“ถ้าฉันไม่มีหัวใจฉันไม่เป็นแบบนี้หรอก

วันแต่งงาน

น้ำหอมอยู่ในชุดเจ้าสาวสีขาวฟูฟ่อง ใบหน้างามถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพง ผมถูกจัดขึ้นเป็นทรงอย่างสวยงาม คอระหงถูกประดับด้วยสร้อยเพชรสุดหรู หญิงสาวฉีกยิ้มให้กับแขกเรื่อที่มาร่วมงานอย่างมีความสุข

เธอต้องมีความสุขอยู่แล้วแหละ เพราะความฝันของผู้หญิงทุกคน คือได้แต่งงานกับคนที่ตัวเองรัก สร้างครอบครัวมีลูกตัวเล็ก ๆ เธอคงจะมีความสุขมาก

น้ำหอมวาดฝันไปถึงครอบครัวที่อบอุ่น มีนิโคลัสเป็นพ่อ มีเธอเป็นแม่ มีลูกที่คอยจับมือเดินเล่นบนพื้นหญ้านุ่ม มันคงจะมีความสุขน่าดู

เธออยากสัมผัสความสุขแบบครอบครัวสักครั้ง เพราะที่ผ่านมาเธออยู่สู้คนเดียวมาตลอด เธอไม่มีพ่อกับแม่การมีนิโคลัสยืนอยู่ข้าง ๆ และกำลังจะเริ่มต้นชีวิตครอบครัวกับเธอ มันเป็นอะไรที่มีความสุขที่สุดแล้ว

นิโคลัสคือคนที่มาเติมเต็มสิ่งที่ขาดหาย นิโคลัสคือคนที่เธอรัก ถึงแม้เขาจะคบกันเธอนานพอสมควร แต่นิโคลัสไม่เคยล่วงเกินเธอเลย เขาเป็นสภาพบุรุษและให้เกียรติเธออยู่เสมอ

“ใกล้จะได้ขึ้นเวทีแล้วตื่นเต้นไหม?” นิโคลัสเอ่ยถามพร้อมใช้มือลูบแก้มน้ำหอมเบา ๆ อย่างรักใคร่ ผู้หญิงตรงหน้า คือผู้หญิงที่เขาอยากจะใช้ชีวิตร่วมกันตลอดไป

“ตื่นเต้นค่ะ ขอบคุณนะลัสที่รักหอม”

“ครับ ลัสว่าเราไปขึ้นเวทีด้วยกันเลยดีกว่านะ ได้เวลาแล้ว”

“ขอหอมไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ พอดีหอมปวดฉี่”

“ไปเป็นเพื่อนไหม?”

“ใกล้แค่นี้เองค่ะลัส”

“ก็อยากเข้าไปด้วย อยากจะให้ถึงเวลาเข้าหอเร็ว ๆ จัง อยากกินหอมแล้วเนี่ย อยากจะรู้ว่าหอม จะหอมเหมือนชื่อไหม?”

“บ้าน่ะ หอมไปเข้าห้องน้ำก่อนแล้วกัน”

“งั้นรีบไปรีบมานะ”

“ค่ะ” ฉันจับกระโปรงยาวยกขึ้น แล้วเดินเพื่อจะไปห้องน้ำ

“แม่ไปเป็นเพื่อนไหมน้ำหอม” มีอาเอ่ยกับว่าที่ลูกสะใภ้ ส่วนแฮนรี่ผู้เป็นสามีไม่พูดอะไร เขาเป็นคนไม่ค่อยพูด แต่เรื่องโหดเหี้ยม เขายืนหนึ่ง แค่ไม่พูดมากแค่นั้นเอง

“ใกล้แค่นี้เอง แม่อยู่ที่งานกับลัสเถอะ”

“งั้นให้ลูกน้องแม่ไปคนหนึ่ง”

“ก็ได้ค่ะ” น้ำหอมเดินออกมาจากนั้นก็เดินไปเข้าห้องน้ำ

“นายรออยู่ตรงนี้ไม่ต้องเข้าไปนะ เดี๋ยวฉันก็ออกมา” น้ำหอมเอ่ยกับลูกน้องของแม่นิโคลัส

“ครับ”

“มึงพร้อมหรือยัง?” เสียงคนคุยกันมันทำให้เธอชะงัก เสียงนั้นมันเป็นเสียงนิโคตินเธอจำได้แม่น

“พร้อมครับไม่พลาดแน่นอน ไอ้เจ้าบ่าวใช่ไหม?”

