ผัวเถื่อน

ดอกแก้ว เด็กสาววัย 18 ปีจากหมู่บ้านห้วยทับเที่ยง กำลังแอบมองบิดามารดาของตัวเอง เจรจาการสู่ขอจากญาติผู้ใหญ่ของฝ่ายชายจากหมู่บ้านใกล้เคียง

เธอไปอยู่กับยายตั้งแต่ยังเล็กๆ พอยายเสียก็ต้องกลับมาอยู่กับพ่อแม่ พวกท่านอยากให้เธอออกเรือน และปฏิเสธการเรียนต่อเพราะไม่มีเงินส่งเสีย

ตอนเธออยู่กับยายก็ได้เรียนหนังสือแต่ขัดสนเต็มที ธรรมดาของคนจน ไม่มีเงินเรียนต่อ คนเป็นพ่อแม่ก็ไม่สนับสนุนเพราะเป็นภาระ ยิ่งเรียนมหาวิทยาลัยยิ่งหนักหน่วงกว่าการเรียนระดับมัธยมศึกษาเข้าไปอีก

เธอรู้ข้อนี้ดีจึงไม่ดิ้นรนอยากเรียนต่อเพราะตัวเองก็หัวสมองไม่ค่อยดี เรียนไม่เก่ง จบออกมาก็โดนด่าเหมือนลูกคนอื่นว่าเรียนจบมาหางานทำไม่ได้ เธอทำงานตั้งแต่เด็กๆ เป็นคนว่านอนสอนง่าย เชื่อฟังผู้ใหญ่ ไม่เที่ยวเตร่ ผู้ใหญ่ให้ทำอะไรก็ทำตามไม่เคยขัด

“แม่จ๊ะ คนไม่เคยเห็นหน้ากันจะแต่งงานกันได้เหรอจ๊ะ”

เธอถามมารดาหลังจากแขกกลับไปแล้ว นี่มันปีพ.ศ. ไหนเข้าไปแล้ว มันหมดยุคคลุมถุงชนแล้วไม่ใช่หรือ แต่หมู่บ้านของเธอยังถูกจับคู่แต่งงานอยู่อีก

ลูกสาวบ้านไหนได้สินสอด ได้จัดงานแต่งงาน จะได้หน้าได้ตา คนไหนฝ่ายชายไม่มีเงินทอง จะโดนขัดขวาง ทนไม่ไหวก็หนีตามกันไป อยู่กันรอดก็อยู่กันไป อยู่กันไม่รอดก็เลิกกันไป เดี๋ยวนี้คบกันง่าย ได้กันง่ายและเลิกกันง่าย

“แต่งๆ ไปเถอะ สมัยก่อน พ่อกับแม่น่ะ ไม่เคยรู้จักมักจี่หรือเห็นหน้าค่าตากันเลย ยังแต่งงานกันได้ จนมีเอ็งโตมาจนถึงทุกวันนี้แหละ”

“แต่นั่นมันสมัยก่อนนี่จ๊ะ”

“พ่อสันต์น่ะเขารวย ที่ดินเป็นร้อยๆ ไร่เลยนะ เอ็งแต่งงานกับเขาไม่ลำบากแน่นอน”

“ข่าวว่าเขาเป็นพ่อหม้ายเมียทิ้งเหรอจ๊ะ แม่เคยสอนว่าถ้าจะแต่งงานอย่าเอาคนที่เป็นพ่อหม้ายเมียทิ้ง”

มารดาเคยสอนว่าพ่อหม้ายถ้าเมียตายไม่เป็นไร เอาเป็นผัวได้ แต่เมียทิ้งแสดงว่านิสัยไม่ดี ผู้หญิงเลยทนอยู่ด้วยไม่ไหว แต่ไหงถึงสนับสนุนผู้ขายคนนี้นัก จริงๆ ก่อนหน้านี้ก็มีผู้ชายมาสู่ขอเธอแล้ว แต่พ่อแม่เธอไม่ยกให้

