ผีสาวที่ 4 (2)

“จวบ จวบ จวบ” เสียงดูดหยาบคายดังอยู่ใต้ชุดคลุมยาว

ก่อนเข้ามาหรงเสียนถอดกางเกงชั้นในไว้ก่อน เค้าตั้งใจมายังเรือนหลังนี้ก็เพราะริมฝีปากจิ้มลิ้มนี่เอง ไม่ได้ลิ้มรสชาติลิ้นเล็กๆ ของนางนานแล้ว พอแท่งเนื้อตกอยู่ในโพรงปาก ไม่นานก็หลั่งน้ำขาวขุ่นออกมา

“อึก อึก” เผิงรั่วรั่วกลืนไอหยางลงคออย่างตะกละ นางตั้งอกตั้งใจดูดเลียอีกครั้ง ใช้ลิ้นชอนไชหัวหยักไปทั่ว บางครั้งก็รัวแตะแตะรูเล็กๆ ตรงปลาย

“อู้วว ดูดข้างล่างด้วยสิรั่วรั่ว”

เจ้าสำนักหรงแหงนหน้ามองเพดานอย่างสุดกลั้น มือก็จับศีรษะเล็กๆ ใต้ชุดคลุม ควบคุมจังหวะขึ้นลงของนางให้เป็นไปตามต้องการ

“ป็อก!”

เผิงรั่วรั่วอมก้อนกลมๆ ไว้ในปากแล้วปล่อยออก นางชอบเล่นเช่นนี้ ทั้งยังรู้ว่านายท่านก็ชอบ ดังนั้นจึงทำซ้ำๆ อีกหลายสิบที

“อืมม.ดี..แบบนั้นละ ดูดให้แรงกว่านี่อีกหน่อยสิ”

“เจ้าสำนัก ข้าคันจังเลย!”

ผีสาวคายสิ่งที่อยู่ในปากออก นางอมให้เค้าตั้งนานแล้ว จนกระทั่งตอนนี้ตนเองฉ่ำเยิ้ม แต่ผู้เป็นนายกับไม่มีทีท่าจะมอบให้ในสิ่งที่ต้องการ

“พรึบ!” ร่างสูงใหญ่ของหรงเสียนถูกผลักให้นอนลงบนตั่งเตียงเตี้ย เผิงรั่วรั่วไม่ขออนุญาตก่อนก็พลิกร่างตนเองขึ้นคร่อมทับ จากนั้นถลกกระโปรงของตนขึ้น ควานหาแท่งเอ็นแข็งชูชันจ่อใส่กาบหอยทันที

เสียงขาตั่งลั่นเอี๊ยดอ๊าด กลีบท้อสีชมพูฉ่ำชุ่มอ้าออกกว้าง เผิงรั่วรั่วใช้ช่องทางคับแคบห่อหุ้มของดีเอาไว้ ยิ่งนางยกบั้นท้ายขึ้นลงเร็วเท่าไร ความรู้สึกเมามันเสียวซ่านก็ยิ่งถาโถมสาดซัดใส่เข้ามา

“พั่บๆ พั่บๆ พั่บๆ”

“รั่วรั่ว เปิดให้ข้าดูหน่อย!”

หรงเสียนเกยอยู่บนหมอนอิง เค้าสอดมือพาดเหนือหัว ชมดูเอวพลิ้วไหวคอดกิ่วของนางส่ายร่อนอยู่กึ่งกลางลำตัว

“เห็นมั้ยเจ้าคะนายท่าน” เผิงรั่วรั่วเม้มริมผีปากบางแน่น นางใช้สองมือคว้าชายกระโปรงตนเองขึ้น เปิดจุดเชื่อมต่อที่ถูกปกปิดไว้ให้เจ้านายเห็น ยกบั้นท้ายกระแทกขึ้นลงต่อเนื่องอย่างชำนาญ

