธอขึ้นไปนั่งอยู่บนเตียงนอน ผมไปยืนอยู่ข้างๆเธอ มือของเธอมาจับที่แขนของผม

“  พี่เซฟหรือเปล่าคะ​”​

“  เอ๋อ...ผมบาสครับ​ ไม่ใช่เซฟ​ เซฟไปทำธุระเดี๋ยวมา​”​ เธอรีบปล่อยมือออกจากแขนของผมทันที​

“  อุบอิบ... ขอโทษนะคะพี่บาส​”​

“  รู้จักพี่ด้วยหรอ​”​ เธอยิ้มพร้อมกับหัวเราะขึ้น ทำไมเธอถึงสะกดใจผมได้ขนาดนี้​ น่ารักเว้ย​

“  รู้ค่ะพี่เป็นมือกลองใช่ไหมคะ​”​ ผมยิ้ม พร้อมกับมองปากเธอ เวลาที่เธอพูด มันดูน่ารักจริงๆ มันทำให้ทุกๆอย่าง หยุดตรงนี้ที่เธอจริงๆ

“  ใช่แล้วครับพี่ดีใจนะที่น้องรู้จักพี่ พี่ขอโทษกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานด้วยนะ ถ้าพี่อยู่ พี่ไม่มีทางให้ใครรังแกน้องแน่ๆ”​

“  ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พี่เซฟเป็นคนช่วยอุบอิบเอาไว้​ อุุบอิบคงจะน่ารังเกียจ​มากคนพวกนั้นถึงได้เกลียดอุบอิบขนาดนี้ คนที่มหาลัยส่วนใหญ่ไม่ชอบอุบอิบเลย​”​

“  ที่เขาไม่ชอบ เพราะเขาอิจฉาในความน่ารักของอุบอิบต่างหากล่ะ​... ที่เขาบอกว่าน้องขี้เหร่​ มันไม่เรื่องจริง​... เขาอิจฉา​ในความรักของน้อง”​  สิ่งที่ผมพูด ผมไม่ได้พูดให้เธอรู้สึกดี แต่ผมพูดออกมาจากความรู้สึกและจิตสำนึกของผม ผมคิดว่าคนอื่นที่เขาทำกับเธอ เขาคงจะอิจฉาเธอเพราะเธอน่ารักน่ารักจริงๆ ปากอมชมพูโดยที่ไม่ต้องทาลิป แก้มแดงๆโดยที่ไม่ต้องแต่งอะไรเลย หุ่นจ้ำม่ำ เป็นหุ่นที่ผู้ชายหลายๆคนชอบ สำหรับผมแล้วเธอมีครบทุกอย่างตามสเปคของผมเลย