ผู้(ผัว)ปกครอง

"แน่ใจนะปลายฟ้าว่าจะลองรับแขกขึ้นห้อง?" อิม ผู้จัดการสาววัย 38 ปี ของร้าน Smild one PUB เอ่ยถามเด็กสาวเพื่อคอนเฟิร์มงานที่อีกฝ่ายตัดสินใจจะลงครั้งนี้เป็นครั้งแรก

"ค่ะพี่อิม ปลายต้องการเงิน กะว่าจะทำแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว" ปลายฟ้า เด็กสาวหน้าตาสวยคมราวกับนางสาวไทยตอบตกลงอย่างมั่นใจเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายระแคะระคายในการตัดสินใจของเธอ ก่อนที่หญิงสาวจะก้มมองเดรสสั้นสายเดี่ยวสีแดงบนตัวแล้วลอบถอนหายใจเบาๆ

"ต้องการเงินเหรอ? งั้น...พี่นัดปลายฟ้าให้แขกคนนึงดีกว่า คนนี้จ่ายหนัก แต่พี่ขอเตือนไว้ก่อนเลยนะว่าห้ามขัดใจเขา! เขาเป็นลูกค้า VVIP คนพิเศษ มีหุ้นอยู่ใน Smild one ด้วย และเป็นถึงทายาทคนโตของออล เอ็มบีอาร์ เอนเตอร์ไพร์ส ถึงจะดุไปหน่อยแต่รับรองว่าถ้าได้นอนกับเขาคืนเดียวเธอได้เงินที่ต้องการแน่ แล้วถ้าทำถูกใจเขา เผลอๆ อาจได้มากกว่าที่คิด"

"ออล เอ็มบีอาร์ เอนเตอร์ไพร์สงั้นเหรอคะ แล้วแบบนี้พวกพี่เจียร์เขาจะไม่เป็นไรเหรอคะพี่อิม"

"ถ้าเป็นแล้วจะทำอะไรได้ แขกคนสำคัญคนนี้เขาไม่ชอบผู้หญิงที่ผ่านงานมาเยอะ นี่ถ้าวันนี้ปลายฟ้าไม่ตัดสินใจลงงานพี่ก็คงต้องไปหาผู้หญิงเบอร์ท็อปจากที่อื่นมา คงหัวหมุนน่าดู" หล่อนบ่นพลางเอามือบีบขมับอย่างหนักใจ

"อ๋อ...ค่ะ" ใบหน้าสวยไร้ที่ติพยักรับอย่างเข้าใจเบาๆ จากที่ฟังอีกฝ่ายพูดแล้ว ผู้ชายที่กำลังพูดถึงคงจะมีอำนาจมากๆ เส้นสายทางธุรกิจก็น่าจะไม่เป็นสองรองใคร เครือออล เอ็มบีอาร์ เธอก็พอจะเคยได้ยินมาบ้าง แต่ก็ไม่รู้หรอกว่าเศรษฐีพวกนั้นประกอบธุรกิจประเภทไหน

เฮ้ออ! นี่เธอตัดสินใจถูกแล้วใช่ไหม แต่เพื่อเงิน! เพื่อเงินก้อนนั้น ชีวิตเธอจะได้เป็นอิสระสักที

"งั้นพี่ไปเตรียมตัวรอเขาก่อนนะ และเดี๋ยวพี่จะส่งซูซี่มารับ"

"ค่ะพี่อิม"

หลังจากที่ผู้จัดการสาวเดินอย่างรีบๆ ออกไปจากห้องแต่งตัวแล้ว ปลายฟ้าก็หมุนเก้าอี้กลับมามองตัวเองในกระจกอีกครั้ง

ห้องนี้คือห้องแต่งตัวของสาวๆ ที่ทำงานพีอาร์และทำงานอย่างว่าในร้าน และที่ยังเหลือปลายฟ้าอยู่คนเดียวนั่นก็เพราะหญิงสาวเพิ่งตัดสินใจจะลงงานรับแขกหลังจากเป็นพีอาร์ชงเหล้ามาสองปี จึงเป็นเหตุให้ต้องเข้ามาแต่งตัวทีหลังคนอื่น

ที่สำคัญ อิมแค่รู้ว่าปลายฟ้าผ่านงานอย่างว่ามาไม่เยอะ แต่ไม่เคยรู้เลยว่าเด็กสาวคนนี้ไม่เคยแม้แต่จะผ่านมือชายสักคน นั่นเป็นเหตุให้ปลายฟ้าเก็บซ่อนพิรุธเอาไว้เพราะกลัวอิมไม่ให้ลงงาน

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป

ผลัก!!

