ผู้(ผัว)ปกครอง ตอนที่ 6 NC18+

สองวันต่อมา

ปัก!!

"อ๊ากก!!..." เสียงชายวัยสี่สิบปีต้นๆ ตะโกนร้องด้วยความเจ็บปวดหลังโดนปลายกระบอกปืนสีทองตบเข้าที่มุมปากอย่างแรง ซึ่งคนที่ตบก็คือชายหนุ่มตาสีเทา

"อยากรู้จักกูมากนักเหรอ? ถึงได้รนมาหาที่ตาย!" เสียงเรียบเย็นถามชายที่ถูกมัดมือแขวนไว้กับขื่อในโกดังร้างแห่งหนึ่ง

"ผะ..ผมขอโทษครับบ! ผมถูกสั่งมะ..มา" น้ำเสียงแหบแห้งของชายคนดังกล่าวเริ่มอ่อนแรงลงทีละนิด เนื่องจากใบหน้าถูกทุบตีอย่างหนักจนมีเผลอเหวอะหวะ ทั้งปูด ทั้งบวม แถมยังโชกไปด้วยเลือด

"เจ้านายมึงคงอยากรู้จักกูสินะ กูกลับมาได้ไม่ถึงอาทิตย์ก็สั่งคนมาสอดแนมกูแล้ว" มุมปากหนาแสยะยิ้มเย็น นัยน์ตาสีเทาทอประกายความอัมหิตเลือดร้อนอย่างน่าเกรงขาม

วิลด์เพิ่งกลับมาจากเยอรมันได้เพียงสามวัน และวันแรกก็คือวันที่เขาไป Smild one PUB แล้วได้ตัวปลายฟ้ากลับไปที่เพนเฮาส์

ซึ่งตัวเพนเฮาส์ที่อยู่ชั้นบนสุดของบริษัทออล เอ็มบีอาร์ เอนเตอร์ไพร์ส คือสถานที่พักผ่อนชั่วคราวเท่านั้น เขายังมีคฤหาสน์หลังโตรอคอยให้กลับไปอยู่ตลอดเวลา

และคนที่สั่งให้ชายหนุ่มดวงซวยคนนี้มาสอดแนมคงไม่ใช่ใครอื่นไกล ไม่ญาติพี่น้องคนไหนสักคนก็พวกคู่แข่งทางธุรกิจสีเทาที่ถูกเขาแย่งลูกค้ามา

จะเรียกว่าแย่งมันก็ไม่ถูก ของแบบนี้มันอยู่ที่คุณภาพ

"กูจะไม่ถามมึงหรอกนะว่าใครส่งมึงมา คนของกูไปสืบไม่เกินสามชั่วโมงก็รู้แล้วว่าเจ้านายมึงเป็นใคร"

"ยะ..อย่าทำอะไรผมเลยนะครับ ผมมีคะ..ครอบครัว ผมขะ..ขอโทษนะครับ!"

"ถ้ามึงรักครอบครัวมึงจริง มึงคงไม่มาทำงานเสี่ยงตีนเสี่ยงลูกตะกั่วแบบนี้หรอก!"

ปัก!!

"อ๊ากก!!" หนุ่มดวงตกแหกปากร้องลั่นอีกครั้งหลังถูกวิลด์ใช้ปลายกระบอกปืนตบเข้าที่ขมับอย่างแรง ทำเอาขาของเขาพับลงเพราะหน้ามืดตาพร่ามัวไปหมด แต่ก็ถูกเชือกที่มัดมือแขวนไว้กับขื่อรั้งไว้

"เอามันไปปล่อยหน้าบ้านเจ้านายมัน!" เสียงเข้มทรงอำนาจสั่งการลูกน้องมือขวา ก่อนที่วิลด์จะเดินออกมาหาก๊อกน้ำล้างคราบเลือดที่เปรอะเปื้อนบนมือ

หลังจากจัดการคราบสกปรกเสร็จ วิลด์ก็มายืนสูบบุหรี่รอที่หน้ารถตู้VIPสีดำคันหรู โดยมีบอดี้การ์ดมือซ้ายยืนคุ้มกันอยู่ห่างๆ ร่วมกับบอดี้การ์ดคนอื่นๆ อีกห้าถึงหกคน ไม่นานบอดี้การ์ดมือขวาก็วิ่งออกมาจากโกดัง