“อืม จัดการเลย เอาให้ตาย”

น้ำหอมถึงกับตัวสั่น เธอลนลานจนไม่ได้มองข้างหลัง เธอรีบหันหลังทันทีและกำลังจะเดินไป นิโคตินเป็นคนที่เลวร้ายที่สุดในชีวิต ที่เธอเคยรู้จักมาเลย เธอไม่เคยคิดว่าเขาจะสั่งฆ่าผู้เป็นพี่ได้ เขามันสารเลวที่สุด น้ำหอมรู้ว่าเขาไม่ใช่คนดี แต่ไม่คิดว่าจะเลวได้ขนาดนี้

ปัง! เสียงไม้ถูพื้นตกกระแทกพื้นอย่างแรงจนเกิดเสียงดังนิโคตินหันไปตามเสียง เขาปรี่เดินเข้าไปประชิดตัวน้ำหอมอย่างรวดเร็ว เธอรู้สึกหวาดกลัวกับท่าทางของเขาจนตัวสั่นขึ้นมาดื้อ ๆ

“คงได้ยินหมดแล้วสินะ”

“นายมันคนสารเลวไอ้หน้าตัวเมีย”

“เธอรู้ใช่ไหมว่าฉันกำลังจะทำอะไร” นิโคตินกระชากผมเธอแรง ๆ จนหญิงสาวเบ้หน้าด้วยความเจ็บ เธอไม่เคยเห็นเขาในมุมแบบนี้ รู้ว่าเขามันชั่วแต่ไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำร้ายพี่ชายทำร้ายเธอ

“ฮึก! อย่าทำนิโคลัส”

“เธอเห็นไอ้คนนั้นไหม? มันกำลังจะยิงไอ้ลัสตายบนเวทีที่เธอจะขึ้นไปยืนคู่กับมัน” นิโคตินเอ่ยเสียงเข้มเขามองหน้าน้ำหอมด้วยแววตาไหววูบ ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวดังเดิม เขาจ้องใบหน้าสวยนั้น มันทั้งรักทั้งเกลียดเลยตอนนี้ เขาผิดหวังที่เธอไม่รักและยังไปแต่งงานกับคนที่เขาเกลียดอีก

“ฉันจะบอกเขาฮึก!”

“มันคงตายก่อนที่เธอจะได้พูด จัดการมันเลย” นิโคตินเอ่ยพร้อมกับใช้มือปิดปากน้ำหอม เธอดิ้นพล่านไปมาเพื่อให้รอดจากพันธนาการ

“อื้อ” เธอพยายามดีดดิ้น เมื่อชายอีกคนหยิบปืนขึ้นมา

“กลัวมันตายใช่ไหม? เธอต้องกลัวอยู่แล้วแหละ เพราะไอ้มือปืนนั่นมันไม่เคยพลาด” นิโคตินเอ่ยเสียงเหี้ยมโหดพยายามข่มขู่ให้เธอหวาดกลัว

“ฮึก!” น้ำหอมน้ำตาไหลรินออกมาไม่ขาดสาย มองเขาด้วยสายตาอ้อนวอน เพียงได้เห็นแววตนั้นนิโคตินก็ยิ่งโกรธเคืองผู้เป็นพี่ ทุกสิ่งทุกอย่างนิโคลัสชนะเขาตลอด ไม่ว่าจะเป็นความเก่งในด้านอื่น หรือแม้กระทั่งความรักเขาก็ไม่เคยชนะผู้เป็นพี่ได้เลย

