EP.8 หนีผัว(NC25+)

ไอรินตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงีย พลิกตัวไปทางไหนก็รู้สึกร้าวระบมไปหมด ตอนนี้เธอนอนอยู่ในอ้อมแขนของเขา เธอค่อยๆ ขยับตัวขึ้น หันไปมองหน้าชายที่อยู่ข้างๆ กายเธอ ‘หล่อไม่เบาเลยนะเนี่ย...แต่ดันป่าเถื่อนไปหน่อยชิ’ เธอคิดในใจ พลางเบ้ปากใส่เขา ที่กำลังหลับตาพริ้มอยู่ จมูกโด่งเป็นสัน เครางามๆ ยิ่งทำให้เขาดูคมเข้ม แผงอกกว้าง หน้าท้องที่แบนราบมีกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ เธอแอบมองแล้วอมยิ้ม ‘อีบ้า ยิ้มทำไม’ เธอสะบัดความคิดออกจากหัวตัวเอง 

            "จะไปไหน นอนอยู่ตรงนี้ก่อน"

            เขาดึงร่างบางๆ ของเธอมากอดไว้แน่น ตายังคงหลับพริ้มอยู่ ราวกับว่ากลัวเธอจะหนีหายไป

            สักพักเซราฟิมพลิกกายขึ้นคร่อมบนร่างของไอริน ตาปรือ เหมือนคนยังตื่นไม่เต็มที่ นัยน์ตาสีฟ้าจ้องหน้าเธอไม่ละสายตา แล้วค่อยๆ ก้มหน้าลงมาซบที่บ่าน้อยๆ ของเธอ

            "ขอกอดนานๆ ได้ไหม"

            แผงอกกว้างแนบชิดกับหน้าอกที่เปลือยเปล่าของไอริน อยู่ๆ เธอก็รู้สึกได้ว่ามีอะไรตุงๆ อยู่บริเวณหน้าท้องของเธอ ทำให้เธอถึงกับหน้าแดง นอนนิ่งราวกับถูกสาป

            สักพักใบหน้าอันคมสันของเขาก็ซุกไซ้อย่างทะนุถนอม บริเวณซอกคอเธอ กลิ่นหอมอ่อนๆ ทำให้เซราฟิมเคลิบเคลิ้ม

            เขาค่อยๆ เอาหน้าออกจากซอกคอระหงของเธอ แล้วจ้องมองเธออย่างไม่ลดละ

            มือข้างขวาประคองหน้าเธอไว้ แล้วบรรจงจูบ บดขยี้ริมฝีปาก  ไอรินอย่างแผ่วเบา ดูดดื่ม ปลายลิ้นในโพรงปากอุ่นของเธอ มือซ้ายของเขาค่อยๆ เคล้าคลึงหน้าอกเธอเบาๆ

            "อืออออออ...จะทำอะไร"

            ไอรินเอ่ยถามด้วยเสียงกระเส่า

            "ขอนะ"

            เขาพูดสั้นๆ แววตาเว้าวอน แล้วค่อยๆ เอาใบหน้าซุกไซ้บนเนินอกอิ่มของเธอ ดูดเลียวนบนยอดบัวตูมที่ชูชัน ตวัดลิ้นไปมา พลางดูดเม้มอย่างเมามัน ‘ทำไมกูต้องเคลิ้มขนาดนี้วะ’

            ตอนนี้ไอรินรู้สึกเคลิบเคลิ้มกับการกระทำที่ทะนุถนอมของเขา ปลายลิ้นตวัดเลียวน เม้มเบาๆ บนหัวนมสีชมพูระเรื่อ มืออีกข้างก็ยังคงเคล้าคลึงหน้าอกของเธอเบาๆ จนไอรินต้องแอ่นอกรับมือหนาๆ ของเขา

            เซราฟิมค่อยๆ เลื่อนมือผ่านหน้าท้องที่แบนราบและเคล้าคลึงบนเนินเนื้ออูมขาวเนียน ปลายนิ้วของเขาค่อยๆ ถูขึ้นลงไปมาอย่างเบาๆ จนน้ำไหลเยิ้มออกมาจากรูรักของไอริน