“เอ็งอย่าพูดดังไป เมียพ่อสันต์น่ะเขามีชู้เลยเลิกกัน พ่อสันต์จับได้คาหนังคาเขา ไม่ยิงทิ้งเพราะมีลูกด้วยกันคนนึง”

“ยิ่งมีลูกติด ยิ่งแล้วใหญ่ แม่เคยบอกว่าอย่าเอามาเป็นผัว”

“ลูกเขาอยู่กับปู่ย่า พ่อแม่พ่อสันต์เขาเลี้ยง พ่อสันต์ไม่ได้เลี้ยงเสียหน่อย เขาไม่ให้เด็กมายุ่งวุ่นวายกับเอ็งหรอก”

“ดูแม่จะชอบคุณสันต์อะไรนี่นักนะจ๊ะ”

“เขาเป็นคนขยัน พ่อแม่เขาก็ดี หาผัวน่ะต้องดูเทือกเถาเหล่ากอว่าชาติพันธุ์เป็นยังไง พ่อเขาไม่เจ้าชู้ เป็นคนขยัน พ่อสันต์เขาเหมือนพ่อ แม่เขาก็ดีมีเงินมีทองไม่ขี้เหนียว เอ็งได้เป็นเมียเขาถือว่าโชคดีนะ”

“จ้ะแม่”

“เอ็งเชื่อแม่สิ ผู้ชายน่ะชอบให้ผู้หญิงออดอ้อนเอาใจ เอ็งเอาใจเขามากๆ พูดจาหวานหู คะขา รับรองว่าเขาทั้งรักทั้งหลงเอ็งแน่นอน เอ็งจะได้นั่งเป็นคุณนายชี้นิ้วสั่ง ไม่ต้องไปทำไร่ทำนาเองหรอก”

“แต่ฉันไม่ได้รักเขานะแม่”

“ความรักมันกินได้ไหมล่ะ ปากท้องอิ่มสำคัญที่สุด อยู่ๆ กันไปเดี๋ยวก็รักกันไปเองแหละ”

“พ่อเอ็งเขาก็ชอบพ่อสันต์ บ้านเราจนจะตายมีผู้ชายรวยๆ มาสู่ขอ เอ็งต้องปลื้มใจถึงจะถูก นี่รู้ไหมล่ะ คนในหมู่บ้าน อิจฉาตาร้อนเอ็งกันยกใหญ่”

“อิจฉาฉันทำไมล่ะแม่ เรื่องอะไรกัน”

“เรื่องที่เอ็งได้ผัวรวยยังไงล่ะ แกไม่รู้อะไร แกไปอยู่กับยายตั้งแต่เด็ก พอพ่อสันต์เลิกกับเมีย ใครๆ ก็อยากได้พ่อสันต์เป็นผัวด้วยกันทั้งนั้น แต่แม่เขาไม่เอา รอบนี้เขาอยากเลือกสะใภ้เอง ก็มาถูกใจเอ็งนี่แหละ”

“ถูกใจฉันเรื่องอะไรจ๊ะ”

“เอ็งชอบไปวัดไปวา ทำบุญสุนทาน นิสัยก็เรียบร้อยอยู่กับเย้าเฝ้ากับเรือน เขาเลยชอบใจเอ็งนัก”

“แม่เขาเลือกเมียให้ลูกเขาเหรอ” ดอกแก้วถามอย่างสงสัย คิดว่าคนแบบนี้ต้องเชื่อฟังแม่มากแน่ๆ ถ้าเธอทำอะไรให้แม่เขาไม่ถูกใจ มิโดนรุมตายรึ

“ใช่ พ่อสันต์เลือกเมียคนแรกแต่เมียดันไปมีชู้ เนื่องจากแม่ของพ่อสันต์เตือนแล้ว ผู้ใหญ่เขามองออกว่าผู้หญิงคนไหนดีไม่ดี แต่พ่อสันต์เขาหลงเมียเก่ามาก ไม่เชื่อฟังพ่อแม่ พอผิดพลาดขึ้นมา รอบนี้เขาเลยตามใจแม่ ให้เลือกเมียให้ไม่ขัดอีก”