2 ดูด

"อื้อ!!" วิสกี้ร้องประท้วงในลำคออีกครั้งเมื่อเริ่มขาดอากาศหายใจ แต่ผู้ชายคนนี้กลับบดขยี้ริมฝีปากของเธออย่างหนักหน่วง ราวกับว่ามันคือเยลลี่ไร้ความรู้สึก ก่อนที่เขาจะรวบสองแขนของเธอไว้เหนือศีรษะด้วยฝ่ามือหนาเพียงข้างเดียว

"โอ๊ย! มันเจ็บนะไอ้บ้า! มีสิทธิ์อะไรมาทำกับฉันแบบนี้ฮะ!" หญิงสาวแหวใส่เสียงหลงทันทีที่ริมฝีปากได้รับอิสระ ให้ตายเถอะ! เธอเกลียดรอยยิ้มของผู้ชายคนนี้ชะมัด เกลียดแม้กระทั่งสายตาของเขาที่มองเธออย่างไร้ความรู้สึก มันน่าโมโหที่เธอไม่สามารถคาดเดาความคิดหรืออารมณ์ของเขาได้ แต่เขากลับรับรู้ได้ถึงอารมณ์พลุ่งพล่านของเธอ แบบนี้ไม่แฟร์เลย

"เรียกฉันว่าวายุ" อะไรของเขาเนี่ย!? เธอไม่ได้อยากทำกับรู้จักกับเขาสักหน่อย

"ชื่ออะไรก็เรื่องของนาย ฉันไม่อยากรู้จัก! ปล่อยฉันได้แล้ว!" วิสกี้พยายามดีดดิ้นเพื่อให้ชายหนุ่มปล่อยเธอจากพันธนาการ แต่ยิ่งเธอออกแรงดิ้นมากเท่าไร เขาก็ยิ่งเบียดกายเข้าหาแนบชิดมากเท่านั้น

ลมหายใจอุ่นเจือด้วยกลิ่นบุหรี่จางๆเป่ารดบริเวณโหนกแก้มและสันจมูก พานทำให้ร่างกายของเธอเกร็งแข็งอัตโนมัติ น่าขำที่เธอต้องเป็นฝ่ายเบือนหน้าหนี ทั้งที่ความเป็นจริงเธอควรจะเชิดหน้าสู้สายตาเย็นชาคู่นั้น

"เธอทำให้ฉัน..." วายุจงใจเว้นวรรคไว้แค่นั้น ก่อนจะใช้ริมฝีปากสัมผัสพวงแก้มอมชมพูที่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางๆ แล้วลากลงมาเรื่อยๆจนถึงขอบปาก

"มีอารมณ์" บะ..บ้าไปแล้ว! ผู้ชายคนนี้ต้องเป็นโรคจิตแน่ๆ คงไม่มีผู้ชายดีๆที่ไหนทักทายผู้หญิงที่เพิ่งเจอกันด้วยวิธีป่าเถื่อนแบบนี้

พรึ่บ!!

"อ๊ายยยยยยยย!! จะทำอะไรฮะไอ้โรคจิต!" หัวใจดวงน้อยเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง เมื่อจู่ๆวายุก็กระชากเดรสเกาะอกของเธอลงมากองไว้ใต้ราวนม จนเผยให้เห็นหน้าอกใหญ่ทั้งสองข้างที่สลางออก

"ปกติฉันดูดแต่บุหรี่นะ แต่วันนี้อยากลองดูดนมผู้หญิงปากดีดูบ้าง" วายุแสยะยิ้มร้าย ก่อนจะถอดเข็มขัดหนังราคาแพงออก แล้วนำมามัดสองแขนของวิสกี้ไว้ โดยที่เธอทำได้เพียงแค่ดีดดิ้นเพื่อหาทางเอาตัวรอด แต่ก็ไม่สามารถสู้เรี่ยวแรงที่มีมากกว่าของเขาได้

"อื้อ!! ปล่อยฉันนะไอ้โรคจิต! ใครก็ได้ช่วยด้วย!!" สองขาแทบจะไร้ซึ่งเรี่ยวแรงที่จะยืนทรงตัว เมื่อวายุฉกริมฝีปากลงมาดูดดุนยอดอกสีสวย ทั้งที่เคยโดยผู้ชายสัมผัสร่างกายมานักต่อนัก แต่การกระทำของวายุกลับสามารถกระตุ้นความหวาดกลัวของเธอได้

