3“ขอร้องให้ฉันไว้ชีวิตมัน เธอก็ต้องเป็นเมียฉัน”

น้ำหอมกรีดร้องออกมา เมื่อนิโคตินตามมาคร่อมร่างของเธอเอาไว้ พร้อมกับตรึงแขนของเธอไว้กับที่นอน

“อย่าดิ้น!! เธอเป็นของฉัน อย่าหวังว่าจะไปจากฉันได้!”นิโคตินเอ่ยเสียงดัง จากนั้นก็หยิบเชือกที่หัวเตียงมามัดแขนหญิงสาวเอาไว้ น้ำหอมพยายามทุบตีชายหนุ่ม และดีดดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล

“ฮึก ฮื่อ ๆ สารเลว”น้ำหอมร้องไห้ออกมาอย่างคับแค้นใจ เธอเป็นคนมีชีวิตมีจิตใจ ร่างกายนี้เป็นของเธอ และเขากระทำแบบนี้กับเธอไม่ได้! เขากระทำราวกับเธอไม่ใช่คน เป็นเพียงแค่สิ่งของ ที่เขาต้องการเป็นเจ้าของ

“ร่างกายเธอเป็นของฉัน! เธอไม่มีสิทธิ์ไปจากฉัน”

“ไม่ นายมันเลว ฮื่อ ๆ”

น้ำหอมพูดอย่างคับแค้นใจ ทำไมเธอถึงไม่มีสิทธิ์ใช้ร่างกายนี้ไปไหนก็ได้ ทำไมต้องมีคนสารเลวบังคับเธอให้อยู่ด้วย เธอมีสิทธิ์ที่จะใช้ชีวิตของตัวเองกับคนที่เธอรัก

“ฉันไม่เคยบอกว่าฉันเป็นคนดี ฉันพยายามทุกอย่างเพื่อให้เธอรัก ทำไมเธอไม่เห็นใจฉันบ้าง!”

“ฉันเกลียดนาย ฮื่อ ๆ”

“แต่ฉันรักเธอ ผู้หญิงที่ฉันรักที่สุดก็คือเธอ ฉันพร้อมที่จะมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้เธอ ฉันขอแค่เศษเสี้ยวหัวใจของเธอ รักฉันบ้างไม่ได้เลยหรือไงน้ำหอม”

“ต่อให้เหลือผู้ชายบนโลกนี้คนเดียวคือนาย หอมก็ไม่มีวันรัก ไม่เคยคิดจะรัก” คำพูดของน้ำหอม ทำเอานิโคตินถึงกับชาวาบไปทั้งร่าง ต่อให้เขาทำอย่างไร เธอก็ไม่มีวันรักเขา แค่ได้ฟังใจของชายหนุ่มมันก็เจ็บปวด ราวใจจะขาดรอนรอนแล้ว

“ก็ดี ใจของเธอแข็งให้มันตลอดนะหอม เพราะป่านนี้เจ้าบ่าวของเธอ คงออกตามหาเธอแล้ว ฉันอยากรู้เหมือนกันว่ามันจะรู้สึกอย่างไร เมื่อได้รู้ว่าเธอเป็นเมียฉันแล้ว และคนอย่างไอ้ลัส มันไม่กินของเหลือเดนจากฉันแน่นอน เธอไปจากฉันไม่ได้หรอกน้ำหอม ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อให้เธออยู่ด้วย ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องเลวร้ายก็ตาม”

“นายชั่วมากนิโคติน หอมไม่เคยคิดว่านายจะชั่วแบบนี้” นิโคตินมองนัยน์ตาคู่สวย ที่จ้องหน้าเขาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

“ขอแค่ฉันชนะมันสักครั้งฉันยอมทุกอย่าง ในเมื่อนิโคลัสมันรักเธอ ฉันก็จะทำให้มันเจ็บปวดเหมือนที่ฉันเจ็บปวดในตอนนี้ มันจะได้เข้าใจความรู้สึกของฉัน ว่าการถูกแย่งของรักมันเป็นอย่างไร?”

“สารเลว”

“หึ” นิโคตินแสยะยิ้มร้ายกาจ พร้อมกับลุกขึ้นจากตัวหญิงสาว จากนั้นก็หยิบบุหรี่ราคาแพงออกมาสูบ แล้วพ่นควันขาวลอยคลุ้งออกมา ชายหนุ่มหันมามองคนร่างเล็กที่นอนร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่บนเตียงอย่างน่าเวทนา ก่อนจะเบือนหน้าไปมองนอกหน้าต่าง

ที่เขากระทำกับเธอแบบนี้ ใจเขามันก็ไม่ได้มีความสุขอะไรเลยสักนิด การที่โดนคนที่ตัวเองรักเกลียดมันเป็นอะไรที่เจ็บปวดที่สุด

“ปล่อยหอมนะติน ฮึก! นายจะมัดหอมไว้ทำไม?”