“ถ้าเธอไปอยู่กับฉัน ฉันจะไม่ทำอะไรมัน ถ้าเธอแหกปาก ฉันจะให้มือปืนจัดการมันเดี๋ยวนี้” นิโคตินประกาศกร้าวน้ำหอมก็ยิ่งหวาดกลัว

“ฮื่อ ๆ”

“เงียบ!” นิโคตินเอ่ยเสียงเข้ม ก่อนจะคลายมือที่ปิดปาก เขาจ้องร่างเธอในชุดสีขาวสะอาดตา ชายหนุ่มไม่ได้มีอะไรน้อยกว่านิโคลัสเลยสักนิด แต่เขาไม่อาจพิชิตหัวใจของเธอได้ ไม่ว่าเขาจะพยายามมากแค่ไหน ก็ไม่เคยอาจจะทำได้เลย

“เธอจะเอายังไง? ให้มันตายวันนี้หรือไปกับฉันเพื่อรักษาชีวิตมัน”

“...” น้ำหอมเงียบไม่รู้จะตอบอย่างไร เป็นห่วงชายคนรักก็ห่วง แต่ไม่รู้จะทำอย่างไรดี

“มันไม่เลือกไปจัดการยิงตรงหัวเลยนะ ระดับมึงกูรู้ว่าไม่พลาด”นิโคตินเอ่ยกับมือปืน ส่วนลูกน้องเขาคอยช่วยเหมือนกัน แต่เขาต้องการความชัวร์ ในการลอบฆ่าพี่ชายเขามากกว่า เขาจึงได้หามือปืนที่ดีที่สุดมา

“ฮึก!ฉันยอมแล้ว”น้ำหอมเอ่ยออกมาทั้งน้ำตา เธอรู้ว่านิโคลัสยังไม่ตั้งตัว ไม่รู้ว่าจะโดนน้องชายฆ่าแน่นอน นิโคลัสอาจจะตายได้เลย

“ฉันอยากจะบอกอะไรให้เธอรับรู้นะ พี่ชายฉันไม่เคยคิดระแวงฉันเลย เธอจำตอนที่พี่ฉันถูกลอบยิงได้ไหม? ตอนที่รถถูกตัดสายเบรก ฝีมือฉันทั้งนั้น แต่มันดวงแข็งรอดมาได้ คราวนี้ยังไงก็ไม่รอด” นิโคตินเอ่ยเสียงเหี้ยมน้ำหอมได้ฟังก็ยิ่งหวาดกลัว

“อย่าทำอะไรเขา ฮึก!ฉันยอมทุกอย่างแล้ว” น้ำหอมพยายามอ้อนวอน

“ดีงั้นไปกับฉัน” นิโคตินกระชากร่างน้ำหอมให้เดินออกไปทางประตูหลังทันที เขาหันไปมองลูกน้องของผู้เป็นแม่จากนั้นก็กระตุกยิ้มที่มุมปาก

“จัดการมันซิมาร์ติน”

“ครับนาย”

บทที่3

“ฮึก...ฮื่อ ๆ”

น้ำหอมร้องไห้มาตลอดทาง เธอไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไร? แต่ถ้าเธอไม่มาด้วย คนที่จะเจ็บตัวต้องเป็นนิโคลัส ซึ่งเธอยอมไม่ได้

น้ำหอมไม่รู้หรอกว่าใครเก่งกว่าใคร แต่การที่นิโคตินแสดงให้เธอได้เห็น ว่าเขาพร้อมที่จะเข่นฆ่าผู้เป็นพี่มันทำให้เธอนั้นทนไม่ได้ ที่จะได้เห็นคนที่ตัวเองรักตายไปต่อหน้า เธอทนไม่ได้จริง ๆ ที่จะยอมให้เป็นแบบนั้น

