บทที่ 4

วันต่อมาหญิงสาวตื่นนอนแต่เช้านั่นอาจเป็นเพราะเธอยังแปลกที่เลยทำให้นอนหลับไม่สนิทเท่าที่ควร เธอจึงลุกขึ้นมาทำอาหารเช้าให้ทุกคนได้ทานแทนการนอนนิ่งๆบนเตียง

“ตื่นเช้าจังเลยลูก” เมื่อลงมาถึงชั้นล่างก็ได้กลิ่นหอมของอาหารลอยมา

“คุณปู่มาทานอาหารเช้าก่อนนะคะหนูตั้งใจทำเพื่อคุณปู่เลยค่ะ”

“ขอบใจมากนะลูกแต่เอ๊ะ!”

“ไม่ต้องแปลกใจไปนะคะวันนี้หนูทำอาหารไทยให้คุณปู่ทานค่ะ”

“ขอบใจมากนะลูก แต่ความเป็นจริงไม่ต้องเหนื่อยขนาดนี้ก็ได้เพิ่งเดินทางมาถึงแท้ๆ ความจริงนอนต่ออีกสักหน่อยปู่ก็ไม่ว่าหรอกนะลูก”

“ไม่เหนื่อยเลยค่ะคุณปู่ลองชิมหน่อยนะคะว่าสู้ฝีมือของคุณแม่หนูได้หรือเปล่า ท่านสอนหนูมาน่ะค่ะ”

“จริงด้วยสิเมื่อก่อนน่ะแม่ของหนูมักจะทำเมนูอร่อยๆให้ปู่ทานเป็นประจำ แต่พอย้ายกันออกไปแล้วก็…”

“หนูมาแทนคุณแม่แล้วไงคะ ลองชิมหน่อยนะคะ”

“โอเคๆปู่จะทานแล้วนะ โอ้โห้ไม่ธรรมดาจริงๆอร่อยมาก”

“จริงหรอคะ ขอบคุณค่ะ พอจะสู้ฝีมือของคุณแม่แอนนาของหนูได้ไหมคะ” เธอดีใจที่ท่านชอบ

“ฮ่าๆ ได้สิลูก แอนนาฝึกมือหนูมาดีมาก”

ณ บริษัท

“ท่านโทรมาตามฉันอีกแล้วสินะ”

“ไม่ใช่ครับนี่สายของลูกค้าครับ”

“อืม ขอบใจมาก” ชายหนุ่มรู้สึกแปลกไปเมื่อรู้สึกว่าสองวันมานี้คนเป็นปู่ไม่คอยโทรตามโทรจิกเขาเหมือนแต่ก่อน ในใจกับคิดไปไกลว่าหรือท่านกำลังจะป่วยแล้วไม่อยากให้เขารับรู้ วันนี้เขาเลยคิดว่าต้องเข้าไปหาท่านบ้างแล้วหลังจากที่เขาไม่ได้พบหน้าท่านมาหลายเดือนแล้ว หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วเขาก็บอกกับบรูโนว่าวันนี้จะเดินทางไปหาคุณปู่ที่บ้าน บรูโนทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยจัดการธุระให้เขาทุกอย่างแม้กระทั่งเป็นคนขับรถให้

“ได้เลยครับคุณโรแลนด์” เมื่อเดินทางมาถึงเขาก้ได้ยินเสียงหัวเราะมีความสุขของคนเป็นปู่ก่อนเสียงอื่นใดเลย แต่ที่น่าแปลกใจคือมีเสียงของผู้หญิงกำลังพูดคุยเจื้อยแจ้วกับท่านอย่างออกรสชาติ

“ใครกันนะหรือปู่จะหาสาวมาอยู่ถึงในบ้าน นี่อย่าบอกนะว่าปู่ลืมคุณย่าแล้ว” เขาคิดไปต่างๆนาๆ

“อ้าวคุณโรแวนด์จะมาทำไมไม่บอกป้าก่อนล่ะคะ ป้าจะได้จัดเตรียมของโปรดไว้ให้”

“ไม่เป็นไรครับผมแค่อยากแวะมาดูท่านซะหน่อยว่ายังสบายดีไหม”

“ตอนนี้คุณท่านกำลัง..”

“ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมเข้าไปดูเอง”

“ค่ะๆ เดี๋ยวป้าไปเตรียมอะไรอร่อยๆให้ทานลองท้องนะคะ รอสักครู่ค่ะ” ชายหนุ่มเดินเข้าไปในห้องอาหารก็ได้กลิ่นหอมของอาหารที่มันแตกต่างไปจากอาหารพื้นเมืองของที่นี่ มันทั้งหอมทั้งฉุน ให้ความรู้สึกแปลกใหม่

“วันนี้ลมอะไรหอบมาได้ละเนี่ย”

“คุณปู่สบายดีนะครับเมื่อกี้ผมได้ยินคุณปู่คุณกับผู้..”

“คนดูแลของปู่นั่นแหละ”

“เธอไปไหนแล้วล่ะครับ” เขาพยายามกวาดสายตามองไปรอบๆ

“ไปเอายามาให้ปู่น่ะ”

“มาแล้วค่ะคุณปู่ ทานข้าวเสร็จแล้วต้องทานยานะคะ” หญิงสาวเอ่ยเสียงใสโดยที่ยังไม่ทันได้มองว่าตอนนี้มีผู้มาใหม่หนึ่งคน ชายหนุ่มหันไปสบตากับหญิงสาวที่พูดเจื้อยแจ้วชวนคนเป็นปู่ของเขาทานยาหลังอาหาร

“อะ อ้าวคุณปู่มีแขกหรอคะ หนูขอโทษด้วยค่ะที่เสียงดังงั้นหนูวางเอาไว้ตรงนี้ให้นะคะ” คุณปู่พยักหน้าเบาๆจากนั้นแอนเธียก็เดินจากไปทันที

“เงียบหายไปแบบนี้ที่แท้ก็มีสาวนี่เอง”

“อย่าคิดอะไรอย่างนั้นนะ อย่าพูดอะไรให้หนูแอนเธียของฉันต้องเสียหาย”

“ฮ่าๆถึงกับต้องปกป้องกันเลยหรอครับ เธอเป็นใครหรอครับปู่ถึงได้ดูเกรงใจขนาดนี้”

“สักวันแกก็จะรู้เองนั่นแหละ”

“บอกเลยไม่ได้หรอครับ”

“ไม่ ยังไม่ถึงเวลาหรอก ถึงเวลาเดี๋ยวก็รู้เอง” ยิ่งคนเป็นปู่ดูมีลับรมคมในเขาก็ยิ่งอยากจะเอาชนะท่านให้ได้ ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครข้อนี้เขาต้องหาคำตอบให้ได้แล้วจะได้รู้กัน

“ทานอะไรหน่อยสิ”

“ผมอิ่มแล้วครับ”

“ลองสักหน่อยเหอะหน่า รับรองว่าอร่อย”

“เพราะปู่ขอร้องนะครับผมถึงได้ทาน”

“อืม อย่าวางท่านักเลยลองชิมหน่อยเถอะ” โรแลนด์ตักอาหารตรงหน้าเข้าปากแล้วก็ต้องรู้สึกแปลกใจ รสชาติที่ได้สัมผัสมันชั่งคุ้นเคยซะเหลือเกินเหมือนว่าเขาเคยทานมันมาก่อน

“อร่อยใช่ไหมล่ะ”

“ก็พอได้ครับ คงเพราะไม่เหมือนกับอาหารบ้านเรา มันแปลกดี”

“จริงหรอ ไม่รู้สึกอะไรเลยจริงหรอ”

“ไม่นี่ครับ” คนปากแข็งตอบกลับอย่างสบายๆ

“งั้นก็แล้วไป สาวๆน่ะเบาลงหน่อยนะ”

“ฮ่าๆอย่าว่าผมเลยครับผมก็เหมือนปู่นั่นแหละจริงไหมครับ”

“นั่นมันเรื่องในอดีต แกก็รู้ว่าตั้งแต่ฉันแต่งงานกับย่าของแกฉันก็เปลี่ยนแปลงตัวเองแล้ว ฉันไม่ใช่คนเจ้าชู้” คุณปู่รีบตอบกลับ

“ครับๆคุณปู่ของผมแสนดีกับคุณย่าของผมเสมอ ผมทราบดีครับ” หลังจากพุดคุยกันอีกนิดหน่อยโรแลนด์ก็ขอตัวกลับ แอนเธียเมื่อเห็นว่าแขกคนนั้นกลับไปแล้วจึงเดินกลับมาหาคุณปู่และพาท่านขึ้นไปพักบนห้อง