บทที่ 5

หลังจากที่กลับมาจากบ้านของคุณปู่วาดิมชายหนุ่มก็เอาแต่คิดว่าผู้หญิงแปลกหน้าคนนั้นคือใครกันแน่ ยิ่งคนเป็นปู่ดูจะหวงเธอเหมือนไข่ในหินขนาดนั่นยิ่งทำให้เขาอยากเอาชนะเธอให้ได้

“บรูโนฉันมีงานให้นายทำหน่อย นายไปสืบมาให้เร็วที่สุดว่าผู้หญิงที่อยู่กับคุณปู่คือใครกันแน่ ฉันอยากจะรู้นักว่าทำไมท่านถึงได้พามาอยู่ด้วยกันที่บ้าน”

“ได้เลยครับคุณโรแลนด์ จะจัดการให้เร็วที่สุดครับ” บรูโนรับคำสั่ง วันต่อมาชายหนุ่มก็เดินทางมาหาคนเป็นปู่อีกครั้ง ซึ่งเขาก็เจอเธอเป็นคนแรก

“อ้าวคุณคนนั้นนี่เองมาหาคุณปู่หรอคะ” หญิงสาวเอ่ยทักชายหนุ่มยิ้มๆ ต้องการผูกมิตรด้วยเพราะเธอมาอยู่ต่างแดนไม่อยากมีปัญหากับใคร

“อืม”

“เดี๋ยวดิฉันไปตามให้นะคะ”

“เดี๋ยว” ชายหนุ่มขยับเข้าไปใกล้หญิงสาวมากขึ้น เธอตกใจก้าวเท้าถอยหลังต้องการจะหนีแต่ก็ไม่พ้นเพราะตอนนี้แผ่นหลังบางของเธอแนบชิดกับกำแพงเสียแล้ว ใบหน้าของเขาห่างจากใบหน้าของเธอแค่เพียงคืบเดียวเท่านั้น ลมหายใจของเธอสะดุดเมื่อเขาสบตาเธอ กลิ่นหอมอ่อนๆของหญิงสาวตรงหน้าทำให้จิตใจของเขามันปั่นปวน ความรู้สึกด้านมืดที่ซ่อนอยู่ภายในเหมือนกำลังถูกปลุกให้ตื่นจากการหลับใหล

“คะ คุณจะทำอะไรคะถอยออกไปหน่อยค่ะ ถ้าไม่ถอยฉันจะไปตามคุณท่านให้คุณได้ยังไงละคะ”

“เธอกลัวฉันหรอ หึ” เขารู้สึกสนุกที่เห็นเธอกลัวเขาอย่างนี้

“คะ คุณเป็นใครกันแน่คะ คุณต้องการอะไรกันแน่ ถอยห่างออกไปหน่อยค่ะ” เธอถามออกไปเสียงสั่น ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนตัวเธอเหลือแค่นิดเดียวเหมือนว่าเธอเป็นลูกแกะแล้วเขาเป็นหมาป่าตัวโตที่พร้อมจะกัดกินเธอเข้าไปทั้งตัว

“เธอคิดว่าฉันเป็นใครล่ะถึงเข้านอกออกในบ้านนี้ได้สบายๆโดยไม่มีใครมาว่าอะไรได้น่ะ ฮึ” แววตาสั่นไหวดูก็รู้ว่าเธอกลัวเขาแค่ไหนยิ่งเห็นก็ยิ่งชอบใจ

“ฉะ ฉันจะไปรู้ได้ยังไงละคะ ช่วยขยับออกไปด้วยค่ะไม่งั้นฉันจะร้องตะโกนให้คนช่วย” ชายหนุ่มยิ้มขำเพราะผู้หญิงตรงหน้าจะจัดการปัญหาด้วยวิธีที่เด็กน้อยมากๆ คุณปู่เห็นหญิงสาวหายไปนานเลยเดินมาดูเสียหน่อย ปรากฎว่าเจ้าหลานชายกำลังทำท่าคุกคามหญิงสาวอยู่ ทำให้ท่านรู้สึกไม่พอใจ