"อ๊าา..ยะ..อย่าทำแบบนี้..อื้อ!" สมองสั่งการให้ขัดขืน แต่ร่างกายกลับโอนอ่อนผ่อนตามไปกับสัมผัสร้อนแรงของเขา วิสกี้เม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น พยายามไม่ส่งเสียงครางเพราะไม่อยากให้วายุได้ใจ

"พะ..พอแล้ว..อ๊า~" สัมผัสร้อนแรงของเขา เป็นตัวกระตุ้นอารมณ์ดิบของเธอได้เป็นอย่างดี อีกทั้งก่อนหน้านี้เธอก็ดื่มแอลกอฮอล์มากพอสมควร นั่นยิ่งทำให้สติกระเจิดกระเจิง แต่ก่อนที่ร่างกายของเธอจะระทวยไปมากกว่านี้ เสียงของใครบางคนก็ดังขึ้น พร้อมกับเจ้าของเสียงนั้นที่เดินเข้ามา

"ไม่คิดว่ามึงจะทำอะไรแบบนี้นะ" วายุหยุดการกระทำอย่างชะงัก เหมือนว่าเขาจะนิ่งไปพักใหญ่ ก่อนที่เขาจะผละริมฝีปากออกจากยอดอกด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์นัก

"..!!" อะ..อะไรกันเนี่ย!? วิสกี้เบิกตาโพลงด้วยความตกใจเมื่อเอี้ยวหน้ากลับไปยังต้นทางของเสียงแล้วพบว่ามีผู้ชายคนหนึ่งกำลังยืนพิงกับขอบประตูห้องน้ำ ทำให้สายตาของเธอกับเขาคนนั้นประสานกันพอดี

ผู้ชายคนนี้เป็นใครกันเนี่ย! ทำไมถึงมีใบหน้าที่เหมือนกับวายุราวกับฝาแฝด หรือฤทธิ์ของแอลกอฮอล์มันทำให้เธอเห็นภาพหลอน

"แค่สั่งสอนผู้หญิงปากดี" คำตอบของวายุ ช่วยดึงสติของวิสกี้กลับมาอีกครั้ง เธอรีบละสายตาจากผู้ชายคนนั้น แล้วหันกลับมาแหวใส่คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเสียงหลง

"ปล่อยฉันนะไอ้โรคจิต! ถ้าอยากมากนักก็ไประบายกับผู้หญิงคนอื่น! อย่ามายุ่งกับฉัน!"

"ปิดประตูด้วย" วายุไม่ได้สนใจคำต่อว่าของหญิงสาว แต่หันไปออกคำสั่งกับผู้ชายที่ยืนอยู่หน้าห้องน้ำแทน นั่นทำให้วิสกี้รู้ว่าเธอไม่ได้เห็นภาพหลอน แต่ผู้ชายสองคนนี้เป็นฝาแฝดกัน

"เลิกเล่นแล้วกลับบ้านดีกว่าไหม กูจะกลับไปนอน" ผู้ชายคนนั้นพูดขึ้นอีกครั้ง แต่ก็ยอมปิดประตูตามคำสั่งของวายุ ก่อนที่จะเดินเข้ามา ทำให้เธอสามารถมองเห็นใบหน้าของเขาได้อย่างชัดเจน

อัคคีปรายตามองเรือนร่างกึ่งเปลือยเปล่าของหญิงสาวด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา เธอไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้กำลังคิดอะไร แต่สายตาของเขามันร้อนแรงราวกับดวงไฟที่พร้อมจะแผดเผาเธอทุกเมื่อ

น่ากลัว ผู้ชายคนนี้น่ากลัวไม่ต่างจากวายุเลย

"ก็ดี อยากกลับไปนอนแล้วเหมือนกัน" วายุยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะดึงเดรสเกาะอกขึ้นมาปกปิดหน้าอกใหญ่ลวกๆ แล้วแบกวิสกี้ขึ้นบ่า ทั้งที่เธอไม่เต็มใจ

"กรี๊ดดดดดดด!! ปล่อยฉันนะไอ้โรคจิต! ถ้าพวกแกทำอะไรฉันฉันจะแจ้งความจริงๆด้วย!!" ให้ตายเถอะ! ไม่เคยรู้สึกว่าดวงซวยขนาดนี้มาก่อนเลย! กำปั้นหนักๆกระหน่ำฟาดใส่แผ่นหลังของวายุไม่ยั้ง แต่เหมือนว่ามันจะสร้างความรำคาญให้เขามากกว่าสร้างความเจ็บปวด

"ปากดี ขอให้มีแรงคลานลงจากเตียงไปหาตำรวจก็แล้วกัน"