3 สารเลว NC++

ตุ้บ!

"โอ๊ย!! มันเจ็บนะไอ้โรคจิต!!" วิสกี้แหวใส่เจ้าของการกระทำป่าเถื่อนอย่างโกรธจัด เมื่อวายุเหวี่ยงตัวเธอขึ้นมาบนเตียงนอนขนาดห้าฟุตอย่างแรง แม้ว่ามันจะนุ่มพอสมควร ก็ใช่ว่าจะไม่รู้สึกเจ็บ

"ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ! เราสองคนไม่เคยรู้จักกัน นายไม่มีสิทธิ์มาทำกับฉันแบบนี้!" เธอมั่นใจว่าไม่เคยรู้จักกับผู้ชายสองคนนี้มาก่อน ไม่เคยเจอหน้าหรือเดินสวนทางกันด้วยซ้ำ แต่สิ่งที่พวกเขากระทำกับเธอราวกับว่าโกรธแค้นเธอมาเป็นสิบชาติ ไอ้สองคนนี้มันต้องเป็นโรคจิตแน่ๆ!

วิสกี้กวาดตามองรอบๆห้องนอนโทนสีขาวเทา ที่ถูกประดับตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์หรูหราราคาแพง บ่งบอกถึงรสนิยมของเจ้าของห้องได้เป็นอย่างดี แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องให้ความสนใจ เพราะสิ่งที่เธอต้องทำในตอนนี้คือหาทางเอาตัวรวด

"จะทำอะไรก็รีบทำ กูง่วงนอนแล้ว" นั่นไม่ใช่เสียงของเจ้าของห้อง แต่เป็นเสียงของอัคคีที่เพิ่งเดินเข้ามา เขาเดินเข้ามาล้มตัวนอนลงข้างๆเธอ จนวิสกี้ต้องเป็นฝ่ายขยับตัวถอยห่าง

"ห้องมึงก็มี ทำไมไม่ไปนอน" วายุจิ๊ปากอย่างไม่สบอารมณ์นัก ก่อนจะเดินไปปิดประตูห้องนอนแล้วเดินกลับมายืนตรงปลายเตียงอีกครั้ง

"อยากเล่นด้วย" นะ..น่ากลัว รอยยิ้มของผู้ชายคนนี้ทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นแรงไม่เป็นส่ำ วิสกี้เม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น ความหวาดกลัวถาโถมเข้ามาเมื่อวายุเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ต

พรึ่บ!

"อื้อ!!" สมองยังไม่ทันได้ประมวลผลว่าควรจะรับมือกับสถานการณ์แบบนี้ยังไง คนที่นอนอยู่ข้างๆก็รั้งตัวเธอให้นอนลง ก่อนที่ริมฝีปากอุ่นจะประกบลงมาบนริมฝีปากอย่างแรง

"อื้อ!!" ฟันคมกัดลงบนกลีบปาก ทำให้วิสกี้เผลอเปิดปากให้ชายหนุ่มแทรกเรียวลิ้นเข้ามาในโพรงปาก อัคคีปลดเข็มขัดออกจากข้อมือของเธอ แต่กลับทารุณเธอด้วยการบดขยี้ริมฝีปากอย่างป่าเถื่อน

"อื้อ!!" วิสกี้พยายามดีดดิ้นอย่างหนัก เมื่อวายุถอดรองเท้าส้นสูงออก แล้วแทรกตัวเข้ามาตรงกลางหว่างขา เป็นจังหวะเดียวกันกับที่อัคคียอมปล่อยริมฝีปากของเธอให้เป็นอิสระ

"ฉันชื่ออัคคี จำให้ขึ้นใจล่ะ จะได้ครางชื่อฉันถูก" ระ..โรคจิต! พวกเขามันโรคจิต!

"ไปตายซะ!"

"หึ ปากดีแบบนี้นี่เองถึงทำให้ไอ้วายุมันคลั่งได้ขนาดนี้" อัคคีแค่นหัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนจะยกตัววิสกี้ขึ้น เพื่อรูดซิบชุดเดรสข้างหลัง

"ปล่อยฉันนะไอ้พวกโรคจิต! ฉันบอกให้ปล่อยไง!!" ไม่ว่าเธอจะพยายามดีดดิ้นแค่ไหน วายุกับอัคคีก็ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยเธอไป ทั้งที่น้ำตาแห่งความหวาดกลัวมันกำลังจะหลั่งไหล แต่พวกเขากลับยิ้มเยาะอย่างไม่สะทกสะท้าน

พรึ่บ!

