บทที่3 คนไม่ธรรมดา

‘เต้นท์’ ถึงกับอึ้งพูดไม่ออก เมื่อเพื่อนสนิทพาผู้หญิงที่เป็นของร้อนในชีวิตมันด้วยซ้ำเข้ามาในร้าน ท่าทางประคบประหงมชนิดที่ว่าหากนั่งกกกอดให้ความอบอุ่นได้มันคงจะทำ

“นิลไม่ใช่เมียพี่กวิ้นค่ะ...คือ...” เมื่อถึงโต๊ะแล้วหญิงสาวรีบอธิบายกับเพื่อนผู้ชายของเขาในทันที แต่เธอยังอธิบายไม่ทันจบเพื่อนเขาที่เป็นเจ้าของร้านก็พูดแทรก

“เดี๋ยวนะ...พี่กวิ้น?” เต้นท์มองนัยน์ตาดำขลับที่กะพริบตามองเขาปริบ ๆ และก็ก้มลงไปดูเมนูต่อ

“ไม่ธรรมดานะ...กูต้องโทรศัพท์เดี๋ยวนี้เลย”

“ที่นี่สามชั้นหมักอร่อยมาก” ญานิตาเมื่อเห็นของที่ชอบกินเป็นชีวิตจิตใจก็หูดับไปหมด นิ้วเรียวยาวจิ้มลงบนเมนูหลายอย่าง และที่ลืมไม่ได้คือซุปกิมจิ

“ขออนุญาตเสิร์ฟซุปกิมจิค่ะ” ยังไม่ทันจะสั่งเลยทำไมมาเสิร์ฟแล้ว

“คือยังไม่ได้สั่งค่ะ กะ...กำลัง”

“สั่งให้แล้ว กินไปเลย” ญานิตาช้อนสายตาขึ้นมองคนหน้านิ่งที่ดูดน้ำอัดลมในแก้วและมองเธอไม่วางตา ก่อนที่สายตาของเธอจะไปโฟกัสอยู่ที่ใบหน้าของเพื่อนเขาที่นั่งด้านข้างแทน

“เอ่อ...พี่ชื่อเต้นท์นะครับน้องนิล ยินดีที่ได้รู้จัก ยินดีมาก ๆ เลย” ยิ้มกว้างที่ส่งออกมาทำให้หญิงสาวกำลังจะยิ้มกลับไป

“ยินดีมากเลยเหรอไอ้เต้นท์?” เต้นท์ถึงกับยิ้มแห้ง ก่อนจะยกไม้ยกมือบอกหญิงสาวว่าเขายินดีแค่พอดี ๆ ไม่มากไปไม่น้อยไป และที่เขาต้องพูดเช่นนั้นเพราะเห็นแรงอาฆาตในดวงตาสีนิลที่จ้องมองมาทางนี้...ขนลุก!

“พี่กวิ้น นิลขอไปล้างมือได้ไหมคะ”

“จะพาไป” คำพูดของเพื่อนทำให้เต้นท์อ้าปากค้างไปอีก พาไป...พาผู้หญิงไปเข้าห้องน้ำเนี่ยนะ!!

“ไม่เป็นไรค่ะ พี่กวิ้นมองอยู่ตรงนี้ก็พอ” กวินท์พยักหน้าและก็มองร่างบางระหงเดินหายเข้าไปยังมุมที่มีห้องน้ำอยู่

“เพี๊ยะ! นี่กูไม่ได้ฝันใช่ไหมเนี่ย!!!” กวินท์ไม่ได้สนใจเพื่อนสนิทที่นั่งตบหน้าตัวเอง และเขาก็ไม่ได้อยากจะตอบคำถามด้วยเพราะกำลังจดจ่อที่จะคีบสามชั้นลงไปวางในตะแกรงด้านหน้าแทนต่างหาก

“กวิ้นกูถามจริง ๆ ใคร! น้องนิลคือใคร!”

“เดี๋ยวพวกมึงก็รู้เอง”