“ปล่อยได้ แต่เธอกลับไปหามันไม่ได้หรอก เพราะฉันไม่มีวันยอม และถ้าเธอคิดจะหนีไปหามัน มันตายแน่นอน ฉันจะฆ่าไอ้ลัส!”

“เขาเป็นพี่ชายนายนะติน นายจะฆ่าพี่ชายของตัวเองได้ลงคอเหรอ?”

“ได้สิ! ฉันเคยทำมาแล้วหลายครั้ง แต่มันก็รอดมาได้ทุกครั้ง แล้วเธอคิดว่าครั้งนี้มันจะรอดไหม?”

“ฮึก! สารเลวคนแบบนายมันไม่ตายดีแน่นอน จะฆ่าแม้กระทั่งพี่ชายของตัวเอง นายมันนรกส่งมาเกิด หอมขอให้นายไม่ตายดี”

“ฉันจะตายก่อนมัน หรือมันจะตายก่อนฉันก็ไม่รู้นะ พี่ชายฉันมันยิ่งไม่ระแวงฉันอยู่ด้วย มันคิดว่าคนอื่นทำมัน หึ! แต่ฉันต่างหากล่ะที่ทำ!”

“ชั่วช้าที่สุด”

“หึ” นิโคตินหัวเราะออกมาเบา ๆ แล้วอัดบุหรี่เข้าปอดอีกครั้ง

ครืด~ครืด~

เสียงโทรศัพท์มันเเผดเสียงร้องเสียงดัง นิโคตินดึงบุหรี่ออกจากปาก จากนั้นก็โยนทิ้งลงพื้นแล้วเหยียบมันกับพื้นอย่างไม่ไยดี เขาเดินมาหยิบโทรศัพท์พร้อมกับกดรับ

“ว่าไง?”

(“นายใหญ่รู้แล้วนะว่าน้ำหอมอยู่กับนาย ตอนนี้นายใหญ่กำลังไปบ้านนาย”)

“ก็ดีสิ เตรียมลูกน้องให้พร้อม ถ้ามันบุกเข้ามาก็ฆ่ามันให้ตาย” นิโคตินเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบ

“นายไม่มีสิทธิ์ทำลัส ไอ้ชั่วติน” น้ำหอมตวาดเสียงดัง มองนิโคตินด้วยความเกลียดชัง พยายามดิ้นรนให้พ้นพันธนาการ

(“เอาเป็นว่าพวกผมจะจัดการทันที ที่เห็นครับนาย”)

“ดี เอาให้หนักเลยนะ”

(“ครับนาย”)

นิโคตินกดวางจากนั้นก็มองหน้าน้ำหอม หญิงสาวเองก็มองไปที่ชายหนุ่มเช่นกัน เธอมองหน้าเขาผ่านม่านน้ำตาที่ไหลรินอาบแก้มจนเปียกไปหมด

เขามันเป็นผู้ชายใจร้ายในสายตาของเธอ ข้อนั้นนิโคตินก็รู้ดี ความรู้สึกของชายหนุ่มตอนนี้ ที่มีต่อหญิงสาวมันทั้งรักทั้งเกลียดเวลาเดียวกัน เกลียดที่เธอเลือกผู้เป็นพี่ แทนที่จะเลือกผู้ชายอย่างเขา ผู้ที่รักเธอไม่น้อยกว่าเลยสักนิด

“นายบอกว่า ฮึก! ถ้าฉันมากับนาย นายจะไม่ทำอะไรเขาไง?!!”

“แต่ไม่ได้แปลว่า ถ้ามันมาหาฉันเอง ฉันจะไม่ทำอะไรมัน มันรนหาที่เอง”

“ใจร้าย นายมันคนใจร้าย นายจะทำแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน ที่เป็นอยู่มันยังแย่ไม่พอใช่ไหม ต้องทำอย่างไร นายถึงจะหยุดซักที ทำไมถึงเป็นแบบนี้ทำไม!!” หญิงสาวตะคอกถาม

“ก็เพราะฉันรักเธอไง ฉันไม่คิดว่าเธอจะเลือกพี่ฉัน ทั้งที่เธอทำเหมือนมีใจให้ฉัน ทำให้ฉันมีความหวัง ฉันคิดว่าเธอจะรักฉัน”

“หอมไม่เคยบอกว่ารักนายนะติน” น้ำหอมเอ่ยอย่างเจ็บปวด ที่เธอคุยกับเขาทำดีกับเขา เธอไม่เคยคิดเป็นอย่างอื่นเลย นอกจากนิโคตินเป็นน้องชายของคนที่เธอรัก

“หุบปาก!”