            "อร้าาาาาา มันเสียวนะ อย่าทำแบบนั้น อืออออ"

ไอรินร้องครางออกมา ตอนนี้เธอกำลังจะยอมให้เขาทำในสิ่งที่เขาปรารถนาโดยไม่ขัดขืน ความรู้สึกเสียวกระสันจนเธอควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้

            "อืม...จะทำเบาๆ นะ ไม่ต้องกลัว"

            สักพักปากของเขาก็ละจากหน้าอกอันกลมกลึง ลากปลายลิ้นอย่างแผ่วเบาลงมาด้านล่าง ดูดเลียน้ำที่ไหลเยิ้มของเธอจนหมด ปลายลิ้นเซราฟิมตวัดไปมาอย่างช่ำชอง สอดเข้าออกในร่องรักของเธอ และดูดเลียกลีบกุหลาบสีชมพูทุกซอกทุกมุม ติ่งสวรรค์ของเธอถูกปลายลิ้นของเซราฟิมเลียวนเบาๆ จนไอรินเผลอเอามือขยุ้มผมกดหัวเขาไม่ให้ละจากตรงนั้น

            "อร้าาาาาา เซราฟิม ทำแบบนั้นมันเสียว"

            เขาเงยหน้าขึ้น มองหน้าไอรินที่กำลังหลับตาพริ้ม กัดริมฝีปากตัวเองไว้แน่น พลางแอ่นสะโพกรับปลายลิ้นของเขา เขายิ้มมุมปาก พลางก้มไปดูดเลียน้ำที่ไหลเยิ้มออกมาไม่หยุดหย่อนจนหมด

            สักพักเซราฟิมชันหน้าขาขึ้น จับขาทั้งสองข้างของไอรินพาดบ่า และจับท่อนเอ็นที่แข็งตัวเต็มที่จนเห็นเส้นเอ็นที่ปูดบวมล้อมรอบท่อนเอ็นใหญ่

            เซราฟิมค่อยๆ จับท่อนเอ็นยัดเข้าไปเบาๆ อย่างช้าๆ ตอนนี้น้ำหล่อลื่นเธอไหลเยิ้มจนมันเข้าไปง่ายกว่าปกติ แต่มันก็ยังคงฟิตแน่นอยู่ดี .

            "โอ้วววววว...ไอริน"

            เขาหลับตาพริ้ม อ้าปากค้างด้วยความเสียว สั่นเทาไปทั้งตัว รูรักของเธอที่ฟิตแน่นทำให้เขาเสียวสะท้าน มีความสุขอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

            "อืออออ.....จะ เจ็บ เบาๆ นะ"

            ไอรินครางเสียงกระเส่าอย่างที่ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับเขา เซราฟิมค่อยๆ ยัดแก่นกายของเขาเข้าไปจนมิด แล้วซอยสะโพกเบาๆ จนไอรินถึงกับแอ่นสะโพกรับอย่างไม่รู้ตัว ตอนนี้เธอมีความสุขกว่าที่เคยมีมา

            "มันฟิตจนผมเสียว..."

            เซราฟิมร้องครางออกมาเสียงแหบพร่า สั่นเครืออยู่ในลำคอ สักพักเขาจับไอรินพลิกตัวนั่งบนตักเขาแล้วยกสะโพกเธอขึ้นลง แล้วขยับเอวกระแทกท่อนเอ็นขึ้นไปมา จนไอรินเผลอร่อนสะโพกขึ้นลงรับแรงกระแทก เซราฟิมเด้งสะโพกขึ้นกระแทกไปยังรูรักของเธออย่างเข้าจังหวะและหนักหน่วง

            "อะ อ้ะ อ๊าาาา ไอรินเสียวจนจะขาดใจแล้ว"

            เซราฟิมใช้มือเคล้าคลึงหน้าอกอันอวบอิ่ม เอวยังคงทำงานกระแทกขึ้นลงอยู่อย่างไม่ยั้ง ท่อนเอ็นที่ถูกตอดอยู่มันทำให้เขาเกร็งไปทั้งตัว