“ร้องไห้ค่ำครวญไปก็ไม่มีประโยชน์ เพราะยังไงเธอก็ต้องอยู่กับฉันไม่มีทางที่ฉันจะปล่อยเธอไปหามันแน่นอน”

“ทำไมนายถึงใจร้าย ฮึก! ทำไมนายถึงเลวได้ขนาดนี้” น้ำหอมเอ่ย พร้อมกับใช้มือปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของตัวเอง ตอนนี้ความรู้สึกที่มีต่อชายตรงหน้า มันมีแต่ความเกลียด เกลียดที่เขาเลวกับเธอ

“ฉันร้ายก็เพราะเธอ ฉันรักเธอมาตั้งนานทำไมเธอไม่เห็นใจฉันบ้าง”

“ความรักมันบังคับกันไม่ได้หรอก ฮึก! การที่เรารักเขา แล้วเขาไม่ได้รักตอบมันเจ็บ นายต้องรู้สิว่าควรจะหยุด ไม่ใช่ทำแบบนี้หอมไม่ได้เคยรักนาย นายก็รู้ที่หอมคุยอยู่กับนาย เพราะคิดว่านายเป็นน้องของนิโคลัส”

“ฉันไม่รู้หรอกว่าเธอไม่ได้รักฉัน ฉันคิดแค่ว่าเธอคุยกับฉัน เธอห่วงใยฉัน แต่สิ่งที่ได้กลับมามันไม่ใช่”

“หยุดเรื่องนี้ยังทันนะติน คิดใหม่นะ เรายังเป็นเพื่อนกันได้”

“ไม่! ฉันไม่เป็นเพื่อนเธอ เพราะฉันคิดกับเธอไปมากกว่านั้น ถ้าเธอไม่ยอม ไอ้ลัสมันต้องตาย!”

“นายมันเลว! “

“ใช่! ฉันมันเลว ฉันไม่เคยมีใครที่เข้าใจฉันสักคน เธอเข้ามาในชีวิตฉัน คุยดีกับฉัน ทำให้ฉันดีใจ คิดว่าเธอมีใจให้ฉันแต่สุดท้ายก็ไม่ใช่ แต่ไม่เป็นไรต่อให้เธอไม่รักฉัน ฉันก็ไม่ปล่อยเธอไปหามันแน่นอน”

“นายคิดไปเองทั้งนั้น หอมไม่เคยบอกว่ารักนาย นายมันคนใจร้าย ฮื่อๆ “ น้ำหอมร้องไห้ออกมาอย่างอัดอั้น พร้อมกับมองผู้ชายตรงหน้าทั้งน้ำตา

“.....” ไร้คำพูดใด ๆ จากปากนิโคติน เขาเบือนหน้าออกไปมองวิวข้างทางผ่านกระจกข้างๆ

“ทำแบบนี้นายก็ไม่ได้หัวใจหอมหรอก บอกไว้เลยหอมไม่มีวันรักผู้ชายเลว ๆ แบบนายแน่นอนไม่มีวัน ไม่มีวัน! ไม่มีวัน! ฮึก!”

“ก็ดี! ฉันจะได้ไม่ต้องใจดีกับเธออีกต่อไป ชีวิตที่เหลือของเธอนับจากนี้ เป็นของฉัน!”

“นายไม่มีสิทธิ์บังคับหอม หอมเป็นคนมีเลือดเนื้อมีหัวใจมีชีวิตเป็นของตัวเอง ทำไมหอมจะไม่มีสิทธิ์ใช้ชีวิตของตัวเอง”

“มีสิทธิ์แต่มันพ่วงกับความตายของนิโคลัส เธอจะเลือกอะไร?”

“ถ้าเลือกความตายของหอมได้คงจะดี ฮึก!”