หญิงสาวสะดุ้งตัวโยนเมื่ออยู่ดีๆ ก็มีคนผลักประตูเข้ามา พอหันไปมองถึงได้รู้ว่าเป็น ซูซี่ หนุ่มหน้าใสกายเป็นชายแต่ใจเป็นสาว เปิดประตูพรวดพราดเข้ามายืนเอามือทาบอกหายใจหอบเหนื่อย

"แฮ่ก!..แฮ่ก!..มาเร็วปลายฟ้า!!"

"ไปไหนคะ?" เสียงหวานเอ่ยถามคนที่ยืนเท้าเอวหอบแฮกๆ เหมือนกำลังจะขาดใจตายพร้อมกับลุกขึ้นยืน

"คุณอิมบอกให้รีบมาพาเธอขึ้นไปบนชั้นสามห้องพิเศษ VVIP เธอก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าเธอต้องรับแขกคนสำคัญ จะเป็นเรื่องดีมากถ้าเราไม่ทำเรื่องให้เขาไม่ประทับใจ"

ปลายฟ้าถอนหายใจทิ้งท้ายให้กับการตัดสินใจในครั้งนี้ ก่อนจะรีบตามซูซี่ขึ้นไปบนชั้นสามทันทีโดยมีมือหนาเรียวของอีกฝ่ายจับข้อมือลากไปอย่างรีบร้อน

"รู้ประวัติคร่าวๆ ของเขาแล้วใช่ไหม?" ซูซี่หันไปถามเด็กสาวหลังจากที่ขึ้นบันไดมาถึงชั้นสาม ทั้งคู่ลดความเร็วของจังหวะการก้าวเท้าลงเพราะซู่ซี่ต้องเตรียมการให้กับเด็กสาวมือใหม่อย่างปลายฟ้าเสียก่อนที่จะถึงหน้าห้อง

"ประวัติ?" ปลายฟ้าทำหน้างง "คือ...พี่อิมบอกแค่ว่าห้ามขัดใจเขา นอกนั้นปลายไม่รู้แล้วค่ะ"

"โอ๊ย!!...คุณอิมนะคุณอิม ทำไมไม่บอกอะไรเลยเนี่ย! บอกตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว มาเร็ว!!"

"เอ่อ..." แล้วร่างบางก็ถูกซูซี่กำข้อมือลากเดินต่อไปข้างหน้าอย่างเร่งรีบ ราวกับว่ามีใครกำลังตามฆ่าพวกเธอทั้งคู่อยู่ด้านหลังอย่างไรอย่างนั้น

เมื่อมาถึงหน้าห้องพิเศษ VVIP ทั้งปลายฟ้าและซูซี่ต่างก็ต้องตกใจที่มีผู้ชายร่างยักษ์ถึงสี่คนเฝ้าอยู่หน้าประตูห้อง จนปลายฟ้าต้องแอบกลืนน้ำลายลงคอเงียบๆ

คุ้มกันแน่นหนาขนาดนี้ คนข้างในจะเป็นมาเฟียหรือเปล่านะ?

"เอ่อ...ขอโทษนะคะ เราพาเด็กมาส่งน่ะค่ะ" ซูซี่ฝืนละเมียดยิ้มอย่างเกรงใจให้ชายร่างใหญ่สี่คน แต่ก็ไม่ได้รับคำตอบใดๆ กลับมา แม้แต่รอยยิ้มแบบเป็นมิตร อีกฝ่ายก็ไม่คิดจะฉีกปากออกสักนิดด้วยซ้ำ สิ่งที่พวกเขาทำคือหันไปเคาะประตูสามครั้งแล้วหลีกทางให้ปลายฟ้ากับซูซี่เข้าไป

แกร็ก!