            "ท่านี้โคตรเสียวเลย ผมชอบจัง"

            เซราฟิมเริ่มจับสะโพกเธอกระแทกขึ้นลง เร่งจังหวะให้เร็วขึ้นตามอารมณ์ปรารถนาของเขา

            "อ๊ะ อ๊า อร้าาาาา"

            ร่างบางฟุบลงบนแผงอกกว้างอย่างอ่อนแรง ตอนนี้เธอเสร็จสมอารมณ์หมายแล้ว

            "เสร็จแล้วใช่ไหม...รอผมก่อนแป๊บหนึ่งนะ"

            เซราฟิมเร่งจังหวะเร็วขึ้นและแรงขึ้นจนไอรินสั่นสะท้านไปทั้งตัว สักพักท่อนเอ็นอันใหญ่ในรูรักของเธอก็กระตุกถี่ๆ พ่นน้ำลาวาสีขาวขุ่นไหลออกมา เซราฟิมกอดไอรินไว้แน่นแนบกาย

            "โคตรมีความสุขเลย....ฉันคลั่งไคล้ในตัวเธอจริงๆ”

         ‘คลั่งไคล้ในตัวเธอจริงๆ ฉันก็แค่เครื่องบำเรอกามสินะ’ ไอรินคิดในใจ

            สักพักเขาทั้งสองคนก็ทิ้งตัวลงนอนกับเตียงนุ่มๆ เซราฟิมกอดเธอไว้แน่น ตอนนี้เขารู้สึกมีความสุขอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน เซราฟิมหลับตาพริ้ม นอนหลับลงอย่างหมดเรี่ยวแรง

            สักพักไอรินค่อยๆ เอาแขนหนักๆ ที่กอดตัวเธอออก แล้วค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงเบาๆ พลางหยิบเสื้อผ้าที่ขาดวิ่นแต่ยังพอปกปิดกายได้มาสวมใส่ และหยิบสูทตัวใหญ่ของเซราฟิมมาคลุมไว้อีกทีหนึ่ง

            ไอรินค่อยๆ ย่องไปที่หน้าประตูเบาๆ ใช้มือขวาเปิดประตูเบาๆ เพราะกลัวว่าเซราฟิมจะตื่นขึ้นมาตอนนี้ ประตูถูกปิดลงเบาๆ

            แต่เธอถึงกับต้องชะงักเมื่อเห็นบอดี้การ์ดร่างสูงใหญ่สองคนที่ยืนเฝ้าหน้าห้องอยู่

            "จะไปไหน!!!”

            เสียงบอดี้การ์ดตัวโตพูดขึ้น หน้าของไอรินซีดเผือด แต่ทำใจดีสู้เสือ

            "ก็จะกลับไง นายแกบอกให้ฉันกลับได้"

            เธอเอ่ยหน้าตาเฉย โกหกคำโต

            "รึแกจะให้ฉันเข้าไปปลุกเขา แล้วมาบอกพวกแกว่าที่ฉันพูดคือเรื่องจริง"

            เธอพูดขึ้น ทั้งสองพากันมองเลิ่กลั่ก ใครล่ะจะกล้าไปปลุก        เซราฟิม

            "เอาไง"

            ไอรินทำท่าจะก้าวกลับเข้าไปในห้อง

            "ไม่ต้อง...ไปได้!!”

            เขาเชื่อเธอยอมปล่อยให้เธอไป ไอรินรีบสาวเท้าออกจากบ้านของเซราฟิม ยืนโบกแท็กซี่อยู่นานสองนาน เธอมุ่งหน้าไปยังคอนโดของอังกูร์

ก๊อก ก๊อก ก๊อก 

            เสียงเคาะประตูอยู่ด้านนอก อังกูร์ค่อยๆ เดินออกมาเปิดประตู เป็นไอรินที่ยืนอยู่ เธอเห็นอังกูร์ ไอรินรีบโผกอดเขาทันที

            "มึง กูขอโทษที่ทำให้มึงต้องเป็นแบบนี้"