"เรียบร้อยแล้วครับคุณวิลด์" คิง ยืนรายงานเจ้านายหนุ่มด้วยท่าทีเคารพนับถือ

คิงคือบอดี้การ์ดมือขวาที่ใกล้ชิดกับวิลด์มากที่สุด รองลงมาก็คือ เค บอดี้การ์ดมือซ้าย ซึ่งคิงกับเคเป็นพี่น้องที่วิลด์ช่วยเหลือไว้ตอนอยู่เยอรมันเมื่อสิบห้าปีก่อน จากนั้นก็ยอมจำนนมอบชีวิตที่เหลือให้กับวิลด์ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ชีวิตของพี่น้องคู่นี้จึงไม่ต้องเดินบนเส้นทางที่หิวโหยเพราะเป็นเด็กจรจัดอีกต่อไป

มือหนาดึงบุหรี่ออกจากปากแล้วทิ้งลงพื้น ก่อนจะใช้ปลายเท้าขยี้ให้ไฟมอด

"หาผู้หญิงไปรอฉันที่เพนเฮาส์" สั่งจบวิลด์ก็เดินขึ้นไปนั่งบนรถตู้ที่ถูกเปิดประตูรอไว้เมื่อสองนาทีที่แล้ว

หลังจากได้รับคำสั่ง คิงก็กดมือถือติดต่อหาผู้หญิงให้วิลด์ ซึ่งคิงรู้ความต้องการของเจ้านายหนุ่มดีว่าชอบผู้หญิงแบบไหน ต่อให้เป็นผู้หญิงขายบริการก็ต้องเป็นสาวระดับท็อป ไม่ผ่านงานมาอย่างโชกโชน ไม่เรื่องเยอะ และที่สำคัญ... เสร็จงานแล้วต้องจบห้ามมีท่าทีตอแยหรืออยากจะไปต่อ เพราะนั่นคือหนึ่งในสาเหตุที่ทำให้วิลด์อารมณ์เสียถึงขั้นสุด สามารถจับพวกนางบีบคอแล้วเหวี่ยงออกจากเพนเฮาส์อย่างไม่ใยดีได้เลย

เมื่อมาถึงเพนเฮาส์ ผู้หญิงที่วิลด์สั่งไปก็นั่งรออยู่บนปลายเตียงนอนในห้องที่เอาไว้ทำกิจกรรมอย่างว่าแล้ว และคนที่พาขึ้นมาก็คือเคที่ถูกพี่ชายอย่างคิงสั่งงานมาอีกที

แกร็ก!

ผลัก!!

วิลด์ผลักประตูเข้าไปด้วยอารมณ์ความใคร่ที่สุมอยู่เต็มร่างกาย เขาต้องการที่จะปลดปล่อยตอนนี้และเดี๋ยวนี้ด้วย

ชายหนุ่มถอดเสื้อผ้าออกจนร่างกายเปลือยเปล่า หญิงสาวที่ถูกว่าจ้างมาถึงกับตะลึงเผลอมองเรือนร่างกำยำอย่างชื่นชม หล่อนไม่เคยเห็นใครที่ทั้งหล่อ ทั้งรวย แล้วก็รูปร่างเพอร์เฟคได้อย่างวิลด์มาก่อน เห็นทีคงจะไม่เสียตัวเปล่าๆ ได้กินกับหนุ่มหล่อขนาดนี้แถมยังได้เงินก้อนโต คืนนี้ถือว่าโชคช่วยจริงๆ ที่เขาไม่ใช่เสี่ยแก่พุงพุ้ยอย่างที่คิด

"ถ้าจะมาที่นี่แค่มองฉันเฉยๆ ก็ลากสังขารตัวเองออกไปซะ!!"