“ติน... อย่าทำแบบนี้เลยนะ หยุดเถอะ! กลับตัวตอนนี้ยังทันนะ”

“ฉันรักเธอมาตลอด คิดว่าเธอรักฉัน สุดท้ายแล้วมันไม่ใช่เลย เธอทำให้ฉันคิดเองเออเองสุดท้ายเธอก็เลือกมัน ปล่อยฉันเป็นงั่งที่คิดไปเอง”

นิโคตินเอ่ยเสียงสั่นเครือ นิโคตินแพ้ผู้เป็นพี่มาตลอด แม้กระทั่งความรัก เขาก็ไม่เคยเอาชนะผู้เป็นพี่ได้เลย คนเก่งอย่างนิโคลัส มีผู้หญิงมากมายรายล้อม ทำไมถึงต้องมาแย่งชิงผู้หญิงที่เขารักด้วย นิโคตินคิดก็ได้แต่เจ็บแค้นในหัวใจ

เขาผู้ไม่เคยได้ความรักจากใครเลย ไม่ว่าเขาจะพยายามทำดีมากแค่ไหนก็ตาม ตั้งแต่เด็กจนโต พ่อแม่ก็ไม่เคยมองว่าเขาเก่งเลย

ซึ่งต่างจากนิโคลัสผู้เป็นพี่ของเขา ไม่ว่านิโคลัสจะหยิบจับอะไร พ่อแม่ต่างชมว่าพี่ชายเป็นคนเก่งเป็นคนฉลาด ซึ่งคนอย่างเขา ไม่เคยเทียบผู้เป็นพี่ได้เลยสักครั้ง นั่นมันยิ่งทำให้นิโคติน เกลียดนิโคลัส

“ความรักของนายมันคือความเห็นแก่ตัว ถ้าหอมแต่งงานกับนิโคลัส หอมจะมีความสุขมากแค่ไหน นั่นคือสิ่งที่หอมใฝ่ฝันมาตลอด หอมอยากมีครอบครัวเล็ก ๆ มีนิโคลัสเป็นพ่อ มีหอมเป็นแม่ มีลูกชายลูกสาวที่น่ารัก หอมอยากมีครอบครัวที่อบอุ่นแบบนั้น แต่นายกลับพรากความรักของหอมกับนิโคสัส ฮึก!”

“ฉันสามารถเป็นพ่อที่ดีให้ลูกของหอมได้ ฉันสามารถเป็นพ่อที่ดีได้ ทำไมหอมถึงไม่ยอมให้ฉันทำหน้าที่นั้นแทนนิโคลัสล่ะ”

“คนที่ไม่ได้รัก มันแทนคนที่รักไม่ได้หรอก หอมรักนิโคลัส หอมอยากใช้ชีวิตกับเขา”

“หึ! ต่อให้ฆ่าคนคน ๆ นึงฉันก็พร้อมจะทำ ฉันทนเห็นเธอไปอยู่กับใครไม่ได้นอกจากฉัน”

“ไอ้เลว!”

“ใช่! ฉันเป็นผู้ชายเลวที่เห็นแก่ตัว แต่ฉันทำใจเห็นเธอมีชีวิตคู่กับคนอื่นไม่ได้นอกจากฉัน”

“ความเลวของนาย มันจะย้อนกลับมาทำร้ายตัวของนายเอง หอมเจ็บเพราะนาย นายจะต้องเจ็บเพราะหอมคอยดูแล้วกัน”

“ฉันพร้อมที่จะเจ็บ ขอแค่เธออยู่ข้าง ๆ ฉัน ต่อให้ฉันเจ็บมากมายแค่ไหนฉันก็ยอม”

“คนรักกันจริงเขาไม่ทำแบบนี้หรอก ที่นายทำอยู่เขาเรียกเห็นแก่ตัว ฮื่อ ๆ”

“ฉันไม่เห็นแก่ตัวก็ได้ แต่ไอ้ลัสมันต้องตาย”

“ได้โปรด อย่าทำ ฮื่อ ๆ”

“ขอร้องให้ฉันไว้ชีวิตมัน เธอก็ต้องเป็นเมียฉัน”

“......”