“ก็เลือกเอาแล้วกัน ถ้าคิดว่าความตายจะทำให้เธอหนีฉันพ้น ไม่มีทาง! เพราะไม่มีทางที่เธอจะตายจากฉันได้ เพราะฉันไม่ยอม”

“....” น้ำหอมเงียบ พยายามตั้งสติ แม้ในตอนนี้เธอจะสติแตกมากเพียงใดก็ตาม

ป่านนี้นิโคลัสคงจะรู้ว่าเธอหายไป แค่คิดใจเธอมันก็เจ็บปวดรวดร้าวเหลือเกิน ไม่เคยคิดว่าจะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นมาในชีวิต ที่น้องชายแย่งชิงพี่สะใภ้ของพี่ชายตัวเอง

“เลือกที่จะอยู่กับฉันหรือจะให้มันตายแค่นั้นเอง”

“บอกเหตุผลได้ไหมทำไมถึงทำแบบนี้”

“....”

“นายไม่มีสิทธิ์ทำกับหอมแบบนี้ ถ้านายรักหอมจริงนายต้องปล่อยหอมไปสิ นายต้องปล่อยให้หอมมีความสุข นายต้องดีใจที่คนที่นายรักมีความสุขสิ”

“ผู้ชายแบบนั้นมันมีแต่ในนิยาย สำหรับเธอฉันคือผู้ชายสารเลว ฉันมันคือตัวร้าย ตัวร้ายอย่างฉันจะไม่มีทางปล่อยเธอไป แล้วเธอก็ไม่สามารถไปจากฉันได้เช่นกัน”

“ฮื่อๆ ไอ้ชั่ว! “

“.......”

“ไอ้สารเลว” น้ำหอมทุบที่อกแกร่งของนิโคติน ยอมรับว่ากลัวเขา แต่เธอทนไม่ไหวจริง ๆ เขามันคนใจร้ายเขามันเลวไม่มีเหตุผลอะไรเลย

“หึ” นิโคตินแค่นหัวเราะในลำคอเบา ๆ แม้ในใจจะเจ็บปวดที่น้ำหอมทำแบบนั้นกับเขา แต่เขาก็ไม่สามารถปล่อยเธอไปได้เลย

อาจจะเป็นเหตุผลของคนแพ้แล้วพาล อาจเพราะความเห็นแก่ตัวของเขาเอง แต่เขาก็ทำไม่ได้ที่จะปล่อยเธอไปมีความสุข กับคนที่เขาเกลียด

“ไอ้สารเลว ฮึก! หอมรักนิโคลัสได้ยินไหม?!”น้ำหอมตะเบ็งเสียงใส่นิโคตินอย่างเหลืออด แต่เขากลับไม่สนใจสิ่งที่เธอกระทำ

“รักมันก็ครางชื่อมันด้วยล่ะ”

“ไอ้เลว!”

“ถึงฉันจะเลว ฉันก็รักเธอไม่น้อยกว่ามัน”

“รักก็ช่าง นายจะไม่มีวันได้หัวใจหอมโปรดรู้ไว้ด้วย ฮึก ๆ”

“งั้นเธอมานี่”

“กรี๊ดดดดดดดด!!!” เธอกรีดร้องออกมาดังลั่น เมื่อนิโคตินกระชากแขนเธอแรง ๆ ให้ลงจากรถจากนั้นก็ลากเธอเข้าไปในบ้าน

“ไอ้ชั่วไอ้เลวนายไม่มีสิทธิ์ทำกับหอมแบบนี้”

“เดี๋ยวฉันจะยัดเหยียดความเป็นผัวให้เธอเอง เธอจะได้เลิกพล่ามหามันสักที”

“ฮึก! นายมันชั่วนายมันสารเลว นายมันคนไม่มีหัวใจ ไอ้คนใจร้าย ไอ้คนใจดำ ไอ้คนสารเลว”

“...” นิโคตินลากเธอขึ้นไปข้างบนพร้อมกับปิดประตูจากนั้นก็เหวี่ยงเธอลงบนเตียง

“ถ้าฉันไม่มีหัวใจฉันไม่เป็นแบบนี้หรอก”

“กรี๊ดดดดดดดด!!!