4

คมถอนใจ... นึกถึงอดีต เขาเคยเห็นชุติมาลากคนงานไปกินกันลับหลัง แต่เขาน้ำท่วมปากพูดไม่ได้ พูดไปจะหาว่าไปใส่ร้ายเมียเจ้านายอีก

จนวันนั้นเขารวมหัวกับเพื่อนๆ เพราะเห็นเจ้านายโดนสวมเขาไม่ไหว เลยทำให้เจ้านายได้เห็นภาพจะๆ เต็มๆ ตา จับได้คาหนังคาเขาตอนชุติมากำลังขย่มอยู่บนร่างชู้

คมคิดว่าเจ้านายหนุ่มจะยิงชุติมาทิ้ง แต่ก็คาดผิด แค่ไล่ออกไปจากชีวิตเท่านั้น ส่วนลูกสาวคนเดียวก็ให้นภากับสันติเลี้ยง ดูเหมือนเจ้านายของเขาจะมองผู้หญิงในแง่ร้ายไปเลย

คนที่เขาสงสารที่สุดคือนิรชา ลูกของสันต์กับชุติมา เพราะเมื่อก่อนสันต์รักลูกสาวมาก แต่ตอนหลังไม่แม้จะเข้าใกล้ อยู่กับสันติและนภาก็ใช่จะดี เพราะนภาเข้มงวดแทบไม่ได้กระดิกตัว จนเขานึกเวทนาเด็กน้อยอย่างบอกไม่ถูก

คิดแล้วก็ถอนใจ ดอกแก้วอาจจะต้องเจอศึกหนัก แต่เขาถูกชะตากับดอกแก้วเหมือนๆ กับหลายๆ คน เด็กสาวซื่อๆ ไม่มีพิษมีภัยอาจจะทำให้หัวใจอันด้านชาของเจ้านายหนุ่มดีขึ้นมาบ้างก็เป็นได้

อะไรก็เกิดขึ้นได้บนโลกใบนี้ และทุกคนหวังว่าสันต์จะกลับมาเป็นคนเดิมเหมือนเก่าก่อน

เพราะเมื่อก่อนนอกจากเจ้านายของเขาจะเป็นคนเอาการเอางานแล้ว ยังเป็นคนตลกเฮฮา เป็นที่รักของลูกน้องทุกคนอีกด้วย

“มาแล้วหรือพ่อตัวดี ไม่เห็นหน้าเห็นตากันเลย” นภาถอนใจอย่างโล่งอกที่เห็นหน้าลูกชายคนเดียวเสียที พาเมียกลับมาอยู่บ้านแต่ไม่ยอมนอนกับเมีย จะเล่นตัวไปถึงไหน

เมียทั้งสวยทั้งน่ารักขนาดนี้ เธอรู้ว่าตัวเองเลือกเมียให้ลูกถูกแล้ว เพราะดอกแก้วเก่งงานบ้านงานเรือน กิริยามารยาทก็เรียบร้อยมีสัมมาคารวะ ไม่เหมือนชุติมาเมียเก่าของลูกชายเลยสักนิด

พูดถึงอดีตลูกสะใภ้ ให้รู้สึกเกลียดจับใจ

“คุณแม่มีอะไรครับ”

“แน่ะ! ยังจะมาถามอีกว่ามีอะไร พาเมียมาทิ้งเอาไว้กับแม่ จะเอาไงกันล่ะพ่อตัวดี”

“ก็ไม่เอาไงครับ คุณแม่อยากได้เธอเป็นสะใภ้ไม่ใช่เหรอครับ”

“ใช่ แล้วเกี่ยวอะไรกับที่เราทิ้งเมีย”

นภาทำหน้างง…

“ก็ให้เธออยู่กับคุณแม่สิครับ คุณแม่ชอบเธอ อยากได้เธอ ผมไม่อยากได้เสียหน่อย”

“แน่ะ! พ่อตัวดี แม่ทำลูกได้หรือไง”

“ผมมีลูกแล้ว คนเดียวก็เกินพอ”

เขาพูดเสียงขรึม...

“แต่พ่อกับแม่อยากอุ้มหลานอีกหลายๆ คน แกก็รู้ดีว่าเด็กนั่น...” นภาน้ำท่วมปาก สันต์หน้าเครียดขึ้นมาในทันทีเมื่อเอ่ยถึงนิรชา ลูกสาวคนเดียวของเขา

“พอเถอะครับคุณแม่ ลูกสะใภ้ของคุณแม่คนนี้ก็ใช่จะดีอะไรหนักหนา”

“รู้ได้ยังไงว่าไม่ดี”

นภาค้อนเข้าให้ ไม่ชอบให้ใครมาสบประมาทว่าเธอตาต่ำเลือกคนไม่ดี

“ผู้หญิงดีๆ ที่ไหนจะแต่งงานกับผู้ชายง่ายๆ”

“ก็หนูแก้วไง เขาเป็นคนดี กตัญญูกตเวที รักพ่อแม่ของเขา ชอบทำบุญทำทานอีกด้วย เขาเชื่อฟังพ่อแม่ไม่อยากให้พ่อแม่ลำบาก การแต่งงานถือเป็นการตอบแทนบุญคุณพ่อแม่นะสันต์”

“การตอบแทนบุญคุณพ่อแม่คือการทำงานเลี้ยงดูไม่ใช่ขายตัวแลกเงิน”

“ตาสันต์นี่ยังไง น่าตบปากเสียจริง หนูแก้วขายตัวที่ไหน เขาแต่งงานกับสันต์ สินสอดทองหมั้นเราต้องจัดให้เขาตามประเพณี จะไปแต่งเขา เอาเงินไปให้เขาหมื่นเดียวพันเดียวหรือไง คนได้ดูถูกเราน่ะสิ ลูกเขาทั้งคน ไม่ไปสู่ขอ รึจะให้ไปฉุดมาทำเมีย”

นภาค้อนบุตรชาย เงินเธอมากมาย ได้ผู้หญิงดีๆ มาเป็นเมียลูกชายก็คุ้มแล้ว ไม่ใช่ซื้อคนดีด้วยเงินหรอกนะ แต่มันเป็นประเพณี ถ้าเธอมีลูกสาวก็อยากให้ลูกสาวได้คนดีๆ มีฐานะ จะยอมให้ไปกัดก้อนเกลือกินคงไม่ไหว ผู้ชายแบบนั้นคงขี้เกียจตัวเป็นขน คนขี้เกียจจะเอามาเป็นสามีทำไมกัน สู้อยู่เป็นโสดเสียดีกว่า

ในทางกลับกันผู้ชายก็เหมือนกัน จะหาแม่ของลูกสักคนต้องเป็นคนดี รู้จักเก็บหอมรอมริบ รู้จักทำงานหาเงิน ไม่ใช่เอาแต่งอมืองอเท้า แต่งตัวสวยๆ โฉบเฉี่ยวไปวันๆ คนแบบนี้จะสอนลูกสอนเต้าได้ยังไงกัน ใครว่าเธอหัวโบราณก็ช่างประไร แต่เธอคิดแบบนี้และต้องการคนแบบนี้เข้ามาอยู่ในครอบครัวของตัวเอง