“ตาโรแลนด์แกจะทำอะไรน่ะ” คุณปู่วาดิมเอ่ยเสียงเข้ม

“ผมยังไม่ทันได้ทำอะไรเลยครับคุณปู่” ชายหนุ่มยกมือขึ้นสองข้างจากนั้นก็ค่อยๆถอยห่างจากหญิงสาว

“คะ คุณปู่หรอคะ นะนี่..” เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าผู้ชายคนนี้คือหลานชายคนเดียวของคุณปู่วาดิม

“ใช่ ฉันชื่อโรแลนด์เป็นหลานชายของคุณปู่วาดิมของเธอน่ะ เธอนี่ไม่รู้จักศึกษาข้อมูลมาก่อนเลยนะ” เธอหันไปมองหน้าท่านท่านก็พยักหน้าขึ้นลงช้าๆ

“หนูแอนเธียมาหาปู่มา อย่าทำกับน้องแบบนี้อีกเข้าใจไหม แกทำให้น้องตกใจที่สำคัญแกอย่ามาวางอำนาจที่นี่เพราะที่นี่คือบ้านของปู่”

“ครับๆ ผมเข้าใจแล้วครับ” ชายหนุ่มยอมปล่อยเธอ เธอรีบเดินไปหลบด้านหลังของคุณปู่ทันที

“วันนี้มีอะไรถึงมาที่นี่ได้”

“ผมจะแวะมาหาเฉยๆไม่ได้แล้วหรอครับ เมื่อก่อนคุณปู่ยังคอยโทรตามผมอยู่เลยนะครับ”

“หึ เพราะมันผิดปกติมากๆเลยยังไงล่ะ ปกติก็เป็นฉันต้องคอยโทรตามแกถึงจะโผล่มาได้” และทั้งปู่ทั้งหลานไม่มีใครยอมใครต่างเจ้าเล่ห์กันทั้งคู่ทำให้ทั้งสองฝ่ายแค่มองตาก็รู้แล้วว่ากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่

“แกจะมาทำตัวลุ่มล่ามกับหนูแอนเธียของฉันไม่ได้ เข้าใจที่ฉันพูดไหม”

“.....”

“เข้าใจไหม” คุณปู่เอ่ยถามย้ำเสียงเข้ม

“คร๊าบบบ ผมคงตกกระป๋องแล้วใช่ไหม หรือว่าความจริงแล้วเธอเป็นญาติเราหรอครับ”

“แน่ล่ะสิก่อนหน้านี้แกเคยสนใจฉันบ้างไหมล่ะ ไม่เคยน่ะสิ หนูแอนเธียน่ะไม่ใช่ญาติของเราแต่ก็เหมือนญาติของเราเข้าใจไว้ด้วย”

“โถว่คุณปู่ก็รู้นี่ครับว่าผมน่ะงานยุ่งขนาดไหนถึงได้ไม่มีเวลาแวะมาหาคุณปู่บ่อยๆ”

“งานหรือว่าสาวกันล่ะ ฉันว่าข้ออ้างทั้งนั้นแหละ” คุณปู่ตอบกลับอย่างรู้ทัน

“กะ ก็ทั้งสองอย่างนั้นแหละครับ” เขาตอบกลับเสียงอ่อน แต่ก่อนที่จะได้พูดคุยอะไรต่อเสียงโทรศัพท์ของชายหนุ่มก็ดังขึ้นขัดจังหวะ เขาขอตัวออกไปคุยโทรศัพท์ด้านนอก

“หลานปู่มันทำอะไรหนูหรือเปล่า”

“ปะ เปล่าค่ะคุณปู่มาช่วยหนูเอาไว้ก่อนค่ะ” เธอรู้สึกโล่งใจมากๆที่เขาเดินห่างออกไปทำธุระด้านนอก

“หนูรีบไปพักผ่อนเถอะวันนี้ไม่ต้องดูแลปู่แล้ว ไปเถอะไปลูก”

“ค่ะ แต่ถ้าคุณปู่ต้องการเรียกใช้หนูเรียกใช้ได้เลยนะคะ”