"กรี๊ดดดดดดด!!! อย่าทำอะไรฉันนะ!" วิสกี้สะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ เมื่อวายุกระชากชุดเดรสออกจากร่างกายของเธอ เหลือไว้เพียงแพนตี้ตัวบางที่ปกปิดของสงวน

"ชื่ออะไร"

"ไปถามแม่พวกแกดูสิ!" วิสกี้กระชากเสียงตอบอย่างไม่เกรงกลัว ทั้งที่ตอนนี้ร่างกายสั่นเทิ้มอย่างหนัก แต่แทนที่อัคคีจะชักสีหน้าใส่ เขากลับแค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยัน ดวงตาคมกริบคู่นั้นมองลึกเข้ามาในดวงตาของเธออย่างคาดโทษ

"แน่จริงก็ปล่อยฉันไปสิ! อย่ามาใช้วิธีน่ารังเกียจแบบนี้!" สาบานได้ว่านี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอเจอผู้ชายป่าเถื่อนแบบนี้

"ความคิดดีนิ" วายุโน้มตัวลงมาใกล้ เมื่ออัคคีผละตัวออกไป

"ฉันให้เวลาเธอยี่สิบวิ ใส่เสื้อผ้าแล้ววิ่งออกไปจากห้องนี้ แต่ถ้าเธอทำเวลาไม่ทัน ฉันจะกระแทกเธอตามจำนวนก้าวที่เธอวิ่ง เอางั้นมั้ย"

"...." พวกเขามันปีศาจชัดๆ! ทำเหมือนให้โอกาสหาทางเอาตัวรวด ทั้งที่พวกเขาปิดทุกทางรอดสำหรับเธอไว้หมดแล้ว

"จริงๆมันมีทางรอดที่ง่ายกว่านั้นนะ" วายุพูดขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับเลื่อนฝ่ามือขึ้นมาบีบเคล้นหน้าอกใหญ่ วิสกี้ทำได้เพียงแค่เม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น เธอสาบานกับตัวเองว่าถ้ารอดพ้นจากเงื้อมมือของสองคนนี้ไปได้ จะไม่มีวันพลาดท่ากลับมาเหยียบที่นี่เป็นครั้งที่สองแน่!

"แค่นอนนิ่งๆให้ฉันปล่อยน้ำเข้าไปในช่องคลอดสักสามสี่ชั่วโมง เธอก็ได้เดินออกไปจากห้องนี้แล้ว"

"...." เลว! สารเลวที่สุด!

"แต่ไม่แน่ใจนะว่าไอ้อัคคีมันจะเล่นด้วยรึเปล่า เพราะถ้าเป็นแบบนั้นเธอคงได้คลานลงจากเตียง"

"ไอ้สารเลว! พวกแกมันน่ารังเกียจ!" วายุยักไหล่เป็นการยอมรับคำปรามาส ก่อนจะลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าของตัวเอง แต่อัคคีกลับเดินเลี่ยงไปนั่งตรงโซฟาตัวยาว แล้วล้วงบุหรี่ออกมาสูบอย่างสบายใจเฉิบ

แควก!!

"กรี๊ดดดดดดดดดดดด!! อย่าทำอะไรบ้าๆนะ!!" วิสกี้ออกแรงดีดดิ้นพล่านอีกครั้ง เมื่อวายุฉีกกระชากแพนตี้ตัวบางจนขาดวิ่น เผยให้เห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าที่ไร้ซึ่งอาภรณ์ปกปิด

"ยะ..อย่าทำนะ!!" หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบ เมื่อเรียวขาสวยทั้งสองข้างถูกจับให้แยกออกจากกัน ก่อนที่วายุจะเลื่อนตัวลงไปตรงกลางหว่างขา เขาช้อนสายตามองเธออย่างยากจะคาดเดา แล้วฉกริมฝีปากลงมาตรงใจกลางความเป็นสาว

"อ๊าา..มะ..ไม่!..อย่าทำแบบนี้..อ๊ะ" บ้าฉิบ! เขากำลังปลุกเร้าอารมณ์ของเธอ นั่นไม่ใช่สิ่งที่ดีเลย เพราะเธอไม่อยากตกเป็นของเล่นของพวกเขาทั้งสองคน

ควันบุหรี่สีขาวลอยคลุ้ง ฟุ้งกระจายไปทั่วห้องนอน อัคคีมองภาพตรงหน้าด้วยหัวใจที่เต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ภาพที่หญิงสาวกำลังบิดเร่าร่างกายไปมา มันทำให้ความริมฝีปากของเขาแห้งผาก ความต้องการส่วนลึกถูกกระตุ้นจนความใหญ่โตที่เคยหลับใหลมันผงาดแข็งชัน

อัคคีหอบหายใจหนักๆ ก่อนจะตัดสินใจดับบุหรี่ แล้วลุกขึ้นเดินมาหาสองหนุ่มสาวพร้อมกับปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเอง

"อื้อ!..อะ..อัคคี..อ๊าา..อย่าทำแบบนี้~" ความเสียวซ่านตรงเข้าเล่นงานทุกส่วนของร่างกาย เมื่ออัคคีฉกริมฝีปากลงมาดูดดุนยอดอกสีสวย วิสกี้ส่งเสียงครางระงม ความรู้สึกมากมายตีกันวุ่นวายไปหมด

ฝ่ามือข้างหนึ่งเลื่อนลงไปขยุ้มผมของวายุแน่น ส่วนอีกข้างหนึ่งขยุ้มผมของอัคคี การทำของเธอไม่ต่างจากการปลุกเร้าอารมณ์ของสองหนุ่ม