มือสั่นๆ ของซูซี่หมุนลูกบิดประตูแล้วค่อยๆ เปิดเข้าไปช้าๆ ก่อนจะจูงมือเด็กสาวเดินไปหาผู้จัดการร้านด้วยความสงบเสงี่ยมที่ยืนรับหน้าอยู่ก่อนแล้ว

ใบหน้าสวยก้มลงตลอดเวลาที่เดินเข้าไปข้างใน ก่อนจะไปหยุดยืนข้างๆ ผู้จัดการสาว

ปลายฟ้าไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าสบตาคนที่นั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาเลยแม้แต่วินาทีเดียว กลิ่นควันบุหรี่ที่อบอวลไปทั่วห้องแอร์ผสมกับกลิ่นไวน์ที่ลอยตัวอยู่ในอากาศภายในห้อง มันทำให้พื้นที่โดยรอบดูวังเวงแปลกๆ แม้จะมีคนมากกว่าสามคนก็ตาม ถ้าไม่มีเสียงเพลงเปิดคลอเบาๆ ห้องนี้คงไม่ต่างอะไรจากป่าช้า

"เอ่อ...นี่คือผู้หญิงที่ทางเราเตรียมไว้ให้คุณวิลด์ค่ะ เธอชื่อปลายฟ้า คืนนี้จะอยู่ดูแลคุณวิลด์ทั้งคืนค่ะ"

...อ๋อ ชื่อวิลด์สินะ

"ปลายฟ้า...แนะนำตัวหน่อยสิจ๊ะ" อิมหันไปบอกเด็กสาวข้างๆ พลางแอบสะกิดแขนเรียวขาวให้รีบเงยหน้าขึ้นมาแนะนำตัวเองกับชายหนุ่มที่มีโปรไฟล์ดีเกินคำว่าเพอร์เฟค

ปลายฟ้าได้แต่หลับตาทำใจ เอาน่า...แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเอง แค่คืนเดียว เพื่ออิสระของเรา ...เธอปลอบตัวเองในใจ

"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อปลายฟ้าค่ะ" ใบหน้าสวยเงยขึ้นพร้อมฉีกยิ้มละมุนแนะนำตัวเองออกไป แต่ภาพผู้ชายตรงหน้าทำเอาขนเธอลุกเกรียวจนต้องชะงักรอยยิ้มนั้นไปเสี้ยววินาทีหนึ่ง ก่อนจะตั้งสติรีบกลับมาทำหน้าสดใสเหมือนเดิม

วิลด์ บาราซ ชายหนุ่มลูกครึ่งไทย-เยอรมัน วัย 35 ปี ขยับดวงตาคมนัยน์ตาสีเทาจ้องมองเด็กสาวที่เพิ่งจะแนะนำตัว จมูกโด่งเป็นสันราวกับพระเจ้าปั้นมาได้สูดหายใจเข้าปอดช้าๆ ริมฝีปากหยักได้รูปสีธรรมชาติกระตุกยิ้มร้ายเบาๆ ร่างกายสูงกำยำดูแข็งแรงพร้อมที่จะปกป้องคนที่อ่อนแอกว่า ทว่าแววตานิ่งขรึมของเขาไม่ได้มีอารมณ์ที่อยากจะปกป้องใครเลย มันเหมือนอยากจะฆ่าใครสักคนมากกว่า

"คุณคิดว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ หุ่นเพรียวบางแบบนี้จะรับอารมณ์และความรุนแรงจากผมได้อย่างนั้นเหรอ?" เสียงทุ้มทรงอำนาจเอ่ยขึ้นพลางมองมือตัวเองที่ยกขึ้นมาจากพนักพิงแขนเล็กน้อยแล้วค่อยๆ กำมันลงช้าๆ ราวกับกำลังจะบีบลูกไก่ให้ตายคามือ

ปลายฟ้ารีบก้มมองดูตัวเองทันทีที่ได้ยินแบบนั้น อันที่จริงหญิงสาวคิดว่าตัวเองก็ไม่ได้ผอมแห้งอะไรมาก สูง 165 ซม. หนัก 47 กก. แต่ถ้ามองในมุมของผู้ชายร่างกายกำยำแบบเขาเธอคิดว่าเธอเองก็ไม่เหมาะจะไปรองรับอารมณ์ความใคร่ของเขาเท่าไหร่ ยิ่งแววตาคมดุแสดงความเลือดเย็นปนหื่นกระหายนั้นแล้ว นั่นเท่ากับว่าเธอกำลังส่งตัวเองไปตาย

"เอ่อ...น้องเอนเตอร์เทนเก่งนะคะ คุณวิลด์จะลอง...รับไปพิจารณาหน่อยไหมคะ?" น้ำเสียงไม่สู้ดีของอิมรีบเอ่ยโปรโมทเด็กสาวข้างๆ เพราะกลัวงานจะเข้าตัว ดูท่าทางคนตรงหน้าเหมือนไม่ค่อยพอใจในตัวปลายฟ้าเท่าไหร่