หรงเสียนนึกชมเชยฝีมือนางในใจ หลายสิบปีก่อนนางไม่เป็นแบบนี้ เค้าฝึกผีโง่งมเช่นนางอยู่นานก็ยังทำไม่ได้ ทุกครั้งที่ควบขับหากไม่ร่ำร้องว่าเจ็บ ก็ต้องบอกว่าจุก สั่งให้กระแทกแรงหน่อยก็บอกว่าหมดแรงแล้ว ใช้งานไม่ได้ดั่งใจเหมือนช่วงสิบปีที่ผ่านมา

“อ่า อ่า อ่า เสียวจังเลยท่านเจ้าสำนัก”

เผิงรั่วรั่วร่อนเอวแต่ละครั้งผมไม่กระดิกซักเส้น หน้าท้องนางราวกับระลอกคลื่น สาดไปข้างหน้าแล้วก็ถอยกลับไปข้างหลัง สายตาหรงเสียนจับจ้องอยู่แต่ที่แท่งเนื้อ ชมดูกลีบอวบอูมดูดกลืนเข้าออก บางทีหัวหยักยังกระชากเอาพู่เนื้อแดงๆ ของนางออกมา

“พั่บ พั่บ พั่บ”

“พรวด!” แรงดันภายในช่องแคบขับน้ำคาวหนึ่งผีหนึ่งคนจนฉีดพุ่ง เผิงรั่วรั่วแอ่นกายไปด้านหลังราวกับสะพานโค้ง นางใช้มือทั้งสองค้ำยันไว้ จุดเชื่อมต่อก็สั่นกระตุกฉีดพ่นน้ำเชื่อมและน้ำนมผสมกัน ปากก็ส่งเสียงพึมพำ อะ อ่า อ๊า สั่นกระตุกอยู่บนร่างกายผู้เป็นเจ้านาย

“อิ่มแล้วหรือ?”

หรงเสียนเหลียวมองสาวน้อยเอวพลิ้ว ที่บัดนี้นอนหงายท้องหอบหายใจพะงาบพะงาบอยู่บนต้นขา เต้านมเล็กๆ ทั้งสองสะท้านขึ้นลง แท่งเนื้อพออ่อนตัวตามธรรมชาติก็หลุดออก จนหยินและหยางในรูสวาททะลักไหลบ่า เยิ้มไปตามเรียวขา หยดลงสู่ตั่งเตียงหลัวฮั่นที่ทั้งสองใช้ทำกิจกรรม

“เอาอีกท่านเจ้าสำนัก ข้ายังไม่อิ่มเลย”

เผิงรั่วรั่วฉุดดึงแขนเจ้านายขึ้น นางเป็นฝ่ายพลิกคว่ำลงไปนอนราบใช้หมอนอิงรองหน้า จากนั้นสอดแขนทั้งสองไว้ใต้ล่าง เป็นสัญญาณเชิญชวนให้ท่านย่ำยีตามต้องการ

“เพี๊ยะ! มักมาก!”

หรงเสียนหวดก้นน้อยๆ นางคราหนึ่ง จากนั้นปีนขึ้นมาทาบทับบนร่างเล็ก จับแท่นเนื้อดุนดันบริเวณบั้นท้ายไม่กี่ครั้ง ผีสาวก็แอ่นร่องหลืบขึ้นรับ ใช้กำลังบังคับเล็กน้อย แท่งเอ็นอุ่นขนาดเท่าแขนก็เติมเต็มโพรงสวาทเผิงรั่วรั่วอีกครั้ง

“พั่บๆ พั่บๆ พั่บๆ”

ทั้งสองไม่มีคำพูดว่ากล่าว มีเพียงเสียงกระทบของหนันเนื้อ ผีสาวรั่วรั่วฟุบใบหน้ากับหมอนอิงหลับตานิ่ง นางปล่อยร่างกายให้ท่านเจ้าสำนักควบขับ รองรับ ไอหยางที่กระหน่ำสาดซัดเข้ามา “…”

***