            ไอรินพูดพลางน้ำตาไหลอาบแก้มอย่างรู้สึกผิด

            "เออ...เข้ามาก่อนมึง กูกับมึงต้องมีเรื่องคุยกันอีกยาว"

            อังกูร์ปิดประตูลงแล้วค่อยๆ ก้าวเดินมานั่งที่โซฟา หย่อนก้นลงอย่างเบาๆ

            "กูร่างแทบแหลกเลยมึงรู้ไหมไอ้ไอริน"

            เขาพูดพลางจับหน้าตัวเองที่ปูดบวม

            "มึงเล่าให้กูฟังเดี๋ยวนี้!!!!”

            สายตาคาดคั้นมองมายังไอรินอย่างรอคำตอบ

            "เอ่อ...เอ่อ...คืนนั้นกูไม่ได้โดนตบ"

            "กูโดนไอ้บ้าเซราฟิมข่มขืน"

            ไอรินพูดพลางก้มหน้าลงต่ำ ตาเธอเริ่มแดงก่ำ น้ำตาค่อยๆ ไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว

            "อะไรนะ!!! ...มึงโดนข่มขืน"

            อังกูร์ร้องขึ้นด้วยความตกใจ สีหน้าเขาตอนนี้ตระหนกมากและไม่อยากจะเชื่อ แถมยังรู้สึกผิดไม่น้อยที่วันนั้นเขาไม่รอกลับพร้อมเธอ ทิ้งเธอไว้คนเดียว

            "แล้วมันเป็นใคร ทำไมถึงตามรังควานมึงไม่เลิก"

            อังกูร์อดถามไม่ได้ เพราะท่าทางของเซราฟิมที่หวงเธอจนออกนอกหน้า

            "กูไม่รู้ แต่ที่รู้ๆ เขาไม่ธรรมดา ไม่ใช่คนธรรมดาแน่ๆ”

            เธอกลั้นน้ำตาไม่อยู่ร้องไห้โฮต่อหน้าเพื่อน อังกูร์เห็นเพื่อนร้องไห้ ทำได้เพียงตบหลังเบาๆ เพื่อปลอบใจ

            "เอาน่ามึง เสียแล้วก็เสียไป แต่ตอนนี้มึงจะเอายังไงต่อ"

            อังกูร์ถามพลางทำหน้าครุ่นคิด ว่าต่อจากนี้เธอจะทำยังไง ดูแล้วเหมือนเซราฟิมจะไม่ยอมปล่อยไอรินไปง่ายๆ แน่นอน

            "กูไม่รู้ กูไม่รู้จะทำยังไงต่อ"

            ไอรินส่ายหน้าไปมา ตอนนี้เธอตันไปหมด หาทางออกไม่เจอ

            "มาอยู่กับกูก่อนไหม ยังไงมันก็หามึงไม่เจอหรอก"

            อังกูร์พูดขึ้น แต่หารู้ไม่ว่ายังไงเซราฟิมก็ต้องหาเธอเจออย่างแน่นอน เขาไม่รู้ถึงอำนาจที่แผ่ขยายของเซราฟิมแม้แต่น้อย

            "ไม่ได้!!! ...กูไม่อยากให้มึงเดือดร้อนเพราะกูอีก"

            เธอปฏิเสธเสียงแข็ง เพราะเธอรู้ว่ายังไงเขาก็ต้องเจอเธอแน่ๆ

            "ไปหาพ่อกับแม่มึงสิ"

            อังกูร์พยายามหาทางออกให้เธอ

            "ไม่ได้เด็ดขาดนะ!!! ..มึงจะบอกเรื่องนี้กับพ่อแม่กูไม่ได้!!!”

            เธอไม่อยากให้พ่อกับแม่เธอรู้เรื่องนี้ และท่านอาจเดือดร้อนเพราะเธอได้ เธอได้แต่นั่งครุ่นคิด น้ำตาไหลนองไม่หยุดจนตาแดงปูด คิดไม่ออกว่าตอนนี้เธอจะหนีไปอยู่ตรงไหน