ที่ผ่านมาปลายฟ้าทำหน้าที่นั่งกับแขก ชงเหล้า พูดคุย แต่ไม่เคยไปนอนกับแขกคนไหน ทุกครั้งที่มีลูกค้าจะซื้อตัว หญิงสาวก็มักจะบ่ายเบี่ยง จนเอาตัวรอดมาได้ตลอด และอิมเองก็รู้ว่าปลายฟ้าไม่รับลูกค้าแบบนั้น แต่วันนี้เด็กสาวดันร้อนเงินมากเลยมาขอลงงานแบบนี้ ซึ่งอิมเองก็ไม่เคยรู้เลยว่าจริงๆ แล้วปลายฟ้าไม่เป็นงาน

"ก็ได้..." เสียงเรียบเอ่ยขึ้นพลางแสยะยิ้มมุมปาก "แต่ผมไม่สะดวกจะพิจารณาเด็กของคุณที่นี่"

"คุณวิลด์สะดวกที่โรงแรมไหมคะ เดี๋ยวดิฉันจะรีบจองห้องให้!..."

"ไม่ต้อง! ผมมีพื้นที่ส่วนตัวของผม แค่เด็กของคุณตกลงผมก็จะออกไปจากที่นี่ทันที"

"ตกลงสิคะ! น้องไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้วค่ะ ปลายฟ้าไปหาคุณเขาสิ!" ประโยคหลังอิมกระซิบบอกเด็กสาวที่ยืนตัวรีบอยู่ข้างๆ

"เอ่อ...." ดวงตากลมกะพริบปริบๆ เพราะไม่รู้จะต้องตอบอะไรหรือทำตัวยังไง เธอต้องลงไปนั่งข้างๆ เขาไหม หรือว่าเดินไปชงเหล้าให้ คือปกติถ้าเป็นลูกค้าทั่วไปหญิงสาวก็จะทำแบบนั้น แต่เขาไม่ใช่!

"เอ่อ...คุณวิลด์จะไปเลยหรือเปล่าคะ น้องพร้อมแล้ว" เมื่อเห็นท่าทางเก้ๆ กังๆ ดูประหม่าเหมือนคนไม่เป็นงานของปลายฟ้า อิมจึงหันไปเร่งชายหนุ่มแทน

ก็นะ เพราะแววตาคมดุนั่นจ้องมองมาที่เด็กของหล่อนไม่วางตาขนาดนั้น มีใครบ้างจะไม่เสียวสันหลังวาบ

พรึบ!

จู่ๆ ร่างสูงกำยำก็ลุกขึ้นมาจากโซฟาตัวหรูโดยไม่มีสัญญาณเตือน ทำเอาสองสาวใจหล่นวูบไปอยู่ที่ตาตุ่มกันเลยทีเดียว ถึงอย่างนั้นก็ยังคงยืนนิ่งไม่ได้ตื่นตระหนกให้อีกฝ่ายต้องไม่พอใจ

ขายาวก้าวช้าเนิบเข้าไปยืนอยู่ตรงหน้าเด็กสาวหน้าตาสะสวยราวกับหลุดออกมาจากเทพนิยายเชื้อพระวงศ์ ยอมรับว่าขนตางอนที่ยาวเป็นแพดึงดูดเขาได้เป็นอย่างดี แต่เธอดูอ่อนแอเกินไป ถึงอย่างนั้นเขาก็จะยอมรับมาพิจารณา

ส่วนอิมเมื่อเห็นชายหนุ่มยืนเพ่งเล็งสังเกตร่างแน่งน้อยอ่อนช้อยของเด็กสาวแล้ว หล่อนก็รีบก้มหัวขอตัวออกไปทันทีอย่างรู้งาน

อึก!

ปลายฟ้าลอบกลืนน้ำลายเมื่อถูกมือหนาของชายหนุ่มดันคางให้เชิดขึ้น เธอจึงได้สบเข้ากับดวงตาคมนัยน์ตาสีเทาสว่างอย่างจัง

"เธอแน่ใจเหรอว่าจะไปกับฉัน?" เสียงเรียบเย็นถามขึ้นพร้อมแสยะยิ้มมุมปาก แววตาคมฉายแววหื่นกระหายอย่างเห็นได้ชัด

"ค่ะ" ปลายฟ้าตอบอย่างมั่นใจพร้อมกับสบตาเขา เธอตัดสินใจดีแล้วว่าจะทำแบบนี้ เพื่ออิสระของตัวเองและน้องชาย

"ในเมื่อรับปากแล้วก็ทำให้ได้ ฉัน! ไม่ชอบคนที่ทำให้อารมณ์เสีย!"