"เอ่อ...ขอโทษค่ะ พอดีคุณดูดีจนฉันอดมองไม่ได้" หญิงสาวเอ่ยชมพร้อมกับส่งยิ้มยั่วยวน หารู้ไม่ว่าคำเยินยอพวกนั้นไม่ได้ทัชใจคนอย่างวิลด์ บาราซเลยสักนิด หนำซ้ำยังสร้างความหงุดหงิดให้เขาเพิ่มด้วย

หลังจากที่หญิงสาวคนดังกล่าวเปลือยกายตัวเองจนเหลือแต่ร่างกายขาวซีดราวกับผิวที่ถูกฉีดยาฟอกมาหลายเข็ม หล่อนก็ตรงเข้ามาเล้าโลมชายหนุ่มโดยการไล่จูบไปทั่วแผงอกแกร่ง ครั้นใบหน้าสวยที่ศัลยกรรมจนกลายเป็นนางฟ้าเชิดหน้าขึ้นไปหวังจะจูบเรียวปากหนาน่าหลงใหลนั่น ใบหน้าหล่อเหลาก็เบือนหนีทันทีก่อนจะตวัดหางตาลงไปมองหน้าหล่อน

"ปากของเธอแตะทุกอย่างบนร่างกายฉันได้ ยกเว้นหน้าฉัน!"

"เอ่อ...ขะ..ค่ะ!" หล่อนชะงักไปเมื่อเห็นสายตาเกรี้ยวกราดคู่นั้นจ้องเข้ามาในดวงตา รังสีอัมหิตแผ่ซ่านรอบตัวเขาจนหล่อนขนลุกไปทั้งตัว

...ผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดาอย่างที่คิด

วิลด์หลับตาแหงนหน้าขึ้นเมื่อริมฝีปากสีแดงจรดลงบนแผงอกอีกครั้ง เขาพยายามจะมีอารมณ์ร่วมเหมือนทุกๆ ครั้งที่ผ่านมา แต่ทว่าร่างกายเขากลับไม่ตอบสนองต่อมือที่ลูบไล้เรือนกายและปากที่ลากไปลากมาอยู่บริเวณหน้าท้องแข็งแรง หนำซ้ำในหัวของวิลด์ยังปรากฏแต่ใบหน้าของปลายฟ้าที่มองเขาด้วยสายตาวิงวอน ร่องสวาทที่ปิดสนิทนั้นก็เช่นกัน สัมผัสที่ปลายท่อนเอ็นได้ไปถูไถกับร่องกลีบกุหลาบสีหวานยังคงตราตรึงอยู่ในความรู้สึกส่วนลึก ซึ่งหญิงสาวตรงหน้าขุดมันขึ้นมาไม่ได้ด้วยซ้ำ!

"หยุด!!"

"ขะ...คะ?" หญิงสาวเงยหน้ามองเจ้าของเสียงเข้มที่คำรามขึ้นมาอย่างหนักแน่นด้วยความงุนงง หล่อนทำอะไรผิดงั้นเหรอ? ตอนนี้มือของหล่อนค้างเติ่งอยู่ที่ขอบขนลับของเขาเพราะกำลังจะเคลื่อนลงไปจับแกนกายลำใหญ่น่าลิ้มลองนั่น เห็นตอนแรกหล่อนก็น้ำลายสอแล้ว กะจะดูดให้ชุ่มปากชุ่มคอให้คุ้มกับความโชคดีในค่ำคืนนี้

พรึบ!

"ใส่เสื้อผ้าแล้วรีบไสหัวไปซะ! ฉันจะโอนเงินค่าเสียเวลาให้" วิลด์จับมือข้างนั้นของหญิงสาวเหวี่ยงทิ้งไป ก่อนที่เท้าหนาจะก้าวอาดๆ ไปหยิบผ้าขนหนูสีเทามาพันไว้รอบเอวราวกับต้องการจะปิดบังบางอย่างเอาไว้

จะอะไรเสียอีกล่ะ ถ้าไม่ใช่ท่อนเนื้อจอมพยศที่ไม่ยอมแข็ง

"ทำไมคะคุณวิลด์ ฉันทำอะไรผิดเหรอคะ?" หล่อนงงเป็นไก่ตาแตกเมื่อถูกไล่ หรือแค่หล่อนจะจูบปากเขาก่อนหน้านี้เลยเป็นเหตุให้หล่อนถูกเขาเท

"ฉันไม่ชอบพูดซ้ำ" ร่างสูงเดินไปหยิบมือถือขึ้นมากดต่อสายหาบอดี้การ์ด รอสายแค่ครู่เดียวสั้นๆ ปลายสายก็กรอดเสียงตอบกลับมา

"คิง! มาเอาผู้หญิงคนนี้ออกไป ฉันให้เวลานายห้านาที!" สั่งจบก็กดตัดสายทันที ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปโดยไม่สนใจร่างเปลือยเปล่าที่ยืนเก้ออยู่กลางห้องอีก