ชายหนุ่มหน้าเครียดหลังจากวางสายจากลูกน้องไปเพราะว่าลูกน้องรายงานว่าสินค้าที่ถูกจัดส่งไปนั้นมีปัญหาเกิดขึ้นทำให้เขาต้องรีบกลับไปจัดการ

“มีอะไรหรือเปล่าโรแลนด์” ท่านสังเกตุถึงความผิดปกติของหลานชาย

“เกิดปัญหานิดหน่อยครับคุณปู่ไม่ต้องกังวลใจไปนะครับ” เขาจะต้องจัดการปัญหาเองไม่อยากให้ท่านต้องมากังวลไปด้วย

“ปู่เชื่อว่าหลานจัดการได้”

“ครับงั้นผมคงต้องขอตัวไปจัดการอะไรก่อน”

‘ไปเถอะยังไงก็บอกปู่ด้วยนะ อย่าเก็บความกังวลใจไว้คนเดียว”

“ครับคุณปู่”

ณ บริษัท

“เกิดเรื่องนี้ได้ยังไง ของขาดไปเท่าไร”

“ขาดไปสิบสามชิ้นครับ”

“แล้วรู้หรือยังว่าผิดพลาดที่ขั้นตอนไหนไปเรียกคนที่เกี่ยวข้องมาเดี๋ยวนี้”

“ครับ”

“คุณพอจะตอบได้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้น” ชายหนุ่มเอ่ยถามพนักงานสาวเสียงเข้ม

“อะ เอ่อ”

“คุณไม่ได้มีการตรวจนับก่อนส่งมอบหรอ”

“มะ มีค่ะ”

“มีแล้วทำไมยังเกิดปัญหาขึ้นมาได้ ตอบผมมาเดี๋ยวนี้”

“อะ เอมี่ขอโทษค่ะ”

“คุณจะขอโทษผมทำไมคุณต้องแก้ปัญหาเรื่องนี้ให้ได้สิ หรือว่าคุณมีอะไรจะสารภาพ รีบสารภาพมาก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไปเพราะถึงเวลานั้นผมเอาเรื่องคุณแน่ๆ”

“เอมี่ขอโทษค่ะเอมี่ได้รับคำสั่งมาให้ส่งสินค้าไปแค่นั้น”

“ใครสั่ง!” เขาตะคอกถามเสียงดัง

“คะ คุณนาธานค่ะ” เอมี่รู้สึกกลัวจึงยอมบอกความจริงว่าใครกันที่อยู่เบื้องหลังเรื่องวุ่นๆที่เกิดขึ้น

“ไอ้นาธานมันมาเกี่ยวอะไรด้วย”

“นายครับผมรู้แล้วครับว่าจริงๆแล้วเกิดอะไรขึ้น” บรูโนรีบวิ่งเข้ามาในห้องเพราะเขาทราบความจริงแล้วว่ามีหนอนบ่อนไส้

“ว่ามา”

“เอมี่คือคนที่นายนาธานให้แฝงตัวเข้ามาทำให้บริษัทของเราเสียหายครับ”

“ยังดีที่เธอสารภาพออกมา เธอรู้ใช่ไหมว่าหลังจากนี้มันจะเกิดอะไรขึ้น”

“ระ รู้ค่ะ เอมี่ขอโทษค่ะ คุณโรแลนด์อย่าทำอะไรเอมี่เลยนะคะเอมี่จะช่วยคุณเองค่ะ เรื่องทุกอย่างเอมี่มีทางออกแถมคุณยังได้แก้แค้นคุณนาธานด้วยนะคะ”

“ฉันจะเชื่อเธอได้ยังไง”

“นายครับอย่าไปเชื่อเธอเลยครับ” บรูโนคิดว่าผู้หญิงคนนี้ไม่น่าไว้ใจเอาเสียเลย

“เอมี่จะพิสูจน์ให้คุณเห็นเองค่ะ เอมี่อยากหลุดพ้นจากคุณนาธานแล้วเหมือนกันค่ะ”

“ฉันจะลองเชื่อใจเธอสักครั้ง ถ้าเธอทำฉันผิดหวังอีกคงรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

“ค่ะ ฉันรู้ค่ะ”